γειά σας γίνετε να βάλω χορδες μπουζουκιου στο μαντολίνο και πως θα είναι και να ακούγετε?
Οχι, θα το χαλασεις. Οι χορδες εχουν συγκεκριμενο παχος. Του μπουζουκιου ειναι πιο χοντρες. Αρα, και πιο σκληρες, θα στραβωσει το ξυλο. Συνηθως γινεται κατι το αναποδο, βαζουμε χορδες μανδολινου στο μπαγλαμα.
Δεν είναι τόσο οι χορδές που κάνουν τον ήχο (ειδικά τα σκέτα τέλια χωρίς περιέλιξη), όσο η κλίμακα και το σκάφος του οργάνου. Εφ’ όσον είναι μαντολίνο, θα ακούγεται σαν μαντολίνο.
πως λες να ακουγετε χορδες μαντολινου στο μπαγλαμα?
οπως ο μπαγλαμας, δεν αλλαζει. απλως ειναι μαλακες οπως πρεπει. του μπουζουκιου παντα ηταν σκληρες για τον μπαγλαμα. αλλωστε ειναι σχεδον ιδια κλιμακα το μανδολινο με τον μπαγλαμα.
Όλες οι χορδές των παραδοσιακών οργάνων που φοράνε σύρμα είναι από το ίδιο υλικό. Ατσάλι τα καντινια και περιέλιξη επάργυρου χαλκού οι μπάσες. Το μόνο που αλλάζει είναι οι διατομές. Δεν θα έχεις καμία διαφορά. Ακόμα και αν βάλεις διαφορετικά υλικά χορδών στις μπάσες (πχ phosphor bronze, 80/20 κλπ) οι αλλαγές στον ήχο είναι τέτοιας έκτασης που δεν αλλάζουν τον χαρακτηριστικό ήχο του οργάνου.
Για μαντολίνο υπάρχουν και flat wound που νομίζω αλλάζει τον ήχο.
Ακούγεται σαν άλλο όργανο; δηλαδή το ακούς και λες “αυτό δεν είναι μαντολίνο είναι κάτι άλλο”; αυτό εννοώ εγώ.
Κάτι άλλο που σκέφτομαι είναι μήπως ο Ταξιάρχης Ραφαήλ ρωτάει να κάνεις πχ το μαντολίνο εξαχορδο με κούρδισμα ρε-λα-ρε.
Είναι προφανές (πρέπει να είναι προφανές, γιατί είναι πολύ σημαντικό) ότι κάθε χορδή πρέπει να είναι κουρδισμένη στη σωστή τάση: με παραπάνω τάση θα σπάσει το όργανο.
Όμως δεν ξέρω να μετρήσω την τάση. Ξέρω μόνο ότι, για παράδειγμα, σε μια χορδή φτιαγμένη για Ρε μπουζουκιού, αν τη βάλω στο μπουζούκι, η σωστή τάση είναι αυτή που δίνει τη νότα Ρε. Και η φωνή λαμπερή, και το όργανο μέσα στα όρια των αντοχών του.
Για να βάλω την ίδια χορδή στο μαντολίνο, πρέπει να την κουρδίσω στον τόνο που θα δίνει την ίδια τάση. Πώς θα το κάνω αυτό;
Απάντηση:
Βάζω ένα μπουζούκι κι ένα μαντολίνο μούρη με μούρη. Όταν οι καβαλλάρηδες ακουμπάνε μεταξύ τους, η αρχή της ανοιχτής χορδής του μαντολίνου σε ποιο τάστο του μπουζουκιού πέφτει; Έστω ότι πέφτει στο 12ο. Σ’ αυτό το τάστο η χορδή Ρε δίνει Ρε οκτάβα. Άρα, μπορώ να βάλω αυτή τη χορδή στο μαντολίνο και να την κουρδίσω Ρε οκτάβα (Ρε μπαγλαμά) με ασφάλεια.
Όταν δεν εφαρμόζεται αυτό, και βλέπουμε υβρίδια του τύπου «ούτι με χορδές ηλεκτρικής κιθάρας» ξερωγώ, πρόκειται πάντα για όργανα ειδικά σχεδιασμένα ώστε να ανταποκρίνονται σ’ αυτές τις χορδές και σ’ αυτό το κούρδισμα. Όταν είναι σχεδιασμένο για αυτό που είναι, στάνταρ μαντολίνο, στάνταρ μπαγλαμάς κλπ., πρέπει να σεβαστούμε τις προδιαγραφές τάσης που έχει (παρόλο που δε θα τις βρούμε πουθενά γραμμένες) και να κινηθούμε μέσα στα όριά τους για να δούμε τι μπορούμε να φτιάξουμε.
2 «Μου αρέσει»
Μα το μαντολίνο δεν είναι ένα πράμα. Είναι ένα φάσμα οργάνων από π.χ. το κλασικό ναπολιτάνικο, το γερμανικό μέχρι το αμερικάνικο (Gibson κλπ) και το εξασκημένο αφτί θα νιώσει τη διαφορά.
και με παρακάτω, θα πετσικάρει το μπράτσο.
Αν είχε κανέλα το παστίτσιο δεν θα το συζητούσαμε τώρα
Μιλάς με γρίφους, γέροντα.
Σε μπέρδεψα γιατί ήθελα να πω για τον μουσακά και από λάθος είπα για το παστίτσιο. Μέγα λάθος. (Δες στο νήμα που τρέχει αυτό τόν καιρό για το carbon και τις βέργες στα μπουζούκια, εκεί γίνονται επικίνδυνες μαγειρικές αναζητήσεις, παρομοιώσεις και φιλοσοφίες που θα ζήλευε και ο Χωραφάς, η ο Μαρκουλάκης, ή η Κάτια Ζυγούλη αν προτιμάς).