Και μεις τι ειμαστε εδω τοσοι μαρτυροι :092:
( Χαρισμενο στον καθε φιλο ξεχωριστα … )
Φιλε μου , απευθυνομαι παλι εγω σε σενα
για αγορα προσωπικη κι οχι με χερια ξενα …
το καλοκαιρι εδω να , κοντα σιμα μας , φτανει
ΤΣΟΚΑΡΑ σκεφτηκα και γω , να παρω για σεργιανι …
κι εσυ , που απο αγορα , εχεις τεραστια πειρα
μια συμβουλη μου εδωσες και σοβαρα την πηρα …
μου `πες να μην απευθυνθω , σε ξενο μαγαζι
κοροιδο να με πιασουνε , μα ουτε και χαζη …
μες στο δικο μας " μαγαζι "* , χωρις πολλα παζαρια (*Ελλαδιτσα )
χιλιαδες τσοκαρα θα βρεις , πολυχρωμα ζευγαρια …
τσοκαρα πουναθορυβα κι αλλα που βγαζουν ματια τσοκαρα πουναι ακριβα , μα και φτηνη πραματεια …
τσοκαρα αλλοτε πρασινα , που βαφονται γαλαζια
τσοκαρα χρυσοποικιλτα , που δεχονται παζαρια …
τσοκαρα που `ναι ετοιμα , αν τα καλοπληρωσεις
να κανουν ο,τι θορυβο , γουσταρεις να τους δωσεις …
τσοκαρα που βρισκοντουσαν , στα τελευταια ραφια
και σημερα γινηκανε περζητητα κομματια …
τσοκαρα πολυθορυβα , τετοια , που φερνουν ζαλη
αυτα που σηκωθηκανε , να δειρουν το κεφαλι …
τοσο , που εζαλιστηκα , μου φυγαν τα μυαλα
κι ετσι αποφασισα , να βαλω τα παλια …
και εδω ειν` η ειρωνια , φιλοι μου αγαπημενοι
" παλι γι αγορα επηγα , μα εβγηκα γελασμενη " …
στην Ελλαδα μια ζωη , ποτε σου να μη το ξεχνας
τσοκαρα παντα φοραγες , τσοκαρα μαρτυρας …
Στου Πρίαμου τα είπιαμε ενα όμορφο βράδυ
σε φίνο σουπερ μαγαζι το25αρι
το τσίπουρο για χόρταση
και οι πενιες τα σπαγαν
θαρρω πως στεκι θα γενει
για πιόματα μεγάλα
Ένα μπαούλο είναι ο κόσμος μου και όλους τους χωράει
Ακόμα κι όσους κάνουνε την καρδούλα να πονάει
Γιατί του κόσμου η απονιά αδιάφορο μ’ αφήνει
Με ρετσίνα και κρασί ο πόνος μου θα σβήνει
Κι όσο θα είστε μακρία η μοναξιά φουντώνει
Και ο καημός μου να σας δω όλο θα μεγαλώνει
Κι ο κόσμος σας αν με χωρά, έπαψε να με νοιάζει
Νομίζεις μόνος τα περνώ, με τρώει το μαράζι.
Μαζί με φίλους κι αδερφούς τις έγνοιες μου ξεχνάω
Παίζοντας το μπουζούκι μου τον κόσμο τον χαλάω.
Παίζω ακόμα άτσαλα και κάνω φασαρία
Κι οι γείτονες μετά τις δώδεκα καλούν αστυνομία
Και τότε εγώ κρύβομαι, την πόρτα δεν θ΄ανοίξω
Και τις πενιές μου άδοξα έτσι εγώ θα λήξω.
Μα θα βαριέμαι αφάνταστα και θα 'ρθω εδώ σε σας
Στο φόρουμ για να σας κλαφτώ, ν’ ακούσω «μη μασάς»
«Συνέχισε με τις πενιές και κάποτε θα μάθεις
Μα μέχρι τότε γείτονες, μάλλον θα πάψεις να ‘χεις
Γιατί θα σκυλοβαρεθούν, ν’ ακούν το παίξιμό σου
Και που θ’ αδειάσει η γειτονιά δικό το φταίξιμό σου»
Παλεύω δηλαδή κι εγώ αποκέντρωση να γίνει
μέσα στη μεγαλούπολη κανένας να μη μεινει!
καποτε , εδωσε συνεντευξη στον φιλο μας , τον Αρη
και μιλησε πολυ σεμνα , για φορουμ , την σχολη του …
και χαθηκα και γω , ενα μαθητουδι , μεστα λογια του ενα κι εγω , μεσ τα παιδια … παιδι του …
ειπε λοιπον γι αλλες γενιες , νεοτερες
με ονειρα φευγατα και ελπιδες …
και εβαλα το χερι μου , ασυναισθητα
και επιασα τις πρωτες μου ρυτιδες …
μη βρεθηκα σε λαθος χωρο , αναρωτηθηκα
να καψω τις στερνες μου , πεταλουδες ???
δεν ειμαι κοριτσακι πλεον , Θεε μου , ποναγα
και πανε χρονια που κοψα , τις πρωτες μου πλεξουδες …
γερασα πια , πεταξανε και φυγανε
πουλια κι αυτα στα ξενα , διαβαταρικα …
κι εγω που πιστεψα σε νειατα , που δεν χορτασα
εμεινα μονη , να μετρω , παλια εκατοσταρικα …:106:
το χαριζω στην φιλη Μαρινα Ζαφειριου …:043:
ο αγιος μου εισαι συ …
κανεναν Βαλεντινο δεν πιστευω
και στο δικο σου το ταγκο χορευω
του ερωτα τα βηματα , για παρτη σου …
δεν θελω αλλον αγιο …
τους εχω καψει ολους , μπρος τα ποδια σου , θυμιαμα
και στη ζωη μου εχω κανει ενα ταμα
κερι αναμμενο πανω στο γινατι σου …
εφυγαν ολοι οι αγιοι …
περαστικοι , αφου εκαναν την βαρδια τους
κι αφησαν πισω και τα προστυχα τα χαδια τους
ενα ναυαγιο πα σε ξερα την ψυχη μου …
κι ηρθες εσυ …
ερωτας ατυχος , μαζι και μια φιλια
για να κουρσεψεις την καρδια , βορα και λεια
θελει δουλεια , του καραβιου να αλλαχτει η ροτα …
παντα να ξερεις …
πως δεν ηταν στις προθεσεις μου , να εκτεθω μια τετοια μερα
και να ξορκισω κατι που πολυ αγαπησα
ειναι που λενε οι θνητοι κι ο αγιος θελει φοβερα
κι εγω στον μαμμωνα θυσιασα , αυτο που λατρεψα …:106:
Ο Κρονος κι αν εγυρισε κι αγγιξε την καρδια σου
μη δινεις βαση λεω εγω
κι ανοιξε τον οντα σου
Εφιλεψε μας μορτισσα κρασι , μελι ,ταχινι (Πελαγιας τραταριστα )
κι οσοι κακοι ειν απ αυτους
κανενας δε θα μεινει :093::026:
Οσοι προσερθετε λοιπον και θελουν για να κουσουν
γλεντι χαρα λυπη καημο
ολοι θα τραγουδησουν :127:
Στης Πελαγιος τα ασματα θα βαλουμε μακαμια
και τα ταξιμια της καρδιας θα παιζουν παλικαρια
Τον αμανε αστον πιο κει ο χρονος δεν του πρεπει
κι οσο περναει η βραδυα τρικουβερτο το γλεντι
αφιερωμενο στη πελαγια που μας φτιαχνει την διαθεση :109::043:
Έξω το κρύο είναι βαρύ(παραμύθι):026:
Μοιρολογώ και κλαίω:087:
Άρχισα και την δίαιτα :244:
Σε λίγο καταρρέω:mad:
Βλέποντας τον Θερμαϊκό:088:
Απʼτο παράθυρο μου:)
Αμέσως συλλογίστηκα:256:
Να είχα λίγο τσίρο:127:
Τσίρο κρεμμύδι και ελιά:244:
Και δύο τσιπουράκια:102:
Να πίνω στην υγειά σας:102:
Και έξω τα φαρμάκια:044:
Τσίκνα και Πέμπτη και γιορτή
ήταν χαρά μεγάλη:016:
Ντύνονταν οι καρνάβαλοι:78:
Γινόταν όλοι άλλοι :091:
Πέντε τετράστιχα πολλά
Πείνασα ορέ αδέρφια
Φέρτε σαλάτες τσίπουρα:247:
Και κάνα δύο ερίφια:112:
Όταν το σπίτι καθαρίζω
Και τα πράγματα μαζεύω
Διάλειμμα ποτέ δεν κάνω
Και ποτέ μου δε χαζευω
Έξω τινάζω τα χαλιά
Και ύστερα σκουπίζω
Και αμέσως κάνω τον κουβά
Γρήγορα σφουγγαρίζω
Μα δεν το κάνω και συχνα
Γιατί κακός δεν είμαι
Κατσαρίδες και τρωκτικά
Συγκάτοικοί μου ειναι
Δεν θέλω να τους ενοχλω
Ούτε να τους τρομάζω
Οπότε σκούπες παρατώ
Στον καναπέ αράζω
Έτσι βαριεμαι τελικά
Να κάνω τη δουλεια μου
Δικαιολογίες ψάχνω εγώ
Από την τεμπελιά μου
Έχω εφεύρει δηλαδη
Με τα ζωϋφια φιλία
Δε σας το κρύβω βρε παιδιά
Δεν κάνω για συμβία!
Με αφορμή το συγύρισμα που έκανα στο σπίτι μου μετά από πάρα μα πάρα πολύ καιρό!
πανω ψηλα στο Σειχ Σου , εγινε μια δικη
και τρωκτικα απεφασισαν , μεγαλη καταδικη …
ακουστε φιλοι μαμουνες , βρεθηκε παλληκαρι
που πανω μας δεν ακουμπα , μας εκανε την χαρη …
και μεις θα τον τιμησουμε και οταν αποθανει
πριν λειωσει το κορμακι του , τον εχουμε ξεκανει …
βαριεται καθαριοτητα , καθεται θρεφει νειατα
και ενα μηνα απλυτα , εχει ολα τα πιατα …
κι ενω οι γονεις τον εστειλαν , εδω για να σπουδασει
τουτος ξυνει τους ορχεις του , την εχει καλοαραξει …
κι απ` την βαριεστημαρα του , δεν πιανει το σαπουνι
κι ολους εμας αναγκασε , να γινουμε σπιουνοι …
χθες εφερε μια γκομενα κι αυτο ηταν ολο κι ολο
μπας και μαζι με το κοκο , του πλυνει και τον …
αλλα κι αυτη ανθιστηκε , πως ητανε βρωμιλος
μαζεψε την τσαντουλα της κι οποιον αλεσει ο μυλος …
κατσε του λεει μονος σου , λιγδιαρη , πυτιριδα …
και αν ποτε σου σηκωθει , πηδας μια κατσαριδα …
κι ο Gogos πηρε αποφαση , βασει του Αρχιμηδη
να πολεμα τα τρωκτικα , να μη του φαν τ` …
γιατι μια και οι φιλοι του , τον εχουνε διαγραψει
χωρις α… πανω του , πες μου που θα τους γραψει ???
κατσε του λεει μονος σου , λιγδιαρη , πυτιριδα …
και αν ποτε σου σηκωθει , πηδας μια κατσαριδα …
Είσαι για χόλυγουντ…τέλος!:019:
Είπαμε, Όχι κι έτσι. Όλα τα άλλα τα δέχομαι, αλλά όχι και λιγδιάρης. Προσβλήθηκα τώρα!:016::016::016::016:
Αλλά θα επανέλθω …δημήτριος:019: και θα απαντήσω.
Η σατυρα , ειναι παντα καλοπροαιρετα δοσμενη , απο μενα τουλαχιστον …:092:
Το ξερεις αυτο πολυ καλα … και βεβαια δεν εισαι τιποτα απο τα γραφομενα μου !!!
Το μονο που παιζεται … ειναι η πυτιριδα … αλλα θα το διαλευκανω σημερα κι αυτο …
Εχω να σου συστησω μαλιστα και φαρμακευτικο σκευασμα …:088:
Παντα δικη σου , μαμα Πελαγια …:043:
Υ.Σ. οποιος κανει σατυρα , ξερει και να δεχεται … ( για μενα το λεω ) …
Απʼ τον καιρό που άρχισα το σπίτι να σκουπίζω
Ο κόσμος με κατηγορεί πως λίγο αδερφίζω
Απʼτο πολύ μαγείρεμα που πλένω και τα πιάτα
Και απαντώ πως οι δουλειές τον κάνουνε τον άντρα
Μʼ αρέσουν πλέον οι δουλειές μάθε το μα ό,τι κι ανκάνω
Οι φίλοι με κατηγορούν μα εγώ τους συμπονάω
Τα ρούχα μου ελιώσανεα πʼ τις δουλειές στο σπίτι
Τα τρωκτικά δεν πρόλαβαν να μου φάνε το Α^^^δι
Κι έτσι πως ήταν βρώμικο το σπίτι δεν θυμάμαι
έτσι σεντόνια καθαρά τα στρώνω και κοιμάμαι
Και σαν το υγειονομικό έρχεται η Πελαγία
Πως αναδύω κατηγορεί μπόχα και δυσοδία
Μα δεν τα ξέρει όλα καλά κι όλο τα παραλέει
Και η ψυχή με προσβολές όλη τη νύχτα κλαίει
"Γαμάτε αδέλφια στο φτερό, γαμάτε και στο στρώμα
Την 'εχω κάνει λάστιχο μ΄ αυτή αντέχει ακόμα"
*δικό μου διστιχάκι (20ετίας βέβαια… :089:μην υπερβάλουμε), λόγω των ημερώνε:)
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ :088:
Κάρτερ ημών το εν της μηχανής,
αγιασθητω το βολάν σου,
ελθετω η μπαταρία σου,
γεμισθητω το ρεζερβουάρ σου,
ως εν λιπαντικον και επί της μηχανής.
Tο στροφαλον ημών τον επιουσιον,
σώσε ημην σήμερον
και αφες ημην από τα μικροπροβλήματα των ηλεκτρικών,
ως και ημείς αφιωμεν τις βαλβίδες ημών,
στων αντιπροσώπων και των μηχανικών,
αλλά ρήσε ημάς από τα ιμιτασιόν,
AVIN
Θα μου κολλήσετε κι’ εμε
την παιδική αρρώστεια
κι’αν ξεχαστώ πα στο PC
και κάψω μάγκες το φαϊ,
ωϊμέ η γριά γκιόσα.
Θα μου φωνάξουν τα παιδιά,
θα μανουριάσει η μαγκιά,
θά 'ρθουν τα πάνω κάτω
κι’εγώ θα πάθω ντουβρουτζά
και θα σβουρίξω πιάτο.:78:
μα φροντισε το πιατο σου , προτου σε πιασει ζαλη
να βρει σωστα τον στοχο του και το “σωστο” κεφαλι …:256:
κι υστερα για παρηγορια , ταιστον το “καμμενο”
να σε θυμαται μια ζωη , κρατα τον “μαγεμενο” …:088:
γιατι αν αυτος γευτει φαι , ας εινκι απ τα καμμενα
μαζι σου θαχει κολλημα , θα γλειφεται για σενα … ( και ΔΗΜΩΔΕΣ και ΚΟΛΩΔΕΣ ):092:
Η Lila Kira κόλλησε την παιδική ασθένεια
Να μαγειρέψει φίλοι μου δεν έχει καμία έννοια
Γράφει πως εξεχάστηκε τάχα μου στo πι σι
Και καίει τώρα το φαί κάνοντας τάχα διατριβή
Ξεστόμισε και απειλές σε τέκνα και μαγκίτη
Ότι αν της γυρίσουν τα μυαλά τού δάγκωσε την μύτη
Ένα κακό όμως φίλοι μου δεν πάει ποτέ του μόνο
Της Πελαγίας την συμβουλή εγώ δεν την σηκώνω
« φρόντισε το πιάτο σου , προτού σε πιάσει ζάλη
να βρει σωστά τον στόχο του και το “σωστό” κεφάλι …»
Και δεν του φτάνει του φουκαρά που τρώει το καμένο
Του κάνουν και τα μαγικά τον έχουν μαγεμένο
Σε σένανε φίλε ελεύθερε που αμέριμνα διαβάζεις
Υπογραφή και κεφαλή προσέχετε όπου βάζεις
καθε που πεφτει η βροχη
εσενανε θυμαμαι
καθε που πεφτει η βροχη
δε θελω πια να ζω …
την πικρα που μου αφησες
την γευομαι ακομα
τα καλπικα τα λογια σου
θολωνουν το μυαλο …
καθε που πεφτει η βροχη
δε θελω να θυμαμαι
τα ματια σου , το βλεμμα σου
και τη βραχνη μιλια …
τωρα σε μια αλλη αγκαλια
μεσα σε συλλογαμαι
να δινεις ορκους της στιγμης
και ψευτικα φιλια …:106: