1ον.Δεν ανέφερα ποτέ μου ούτε αμφέβαλλα ότι ο Μίκης Θεοδωράκης, ήταν και θα είναι ο καλύτερος μουσικός του 20ου αιώνα.Ολοι είχαμε τραγουδήσει αλλά και συνεχίζουμε να τραγουδάμε τα τραγούδια του τα οποία θα μείνουν για πάντα στην καρδιά μας. Εκείνο που τονίζω ξανά και κατακρίνω στον Μίκη, ήταν οι αμφιταλαντεύσεις του και οι πολιτικές του περιπλανήσεις,σε κόμματα και ιδέες που κάποτε ακόμη και τον ίδιο χτύπησαν ανελέητα.
2ον. Οσον αφορά την Πολιτιστική μας Κληρονομιά που έχουμε υποχρέωση να μεταδώσουμε στις επόμενες γενεές, σας θυμίζω κάτι που είχε πεί η Μελίνα Μερκούρη:“Η πολιτιστική μας κληρονομιά είναι ταυτόχρονα η ευτυχία και η δυστυχία της χώρας μας. Ευτυχία γιατί μας προσφέρει την μοναδικότητα του ελληνικού πολιτισμού, τον καλύτερο πρεσβευτή της χώρας μας στο εξωτερικό. Δυστυχία , γιατί για να αποδείξουμε τον σεβασμό μας σε αυτόν τον πολιτισμό,απαιτείται πολλή δουλειά και κυρίως τεράστια ποσά ,πολλαπλάσια απ’όσα είναι δυνατόν να διατεθούν από μια χώρα σαν την Ελλάδα”
Και κατά τη γνώμη μου, η μουσική, ο χορός και το τραγούδι, αυτό το υπέροχο τρίπτυχο που συνδυάζει μελωδία, κίνηση και λόγο, αποτελούν την τελειότερη μορφή των ανθρωπίνων συναισθημάτων.
Ειδικότερα η μουσική και ο χορός είναι γλώσσα πανανθρώπινη, μπορεί κανείς με αυτά και μόνο να εκφράσει τις σκέψεις και τα λεπτότερα αισθήματά του και να γίνει κατανοητός απ’ όλους τους ανθρώπους της γής.
Μέσα σ’ αυτές τις κορυφαίες ένοιες του λαϊκού μας πολιτισμού καθρεφτίζονται τα πνευματικά, ψυχικά και σωματικά χαρίσματα των δημιουργών τους.
Ο λαός μας, γνωστός στα πέρατα του κόσμου για τον πολιτισμό και την ιστορία του, έχει να επιδείξει πολλά τέτοια δείγματα χαρισμάτων.
Η Ελληνική λαϊκή παράδοση, μια πηγή πλούτου ανεκτίμητης αξίας, έχει τόσο μεγάλη και ποιοτική ποικιλία από μελωδίες, τραγούδια, ρυθμούς κλπ που μπορούμε ανεπιφύλακτα να πούμε ότι κατέχει στον τομέα αυτό την πρώτη θέση σ’ ολόκληρο τον κόσμο.Γι αυτό άλλωστε προκαλεί τον θαυμασμό πολλών ξένων πνευματικών ανθρώπων και ερευνητών.
Αυτή όμως η βαριά πολιτιστική κληρονομιά, μας φορτώνει τεράστιες ευθύνες και υποχρεώσεις. Θα πρέπει πάση θυσία να διαφυλάξουμε ανόθευτο και αναλλοίωτο αυτό το θησαυρό, για να τον παραδώσουμε με τη σειρά μας στις επόμενες γενεές όπως ακριβώς τον παραλάβαμε και εμείς απο τις προηγούμενες.
Διότι με έναν τέτοιο πολύτιμο θησαυρό παγκόσμιας ακτινοβολίας στα χέρια μας, δεν μπορούμε παρά να νοιώθουμε προνομοιούχοι και υπερήφανοι.
Σας ευχαριστώ.
Απ’οτι είδα η συζήτηση έχει ξεπεράσει τα όρια του θέματος της συζήτησης αυτής και σχετίζεται πλέον με την σύγχρονη μουσική και με τους λόγους για τους οποίους οι νέοι(κυρίως) ακούν τα μοντέρνα άσματα , συχνα αποκαλούμενα και ως σκουπίδια.
Ανήκοντας ηλικιακά στους νέους , πιστεύω ότι μπορώ να εξηγήσω καλύτερα από καποιον μεγαλύτερο τους λόγους αυτούς.
Κατ’αρχήν πρέπει να δούμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει ο νέος σήμερα για να καταλάβουμε γιατι δεν ακούει π.χ. την ρεμπέτική (ή όποια άλλη ποιοτική) μουσική. Ένας νέος σήμερα όταν ακούει τον Βαμβακάρη να τραγουδά “όσοι έχουν πολλά λεφτά να ήξερα τι τα κάνουν” δεν του κάνει ιδιαίτερη αίσθηση αφού ποτέ δεν του έλειψε το χαρτζιλίκι από την τσέπη. Επίσης όταν ακούει την Μπέλλου να τραγουδά “Σαν απόκληρος γυρίζω μακριά από της μάνας μου την αγκαλιά” δεν μπορεί να πιάσει το συναίσθημα του στίχου αφού ποτέ δεν ένιωσε κάτι ανάλογο.
Καλώς ή κακώς (μάλλον κακώς) αυτό που νοιάζει τον νέο/α σήμερα είναι να βρει μια/έναν ωραία/ο γκόμενα/ο. Γι’αυτό και οι νέοι προτιμούν τα καψουροτράγουδα , τα οποία οι εταιρείες τους τροφοδοτούν συνεχώς ανά μήνα. Φυσικά υπήρχαν και παλιότερα ερωτικά τραγούδια ,ωστόσο η διαφορά ποιότητας είναι εμφανής καθώς ορισμένα τραγούδια σήμερα αγγίζουν το όριο του πρόστυχου. Αυτό ίσως να ωφείλεται στην δυσκολία που υπήρχε παλαιότερα να προσεγγίσει κάποιος μια κοπέλα.
Επιπλέον η πλειοψηφία των νέων σήμερα δεν ασχολείται με τα κοινά και προτιμά να δέχεται τα πράγματα όπως είναι χωρίς να σκέφτεται και να νοιάζεται για το αύριο. Προτιμά λοιπόν να ακούει κάτι χωρίς δύσκολο νόημα με έναν γρήγορο τεμπο. Πολλοί φίλοι μου όταν διαφωνούμε στο θέμα της μουσικής μου λενε"Σιγά μην σκέφτομαι την μουσική που ακούω". Κρινετε και μόνοι σας ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο.
Τώρα θα μου πείτε και εσύ ρε φίλε γιατί να ξεχωρίζεις από την υπόλοιπη μάζα;
Πιστεύω ότι το γεγονός αυτό είναι καθαρά τυχαίο. Ο πατέρας μου είχε στο σπίτι ορισμένα βυνήλια με παλιά ρεμπέτικα και κατά συνέπεια όσο θυμάμαι τον ευατό μου ακούω τέτοιου είδους τραγούδια. Αργότερα
ασχολήθηκα με το μπουζούκι και συνέχισα να ακούω περισσότερο “παλιά” μουσική προσεγγιζοντας την περισσότερο τεχνικά.
Φυσικά δεν ακούω μόνο ρεμπέτικα αλλά και άλλα είδη μουσικής πέρα από beat (με ενοχλει το βουίσμα των αυτιών λόγω του μπάσου). Επιδιώκω πάντοτε το κάθε τραγούδι που ακούω να “λέει” κάτι , τουλάχιστον σε
εμένα.
Τελειώνοντας θα ήθελα να πως υπάρχουν ορισμένοι αξιόλογοι καλλιτέχνες σήμερα που έχουν κατορθώσει να έχουν μεγάλη απήχηση στους νέους. Ωστόσο η εξαίρεση πάντα επιβεβαιώνει τον κανόνα. Όπως αναφέρθηκε ας ανοίξει κάποιος την ΤV ή το ράδιο για να δει τι ακούγεται σήμερα και να δει την κατάντια. Ίσως οι μεγαλύτεροι να έχουν την ευθύνη να δείξουν σε εμάς ποια μουσική πρέπει να ακούμε εξηγώντας μας και τους λόγους όμως γιατί ένας νέος δεν πείθετε εύκολα.
Ειχα ακουσει σε μια συνεντευξη του κυριου για τον οποιο μιλαμε στην οπιοα ερωτηθη:
-Κε ------- ποια ειναι η γνωμη σας για το ρεμπετικο τραγουδι(η συνεντευξη ειχε γινει στα αγγλικα)
Και με ενα χαμογελο απαντα:
-Rebetiko is an unhealthy nostalgia
Τα συμπερασματα δικα σας…
Δε νομιζω οτι ηθελε να υποτιμησει το ρεμπετικο λεγοντας αυτο Φωτη.
Ο Μικης ειναι μεγιστος μουσικος και σιγουρα γνωριζε καλα την αξια του ρεμπετικου.
Απλα εννοει οτι το τραγουδι πρεπει και αυτο να εξελισεται, να αναπροσαρμοζεται με τροπο τετοιο ωστε να εκφραζει τα προβληματα και τα αισθηματα μιας συνεχως μεταβαλομενης κοινωνιας.
Υπο αυτη τη σκεψη το ρεμπετικο μπορεις να το πεις και “νοσταλγια” μιας και οι καταστασεις που περιγραφει πολλες φορες δε ειναι επικαιρες .
Το “αρρωστης” θεωρω οτι το πε για να ειναι πιο καυστικος και για να λειτουργει αποτρεπτικα στην απλη “αντιγραφη” η οποια σιγουρα ουτε γονιμη ουτε καλη θα μπορουσε νανε και οχι για να θιξει.
Τωρα το οτι σημερα ως επι το πλειστο οι εταιριες και η πλειοψηφια των καλλιτεχνων βγαζουν … αυτα που βγαζουν τελοσπαντων τι σημαινει?
Για μενα σημαινει οτι αφου καποιοι προφανως τα αγοραζουν και τα ζηταν , σε τελικη καλα κανουν και τους τα δινουν…εμποριο ειναι.
Το “ποιοτικο” ως επι το πλειστο “γενιεται” σε “δυσκολους” καιρους και οχι σε μια εποχη που το προβλημα ειναι “αχ τι θα φορεσω το βραδυ…” και αν τυχαινει ακομα στα χρονια μας να “βγαινει” και τιποτα καλο/ποιοτικο “παρτο” και πες ευχαριστω για την εξαιρεση