Άκρως ενδιαφέρον το θέμα.Από όσο θυμάμαι αναφορά στο περιθώριο και στους κουτσαβάκηδες του 19ου αιώνα υπάρχει στο μυθιστόρημα του Κονδυλάκη ‘‘Οι άθλιοι των Αθηνών’’.Το περιθώριο με κύριους άξονες αναφοράς τη φυλακή και τους οίκους ανοχής αποτελεί το επίκεντρο στο έργο του Πέτρου Πικρού.Το μυθιστόρημά του ‘‘Τουμπεκί’’ είναι εύκολο να το βρει κανείς,κυκλοφορεί στο εμπόριο,όπως βέβαια και το αναφερθέν μυθιστόρημα του Κονδυλάκη.
Εξάλλου πολύ ενδιαφέρον έχει η νουβέλα ‘‘Το τάμα της Ανθούλας’’ του Ναπολέοντος Λαπαθιώτη,που επανακυκλοφόρησε πρόσφατα.Αρκετά δυνατή εδώ η περιγραφή των τεκέδων και των τύπων που σύχναζαν σ΄αυτούς.
[/quote]Εξάλλου πολύ ενδιαφέρον έχει η νουβέλα ‘‘Το τάμα της Ανθούλας’’ του Ναπολέοντος Λαπαθιώτη,που επανακυκλοφόρησε πρόσφατα.Αρκετά δυνατή εδώ η περιγραφή των τεκέδων και των τύπων που σύχναζαν σ΄αυτούς.[/quote]
Εξαιρετικού ενδιαφέροντος όντως, λόγω του ότι ο Ν. Λαπαθιώτης (της σχολής των νεορομαντικών-μέχρι ενός σημείου τουλάχιστον) με την ιδιόρυθμη ζωή του (σπουδές κλασσικού πιάνου, φοιτητής Νομικής, αρχικά εναντίον του Τρικούπη και του Βενιζέλου,ακολούθως προσχώρησε στο κίνημα Βενιζέλου, δημοσιεύσεις με πολλές αντιδράσεις, πολλά ανολοκλήρωτα έργα, απο το 1913-1914 η ζωή του αλλάζει, κυκλοφορεί σχεδόν αποκλειστικά νύχτα, το 1927 ασπάζεται τον κομμουνισμό, διαγράφεται απο τους κόλπους της εκκλησίας, ιδιαίτερες νυχτερινές εξοδοι προς άγραν ερωτικών συντρόφων και ναρκωτικών, οικονομικά προβλήματα, ξεπουλά τα βιβλία του, σύνδεσμος Ε.ΛΑ.Σ., αυτοκτόνησε το 1944) σύχναζε στους τεκέδες για ανεύρεση ουσιών, γνωρίζοντας απο πρώτο χέρι τους τύπους που συγχνωτιζόταν.
Πάνος
Καλησπέρα και πάλι
Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. Δεν ήξερα τι συνέβαινε με τη ζωή του Λαπαθιώτη. Πρέπει να έχει σημαντικά “περιγραφικά” στοιχεία το βιβλίο του. Θα το αναζητήσω όπως και τα άλλα δυο που αναφέρατε. Θα ήταν χρήσιμο να συγκεντρώνονται σιγά - σιγά οι αναφορές συγγραφέων σχετικά με τη δράση του “ρεμπέτικου κόσμου”. Θεωρείται πρωτογενές υλικό, πέραν από τις διαφορετικές - θετικές ή αρνητικές - κρίσεις που μπορεί να έχει ο καθένας. Μια ανάλυση αυτών των θέσεων και περιγραφών νομίζω πως λείπει από τη βιβλιογραφία του ρεμπέτικου τραγουδιού. Θα βοηθούσε πολύ σε μια γενικότερη οπτική μέσω της οποίας θα μπορούσαν να μπουν σε νέες βάσεις πολλά ερωτήματα που μετεωρίζονται. Δηλαδή, ήταν τελικά οι ρεμπέτες υπόκοσμος ή απλά συναναστρέφονταν μαζί του για να μπορέσουν να επιβιώσουν στην οικονομικά δύσκολη περίοδο του Μεσοπολέμου; Τι ήταν ακριβώς ο “μάγκας”; Ποιός ο ρόλος του στην κοινωνική ομάδα; Είχαμε “διαβαθμίσεις” του μάγκα - ανώτερος, κατώτερος και λοιπά;
Μια εύκολη - σύντομη απάντηση, αποτελεί και μια εύκολη λύση. Το ζήτημα είναι να τεθούν τα ερωτήματα αυτά σε μια πιο πλήρη βάση με τη συμμετοχή και της λογοτεχνίας της εποχής όπως και άλλων συγχρονικών πηγών: άρθρα, αφηγήσεις και λοιπά.
Περιμένω τις συμφωνίες και διαφωνίες σας
…
Πιθανό είναι η λέξη “μάγκας” - με την έννοια που της προσδίνουμε - να προέρχεται από την αλβανική λέξη “menge = μανίκι”.
Μου αρέσουν οι πολλές διαφορετικές (και αντιφατικές) απόψεις για την ετυμολογία τις λέξεις μάγκας! Όλα είναι δυνατόν…
Ακόμα μου λείπει το πότε πρωταεμφανίστηκε αυτή η λέξη για έναν άντρα (ή στο τραγούδι, ή στην λογοτεχνία).
Ευχαριστώ πολύ
πάντως είναι πολύ λογικό να υπάρχουν τόσες διαφορετικές προσεγγίσεις σε μια λέξη η οποία πλέον συνιστά προσωπικό προσδιορισμό. άρα, επειδή ο προσδιορισμός δίνεται από διαφορετική οπτική γωνία. και η ερμηνεία της λέξης καθορίζεται από αυτή την οπτική γωνία:089:
οι μαγκες κανανε εκλυτο βιο ακομα και οταν δεν ανηκαν στον υποκοσμο τζογαρανε μαλωνανε ποτε για τα κερδη ποτε για γυναικα κυριως ελευθερων ηθων και σκορπαγανε τα λεφτα τους στις ταβερνες και στα καταγωγεια
Αυτοί, Ρετσινάκια, είναι εκείνοι που υποτιμητικά τους έλεγαν “κουτσαβάκια”. Οι σωστοί μάγκες δεν ήταν έτσι. Ο Μάρκος έχει πεί, όταν τον ρώτησαν τη γνώμη του για κάποιον, “Ά, αυτός ήταν μάγκας. Αληθινός μάγκας. Δεν πείραξε ποτέ κανέναν”.
O μάγκας ήταν αυτός που είχε μπέσα ! Και λέω “ήταν” γιατί σήμερα η μπέσα είναι λέξη άγνωστη …
Δε νομίζω πως είναι παντελώς άγνωστη, δε θέλω να είμαι τόσο απαισιόδοξος. Ίσως, απλά, εξόριστη… Υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι που κατέχουν από αυτή.