Αφού σιγά σιγά κατεύνασαν τα πνεύματα, θεωρώ ότι είναι σωστό να πάρω θέση στο θέμα, που νοιώθω ότι με αφορά άμεσα χωρίς να το έχω επιδιώξει και που δυστυχώς πήρε «άλλες» διαστάσεις.
Πρώτα απʼ όλα θα ήθελα να πω ότι δεν διαφωνώ με την συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στην Κλίκα. Αντιθέτως με ενδιαφέρει πολύ, γιατί είμαι μελετητής της ιστορίας των οργάνων του Βενιού εδώ και 17 χρόνια τώρα.
Μετά την επίσκεψη του Διονύση στο εργαστήρι μου, ενημερώθηκα για την συνέντευξη που είχε οργανωθεί από το ζεύγος Γουλάρα με την βοήθεια του Παναγιώτη.
Κατόπιν αλληλογραφίας με τον Διονύση, πρότεινα να διορθωθούν κάποια ιστορικά στοιχεία για τον Μανώλη που κατά τη γνώμη μου ήταν ανακριβή, (δεν έστεκαν, σύμφωνα με διασταυρωμένα στοιχεία). Αφού πρώτα ο Διονύσης επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Τζενκιζ, κάποια από αυτά διορθώθηκαν, και κάποια όχι.
Με το δίκιο του ο άνθρωπος μου είπε, ότι ο ρόλος του είναι να καταγράψει την μαρτυρία του, και όχι να κρίνει αυτά που λέει.
Σʼ αυτό το σημείο θέλω να τονίσω το εξής: με τον Τζενκιζ μας ενώνει μία φιλία από το 1994 και όποτε πηγαίνω στην Πόλη πάντα επισκέπτομαι ορισμένους κατασκευαστές και μεταξύ αυτών και τον Τζενκιζ . Όποτε, λοιπόν, μας δίνεται η ευκαιρία να βρεθούμε, πάντα ανταλλάσσουμε απόψεις και πληροφορίες για το κοινό μας πάθος (ψώρα είναι αυτή πώς να το κάνουμε). Παρόλα αυτά, ποτέ δεν απόκτησα κάποιο όργανο της συλλογής του, και ποτέ δεν μαθήτευσα δίπλα του.
Ο Σπύρος, (σε ευχαριστώ Σπύρο) φορτισμένος, θεώρησε ότι με την συνέντευξη αυτή διαφημίζεται κατά κάποιο τρόπο ένας τούρκος μάστορας, κι ότι εγώ εμφανίζομαι ως το τσιράκι του. Κάτι που δεν ισχύει και ελπίζω ότι δεν υπήρχε καμία πρόθεση να γίνει από καμία πλευρά. Παρόλα αυτά, για να γράφει τόσα πολλά, σίγουρα θα έχει του λόγους του…
Κλείνοντας, επειδή όλοι εδώ μέσα για ένα μεράκι ζούμε, παίζουμε ή φτιάχνουμε όργανα, δεν είναι ότι καλύτερο να τσακωνόμαστε για αυτό που αγαπάμε.
Τέλος.
Γιάννη (1980), αν θέλεις την προσωπική μου γνώμη, το λαούτο στο μουσείο… δεν κατασκευάστηκε από τον Βενιό.
Είναι πιο παλιό, τότε που ο Μανώλης δεν έφτιαχνε ακόμη όργανα αλλά δούλευε ως μαραγκός.
- Ο Μανώλης πάντα στα ακριβά του μοντέλα συνεργαζόταν με κάποιο σχεδιαστή- κατασκευαστή, ή διακοσμητή. Έναν από τους πιο διάσημους sedefcar στην πόλη, τον Vasifbey.
Επειδή έχω δει δουλειές του Vasif,και όχι μόνο σε όργανα του Μανώλη, θα έλεγα ότι αυτή δεν είναι διακόσμηση του Vasif, αλλά ούτε και του Μανώλη.
- Το «χέρι» του Μανώλη δεν φαίνεται επάνω στο όργανο.
- Το βασικότερο μέρος του οργάνου που προδίδει κάποιον άλλο Ρωμιό κατασκευαστή είναι το σκάφος.
Ας μη μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες…
Πρόκειται κατά την γνώμη μου για όργανο του Κώστα Βεντούρη.