περι βαρους του μπουζουκιου.Μστορα ειναι 7,300 να το αφήσω??:082:
Ρε Δημητρη αυτο το “συστημένο” με κανει τρελλο.Δηλαδη αμα το οργανο βγει κανονι θα το δωσουν στο κυκλωμα και αμα βγει κοινου ηχου το παιρνει ο πελάτης? Μήπως είμαστε αρκετα καχύποπτοι? Γιατί με αυτή την λογική τότε πρεπει να παίρνουμε όργανα απο αυτούς που στατιστικα τα περισσοτερα όργανα τους γίνονται άριστα.Τραβηγμένο το βρίσκω.Κάποιος θα πε καμμια ιστορία και το τοσο εγινε τοοοοοοσο.
Οσο για το βαρος που σου ελεγα προχτες,είδα ενα τριχορδο στον Ματσικα στην καλιθεα απο τριανταφυλλια σκαφος (ή να εννοουσε rosewood ) και ήταν βαρυ όργανο.Το βαρος του μου το εκθειαζε σαν προσόν του οργάνου.Εγώ το επαιζα και καλα ότι ρωταω να μαθω.Κάποια άλλη μερα πήγα στον κατασκευαστη Αλεξα-Καντελλη ΟΕ ρωτησα, και μου λεει ότι το μεγαλυτερο προσον ειναι να είναι το μπουζούκι όσο ελαφρότερο γίνεται.Καταλαβες τώρα τι γίνεται ετσι?
Το βάρος του μπουζουκιού είναι σημαντικό προσόν όταν πρόκειται να φουντάρεις σημαδούρα στα βαθιά, ιδιαίτερα μάλιστα όταν έχει πολύ ρέμα.
Καταρχήν αυτό το “συστημένο” είναι πράγματι προϊόν της γνωστής περίπτωσης “…κάποιος κάτι μου είπε, ότι άκουσε από κάποιον άλλο κλπ κλπ…”
Εγώ το ανέφερα ως φήμη που σέρνεται. Δεν δέχομαι ότι είναι κανόνας (αλίμονο!) όμως δεν αποκλείω την περίπτωση να έχει συμβεί κιόλας. Βέβαια κάτι τέτοιο υποβιβάζει την αξία του οργανοποιού σε ψιλικατζή…
Για το θέμα του βάρους του μπουζουκιού, από την μικρή μου πείρα, έχω να πω ότι έχω δει όργανα πανάλαφρα και όργανα με βάρος αρκετό. Και στα μεν και στα δε, υπήρχαν καλά και άσχημα σε ήχο.
Δεν μπορώ να δεχτώ αν το βάρος είναι κριτήριο της καλής απόδοσης του οργάνου, αφού ανάλογα με τον τρόπο κατασκευής, ο κάθε οργανοποιός έχει την δική του τέχνη για να φέρει τον ήχο στα μέτρα που θέλει.
Αν υπαρχει κάποιος που μπορεί να μας διαφωτίσει σ’ αυτό το θέμα, ας μας πει για να μάθουμε κι εμείς που δεν γνωρίζουμε.
Aris τι θέλει να πει ο ποιητής??
Δημήτρη εμενα η γνωση που ειχα ειναι να ειναι παναλαφρο το οργανο και με τετοιο τροπο δεμενο ωστε να μην παρουσιαζει καμψεις,στρεψεις και λοιπες γυμναστικες ασκησεις.Τωρα γιατι καποιος κατασκευαστης κανει το σκαφος παχύ κι εγω μονο υποθεσεις για το ξυλο που χρησιμοποιει μπορω να κανω.Για την διαφορα στον ήχο το συγκεκριμενο που ετυχε να δω ειχε μια μουντιλα και ενα ρηχο ήχο.Λες να ειναι το ιδιωμα της τριανταφυλλιας με τον ελατο?Γενικά εχω δει λίγα βαρια οργανα και δεν με τρελαναν με τον ήχο τους κιολας.Πραγματι καλο θα ταν να μας ενημερωσει κανεις που να έχει αποψι πανω στο θεμα (απο την πλευρα των χρηστων)
Σε εσένα Δημητρη αλλά και στον Κυριάκο και στον Άρη θα ήθελα πολύ σύντομα να καταθέσω μια γενική άποψη μου για το θέμα του βάρους των έγχορδων -νυκτών οργάνων.
Τα ελαφριά όργανα και γενικώτερα το μικρό βάρος των έγχορδων οργάνων είναι σε κάθε περίπτωση πλεονέκτημα για πολλούς λόγους.
Ο πιό αυτονόητος είναι χρηστικός-διευκολύνει τον χρήστη στην χρήση του οργάνου.
Και ο πιό ουσιαστικός είναι η ταλάντωση και η συμμετοχή στο συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα όλων των τμημάτων του οργάνου.Επειδή η ταλάντωση των χορδών και η μεταφερόμενη στο ηχείο ενέργει α είναι σε κάθε όργανο, ανάλογα με τις διαστάσεις, την γεωμετρία του, την κατασκευή του, τα ξύλα του, το μήκος χορδής, το υλικό απο το οποίο αποτελούναι οι χορδές, την διατομή τους κ.λπ. κ.λπ.,περιορισμένη, το μικρό βάρος του οργάνου και κατά συνέπεια ή μικρή μάζα του διευκολύνει κατά κανόνα την πρωτογενή μετατροπή της κυμαντικής ενέργειας σε ακουστική, την αντήχηση και όλα τα προϊόντα της.
Πρίν απο χρόνια, σε μία έκθεση μουσικών οργάνων κάποιος φίλος κατασκευαστής δοκίμαζε ένα ούτι δικής μου κατασκευής, άσημο και ανώνυμο. Όταν τελείωσε την δοκιμή και ενώ μου το επέστρεφε το πρώτο πράγμα που μου είπε, και δεν το ξεχνώ ποτέ, ήταν “ρε συ Γιώργο έπαιζα το όργανο και ενώ έπαιζα μου έδεινε κλωτσιές στο στομάχι”.Αυτή η κρίση ήταν πολύ χαρακτηριστική για ένα όργανο που λόγω τόσο του μικρού μήκους χορδής όσο και του υλικού των χορδών, πρέπει να είναι ελαφρύ για να μολογάει.
Φιλε Γιωργο σε ευχαριστω (και εκ μερους αν μου επιτρεπει ο Δημητρης και ο Αρης)για την απαντηση σου η οποια εχει εξαιρετική σημασια λογω της ειδικης ενασχολησης σου.Το ζητημα του βαρους ενος οργανου σαν τα δικα μας μπορει να αποτελεσει και θέμα διαφημισης απο διαφορους πωλητες σε ανθρωπους που θελουν να ασχοληθουν.Επειδη όμως οπως ειδατε οταν μιλω,συνηθιζω να μιλω σαν προσωπο με ονοματεπωνυμο,και να αναφερω γεγονοτα,δεν μπορουσα να μην αναφερω καποια ονοματα στο forum.Δεν εχω κανενος ειδους συμπαθεια ουτε εμπαθεια για κανενα απο τους αναφερομενους και φυσικα το τι λεει ο καθενας για να πουλησει ενα προιον ειναι δικαιωμα του.Η τελικη αποφαση παραμενει παντα στον υποψηφιο αγοραστη.
Φιλε Γιωργο βοήθησε μας λίγο ακομα αν δεν σου ειναι κοπος σχετικα με μια καλη επιλογη ξυλων για την κατασκευη ενος τριχορδου
Αν και το ερωτημά μου είναι εκτος της ροής της κουβέντας, ήθελα να μάθω αν αυτο που λέμε τριανταφυλλιά(rosewood) ειναι το ίδιο με αυτο που αποκαλούμε παλίσανδρος.
Απ’ όσο γνωρίζω εγώ rosewood είναι ο παλίσανδρος
Ο Θύμιος Στουραΐτης, όταν ήταν στα πρώτα ονόματα της “μόδας” στα μαγαζιά και στη δισκογραφία, άλλαζε τα μπουζούκια σαν τα πουκάμισα! Ετσι από τα χέρια του πέρασαν αρκετά καλά όργανα. Ξεχωρίζει μακράν ένα (από τα πολλά) που του έφτιαξε ο Ζοζέφ. Θυμάται ότι όταν το τέλειωνε ο Ζοζέφ, το σήκωνε με τα δυο δάκτυλα και του 'λεγε:
“Κοίτα πώς είναι! Πιο ελαφρύ κι από ένα πακέτο τσιγάρα!”.
Προφανώς για το Ζοζέφ το μικρό βάρος ήταν προτέρημα. Τους λόγους θα τους ήξερε αυτός καλύτερα.
Προσωπική πείρα τώρα. Χωρίς να είμαι οργανοποιός ή μπουζουξής, έτυχε να πιάσω στα χέρια μου αρκετές δεκάδες μπουζούκια, ανάμεσά τους και μερικά πολύ καλά. Δε θυμάμαι κανένα καλό όργανο να ήταν βαρύ. Αντίθετα μερικά από τα καλύτερα ήταν πανάλαφρα.
ΣΩΣΤΟΣ Ο ΑΡΙΣ …ΤΟ ΚΑΛΟ ΟΡΓΑΝΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΛΑΦΡΟ!!! ΣΑΝ ΤΟΝ ΖΟΖΕΦ ΟΜΩς ΔΕΝ ΞΑΝΑΒΓΑΙΝΟΥΝ ΜΑΣΤΟΡΕΣ…
Σαν να βγαλαμε τον κανονα νουμερο δυο…Για παμε παρακατω νομοθετες μουυυυυυ :241:
Για το καπακι απο κεδρο σε αλλο σημειο του forum ειδα να λενε οτι δεν κανει για καπακι γιατι α) Δεν παρουσιαζει το ξυλο αυτο ωριμανση και β) γιατι ειναι πολυ μαλακο και χρειαζεται επιπλεον οπλισμο για να μην παρουσιασει προβληματα με τις τασεις.Εχετε την ιδια γνωμη για το ξυλο αυτο? Και μήπως το να μην ωριμαζει το ξυλο ειναι πλεονεκτημα και οχι μειονεκτημα οπως το παρουσιασαν?
Εσυ δημητρη μου παει τωρα οτι εκανες,εκανες τελειωσε τωρα.Το οργανακι σου οπου να ναι τελειωνει.Θεωρητικα συζηταμε περι ξυλων ετσι???
Αφηστε που εμαθα οτι τα παλιοκουφωματα,τα παλιοδοκαρια και τα πατωματα απο τα ερειπωμενα σπιτια πηραν αξια τωρα τελευταια…ΡΕ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΟΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ χαχα (ετοιμος ωριμος ηχος)
Αν και κιθαρίστας, νομίζω πως λίγο πολύ στο ζήτημα των ξύλων δεν πρέπει να έχουμε μεγάλη διαφορά. Για τον κέδρο αυτο που ξέρω είναι οτι:
1ον:(και σημαντικότερο) δεν παρουσιάζει ωρίμανση
2ον: αποδίδει κυρίως στις μεσαίες χορδές
3ον: είναι φθηνότερος συγκριτικά με την ποιότητα ήχου που προσφέρει(για τα πρώτα χρόνια)
όσων αφορά τον ελατο:
1ον:(και σημαντικότερο) παρουσιάζει εξαιρετική ωρίμανση - γι αυτό δεν πρέπει να αμελούμε την μελέτη στο όργανο καθώς βελτιώνεται και αυτο μαζί μας με το παίξιμο - ιδίως τα πρώτα εφτα(7) χρόνια(ο κέδρος απόδίδει γυρω στα οχτώ(8).
2ον: μπορεί να αποδώσει σε ευρύ φάσμα συχνοτήτων - σε όλες τις χορδές - και με πλούσιες αρμονικές(αυτο δλδ που θέλουμε)
3ον: ένα καλό καπάκι απο έλατο - σε άλλη συζήτηση καποιος συμφορουμίτης έκανε εξαιρετικη ανάλυση - είναι σπάνιο και πολυ ακριβό(προσοχη! να έχει χρυσαλίδες! - επίσης (άσχετο - τα νερα απο τις χρυσαλίδες(οχι οι γραμμές) να έρχονται κάθετα με τις γραμμές και να εφάπτονται στον έβενο(ταστιέρα) - το έμαθα απο τοπικό γνωστό μάστορα - διασταυρώστε το γιατι κι εγω δεν ξέρω αν όντως ιχύει)
εξ ιδίας εμπειρίας:
Η μία μου κιθάρα, που χρησιμοποιώ για τη δουλειά, είναι με κέδρο. Οι λόγοι απλοί: σχετικά φτηνή(γιατι το όργανο εκτίθεται συνεχώς) και με σχετικά καλή απόδωση) (λεπτομέρια: λουστραρισμένη επίσης για τον ίδιο λόγο). Η δευτερή μου κιθάρα, που χρησιμοποιώ για τη μελέτη μου αλλα και για ιδιαίτερες παραστάσεις, είναι με έλατο: εξαιρετικά ελαφρια, ευαίσθητη, αλουστράριστη αλλα φυσικά με ήχο και παίξιμο διαφορετικού επιπέδου.
Ο δασκαλός μου έχει κιθάρα(έλατος) είκοσι(20) ετών. Πολύ απλά έχει τόση ευαισθησία στο παίξιμο, που είναι σχεδόν αδύνατο ένας αρχάριος να βγάλει καθαρή νότα. Εξαιρετικά δυνατός και πλούσιος ήχος που ενα καπάκι απο κέδρο αμφιβάλω αν θα ακούσω ποτέ να βγάζει(και για πόσα χρόνια θα κρατήσει)
Καλό όμως είναι πάντα να προσδιορίζουμε και τη χρήση που θα γίνει στο όργανο προκειμένου να το αγοράσουμε, για να αποσαφηνήσουμε και τι ήχο θέλουμε αλλα και τί παίξιμο. Ετσι, οταν έπαιξα ρεμπέτικα στον έλατο ήταν σαν να παίζει αρπα και μας πήραν οι ζαλάδες, ενώ όταν έπαιξα Bach στον κέδρο ήταν σα να φορούσα ωτοασπίδες.
Στα μπουζούκια ίσως να μήν είναι τοσο ευρύ το ρεπερτόριο, όμως και πάλι αλλο ήχο θέλει το τραγούδι του 30, αλλο εκείνο του 50 και αλλο το μετέπειτα λαϊκό.
επίσης μην ξεχνάμε πως παίζει πολυ μεγαλο ρόλο η ποιότητα του ξύλου σε σχέση με τη φύση του… έτσι ενας κέδρος των 500Ε αποδίδει πολυ καλλίτερα απο έναν έλατο στην ίδια τιμή.
Εν κατακλείδη: ο παραγγέλων και ο πληρώνων(λαθος πρέπει να το έγραψα)
Νικο καταπληκτικη η αναλυση σου.Φιλε για πες μας λιγο περισσοτερα για τις “χρυσαλιδες” γιατι μαλλον πρωτη φορα το ακουμε οι πιο πολλοι.Πως μοιαζουν πανω στο καπακι?
Όταν τα νερα(οχι οι γραμμές) του ξύλου είναι πολύ πυκνά, μοιάζουν σαν να δένει το ένα με το άλλο. Όταν αυτο το δούμε στο φώς, φαίνεται σαν να λαμπιρίζει το ξύλο, αυτο το λέμε χρυσαλίδα.
Η εικόνα που παραθέτω δυστυχώς είναι κακής ποιότητος και με φλας, αλλα παρόλα αυτα φαίνονται οι χρύσαλίδες σε ένα σημείο, που το εχω σημειώσει κιόλας και αν κάποιος προσέξει το καπάκι κάτω απο τον καβαλάρη θα δεί και τα νερά του ξύλου αρκετά καθαρα.
(ομορφή δεν είναι η καλή μου;
Κυριάκο
Απ’ ότι μπορώ να δώ μέσα στο όργανο υπάρχουν τα στοιχεία του κατασκευαστή Νίκου Ευθυμίου. Επειδή δεν τον έχω στον κατάλογο των οργανοποιών, θα τον προσθέσω. Μήπως γνωρίζεις αν έχει εργαστήριο και τι άλλα όργανα κατασκευάζει?
Νίκος Ευθυμίου
Αντιόπης 1
11364 ΚΥΨΕΛΗ
ΤΗΛΕΦ. 2108615110
Καθώς την αγόρασα απο τον ίδιο… Έχει εργαστήριο στη διευθυνση που γράφεις… και κατασκευάζει αποκλειστικα κλασσικές κιθάρες(μέχρι προτινος τουλάχιστον)