Ο Περιστέρης (όχι ο ρεμπέτης, ο συνονόματός του μουσικολόγος Σπυρίδων Π.) τον κατατάσσει πράγματι ως τρόπο του Σολ. Σημειωτέον ότι η κατάταξη του Περιστέρη δεν ακολουθεί την απλοϊκή δυτικοκεντρικη λογική των «άσπρων πλήκτρων», που θα έβγαζε λ.χ. το Κιουρδί τρόπο του Μι. Αντίθετα, με πραγματική κατανόηση του ελληνικού τρόπικού συστήματος (σχετικές βάσεις, 4χορδα, 5χορδα κλπ.) και με σεβασμό στις ιδιαιτερότητές του, τοποθετεί το Κιουρδί στο Ρε, ενώ ως τρόπο του Μι ορίζει το Σεγκιάχ.
Μ’ αυτή λοιπόν την οπτική, τον τρόπο που συζητάμε τον τοποθετεί στο Σολ. Όμως, από το κόρπους τραγουδιών που μελέτησε ο Περιστέρης για να βγάλει τα συμπεράσματά του και να διαμορφώσει τη θεωρία του για τους τρόπους του δημοτικού τραγουδιού, ένα και μόνο τραγούδι βρήκε να ακολυθεί αυτό τον τρόπο. Κι αυτό το ένα το άκουσε με σκέτες φωνές. Επομένως δεν είχε στη διάθεσή του επαρκή δεδομένα για να μελετήσει αυτό τον τρόπο, τη σχέση του με άλλους, τη σχέση του (που επιμένω ότι είναι το κλειδί για την κατανόησή του) με τα όργανα και ιδιαίτερα την γκάιντα, τη γεωγραφική του διάδοση (επίσης κλειδί) κλπ.
Έτσι θεωρώ ότι, αντίθετα προς το σύνολο της θεωρίας του, ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση άκανε ακριβώς αυτό: ακολούθησε τη λογική των «άσπρων πλήκτρων». Προσωπικά επιμένω ότι αυτός ο τρόπος τοποθετείται στο Ρε (με Ραστ=Ντο).
http://www.kentrolaografias.gr/sites/default/files/Ellhnika_Dhmotika_Tradoudia_t_G.pdf
Στη σελιδαρίθμηση του πδφ του παραπάνω λινκ, το σχόλιο για τον τρόπο είναι στη σελ. 29, εκεί που λέει «Το εις την σελίδα 255 άσμα, του οποίου η τεχνική…». Το ίδιο το τραγούδι (παρτιτούρα) είναι στη σελίδα 307 της σελιδαρίθμησης του πδφ (=255 στην έντυπη σελιδαρίθμηση). Είναι από τη Χαλκιδική, «Μαύρα ματάκια φίλησα».
Μπορούμε να το ακούσουμε εδώ, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι αυτή η εκτέλεση ταυτίζεται με την καταγραφή του Περιστέρη. (Κανένας καλύτερος αναγνώστης πενταγράμμου από μένα, ας μας το επιβεβαιώσει.)
Με «γενικά» κριτήρια πρόκειται για αρκετά ιδιόρρυθμη μελωδία, αλλά ειδικά για Χαλκιδική το ύφος της δεν είναι σπάνιο.