Αν κατάλαβα σωστά τον παραλληλισμό, τότε μπορούμε -πολύ διασταλτικά όμως- να πούμε ότι έχουμε κάτι σαν πεντσγκιάχ, αλλά με τονική τη 2η βαθμίδα!
Αλλά οπωσδήποτε αυτή η έστω και τραβηγμένηαπό τα μαλλιά ομοιότητα είναι συμπτωματική. Ο δρόμος που συζητάμε προκύπτει από την κατασκευή ενός οργάνου (συγκεκριμένα, από τον ιδιόρρυθμο τρόπο που λειτουργούν οι 3+1 τρύπες του πάνω χεριού στον αυλό της γκάιντας), ενώ το πεντσγκιάχ, αν δεν απατώμαι, προκύπτει από το Ραστ αν η έλξη, που σχηματίζεται καμιά φορά από την 4η προς την 5η βαθμίδα, μονιμοποιηθεί.
Το σχέδιο είναι από τη διδ. διατριβή του Χάρη Σαρρή Η γκάιντα στον Έβρο: μια οργανολογική εθνογραφία, ΕΚΠΑ (τμ. Μουσικών Σπουδών) 2007. Δείχνει τρεις τρύπες στο κάτω χέρι, τρεις στο πάνω, και στο πλάι την πίσω τρύπα για τον αντίχειρα του πάνω χεριού. Η πάνω πάνω από τις μπροστινές τρύπες, που είναι πολύ μικρότερη από όλες τις υπόλοιπες, είναι που προκαλεί όλη την ιδιορρυθμία, καθώς δε δίνει κάποια νότα από μόνη της αλλά ανεβάζει κατά ένα ημιτόνιο τη νότα που παίζουμε με τα υπόλοιπα δάχτυλα, όποια κι αν είναι αυτή.