Αυτά τα ρομαντικά τα έλεγα κι εγώ στην ηλικία σου, Σαλταδόρε!
Τώρα αν νομίζεις ότι εμείς που θέλουμε να ακούσουμε μισή πενιά δεν έχουμε ψυχή, τι να πω;!;!
Εξάλλου, ξέρουμε που πάμε και τι θα ακούσουμε, όταν πάμε Πριγκηπέσσα και σε μαγαζιά με παρόμοιο ρεπερτόριο. ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΑΦΤΑΚΙΑ ΜΑΣ!
ΕΛΕΟΣ! Όσοι δεν ακούν, ας πάνε αλλού!
Δε μου λε ρε σαλταδόρε, μήπως αν νόμιζε ότι είναι πλοίο αντί για μουσείο θάταν καλύτερα;
Αμ’ το άλλο; Λες να πρέπει να κρεμάσει ξεβράκωτα καλικαντζαράκια για να κάνει τη διαφορά απ’ τα άλλα μαγαζά;
:080:
Χμ. ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΜΑΓΑΖΑΤΩΡ μου μυρίζει εδώ!
η ηλικια δε ξερς που κολλάει εμένα η καλη πενια κι ο,τι καλο με χτυπαει στο κόκκαλο επειδη χτεσ αυτο που ακουγα μ αρεσε το εραψα και ακουγα.
Στον αλλο που δε του αρεσε αρχισε να μιλάει, τι θα του πω εγω να το κλεισει γιατι με πειραζει η φωνη του;Δε παει ετσι, ποιος εισαι εσυ που θα του το απαγορευσεις.
Μπιό μπολύ κι από το κατσίκι σου :mad:
Άν θεωρείς ότι το να σέβεσαι τον διπλανό σου κατ αρχήν, γιατί αν σου ζητήσω να σεβαστείς τους μουσικούς θα σου φανεί ακραίο, είναι κάτι που γίνεται στα μουσεία τότε μάλλον είναι μουσείο.
Έχεις δίκιο, ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να δώσουμε ταυτότητα στο μαγαζί και έρχεται όποιος νά ΄ναι.
Μάλλον θα εννοείς τον Βαγγέλη Παπάζογλου,αυτός ο μπαγάσας έτσι έκανε:112:
Μπορείς να μου πείς, χθές, ποιός ασελγούσε σε ποιόν;
Σωστό και δίκαιο!
Επιτέλους συμφωνούμε.
Επαναλαμβάνω: Όσοι δεν ακούν, ας πάνε αλλού! Να πάνε για καφέ και να γκαρίξουν όσο θέλουν!
Είναι που είναι ελάχιστα έως ανύπαρκτα τα μαγαζιά που ακούμε αυτό που μας αρέσει, ας μην μας δυσκολεύουν οι άσχετοι περισσότερο τη ζωή και το άκουσμα!
ΕΛΕΟΣ!
ΝΑΙ. Να κάθεται στο σπιτάκι του, να βγάλει το σκασμό βλέποντας Τόλμη και Γοητεία ή ότι άλλο παίζεται τώρα, που θέλει να πάει και σε μαγαζί με ζωντανή μουσική!
Άλλωστε στην Πριγκηπέσα η περιγραφή λέει: “Ζωντανοί Μουσικοί” κι αυτό (μαζί με τις μορφές που φιλοξενεί κατα καιρούς) πιστεύω λέει πολλά. Όταν θα πάω θα μπορώ να σου απαντήσω πολύ περισσότερα, πάντως στο δικό σου μαγαζί δεν θα’ ρθω.
ειπα πως το πρόγραμμα μ’ αρεσε και σε οποιον αρεσε δε μίλαγε
Αυτη η κουβεντα δε μ’ αρέσει
Σου αφιερώνω το Φιγουρατζή
… το οποίο δεν είναι αναγκαστικά κακό, εφόσον δεν είναι προκλητικός -και ο σαλταδόρος είναι.
Σαλταδόρος, κανείς δεν έχει αντίρρηση να εκφράσεις τη γνώμη σου, αλλά δε χρειάζεται να τη χωθείς σε κάποιον για να το κάνεις. Και για νά 'χουμε και καλό ρώτημα, ξεκινάς τη δήλωσή σου λέγοντας:
Πες μας και τα καλά που είδες στην Πριγκηπέσσα, εκτός από τα αρνητικά που τα εμπεδώσαμε.
Εσύ την ξεκίνησες.
Ούτε μαγαζάτορας είμαι,και ο μυστακίδης το ξέρει γιατι απλα με ειδε χτες,ουτε στηνεται καμια πλεκτανη κατα της πριγκιπεσσας απλα δε γουσταρω να με προσβάλλουν ουτε εμενα ουτε τους φιλους μου.Προσωπικα εμενα μ’άρεσε το προγραμμα και ο χωρος δηλαδη τι αλλο επρεπε να πω στα καλά του μαγαζιου.
επίθεση μου κάνανε ενα κοπαδι ΨΥΛΟΙ
Κανείς δε σε προσέβαλε, τουλάχιστον εδώ. Αν έχεις προηγούμενα με οποιονδήποτε από αλλού, το Φόρουμ ΔΕΝ είναι ο τόπος για να τα λύσεις. Χαλάρωσε.
Ετυχε και πηγα και γω στην Πριγκηπεσσα πριν κανα μηνα
Λοιπον,αν και δεν ειμαι αρμοδιος ουτε αρκετα εμπειρος για να κρινω,ο ηχος αυτος δεν καταφερνεται ευκολα.Τα οργανα και η φωνη ακουγονταν οπως ακουγονται και σκετα,πραγμα πολυ σημαντικο,κυριως για το γουστο μου αλλα και για τ’αυτακια μου!
Για τους μουσικους δεν χρειαζεται ουτε μπορω να μιλησω…
Το μονο μειον ηταν μια συγκεκριμενη παρεα πολλων ατομων η οποια προφανως ειχε ν’ανταμωσει καμμια δεκαρια χρονια και τα 'λεγε και φωναχτα…!
Βεβαια ημουν τυχερος γιατι βρηκα και εκατσα σχεδον πανω στο παλκο(εκ δεξιον του κυρ Μυστακιδη) και ειχα και καλη ακουστικη αλλα και καλη οπτικη επαφη!!Σε καποια ησυχα στην ενταση ομως τραγουδια(Μανακι μου μανακι μου),ενοχληθηκα πολυ απ αυτη την οχλαγωγια…
Στο θεμα τωρα,θεωρω οτι αν πας σε ενα τετοιο μαγαζι το λιγοτερο που μπορεις να κανεις ειναι ησυχια,γιατι αλλιως δεν σεβεσαι τον εαυτο σου…
Παντως μιας και εγινε αναφορα σε μουσεια,εγω ολες αυτες τις ωρες που εκατσα στην Πριγκηπεσσα ημουν αγαλμα…(αφου οι φιλοι μου με δουλευανε γιατι καθομουνα ακινητος και χαζευα το Μυστακιδη να “τρεχει” πανω στο μπουζουκι του…)
Εδώ αποδεικνύεται ότι γνωρίζεστε.
Εμ τότε βρε χρυσέ μου άνθρωπε, γιατί δεν τα λέγατε εκεί μεταξύ σας να μην κάθομαι να γράφω τώρα;
Ορεξη που έχει ο κόσμος ρε παιδάκι μου…
Δεν γνωριζόμαστε Κώστα ,απλώς ο φίλος χθές μετά απο μιά παρατήρηση που έκανα για λίγο ησυχία ενδεχομένως και με λίγο άκομψο τρόπο με ειρωνεύτηκε ζητώντας να του παίξουμε Εγω μάγκας φαινόμουνα, αλλά δεν ήμουνα…
Για να τελειώνει αυτή η κουβέντα που και μένα δεν μ αρέσει να πώ το εξής.Αποφάσισα εδώ και λίγες μέρες ,για λόγους που έχουν να κάνουν με την υγεία μου πιά, να μην ξαναασχοληθώ με το θέμα ησυχίας όταν παίζουμε εμείς στο μαγαζί.
Όταν όμως έχουμε φιλοξενούμενους μουσικούς όπως εχθές ,τότε τα πράγματα είναι αλλιώς.Είναι πολύ δύσκολο να πείσεις μουσικούς που χρόνια ολόκληρα παίζουν με μεγάλα σχήματα,και δυνατές εντάσεις, να εκτεθούν παίζοντας με φυσικό ήχο και μόνο με την συνοδεία μιάς κιθάρας σε ένα μικρό μαγαζί που δεν έχει και την δυνατότητα να τους δώσει και καλή αμοιβή.Το μόνο κίνητρο λοιπόν γι αυτούς τους μουσικούς είναι να περάσουν καλά και με τις κατάληλες συνθήκες ,να μας δώσουν παιξίματα που σε συνθήκες “κανονικών” μαγαζιών δεν μπορούν να βγούν για πολλούς και διάφορους λόγους.
Αυτές λοιπόν τις συνθήκες προσπαθούμε να φτιάξουμε στο μαγαζί γι αυτό και συμβαίνουν όλα αυτά.
Πάμε κάμποσα χρόνια.
Παίζει μια κομπανία στη “Ρεμπέτικη Ιστορία” και μια φοιτητοπαρέα …οχλαγωγεί.
Σταματάει το τραγούδι στη μέση ο Παυλάρας και φωνάζει από το μικρόφωνο:
- Ρε σεις εκεί στη γωνία, βγάλτε το σκασμό. Αλλιώς σηκωθείτε και φύγετε. Μην πληρώσετε, κερνάει να μαγαζί μπας και γλιτώσουμε.
Αθάνατε Παύλο!
Εάν γίνει κάτι τέτοιο και τώρα, θα φύγει σχεδόν όλο το μαγαζί, δυστυχώς…
Καλό από την μια (θα μείνουν οι καλοί) πολύ κακό από την άλλη γιατί το μαγαζί θα πάει για κλείσιμο λόγο εξόδων (π.χ. Όμορφη Νύχταʼ).
Μην πυροβολείτε τέτοιου είδους στέκια γιατί δεν έμειναν και πολλά,
και δεν απευθύνομαι σε κανένα προσωπικά.
Γι’ αυτό η απόλαυση δεν μπορεί να ταιριαστεί με την επιβίωση, κι όσοι το προσπάθησαν ελάχιστοι το κατάφεραν.
Έτσι είναι δυστυχώς, ο κος Μπαμιόπουλος που’χει φάει στη μάπα την κα Μπαμιοπούλου όλη τη βδομάδα, το Σάββατο που θα πάει να χλαπακιάσει με την παρέα του, στο τρίτο ποτηράκι θα αρχίσει να οχλαγωγεί. Τί να κάνει ο φουκαράς ο μουσικός; Να του σκάσει τη κιθάρα στο κεφάλι να ησυχάσει; Και ο άρτος ο εποιούσιος;
:106:
Οταν έπιασα τον εαυτό μου να βγαίνει στην Ιπποκράτους πενταλεπτα για να ησυχάσουν τα αυτιά μου, τότε ήταν που είπα “πάει, τέλειωσε η θητεία μου στα ρεμπετάδικα, ώρα να το πάρω κι αυτό το απολυτήριο”. Στη Ρεμπέτικη Ιστορία (και γενικώς σε ΟΛΑ τα ρεμπετάδικα) σταμάτησα να πηγαίνω για αυτόν ακριβώς το λόγο. Μια απίστευτη βαβούρα που δεν την έφερνε βόλτα ούτε ο Παύλος, ούτε ο Κουτρουμπής… κανένας.
Αλλά, να το πούμε κι αυτό, αυτή είναι η δουλειά των μαγαζιών. Να πηγαίνει ο κόσμος να ξεδίνει.
Τώρα, το τι ακριβώς θεωρεί “ξέδωμα” ο καθένας είναι το ζητούμενο και ταυτόχρονα το δεδομένο (μ’ αρέσει η κβαντική φυσική!)
Πάντως δύο λύσεις υπάρχουν και ισχύουν για ΟΛΕΣ τις δουλειές αυτού του μάταιου κόσμου: 'Η επιβάλεις την πολιτική του μαγαζιού σου στον κόσμο, ή αποδέχεσαι την συμπεριφορά του κόσμου και την κάνεις πολιτική του μαγαζιού σου.
Ενδιάμεση λύση δεν υπάρχει.
Επιλέγεις ανάλογα με το τι θεωρείς σημαντικότερο ή με το τι σου έρχεται ευκολότερο.
Ε όχι και την καλή μου την ακριβοπληρωμένη για ρόπαλο! :112:
Στα σοβαρά τώρα:
Σκεφτείτε πόσες ανθρωποώρες έχει επενδύσει κάποιος για να μάθει να παίζει επαγγελματικά ένα όργανο… ίσως περισσότερες από άλλους επαγγελματίες, ένα γιατρό ή δικηγόρο, δεν ξέρω και για να μιλήσω εξ ιδίων, έχοντας μέτρο σύγκρισης, σίγουρα περισσότερες από ένα τεχνολόγο γεωπόνο!
Τους αξίζω πιστεύω ο σεβασμός επί σκηνής :109:και βεβαίως και ο σεβασμός σε εκείνους που θέλουν να ακούσουν.
Οι μουσικοί που παίζουν στα μαγαζιά είναι ήρωες!:110:εγώ δεν άντεξα πάνω από τρία βράδια… έτσι παίζω για τον μοναδικό μου φαν, το γάτο μου!