Βλέπω ένα βίντεο στο γούτουμπ:
Ραστ κάντο λέει.
Το έψαξα και είδα πως το είπε η εσκενάζυ, τι είναι το κάντο;είναι ονομασία τρόπου(τεχνικής)παιξίματος ή απλός το τραγούδι της εσκενάζυ ονομάστικε κάντο που δεν νομίζω;
1 «Μου αρέσει»
Η αρχική ιταλική λέξη canto σημαίνει απλά και μόνο τραγούδι. Ως ορολογία της δυτικής μουσικής, σημαίνει το μέρος της φωνής έναντι εκείνου των οργάνων, και το αντίστοιχο τμήμα της μελωδίας (δηλαδή κάντο είναι τα κουπλέ και τα ρεφρέν, ενώ κάντο δεν είναι οι εισαγωγές).
Από κει και πέρα, αν έχω καταλάβει σωστά, ο όρος πέρασε και στην ελαφρά εκδοχή της οθωμανικής μουσικής. Δεν είμαι βέβαιος αν σημαίνει συγκεκριμένο τύπο τραγουδιού, διάφορο π.χ. από το σαρκί, ή γενικώς «τραγούδι».
Είναι ένας τρόπος να τιτλοφορούνται τα έργα με την τυποποιημένη διατύπωση «είδος - μακάμι». Όπως λέμε ραστ σαζ-σεμάι (οργανική σύνθεση στη φόρμα σαζ-σεμάι και σε μακάμι ραστ), που μάλλον ακολουθεί τα δυτικά πρότυπα τύπου «σονάτα σε σι ελάσσονα».
Φυσικά, μπορούν να υπάρχουν πολλά διαφορετικά ραστ κάντο, ραστ σεμάγια ή σονάτες σε σι ελάσσονα.
(Υ.Γ. Τρομερός ο Διονυσίου όμως;)
2 «Μου αρέσει»
Τι σχέση έχει ο διονισίου μιας και δεν το έχει πει;
Ο Γιάννης ο Διονυσίου! 
Αυτός που το λέει στο βίντεο.
3 «Μου αρέσει»
Αφού τέθηκε αυτό το ερώτημα -έστω κι από εμένα- και στο μεταξύ το ξανάκουσα το κομμάτι, ας μην το αφήσουμε να σέρνεται αναπάντητο:
Ναι, τρομερός!
(Έτσι. Να κινείται ο διάλογος, μη λιμνάζουμε!)
3 «Μου αρέσει»
Ναι όντως δείχνει γενικά και αόριστα να σημαίνει φωνητική φόρμα χωρίς να υποδηλώνει κάποια χορευτική αγωγή ή τροπικότητα.
η συγκεκριμένη μελωδία έχει ηχογραφηθεί απο τη Ρόζα και τον Νταλγκα
2 «Μου αρέσει»
Αν εννοείς αυτόν,τότε ναι🤣.
Υπέροχο!
2 «Μου αρέσει»
Αυτόν βέβαια, αφού αυτόν πόσταρες και πριν!
1 «Μου αρέσει»
Ok,στα τραγούδια δεν το έχω με τους τίτλους από τα βίντεο, παρά μόνο με το περιεχόμενο. Τώρα τον ανακάλυψα. Είναι απλά φωνάρα!
1 «Μου αρέσει»
Αν έχει κανείς όρεξη, θα μπορούσε να ψάξει αν έχουν ηχογραφηθεί κι άλλα τραγούδια εκείνης της εποχής με τίτλους όπως νιχαβέντ κάντο, χιτζάζ κάντο, ή ακόμη και ραστ κάντο εκτός από το συγκεκριμένο.
1 «Μου αρέσει»
Πάρα πολύ ωραία ιδέα!
Στο σήλαμπς πάντως μου βγάζει το Κάντονε Σταύρο και δυο τούρκικα, Leblebici Kantosu και Ταγκιέρα καντοσού. Και στα δύο νομίζω έχει την ορίτζιναλ έννοια του “τραγουδιού”.
Στο λεξικό μου πάντως, το λήμμα kanto επεξηγείται ως «τραγούδι του καμπαρέ», λήμμα kantosu δεν υπάρχει και το λήμμα kantocu το επεξηγεί ως «τραγουδίστρια του καμπαρέ» (η «καντοτζού», που θα λέγαμε και στο χωριό μου).
1 «Μου αρέσει»
Ισος απλώς ονομάστηκε κάντο στην ηχογράφηση θέλοντας να πει"ραστ τραγούδι" ή “ραστ σόλο”. Και εγώ μπορώ να βγάλω μια μελοδία σε μακάμ ουζάλ και να την παίξω τραγουδώντας αυτοΰς τους στοίχους.জ
Δεν ξέρω αν υπάρχει κανένα παραδοσιακό κομάτι ονόματι ουσάκ κάντο ξέρω’γω. Πάντως στο γούτουμπ δεν έχει πάρει τίποτα το μάτι μου.
Στα τούρκικα βρισκουμε πολύ συχνότερα αυτόν τον όρο αλλα και πάλι δε μας λέει τίποτα για δομή, ρυθμική αγωγη ή τροπικότητα. Συχνά είναι μερος τίτλου στη θεματολογία, πχ το Καντο του καναρινιού κλπ.
3 «Μου αρέσει»
Ο Σπύρος Δελέγκος στην εργασία του:
«Η εκ των συνθηκών σκλήρυνση των μαλακών διαστημάτων και το ίσα συγκερασμένο μακάμ» αφιερώνει ένα κεφάλαιο στη σελ. 82 με τίτλο:
«Ραστ κάντο μανές» και αναφέρει σχετικά:
Ο χαρακτήρας των«κάντο» τραγουδιών ανταποκρίνεται στο στυλ του οθωμανικού σαρκί και οργανολογικά, όπως και ενορχηστρωτικά, στο στυλ της Ανατολίας.
Αναζητήστε το για περισσότερες πληροφορίες.
4 «Μου αρέσει»
εδω είναι.
2 «Μου αρέσει»
Μερικές πληροφορίες από το βιβλίο “Made in Turkey: Studies in Popular Music”:
One of the popular entertainment forms from the cultural changes of nineteenth century is the kanto, which was performed in nearly all secular entertainment settings. Kanto is an Ottoman derivative of the Italian word cantare, meaning to sing, and was adapted from an Italian theater troupe that had visited Istanbul in 1870. After this date, both singing on stage while dancing and the songs specifically written for the purpose were called kanto (pl. kantolar). Kanto performances were initially linked to theater pieces. Later they evolved into a musical form that could also be performed in non-theater settings. Cemal Ünlü argues that as kanto produced its own esteemed and master performers, it evolved into a powerful genre of its own. He adds that the word kanto underwent a semantic change and became a general definition so that over time every new popular composition that was not traditional was called kanto (Ünlü 1998, 10). According to Ataman “Kanto was first performed as part of the theater pieces put on by an Italian troupe in 1870, thereafter, in our tuluat (improvisational) theater, the pre-play performances that are a mix of song and çiftetelli dance to the aksak (limping) tunes of a jazz drum, trumpet, violin, and cymbal were called kanto” (Ataman 1997, 271). Metin And, the author of important works on theater, interprets kanto and kantocular (sing. kantocu, kanto performer) thus: “Kanto is the local form that is closest to musical comedy. In Western theaters actors were expected to be able to sing and dance. The old kanto performers were artists who could perform both” (And 1964, 36).
In urban life, the Western influence stemming from the Palace especially affected the ortaoyunu and created the Tuluat theaters, which allowed kanto to develop as the first popular Ottoman music genre. Kantolar are called duetto when sung by two people, trio when sung by three and quartetto when sung by four. The Tuluat theaters applied what they had observed in Italian theaters to their own work, and formed a small orchestra called the “Antrak Orkestrası” which gave free concerts one hour before the start of plays. The orchestra featured instruments like the trumpet, violin, clarinet, trombone, trumpet, and contrabass. On a typical day, the orchestra would first play its concert and then accompany the main musical performance that would begin with an uvertür (overture) and continue with baletto, şansonet, kanto, düetto, trio, and quartetto.
The performers of traditional kantolar were mostly Armenian and Greek women. At this time, it was forbidden for Muslim women to appear on stage. In his memoirs, Vasfi Rıza Zobu writes that in 1889 the Muslim kanto star Kadriye Hanım had to perform under the Christian name Amelya of Papasköprü.
The subjects of kantolar were diverse, including everyday events, male-female relations, tradesmen’s kantolar that told of different trades, and ethnic kantolar about Roma, Laz, Arab, and Persian characters. Some examples from Metin And’s detailed list of the most famous kantolar of the period are as follows: “Gemici dansı” (Mariner’s dance), “Çoban” (The Pastor), “Hovarda” (Libertine), “Oryental”, (Oriental) “Tayfalar” (Mariners), “Yangın var” (There is a fire), “Küçüksün pek şirinsin” (You are young and cute), “Külhanbeyi” (The Roughneck), and “Çingene” (The Gypsy).
As a stage art, kanto is both auditory and visual, therefore costume, make-up, gestures, and mimicry together with dance all supplement the music. Kanto performers appeared on stage in colorful revealing costumes, froufrou, fancy miniskirts, and high-heels. At the same time, these costume items complemented the subject of the piece. Sermet Muhtar Alus, who thought of kanto as befitting women, describes the dance like this:
First the instrumental prelude, then the song, shoulder-shaking to the violin solo, turning on one’s axis, a pompous turn of the head, belly-dancing, and finally coming to the movement, using the figure-like steps of tango from a few years ago to hop around like a partridge and disappearing behind the closing curtain. (And 1964, 36).
In the words of Murat Belge (1998), kanto is the most then-contemporary form of performance art in Turkish society, and the fact that at the time it reflected everything that appeared in Istanbul life shows that it played the role of a musical newspaper, a live cartoon, and a humorous commentary on society.
Σ’ αυτήν την εργασία υπάρχουν εικόνες και ωραία ντοκυμέντα από τη ζωή και το περιβάλλον των kantolar (από τη σελίδα 169 και μετά):
Όσο για το μουσικό είδος των τούρκικων kantolar, η συλλογή του Kalan music δίνει μία ιδέα:
https://www.youtube.com/playlist?list=PLOP8MwvFE7nOk1nA7_P74ZETo3hK72H7E
3 «Μου αρέσει»
εδω ειναι ολη η έννοια του kanto.
<… so that over time every new popular composition that was not traditional was called kanto (Ünlü 1998, 10)… >
(έτσι ώστε με τον καιρό κάθε νέα δημοφιλής σύνθεση που δεν ήταν παραδοσιακή ονομαζόταν kanto (Ünlü 1998, 10).)
1 «Μου αρέσει»