Παιδιά ξέρει κανείς σας τί κάνει ο Ιορδάνης ο Τσομίδης? Θα παίξει κάπου το χειμώνα φέτος?
Δεν εχει ξεκινισει πουθενα…Τον ειδα σε ενα γυρισμα στον Παπαδοπουλο,και ειναι μια χαρα!Εσκισε οπως παντα!
Θα ειναι σε καμια εκπομπη στον Παπαδοπουλο ο Ιορδανης?Τον εχω ακουσει μονο μια φορα σε μια κασσετα και θελω να τον ακουσω και σε καμια καλυτερη περιπτωση.Στην κασσετα πεταει φωτιες η πενια του(20λεπτο σολο χωρις καμια επαναληψη και με περιτεχνα θεματα)
Σε καποια απ’αυτες που επονται.θα ειναι και η Ρενα Σταμου ο Γκολες εγω και διαφοροι ηθοποιοι που παιζουν οργανα.Σκιζει ο Τζορνταν!
Κατερινα εσυ που τον ακους απο κοντα, η φωνη του Γκολε κραταει η εχει πεσει? κατι ειχε πει ο Κουναδης σχετικα οτι δεν ειναι τωρα οπως παλιοτερα…
Εχουμε κανένα νέο απο τον Ιορδάνη? Βγήκε απο το νοσοκομείο? Είναι καλά?
Πολλά μπράβο στον Άρη Νικολαϊδη για την χθεσινή του εκπομπή,αφιέρωμα στον Ιορδάνη Τσομίδη και μακάρι να γίνει γρήγορα καλά για να τον ακούσουμε απο κοντά και εμείς οι νεώτεροι και να 'χει την υγειά του.
Υ.Γ.Άρη,δεν πιστεύω να σε πειράζει ο ενικός,μπορείς να μου πεις τον τίτλο του τραγουδιού που έβαλες τελευταίο καθώς και το που μπορώ να το βρω?Μου άρεσε πολύ,μα δεν το ξέρω!
Το τραγούδι λέγεται “Το χάρο τον αντάμωσαν” (είναι “αλα Μπέμπη” διασκευή του προπολεμικού τραγουδιού του Τούντα “Κουβέντα με το χάρο” με τον Κ. Ρούκουνα). Υπάρχει στο cd “Ιορδάνης Τσομίδης - Ζωντανές ηχογραφήσεις” από την “LYRA”. Στο site της εταιρίας “το προϊόν δεν είναι διαθέσιμο”.
Ευχαριστώ Άρη,θα ψάξω να το βρώ!
υπάρχει πουθενά πλήρης δισκογραφία του Τζορνταν?
Παιδιά, δυστυχώς ο Ιορδάνης πέθανε.
Ένας ένας φεύγουν και οι τελευταίοι μεγάλοι.
Όπως όλοι οι Μεγάλοι, δεν θα ξεχαστεί.
Καλό ταξίδι Ιορδάνη, στο δρόμο σου για το πάλκο της Παραδείσου, όπου θα σμίξεις με τους υπόλοιπους…
Η κηδεία αύριο 15:00 στην Καλλιθέα …
Jordan Rest in Peace …
Έφυγε και ο Τσομίδης.
Καλό σου ταξίδι Ιορδάνη και καλό αντάμωμα με τα άλλα δερβίσια στο μαχαλά του Γιαραμπί.
Ας είναι αναπαυμένη η ψυχούλα σου.
Σ.Π.
Καλό ταξίδι Jordan.
Ποιός δεν έβαλε σκοτούρες στο κεφάλι του φωτιά…
Γειά σου ρε Jordan
Παίδες,
Πριν από 3 χρόνια είχαμε πάει μια παρέα με μηχανάκια, μετά από Εξεταστική, από άγχος και τρέξιμο, μερικοί δουλεύουμε κιόλας, στη Χαλκίδα. Εκεί εμφανιζόταν ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ. Τις πολύ πρωινές ώρες, αλλά τις πενιές του δεν θα τις ξεχάσω όσο ζω…
Κάπου άκουσα οτι είχε παίξει και στην Αμερική κοντά σε μεγάλο όνομα, αλλά δεν θυμάμαι λεπτομέρειες.
Δεν πρόκειται να τον ξεχάσουμε…
Γιάννης.
Ειδα το ποστ της Αγγελικης αργα το μεσημερι και παρολο που ξεραμε οτι ηταν ασχημα δεν ηθελα να το πιστεψω …
Το απογευμα πηρα τον καλο του φιλο Στελιο Λαϊνακη στο τηλ. και μου το επιβεβαιωσε !
Τι να πουμε οσοι τον ζησαμε λιγο ή πολυ … παρα το οτι, με τον τροπο που ειχε “συνηθισει” να ζει,
καθημερινα προκαλουσε το θανατο, εξαντλωντας τα ορια της βιολογικης καταπονησης χωρις να παιρνει καθολου χαμπαρι !! Τουλαχιστον τον καιρο που εζησε εδω στα Χανια (1991-'93) και απο το πως περνουσε την καθημερινοτητα του, δεν μπορω να τον συγκρινω με κανενα κυριολεκτικα ή εστω με 1-2 ακομα ανθρωπους που εχω γνωρισει σε ολη μου τη ζωη.
Απο μερακλικι, απο την δυναμη της “συνηθειας” της παλιας παρεας των ρεμπετηδων,
απο καποιο τερτιπι του dna του ; Ποιος μπορει να πει ;
Οι μεγαλοι μουσουργοι του Παραδεισου κι ολοι αυτοι που γλεντησε και ειναι εκει αποψε, θα τον καλωσορισουν και ολοι εμεις που μπηκαμε στην αυρα του και πηραμε μια γευση του τι θα πει ζωη, τι θα πει αξια, τι θα πει μουσικη ιδιοφυια, τι θα πει ανοιχτη καρδια τον χαιρεταμε με πονο γιατι τετοιους ανθρωπους ο Θεος πρεπει να τους δινει κι αλλα χρονια !!
Καλη στρατια φιλε, δασκαλε Ιορδανη !!
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην yiorgosv 02 Μάρτιος, 2006)
ΔΥΟ-ΤΡΕΙΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΞΕΧΑΣΤΟ JORDAN
Γεννήθηκε το 1933 στην Κοκκινιά από γονείς πρόσφυγες με καταγωγή απʼ τη Σαμψούντα. Σε ηλικία 12 χρόνων άρχισε να μαθαίνει μπουζούκι και βιολί και λίγο καιρό αργότερα άρχισε να εμφανίζεται σε μικρά θέατρα ως παιδί-ταλέντο. Παράλληλα ασχολήθηκε με τον κλασσικό αθλητισμό και το 1950 ανακηρύχθηκε πρωταθλητής Ελλάδας στα 5.000 μέτρα στην κατηγορία των εφήβων.
Την ίδια περίπου εποχή θα κάνει τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού, συμμετέχοντας σε λαϊκές ορχήστρες που περιόδευαν σε μαγαζιά της επαρχίας: στο Βόλο, στην Άρτα, στην Πρέβεζα, στη Θεσσαλονίκη και στο Αγρίνιο. Γυρνώντας στον Πειραιά, θα πιάσει δουλειά στο μαγαζί του «Περιβόλα» στην Κοκκινιά, μαζί με τον Πρόδρομο Τσαουσάκη. Από τότε καθιερώθηκε σαν ένας απʼ τους καλύτερους μπουζουξήδες στα λαϊκά πάλκα.
Το 1957 ο Ιορδάνης Τσομίδης, όπως και τόσοι άλλοι δεξιοτέχνες μπουζουξήδες, θα φύγει για δουλειά στην Αμερική. Για 15 περίπου χρόνια θα παίξει σε μαγαζιά της Νέας Υόρκης, του Λος Άντζελες, του Σαν Φραγκίσκο, του Χόλιγουντ, του Λας Βέγκας, της Νεβάδα και αλλού. Εκεί θα γίνει ονομαστός όχι μόνο ανάμεσα στους Έλληνες ομογενείς, αλλά και στους Αμερικάνους ακροατές, αποκτώντας διάσημους φίλους και θαυμαστές, όπως ο Τζακ Νίκολσον, η Τζέιν Φόντα, η Σίρλεϊ Μακλέιν και πολλοί άλλοι.
Το 1973 ο Ιορδάνης θα επιστρέψει στην Ελλάδα και θα προσπαθήσει να φτιάξει ένα δικό του μαγαζί. Δεν θα τα καταφέρει όμως και θα αναγκαστεί να ξαναφύγει στο εξωτερικό. Θα παίξει πάλι στην Αμερική και έπειτα σε μαγαζιά και συναυλίες στην Ευρώπη, σε διάφορες πόλεις της Αγγλίας, της Ολλανδίας και της Γερμανίας.
Στο εξωτερικό θα ηχογραφήσει αρκετούς δίσκους. Ανάμεσά τους υπάρχει και η συμμετοχή του σε έναν τζαζ δίσκο (Greek cooking) που ηχογράφησε το 1966 με το σαξοφωνίστα Phil Woods και άλλους μουσικούς της πολυεθνικής σκηνής της Νέας Υόρκης.
Την τελευταία δεκαετία ο Τσομίδης προτίμησε να δουλεύει σε μικρά μαγαζιά, όπου το μπουζούκι του είχε τον κυρίαρχο ρόλο. Το πρώτο που γινόταν αμέσως αντιληπτό από τους μαγαζάτορες, αλλά και τους πελάτες ήταν ότι ο Ιορδάνης θα ανέβαινε στο πάλκο να παίξει μόνο όταν ο ίδιος είχε τη διάθεση κι αυτό γινόταν συνήθως αργά, μετά τις δύο το βράδυ. Το πρόγραμμά του βασιζόταν στην εξής λογική: «Δεν υπάρχει πρόγραμμα, παίζουμε ό,τι μας αρέσει την κάθε φορά».
Ο αυτοσχεδιασμός ήταν ένα εξίσου βασικό χαρακτηριστικό της παρουσίας του Τσομίδη, σε αντίθεση με τη σύγχρονη καθημερινότητα, όπου στα περισσότερα -αν όχι όλα- τα μαγαζιά οι οργανοπαίχτες είναι αναγκασμένοι να λειτουργούν στην υπηρεσία του «τραγουδιστή-φίρμα», παίζοντας σχεδόν το ρόλο του καλά προγραμματισμένου τζουκ μποξ.
Τα ταξίμια του Τσομίδη είναι πραγματικά ανεπανάληπτα. Ο οργανοποιός και φίλος του Παναγιώτης Βαρλάς λέει χαρακτηριστικά: «Ο Ιορδάνης μπορεί να σου παίξει μισή ώρα ταξίμι, χωρίς να επαναλάβει ούτε μια φράση, χωρίς να αντιγράψει ούτε μια πενιά».
Για τον Τσομίδη μπορούμε να υποστηρίξουμε άφοβα ότι ήταν ένας από τους πιο πλούσιους μπουζουξήδες. Πλούσιος βέβαια στον ήχο του και στην ποικιλία στο παίξιμό του και όχι όσον αφορά την οικονομική του κατάσταση, η οποία ήταν ίδια με αυτή των περισσότερων παλιών σημαντικών μουσικών του λαϊκού μας τραγουδιού. Γιατί εκτός από τον μποέμικο χαρακτήρα που δεν του επέτρεψε να κάνει κάποιες …επενδύσεις, ο Τσομίδης κατάφερε να πάρει ένα μικρό επίδομα από το κράτος μόλις στα 73 του χρόνια. Κι αυτό δεν πρόλαβε να το χαρεί…
Ενας θρύλος έφυγε αλλά δεν θα ξεχαστεί. Οχι τουλάχιστον από όλους εμάς που άγγιξε με το ταλέντο του.
Καλό ταξίδι Jordan
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην Μαργιάννα 02 Μάρτιος, 2006)