Ιορδάνης

[ioanna (Ιωάννα)]

Θα έχω σαν τελευταία ανάμνηση την κουβεντούλα που κάναμε -μέσα στην εκκλησία, και οι δυο μας σταυροπόδι! και με γέλια- στον αποχαιρετισμό του Γενίτσαρη.
-Έτσι είναι Τζο…
-Βεβαίως Τζο…

Καλοτάξιδος Τζόρνταν μας…
Η Τζο

ΥΓ: Ευχαριστούμε Άρη για το βιογραφικό.
Και του Μπίνη το χαρτί, για την μικρούλα-τυπική σύνταξη από το κράτος, του ήρθε 9 μέρες πριν φύγει… Ούτε αυτός πρόφτασε…
Ντροπή τους! (κι από εδώ, για να το βλέπουν αν μας παρακολουθούν και να μαθαίνουν κι οι νεότεροι για τη “φροντίδα” αυτής της πολιτείας στον πολιτισμό μας)

Σας αφήνω. Μας περιμένει ο Τζο.

[system]

Ο Ιορδάνης, καλή του ώρα, αν μπορούσε τώρα να μας μιλήσει… δεν θα το έκανε!
Θα έπαιζε!

Ο Ιορδάνης από ευφράδεια… μηδέν, αλλά μόλις έπιανε το παλιόξυλο γινόταν ρήτορας και αγορητής. Συνομιλία ολόκληρη ρε παιδί μου. Εσύ με τα μάτια και τα αυτιά σου κι αυτός με το μπουζούκι του. Η μια κουβέντα με το παράπονο, η άλλη με τον τσαμπουκά αλλά πάντα με τις σωστές λέξεις, με κορυφαία σύνταξη και ηδύφωνα.

Εμένα μου άρεσε και η φωνή του. Πολλές φορές ακούγοντας κακές ηχογραφήσεις του από κέντρα, νόμιζα ότι άκουγα τις “παράνομες” του Μάρκου και έλεγα, ρε συ, έχει πει το “απολογήσου ένοχη” ο Μάρκος;

Λίγα που μου έρχονται:

Καθόμασταν μια φάση στα Εξάρχεια και πίναμε ουίσκια. Μου έλεγε διάφορες μαλακίες του στυλ δεν θα μάθω ποτέ μπουζούκι σωστό και κάτι τέτοια (δίκιο είχε βέβαια) αλλά μόνο ως αφορμή. Βαριόταν να σηκωθεί να παίξει και τα είχαν πάρει όλοι: μαγαζάτορας, κοινό, γκαρσόνια. Δεν χαμπέριζε τίποτα, σου λέει να πιούνε πρώτα, να ξεκαυλώσουν στη κουβέντα και μετά η σειρά μου. Σ’ αυτή τη φάση γούσταρε να ενοχλεί μια συγκεκριμένη γκαρσόνα, χάρμα οφθαλμών, που όμως δεν του “καθότανε”. Κάθε τόσο γύρναγε και τη ρώταγε “τι είδη κονιάκ έχετε μανδάμ;” κάτι του απαντούσε αυτή, και ο Jordan “καλά, που να διαλέγω τώρα, φέρε μου ότι πίνει αυτός”. Εγώ όμως έπινα ουίσκι.
Ετσι πήγε μέχρι τις 3 που σηκώθηκε να παίξει. Μας κράτησε ως τις 6 χωρίς διάλειμμα.

Μια άλλη φάση, στο “ΤΑΞΙΜΙ” θαρρώ, ήμουν στο μπαράκι δεξιά στο βάθος (ξέρετε), κάπως έγινε και δεν πήρα είδηση ότι σηκώθηκε να παίξει. Οπότε ακούω ένα συνεχόμενο ήχο σαν βιολί, κοιτάω το ψαρό, του λέω έφερες νησιώτικα ρε, όχι μου λέει, ο Ιορδάνης είναι και παίζει γρήγορα. Γυρνάω και τι να δω; Ο μεγάλος καμάκωνε μια πιτσιρίκα, προφανώς νησιωτοπούλα: Αυτή χόρευε και αυτός της έπαιζε ένα νησιώτικο με το μπουζούκι.
Είπαμε, στα λόγια δεν ήταν καλός, αλλά στο μπουζούκι… υπερδύναμις.

Καλή σου ώρα ψηλέ.

ΥΓ - γράφτε κι εσείς αν είχατε εμπειρίες μαζί του.
Ηταν πολύ κοινωνικός άνθρωπος, άρα πολλοί θα έχουν πολλά να πούνε.

[system]

Κωστα χωρις να πω οτι τον εζησα παρα πολυ, μπορω να πω οτι γραφω βιβλιο με τα διαφορα …
δεν μπορω να τα ονοματισω … ας τα πουμε στιγμιοτυπα του να συνυπαρχεις σ’ενα χωρο με τον ΙΟΡΔΑΝΗ.
Αυτο που ξερω ειναι οτι, οταν ηταν μαζι με κοσμο, ολοι περιμεναν τι θα πει, τι κινηση θα κανει, τι θα “σκαρφιστει” για να απαντησουν, να συμμετασχουν στην αποδοχη του -που ηταν σιγουρη αλλα καλα κρυμμενη- και σιγουρα περιμεναν να πει κατι απο τη ζωη του, καποιο καλαμπουρι που θα σε κανει να πεσεις κατω ή να παιξει καποια πεννια που θα εξελισσοταν σε ουρανια μελωδια (στο τελευταιο κυριολεκτω !!).
Γραφωντας αυτες τις γραμμες θυμηθηκα μια “σκηνη”
και σου κανω το χατιρι ρε Κωστα γιατι ξερεις οτι πριν 10 μερες για κατι που εγραψες για το Τζορνταν σου εστειλα σαν αντι-δωρο μια ηχογραφηση απο του Δασκαλακη εκει στα '80τοσο, που βγαζει φωτιες …
Ο Ιορδανης λοιπον εμενε στη “Φαιδρα” (πανσιον με δωματια στην παλια πολη στα Χανια το καλοκαιρι του '92) και το βραδυ αμα λαχει επαιζε στο ομωνυμο μπαρ που υπαρχει στο ισογειο.
Ιδιοκτητης του οικηματος ο Γιωργης ο Κουλίζας (Κουλιζάκης) ατομο με τον οποιο ταιριαζαν τα χνωτα τους αν και η γνωριμια τους ηταν επεισοδιακη -και ειμαστε μπροστα με το Λαϊνακη οταν εγινε στο Ρεφραιν πρωτο βραδυ που επαιξε ο Ιορδανης εδω το Γεναρη του '91. Γιαυτο θα μιλησω αλλη φορα …
Εχει παιξει λοιπον το μεσημερι ο Γεραμανης μια εκπομπη (κατα τις 3-4 πρεπει να επαιζε τοτε) με καλεσμενο τον Ηλια Ποτοσιδη το μεγιστο αυτο μπουζουξη, κολλητο του Παπαιωαννου και μιλουσε ο Ποτοσιδης και ταλεγε ωραια κι εγω εχω παει στη Φαιδρα και το λεω του Ιορδανη (τι αλλο να του
ελεγα, που στεκομουνα σα μαθητουδι …) και φωτιζεται ο Ιορδανης λες και πατησα το πλεϊ -κι εδω θα διαφωνησω με τον Κωστα, ωρες ωρες ο Ιορδανης ηταν χειμαρρος, πολυ μπλα-μπλα,
αργοτερα ισως βαρυνε…- και μας λεει ωωω ο Πο-πο-πο-το-το-σιδης κανοντας τον κεκέ μια και ηταν κεκες ο Ποτοσιδης και να μας λεει ιστοριες απο την Αμερικη που ηταν μαζι και να εχουμε “φυγει”, τον υπεραγαπουσε κι ελεγε λογια καρδιας, αλλα δε θυμαμαι σχεδον καθολου λεπτομερειες, αλλα ετσι γενικα τις πλακες που του κανανε και τις γουσταρε κι αυτος και το ποσο μπουζουκαρος ητανε και καναμε αυτο και παιξαμε εκει και καναμε το αλλο …
Βεβαια αυτο που μουκανε εντυπωση απο κει που ηταν βαρυς και αγγουροξυπνημενος κατα τις 9 το βραδυ, ξαφνικα ενοιωθες οτι ηταν εκει ο Ποτοσιδης και καλαμπουριζανε !!

Κι επινε “Στέλλα” (Artois) με τα μισαλιτρα …

[system]

Χειμώνας βαρύς, κρύο δριμύ και η βρόχα έπεφτε «στρεϊ-θρου»… Πίκος στη Νέα Ερυθραία, από νωρίς εμείς καθισμένοι σε καλό τραπέζι για να’ χουμε θέα και με κανά-δύο μποτίλιες «ο γιαννάκης που πορπατάει» να έχουν παρελάσει από τα λαρύγγια μας περιμέναμε το Jordan να βγει. Είχε κάνει την εμφάνισή του από νωρίς αλλά είχε αποσυρθεί στο πατάρι του μαγαζιού, στα ενδότερα. Το «περίμενε» βέβαια εμπειρία από μόνο του. Παπαδόπουλος, ο Κώστας, να παίζει μέχρι τζαζ και στη συνέχεια Στουραϊτης, χέβυ μέταλ κανονικό, να σου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο και να μην τολμάς να πας ούτε για κατούρημα μπας και χάσεις το παραμικρό…

Κάποια στιγμή τελειώνει ο Θύμιος, βάζει το μπουζούκι στην καρέκλα κι έρχεται προς το τραπέζι μας. Εν τω μεταξύ έχει ανέβει ο Jordan με το μπουζούκι του Θύμιου στο γόνατο, καθώς το δικό του έκανε κάπου το ρεπό του. Αρχίζει ο Jordan να απαγγέλει και να ρίχνει δύο-τρεις αναγνωριστικές πενιές. Ο Θύμιος πάει για κάυσιμα… Μπροστά στο Jordan, στο ένα μέτρο, ένας τύπος μόνος στο τραπέζι, με κανά 8άρι λίτρα βότκα στις φλέβες να ρέει, έχει κάνει το Jordan θεό. “Jordan παίξε αυτό, Jordan παίξε εκείνο, μεγάλε Jordan, ρίξε το άλλο Jordan”, o Jordan ήδη από το τρίτο μέτρο έχει αρχίσει να ξενερώνει και αρχίζει τις παύσεις. «Πάψε ρε» του λέει, αλλά χαμπάρι ο τύπος και συνεχίζει. «Θα το κλείσεις ρε να παίξω; τι είμαι υπηρέτριά σου; Παίζω ότι γουστάρω εγώ, όχι εσύ», ο Jordan. Λιάδα ο τύπος δε νογάει, τα ίδια. Μπινελίκι ο Jordan, λουλούδια ο άλλος, γαμοσταυρίδι ο Jordan, φιλάκια ο λιώμας, βουταέι το μπουζούκι από το μανίκι ο Jordan και ορμάει καταπάνω του.
Για πότε πετάχτηκε ο Θύμιος από πάνω, για πότε άρπαξε το μπουζούκι στον αέρα, για πότε εξαφάνισε τον Ιορδάνη στα ενδότερα, κανείς δεν κατάλαβε καθότι οι ώρες ήταν βαριές και δύσκολες. Το μόνο που ακούσαμε ήταν μία βραχνή κραυγή «Το μπουζουκι ρε Γιορδάνηηηηηηηηηη !»

Ας είναι καλά εκεί που πήγε.

[system]

Α, ναι, θυμήθηκα άλλο ένα:
Ήμασταν με το Σταθάκο σε ένα ξενερουά σκυλάδικο στη Καλλιθέα όπου θα έπαιζε εκείνο το βράδυ guest star ο Ιορδάνης. Είχε μόλις (ξανα) αφιχθεί από Αμέρικα.

Το δισκάκι του απ’ τους Αφους Φαληρέα είχε κάνει πάταγο στο χώρο των μουσικά υποψιασμένων και - άρα - το μαγαζί γεμάτο 90% με επαγγελματίες μπουζουξήδες και 10% ερασιτέχνες σαν εμάς και τα γκαρσόνια. Αυτή ήταν η σύνθεση της σάλας.

Κάποτε ανεβαίνει στο πάλκο, ξεκινάει την πρόζα αλλά τον πιάνουν από κάτω στο μπλα - μπλα: Τι έγινε στην Αμερική ρε Jordan; Πως την πέρναγες εκεί κλπ.

Και τι λέει ο αθεόφοβος: Ωραία είναι εκεί, αλλά αυτό το ανέκδοτο που λέει ο φουκαράς μέσ’ τη μέση της παρτούζας “να οργανωθούμε ρε, έχω φάει τρεις και δεν έχω ρίξει κανέναν” το ξέρετε; Ναι του λέμε από κάτω! Ε, λέει ο Jordan, ΕΓΩ ήμουν ο φουκαράς που είπε αυτή την ατάκα.

[system]

Λοιπόν το αποχαιρετιστήριο του Jordan ήταν όπως του έπρεπε. Τον ακουμπήσανε στη γη και έπειτα κάθησαν πάνω από τον τάφο οι φίλοι του, βγάλανε ένα μπουζούκι, έναν μπαγλαμά και μια κιθάρα, φουντώσανε και καμιά δεκαριά τρίφυλλα κι αρχίσανε να παίζουνε και να τραγουδάνε παρέα. Παρέα με τον Jordan. Φάνηκε η αγάπη που του είχαν. Δεν ξέρω τι κατάφερε να κερδίσει στη ζωή του. Πάντως αγάπη κέρδισε σίγουρα πολλή. Βεβαιώθηκα γι’ αυτό σήμερα.
Εναλλάχτηκαν μερικοί μπουζουξήδες, ώσπου έφτασε το όργανο στα χέρια του κυρ Τάσου. Εκεί βάρυνε πολύ το κλίμα, βάρυνε κι η ψυχή μου. Μετά από λίγο την …έκανα με τρόπο.
Γεια σου ρε Jordan με τα ωραία σου!

[system]

Δίκιο έχεις Αρη … οπως του άξιζε …
Με το που τον ακουμπήσανε … συνέφιασε …
Ανοιξαν το καπάκι για λιγο … ουτε πρόλαβα να τον δω τελευταία φορά … κάποιος πρόλαβε βέβαια και του έμπηξε ένα στριφτό ανάμεσα στα δάχτυλα …
Εν μέσω τρομερών θορύβων και εικόνων από μπουλντόζες να αδειάζουνε φέρετρα και στεφάνια σε φορτηγά για την χωματερή ξεκίνησε το αποχαιρετιστήριο … ένας ένας εναλασόταν να του πούνε με τον δικό τους τρόπο το αντίο … η Κατερίνα Ξηρού οργανωτής του Group Therapy … ο αμανές της χαζεψε τα περιστέρια τα οποία σιμώσανε και κάτσανε στην διπλανή ταφόπλακα …
Μεχρι τις 6 το απόγευμα δεν μας είχε μείνει στάλα δάκρυ … οσοι ξέρανε ενα όργανο τα είπανε και αλαφρώσανε … εμείς οι υπόλοιποι …

Κανείς δεν πάτησε να πιεί πικρό καφέ και κονιακ στο κυλικείο … εμεινε ο κόσμος εκεί γύρο από τον Jordan …

Mαζευτήκαμε και μείς 2-3 και πήγαμε για μιά ρακί στο θησείο. Παρά το πλάκωμα όποτε λέγαμε ιστορίες γι’αυτόν δεν μπορούσαμε να μήν γελάσουμε …

Θα τον θυμάμαι πάντα

ΧΚ

[system]

Έμαθα οτι θα ξεκινήσει μία προσπάθεια να μαζευτεί οτι υλικό υπάρχει για να στηθεί ένα αφιερωμένο site … Προφανώς υπάρχουν πολλοι που τον ξέρουν και που έχουν κρατήσει κάτι, μία ιστορία μία φωτογραφία μία ηχογραφηση … και που δεν ξέρουν την υπαρξη αυτής της κοινότητας

Τεράστια δουλειά να μαζευτούν όλα αυτα (Ελλάδα και Εξωτερικό …)

Ισως γίνει και ένα ντοκυμαντερ …

Σίγουρα θα χρειαστεί η συμβολή όλων

Τα ξαναλέμε σύντομα …

ΧΚ

(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην chris_the_crow 03 Μάρτιος, 2006)

[system]

δεν είχα την μεγάλη τύχη να ακούσω τον Τζόρνταν να παίζει,όσο ζούσε.
περιμένω άρα πώς και πώς το αφιέρωμα.

[isaak (Ισαάκ)]

Καλό ταξίδι στον Ιορδάνη.

Μετά το ποστ του Άρη δεν μπορούσα να γράψω τίποτα, αλλά μιά κι έγραψαν άλλοι. Τον Ιορδάνη τον γνώρισα μιά βραδιά στου Βάρλα. Δεν τον άκουσα να παίζει αλλά να μιλάει σ’ έναν άλλο φλύαρο τύπο (ξεχνώ τ’όνομα του). Του μίλησα λίγο Ποντιακά και έβαλε τα γέλια. Κι αυτό ήταν όλο.

Η αρχή αυτής της συζήτησης αναφέρεται η Κατερίνα Τσιρίδου ότι κάποια εκπομπή του Παπαδόπουλου στη ΝΕΤ έπαιξε ο Ιορδάνης με τον Κ. Παπαδόπουλο και άλλους. Έχει παιχτεί αυτή η εκπομπή ή όχι;

(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην isaac 03 Μάρτιος, 2006)

(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην isaac 03 Μάρτιος, 2006)

[system]

Αν δεν έτυχε να δείτε την Ελευθεροτυπία της Πέμπτης,

http://www.enet.gr/online/online_text?dt=02/03/2006&c=113&id=40791528

[system]

Η εκπομπή ξαναπαίχτηκε χτές το Βράδυ στην ΝΕΤ … δεν το ήξερα και πρόλαβα μερικά λεπτά Ιορδάνη μόνο … ολο το υπόλοιπο της βραδιάς ήταν κάπως αδιάφορο … ο Ιορδάνης σε μία άκρη αμέτοχος στο πάρτυ που είχε στηθεί με κεντρικό καλεσμένο την Κάμερα …

[system]

ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΝ ΙΟΡΔΑΝΗ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.
ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ , ΛΕΜΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.

[system]

Στην εκπομπη βαριοτανε…Με το ζορι τον επεισαν να πει ενα τραγουδι.Σοβαρος και λιγομιλητος και μεγαλος γατος!Καλο δρομο…

[system]

Καλό ταξίδι Ιορδάνη στις γειτονιές των αγγέλων…
και καλά παιξίματα εκεί πάνω που σε περιμένουν
τόσα φιλαράκια σου!

[nikos_fronimopoulos (Νίκος Φρονιμόπουλος)]

Μπαίνοντας τον τελευταίο καιρό στο φόρουμ και διαβάζοντας τα όσα κατά καιρούς έχουν γραφτεί, το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό να ψάξω ήταν γιά τον πρόσφατα χαμένο φίλο μου, τον Ιορδάνη.Τι περίεργο. αλλά νομίζω πως είναι ακόμα κάπου εδώ κοντά η πήγε ένα ακόμη πολύμηνο ταξείδι κάπου στην Ελλάδα η πιο μακρυά, και όπως πάντα ξεχάστηκε γιατί πέρναγε καλά και άργησε να γυρίσει…και μπορεί να χτυπήσει η πόρτα ξαφνικά η να ακούσω μιά βραχνή φωνή « Νίκο … » γιατί ο δρόμος το έφερε να περνάει από τα Λεγραινά μόνος η με παρέα, να κάνω καφέ να τα πούμε πούχαμε καιρό και μετά μεζέ και να τελειώσουμε ό,τι πίνεται μέχρι να ξημερώσει για να δούμε τον ήλιο να βγαίνει…
Και μια και βλέπω οτι κι από δω, πολύς κόσμος τον αγάπησε και τον θαύμασε - και όχι άδικα -μούρχεται να πω μιά ιστορία απ’ τις πολλές , γιατί εμένα μ΄άρεσε να τον ακούω να μιλάει άλλο τόσο όσο να παίζει
Μούπε λοιπόν,τελευταία φορά που βρεθήκαμε πριν κανά χρόνο,δίπλα σ΄ένα τζάκι - και παραδίπλα ένα καζάνι να βγάζει τσίπουρο- δε θυμάμαι πάνω σε ποιά κουβέντα,την εξής ιστορία:
Κάποτε στην Αμερική, στις μεγάλες δόξες του,είναι σπίτι του, φτιαγμένος καλά! «… Κοιτάζω μέσα στον καθρέφτη και τι βλέπω ; Μέσα στην κόρη του ματιού τον εαυτό μου ,μικρό σαν το κεφάλι της καρφίτσας ! Και λέω, κοίταξε καλά, αυτός είσαι, σα μερμίγκι, μη νομίζεις πως είσαι και τίποτα σπουδαίο…»
Αλλά ο Ιορδάνης ήταν κάτι πολύ σπουδαίο, γιατί μπορούσε να δακρύζει ακούγωντας έναν αμανέ της Ρόζας, να εκστασιάζεται ακούγωντας το Ζεμφίρ να παίζει αυλό του Πάνα (,.Παίζουμε κι εμείς…τίποτα δεν παίζουμε !), να περνάει ώρες πηγαίνοντας φαί και μιλώντας στα Αγγλικά (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί) σε ένα μαύρο σκύλο που τον έλεγε Καραπατάκη, να μιλάει στο φεγγάρι και να χαίρεται σαν παιδί με τα πιτσιρίκια μας ,γιατί όπως είπε κι ένας παλιός του φίλος ο Ιορδάνης ήταν πάντα ένα μεγάλο παιδί.
Που καμιά φορά έπαιζε και μπουζούκι και σ’έκανε να αιστανθείς πως πρώτη φορά άκουσες έτσι να παίζει αυτό το όργανο…δεν ήταν τα δάχτυλα, δεν ήταν το φυσικό χάρισμα, ήταν η ψυχή που έλαμπε,!
Ώρα καλή Ιορδάνη.

[Kostas_tm]

… σωστές κουβέντες.

[Aris]

Αντε κι εγώ μια ιστορία με το μέγιστο Jordan (από προφορική παράδοση):
Εχει πάει ο Jordan επίσκεψη στο σπίτι του Χιώτη στην Αμερική και κάθεται στο σαλόνι με τη Λίντα, ενώ ο Χιώτης φτιάχνει καφέ στην κουζίνα δίπλα. Η Λίντα, για να κάνει πλάκα στο Χιώτη, ρωτάει τον Jordan με πονηρό ύφος:

• Ιορδάνη, ποιος είναι κατά τη γνώμη σου το καλύτερο μπουζούκι;
  Ο Jordan, χωρίς να πάρει χαμπάρι το περιπαιχτικό ύφος της Λίντα, απαντάει στα σοβαρά:
• Ο Τσιτσάνης.
  Μπαίνει ο Χιώτης μέσα, αγκαλιάζει τον Jordan και του λέει σοβαρά:
• Μπράβο ρε Ιορδάνη. Το 'ξερα ότι εσύ παίρνεις χαμπάρι!