Ako shte prodalzi tozi vid razgovor, ne znaja kakvo shte napravja s tozi forum…
Εγώ ωφείλω να ευχαριστήσω το φίλογια Ισαάκ για τη βοήθεια , όσο για τις δίαφορες και διαφορετικές απόψεις (και όχι γνώμες) για το κομμάτι είναι άκρως προσωπική υπόθεση.
Εντάξει, μη σκας. Θα σταματήσει κάποτε αυτή η κουβέντα και δεν θα έχεις λόγο να ανησυχείς τι θα απογίνει το forum.
(Χε, χε. Το ήξερες ότι στη Βενεζουέλα όλοι μιλάνε Βουλγάρικα; )
Αν δε σε ήξερα, θα έλεγα ότι έχεις τις “ανάλογες” σχέσεις με τα κωλόμπαρα. Αλλά μάλλον πρόκειται για τους Σλαβομακεδόνες που χαμπαριάζουν…
Δε θα σου πω δε για τη φίλη μου στο Καράκας, γιατί θα καταντήσουμε ανέκδοτο, σαν τον Ναυτικό και τον Σκαραβαίο στους “Δέκα μικρούς Μήτσους” ή σαν τις ατάκες που ρίχνει το Μανιατάκι όταν έχει κέφια:
“Θυμάσαι στο Μοντεβίδεο το '36, πριν το μεγάλο σεισμό, με τη Ζακλίν;”…
Αναγκάστηκα να φύγω απ’ τη Βενεζουέλα γιατί ο Αρης διατηρεί “φίλη” στο Καράκας.
το αρχείο στο rapidshare δεν υπάρχει ποια αν το έχει κανείς και μπορεί να μου το στείλει το θέλω
Καλημερα, παιδες. Αν ρεμπετικα λεμε τα τραγουδια που ηχογραφηθηκαν απ το1920 ως το 1955, τοτε πιθανον (ποιος ξερει;) το συγκεκριμενο τραγουδι να μην κατατασσεται σ αυτα,Αν ομως η λεξη ειναι δηλωτικη μιας οψης της ανθρωπινης ψυχης και φυσης (οπως συμβαινει με τα μπλουζ, τα φαδος, το φλαμενγκο) που απλως εκφραζεται(στη συγκεκριμενη ιστορικη συγκυρια) με μελωδικα, ρυθμικα και ποιητικα σχηματα που αντλουνται απ το συλλογικο ασυνειδητο του ελληνικου λαου, τοτε το ρεμπετικο ανηκει σ ολες τις εποχες σ ολους τουςλαους (τουλαχιστον σ οσους διαθετουν ρεμπετες) και συνεπως οι μρφες που μπορει να λαβει για να ντυσει το εν λογω περιεχομενο ειναι πολλες, ποικιλες και ενδεχομενως ασυνηθιστες! ουφ! Το συγκεκριμενο τραγουδι δεν ειναι παρα ενα συγχρονο (αρα μορφολογικα διαφοροποιημενο ) ρεμπετικο τραγουδι. Οσο για την κανταδορικη μελωδια ,για οσουσ την κρινουν δυσμενως, μια λεξη μονο. ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ.
Ποιός το λέει αυτό;
Προσοχη! δεν ισχυριζομαι οτι το τραγουδι γραφτηκε απο τον Τσιτσανη. Ουτε πιστευω οτι αρκει η επικληση ενος μεγαλου συνθετη για να μετατρεψει ενα κακο τραγουδι σε καλο.Λεω μονο πως αν πρεπει να θεωρησουμε ενα τραγουδι κακο (η εστω, μη ρεμπετικο, αν και η λεξεις “καλο” και “ρεμπετικο” δεν ειναι υποχρεωτικα ταυτοσημες) επειδη τυχαινει να μοιαζει (η και να ειναι κανταδα) τοτε θα αφαιρεσουμε απ τα καλα τργουδια το μισο εργο ανθρωπων (και δεν ειναι μονον ενας) σαν τον Τσιτσανη! Αν παλι το κομματι ειναι αριστουργημα (και κατα τη γνωμη μου ειναι) δεν θα παψει να ειναι επειδη καποιοι δε γουσταρουν τις κανταδες!
Δεν νομίζω ότι μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τα τραγούδια του Τσιτσάνη () καντάδες, με τη συνηθισμένη σημασία που έχει ο όρος, δηλαδή σερενάτα ιταλικού στυλ.
Η καντάδα και το αστικό/λαϊκό τραγούδι έχουν τόσες διαφορές, στη θεματολογία, ρυθμό/χορό, μουσικά όργανα που συνοδεύουν, επιδράσεις, κοινωνικό χώρο στον οποίο απευθύνονται κλπ.
() Αν ακούγεται μερικές φορές η “Συννεφιασμένη Κυριακή” σαν καντάδα, από ηλικιωμένους σε ταβερνάκια… δεν φταίει ο Τσιτσάνης…
Η λαϊκή καντάδα είναι ένα μέρος του λαϊκού τραγουδιού που περιέχει αριστουργήματα. Νομίζω ότι σαν στυλ καθορίστηκε με την κυκλοφορία της “Φαληριώτισσας” του μπάρμπα-Γιάννη. Ο ίδιος έγραψε αρκετά ακόμη τέτοια τραγούδια. Ο Τσιτσάνης δεν έμεινε πίσω, όπως και ο Χιώτης, ο Μητσάκης, ο Καλδάρας και οι υπόλοιποι του σιναφιού.
Μπορούμε αν θέλετε να μιλάμε ώρες πολλές για τη λαϊκή καντάδα. Είναι ένα θέμα με πολλά ενδιαφέροντα σημεία και πλευρές.
Ομως, όπως θα είδατε μιλάω για ΛΑΪΚΕΣ καντάδες κι όχι απλά καντάδες. Ετσι βγάζω απέξω κωλομεγλυφάτα τραγούδια, όπως το …περίφημο “Σ’ αγαπώ γιατ’ είσαι ωραία”,:082: το “Μια βοσκοπούλα αγάπησα”:079: και μερικές ακόμα εκατοντάδες αγαπησιάρικα άσματα που ουδόλως με αγγίζουν.
Το “Θεέ μου μεγαλοδύναμε”:112: δεν θα το κατατάσσω σε καμιά κατηγορία γιατί το θεωρώ “δήθεν” τραγούδι. Δήθεν κανταδόρικο, δήθεν μάγκικο, δήθεν γενικώς.
Για όσους δεν μπορούν να δεν μπορούν να δουν τη διαφορά ανάμεσα στο “Δυο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες” και στο “Νύχτες ξενυχτώ χωρίς ελπίδα”… λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα κι ούτε έχω τη διάθεση).
ΥΓ. Εξαιρώ το Φρανκ, για τον οποίο δε θα πάψω να παλεύω μέχρι να βρει τη …φώτιση! :241:
Χαμένη υπόθεση θάναι αν η κόρη έχει πράσινα μάτια…
Εκτός, αν του κάνουμε μια διασκευή τού “Νύχτες ξενυχτώ” -σαν Δούρειο Ίππο, μέχρι να το συνηθίσει και εμπεδώσει 
“Νύχτες ξενυχτώ χωρίς ελπίδα
πότε θα με πεις άρα “μπαμπά” ;
Πάνω απ’ τα ροζέ μαξιλαράκια
ξαγρυπνώ για σε κάθε βραδιά” …
ΥΓ:
Πού είσαι Φραγγούλη ;;;
Διαφωνώ, ΜΕΡΙΚΑ είναι ακριβώς αυτό. Πρόχειρα μου έρχονται το “Απόψε να μην κοιμηθείς” και “Το σκαλοπάτι”.
- Πως διαχωρίζονται οι λαϊκές από τις άλλες καντάδες?
- Το “Σ’ αγαπώ γιατ’ είσαι ωραία” στηρίζεται σε σμυρνέικο, το “Μια βοσκοπούλα αγάπησα” είναι δημώδες με τον Ζάχο, καμμιά σχέση αμφότερα με καντάδες.
- Για τα “αγαπησιάρικα” συμφωνώ
Σωστός
- Το “Δυο πράσινα μάτια” δεν είναι καντάδα
- Για να εχεις αξιοπιστία, καλό είναι να συγκρίνεις τραγούδια της ίδιας εποχής. Αυτά τα δυό που αναφέρεις δεν είναι.
- Περί ορέξεως …
Τιμή μου η εξαίρεση αλλά
Ρε άρρωστε, μέχρι κι ο Μάρκος τραγούδησε ιταλικό τραγούδι που έγινε διεθνής επιτυχία, εσύ ακόμα κολλημένος στα στεγανά?
Δεν έχει :087:
Ο ιδιος ο Τσιτσανης χαρακτηριζει τα τραγουδια του κανταδες, ιδιαιτερα της προπολεμικης περιοδου. (Για λεπτομερειες βλ. Νεαρχου Γεωργιαδη “Το φαινομενο Τσιτσανης”, εκδοσεις Συγχρονη Εποχη.) Προχειρα να αναφερω οτι το Ρεμπετικο τραγουδι αποτελειται απο Βυζαντινη, κυριως, μουσικη (και οχι Αραβοπερσικη, οπως εσφαλμενα εχουν υποθεσει πολλοι και, καμια φορα σημαντικοι, δασκαλοι), εναρμονισμενη κατα την ιταλικη σχολη αρμονιας- κι αυτο ειναι τελειως τρελλο και απολυτως αριστουργηματικο! Τι παθατε με το Θεε μου μεγαλοδυναμε; Το τραγουδι ειναι διαμαντι και μαλιστα σπανιο! Μενει να βρουμε ποιος το εγραψε.Μονο. Και με την ευκαιρια πριν χρονια ακουσα ενα σπανιο τραγουδι. Κουπλε, Μια νυχτα στην ανατολη ηρθα για να δω την πλανευτρα ζωη που περνατε εκει. Ρεφραιν, Κι ειδα ομορφες κοπελες , με τραγουδια και με τρελλες να χορευουν τσιφτετελι, στην ανατολη. Ξερει κανεις συνθετη, εποχη , ερμηνευτρια και που να το βρω; Χαιρετε κι ευχαριστω.
Πλάκα έχει η διαμάχη Άρη - Φράνκ, σωστός κι ο ένας, σωστός και ο άλλος. Δυό πράγματα μόνο:
1: Στο προσεχές τεύχος της Κλίκας ίσως προστεθεί υλικό σχετικά με τη διαπλοκή καντάδας - ρεμπέτικου
2: Όχι, δεν είναι δημώδες (στην καθομιλουμένη δημοτικό ή παραδοσιακό) η βοσκοπούλα. Δεν της αξίζει να κάθομαι τώρα να ψάχνω, αλλά το τραγούδι είναι ιταλικό με ελληνικούς λόγιους (λογιότατους!) στίχους.
Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω.
Το αστικό/λαϊκό τραγούδι ενσωμάτωσε και κανταδόρικα στοιχεία, όπως και τόσα άλλα από την παράδοσή μας, δεν είναι όμως καντάδα.
Ο στίχος στο λαϊκό τραγούδι έχει μια μεγαλειώδη απλότητα, αναδύει τη λαϊκή σοφία, μακριά από τα περίτεχνα τερτίπια και την ψευτοευπρέπεια της καντάδας. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την «Ανθισμένη αμυγδαλιά» με το «Αραμπάς περνά» του Τσιτσάνη και το «Χαράματα η ώρα τρεις», του Μάρκου. Ακόμα και ο έρωτας στο λαϊκό τραγούδι, η τυποποιημένη ερωτική ανθρώπινη ιστορία, παίρνει κοινωνικές διαστάσεις, γίνεται σπαραγμός και κοινωνική κατακραυγή, μακριά από κομφορμισμούς, όπως στην καντάδα.
Οι μελωδικές φόρμες στο λαϊκό, λιτές κι αυτές, με άπειρη μαστοριά περιβάλλουν το στίχο, χωρίς το μουσικό άπλωμα της καντάδας.
Ο Τσιτσάνης τραγουδώντας το «Αραμπάς περνά» ή ο Μάρκος «Τα μπλε παράθυρα» π.χ. έχουν ένα σπαραγμό, εκείνο το λυγμικό κόψιμο της φωνής, βγάζουν τον ανθρώπινο πόνο, χωρίς τίποτε το ψεύτικο, το επιτηδευμένο.
Έτσι μένει ατόφιος ο καϋμός, η απόγνωση, η διαμαρτυρία για την κοινωνική αδικία, που… εγκαλεί το στερέωμα.
Όλα αυτά απουσιάζουν από την καντάδα. Το λαϊκό τραγούδι σου παρουσιάζει μπροστά σου την κοινωνική πραγματικότητα ατόφια,όπως είναι, απάνθρωπη και ανθρωποβόρα, η καντάδα μια εξωραϊσμένη, ανάλαφρη, γεμάτη φωτοχυσίες, πλαστή πραγματικότητα, όπως θα βόλευε την κοινωνική τάξη που την υπηρέτησε και προσκολλήθηκε με τόσο ζήλο σ΄αυτήν (την καντάδα, δηλαδή).
- Ο Τσιτσάνης, στη συνέντευξή του, εξηγεί με ποια έννοια ονομάζει “καντάδες” τα πρώτα του τραγούδια: “είναι - λέει - καντάδες, δηλαδή, μαντζοράκια - μινοράκια”.
Νίκο, περιμένουμε αυτή την αναφορά στα δυο είδη με ανυπομονησία!
Για το Φρανκ:
Ρωτάς: “Πώς διαχωρίζονται οι λαϊκές από τις άλλες καντάδες;”.
Απαντώ: Θα σου αναπτύξω τη σκέψη μου από κοντά (κανονικά παίρνω 30 ευρώ την ώρα για ιδιαίτερο, αλλά είπαμε: Για σένα χαλάλι σου).
Ρωτάς: “…εσύ ακόμα κολλημένος στα στεγανά;”.
Απαντώ: Εννοείται φίλε μου. Γιατί θα ως νησιώτης θα ξέρεις καλά πως αν αμελήσεις τα στεγανά …βουλιάζεις!
Κάντο σε ml τσίπουρου και είμαστε ΟΚ:090:
Τώώώώώώώρα, έχουμε βουλιάξει από καιρό!
Μόνο 30 ευρώ !!!???
Για κάνε προσαρμογή στις τιμές…
Προχτές μια μπέλι-ντάνσερ από την… Αίγυφτο (σιγουρότατα…) χόρεψε για έναν Θανάση, ένα χάλια χορό της κοιλιάς, μισή ωρίτσα με 170 ευρώ !!!
Αχ…αχ… χορεύτρια έπρεπε να γίνω !
:106:
[2: Όχι, δεν είναι δημώδες (στην καθομιλουμένη δημοτικό ή παραδοσιακό) η βοσκοπούλα. Δεν της αξίζει να κάθομαι τώρα να ψάχνω, αλλά το τραγούδι είναι ιταλικό με ελληνικούς λόγιους (λογιότατους!) στίχους.
Έχεις δίκιο, Νίκο. Όσον αφορά τη “Βοσκοπούλα” βρήκα μερικές πληροφορίες στο βιβλίο του Αλβέρτο Ναρ “Κειμένη επί ακτής θαλάσσης” και σ’ ένα άρθρο για τις “φουστανέλες” ταινίες. Το τραγούδι είναι σαφώς λόγιο-ο στίχος είναι παρμένος από ένα ποίημα του Ζαλοκώστα, και η μελωδία είναι ιταλική. Αναφέρεται επίσης κάποιος Λαμπίρης ως συνθέτης…δεν ξέρω ποια πληροφορία είναι πιο αξιόπιστη. Ενσωματώθηκε στο κωμειδύλλιο “Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας” του Κορομηλά, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στη Κων/πολη και στη Σμύρνη. Πιστεύω ότι γυρίστηκε και σε ταινία.
Ο Αλβέρτος Ναρ αναφέρει και μια διασκευή στο Ladino, που πρωτοτραγουδήθηκε σε μια ερασιτεχνική θεατρική παράσταση στη Σμύρνη το 1906. Από τότε έχει ξαναβγεί σε πολλές επανεκδόσεις με Λαντίνο τραγούδια, με τον τίτλο Una pastora yo ami. Έχουμε δηλαδή ένα λόγιο θεατρικό τραγούδι που μεταμορφώθηκε σε δημώδες ελληνικό και ισπανο-εβραϊκό! Είναι αυτό που λένε fakelore αγγλιστί!
Εύα