Τελικα το τραγούδι αυτό ποιός το έχει γράψει? το Μπακιρτζής τον ανέφερε στη συναυλία του Gfest αλλα δυστιχώς σε συγγράτησα
Λοιπόν, οι στίχοι που αναφέρονται στο 1059.htm είναι μια τραγωδία, με αποκορύφωμα το “και ξέρασε από τα γέλια”. Αν είναι δυνατόν! Τέλος πάντων, αναφέρω τους στίχους όπως τους έχω ακούσει, με βάση την ηχογράφηση του Κοντογιάννη
Θέ μου μεγαλοδύναμε,
που΄σε ψηλά κει πάνω.
ρίξε λιγάκι τουμπεκί, Θεούλη μου
στο ναργιλέ μου απάνω. (δις)
Εκεί μπροστά στης εκκλησιάς,
τις αψηλές καμάρες.
ανάβ(ψ)αμε (τις τσιγαριές ή τις τσιμπουκιές ή τα τρίφυλλα κλπ) Θεούλη μου
σάν νά 'τανε λαμπάδες. (δις)
Μπρος στον Άγιο Σπυρίδωνα,
με τ’ άσπρα του τα γένια.
τραβάω μία ντουμανιά, Θεούλη μου
ξεραίνεται στα γέλια. (δις)
Κι όταν φουντώσει (ή ανάψει) ο ναργιλές
κι αρχίσει το ντουμανι,
βάλε όλους τους αγγέλους σου Θεούλη μου
να πούν το νάνι νάνι (δις)
Αυτό που έχω να ρωτήσω είναι το εξής: Αν και απ’ ότι ξέρω το κομμάτι είναι αδέσποτο, κάπου είχα σημειώσει τα ονόματα των Παγιουμτζή και Τσιτσάνη. Είναι άραγε δυνατόν να έχουν καμία σχέση;
(Πιθανότατα το’ χω μπερδέψει με το “Όταν συμβεί στα Πέριξ” που έχει παρόμοια σκηνοθεσία)
Στη “Λιτανεία του μάγκα” ο Τσιτσάνης χρησιμοποιεί κάποια δίστιχα.
Οσο για το “…ξεραίνεται απ’ τα γέλια” δε σημαίνει “έκανε εμετό”, “ξέρασε”, αλλά “ξεράθηκε” δηλαδή έσκασε, πέθανε από τα γέλια.
παιδια εμεις που το παιζαμε κιολας σε ενα μαγαζι μια χρονια ολοκληρη και το ειχα ψαξει δεν ειχα βρει συγκεκριμενους δημιουργους… το μονο που ειχα βρει ειναι οτι ερχεται απο ανατολικα αυτο το τραγουδι καπου απο Θρακη
Παιδιά εγώ το τραγούδι αυτό έχω σταματήσει να το παίζω. Δεν μπορεί να ενταχθεί στα ρεμπέτικα ούτε στα λαικά κατά τη γνώμη μου. Σαν αίσθηση-ύφος μου κάνει σε επτανησιακό μαντολινάτο πολυφωνικό αρχοντορεμπέτικο-μίμηση(Αγ.Σπυρίδωνας=Κέρκυρα).Πρώτη εκτέλεση παλιά δεν έχω ακούσει!Τώρα βέβαια ο Άρης μεταφέρει μια μαρτυρία κάποιου θαμώνα που έχει ενδιαφέρον.Ο Κοντογιάννης το χαρακτηρίζει ως παραδοσιακό.Αν έχει κάποια εκτέλεση αυθεντική μπορούμε να μάθουμε περισσότερα. Ο Δημητριανάκης το χαρακτηρίζει ως…(αυτολογοκρισία)και λέει ότι το παρουσίασε κάποιος Αργυρόπουλος το '80 ως παλιακό αυθαίρετα.Σύμφωνα μ’αυτά τα στοιχεία κι αν δεν αποσαφηνισθεί περί τίνος πρόκειται πιστεύω δεν έχει θέση σε λαικά πάλκα και ρεμπετοκαταστάσεις.
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην tritsibidas 16 Ιανουάριος, 2006)
Συμφωνώ κι εγώ ότι μουσικά το τραγούδι αυτό απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί ρεμπέτικο. Επίσης δεν ακούστηκε ποτέ (όσο τουλάχιστον είμαι σε θέση να γνωρίζω) από τους ρεμπέτες που έπαιξαν σε μαγαζιά και συναυλίες τη δεκαετία του ‘70 (Γενίτσαρη, Μπαγιαντέρα, Κερομύτη, Καλφόπουλο, Σκαρπέλη κ.ά.). Πράγματι εμφανίστηκε κάπου στη δεκαετία του 80’ ως “παλιό αδέσποτο”. Την πληροφορία ότι ανήκει στο Χιώτη την άκουσα από δυο παλιούς, ο ένας ερασιτέχνης μπουζουξής, ο άλλος θαμώνας των νυχτερινών κέντρων περασμένων δεκαετιών. Δεν μπορώ να την ελέγξω (και καταβάθος δεν την πολυπιστεύω κιόλας). Νομίζω ότι οι φίλοι μου πιθανόν το μπέρδεψαν με άλλο τραγούδι (τη “Λιτανεία”).
Το τραγούδι είναι πολύ ωραίο και ενδιαφέρον. Εγώ δεν ξέρω άλλο τσάμικο-ρεμπέτικο (ή τουλάχιστον ρεμπετίζων). Το γεγονός ότι μπορεί να είναι σύγχρονο αδέσποτο όχι μόνο δεν είναι αιτία να μην το ξαναπαίξει κανείς, αλλά αντίθετα, μια θαυμάσια αφορμή. Αν είναι να μην παίζουμε τα αδέσποτα τότε θα έπρεπε να διαγράψουμε κλασσικα αριστουργήματα όπως η “ξυπόλητη”, το “στους απάνω μαχαλάδες” και μια σειρά άλλα.
“…Αν είναι να μην παίζουμε τα αδέσποτα…”.
Τώρα αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από τα λεγόμενα παραπάνω; Συντονιστείτε λίγο γιατί θα κουφαθούμε τελείως…
“Παιδιά εγώ το τραγούδι αυτό έχω σταματήσει να το παίζω. Δεν μπορεί να ενταχθεί στα ρεμπέτικα ούτε στα λαικά κατά τη γνώμη μου.” γράφει ο Παναγιώτης Κωτσoβίλης.
Συγγνώμη. Την παραπάνω φάση ήθελα να σχολιάσω αλλά μπερδεύτηκα μεταθέτοντας την έννοια “ανένταχτος” στην έννοια “αδέσποτος”…:
Δηλαδή επειδή δεν μπορεί να ενταχθεί σε κάποια από αυτές τις δύο κατηγορίες σημαίνει ότι δεν αξίζει να παιχτεί;
Το τραγουδι μια χαρα ειναι, ασχετα αν ξεφευγει απο το χρωμα του ρεμπετικου.
Αυτο που με ενοχλει ειναι μια μανια να παιζεται τελευταιο σε οποιο παλκο το εχω δει, ακομα και σε ταβερνα. Και δυστυχως το εχω διαπιστωσει σε αρκετες πολεις που τυχαινει να διασκεδαζω λογω πολλων μετακινησεων, Λαρισα, Βολο, Θεσσαλονικη, κ.λ.π. σαν να μας λενε οι μουσικοι του μαγαζιου: καληνυχτα παιδια, αλλο ασμα δεν εχει, πληρωστε λογαριασμο, να πατε κι εσεις και εμεις σπιτια μας. Δυστυχως το εχω συνδυασει με αυτη τη λογικη και παρακαλω πολυ αν μπορουν να με επιβεβαιωσουν η να με διαψευσουν οι συνφορουμιτες.
Θέλω να συμπληρώσω επειδή παρεξηγήθηκε η φράση μου, ότι δεν είναι σωστό να πλασάρεται ως ρεμπέτικο ένα άσχετο τραγούδι.Υπάρχουν καλά και αξιοπρεπή μη ρεμπέτικα τραγούδια που μπορούν να λειτουργήσουν άψογα στη διασκέδαση αλλά εδώ είναι φόρουμ που εκτιμώ αναζητά τις λεπτές γραμμές κι αποχρώσεις και γι’αυτό για παιδευτικούς λόγους βάζω μια έντονη διαχωριστική γραμμή.
Δυστυχώς βλέπω πολύ συχνά στον κόσμο απόψεις του τύπου “τι ωραίο ρεμπέτικο το κελί 33 πχ”.Το"Θεέ μου" στ’αυτιά μου ακούγεται ελαφρό.Καθιερώθηκε ίσως γιατί το έχει πεί κι ο Άλκης ο Μαύρος καταπληκτικά κι ο Ξηντάρης.Εγώ πάντως επιμένω. Μπορεί να φταίει κι η παραξενιά που έχω να με πιάνει αναφυλαξία απέναντι σε ότι γίνεται μόδα και το υιοθετεί εύκολα το φοιτηταριό χωρίς συνείδηση.Μπορεί να συμβαίνει επειδή θεωρώ ότι ο μπουζουξής είναι τρόπος ζωής και πρέπει ως εκ τούτου να το υπηρετείς το όργανο με θρησκευτική κατάνυξη και συνείδηση του τι παίζεις και τι αυτό εκφράζει.Εγώ αποφεύγω και το Τικ Τακ.Δεν σημαίνει ότι το αντιπαθώ.Αυτά είναι για τις Εστουδιαντίνες.Πολύ ωραία τραγούδια(Σμύρνη- Ανατολή μπολιασμένη με έντονα δυτικά στοιχεία) αλλά δεν είναι μπουζουκοτράγουδα.Δεν έχω έχθρα.Οι μπουζουξήδες πρέπει να έχουμε μια “ταξική” συνείδηση.Βγήκε ο Πάππος και είπε σε συνέντευξη ότι το μπουζούκι έχει εξαντλήσει όλες τις πιθανές συνθετικές δυνατότητες και ότι πρέπει να υπάρξει άλλη προσέγγιση και πειραματισμοί και ότι το χιτζάζ πχ έχει καλύψει όλες τις πιθανότητες ανάπτυξής του κλπ.Αν δεν το υποστηρίξει ο σπουδαίος δεξιοτέχνης ποιος θα το κάνει, ο φούφουτος.Συγχωρήστε μου τη φλυαρία αλλά το τραγούδι, το μπουζούκι και το μπουζουκοτράγουδο το βλέπω λίγο “ταξικά”-συντεχνιακά.
Και κάτι για να γελάσουμε: Σύγχρονο αδέσποτο είναι και το “έτσι γ…ει ο Πειραιάς”.Έχει και ιδιαίτερη απήχηση στις ορδές των γαύρων αλλά δεν το “πέρασε” ο λαικός καλλιτέχνης ακόμα στο ρεπερτόριό του.
Ακόμα και μετά το της Κυριακής; 
Μετά τα κυριακάτικα κάτι μπορεί να αλλάξει στα πάλκα!
Ελπίζω να αλλάξει κάτι στα πάλκα γιατί καθόμαστε πολύ καιρό σπίτι μας ξεσκονίζοντας παλιά δισκάκια.
Οσο για την “προσευχούλα” πιστεύω ότι δεν είναι κατα καμμία έννοια αδέσποτο , μια ρυθμική κουταμαρίτσα φανφαρονοειδής είναι με δανεισμένους στίχους απο τον “χριστιανό” και μαλιστα με μπαλαντοειδές ύφος , σκέτη σούπα δηλαδή.
Σιγά μην έγραφε ο Χιώτης τέτοια μπούρδα.
Γεια σε όλους…
προσπαθώ να κατεβάσω την ζωτανή ηχογράφηση από το Λυκαβητο και το 2ο και 4ο μέρος παρουσιάζουν πρόβλημα. Επειδή ψάχνω ένα συγκεκριμμένο κομμάτι το "Θεέ μου μεγαλοδύναμε " και έχω την εντύπωση πως βρίσκεται στο 2ο μέρος μήπωσ μπορει κανείς να με βοηθήσει? Πού μπορεί να ωφείλεται το λάθος?
Ευχαριστω!!!
Το κομμάτι αυτό είναι βεβαίως που δημιούργησε την πρόσφατη συζήτηση στο θέμα που άνοιξε ο hobistas, μου διαφεύγει το όνομα του θέματος. Μα τι πάθατε, τόσοι πολλοί, με αυτό το σαχλοτράγουδο; (τέλος πάντων, de gustibus et coloribus…).
…όσο πράγματι ωραίο όνομα και να έχετε!
Εγω απορώ γιατι ενω εχουν χιλιοειπωθεί οι γνώμες για αυτο το τραγουδι, πρέπει για ακομη μια φορα να ακούσω οτι το τραγούδι που γουστάρω είναι σαχλό…