Από τη στιγμή που έχουμε αρκετές μαρτυρίες για την ύπαρξη, από τον 4ο π.Χ. αιώνα, οργάνου με την ονομασία Πανδουρίς (που λεγόταν και Τρίχορδον, αφού δεν υπήρχε στην Ελλάδα άλλο όργανο με τρεις χορδές), η γλωσσολογική εξέλιξη είναι προφανέστατη, με δεδομένη την υποχώρηση της χρήσης του Τρίχορδον: Π(h)ανδ(h)ουρίς, Πανδούρα, Πάνδουρος, Πανδούριον, Φ(=Ph)άνδ(h)ουρος (όλα αυτά απο βυζαντινές και προβυζαντινές πηγές κατά West), και εξ αναγραμματισμού Τ(h)αμπ(=ph)ούρι, Θ(=Th)αμπούρα κλπ.
Με τίποτα δεν βλέπω να με θαμπώνει ο ήχος του οργάνου αυτού.
Υ. Γ. η τεχνητή (και γιαυτό περιπέσασα εις αχρηστίαν) λέξη Κλειδοκύμβαλον φτιάχτηκε μεταφράζοντας το γαλλικό clavier (που προέρχεται από το λατινικό clavis < κλείς, κλειδί, γαλλικά clef <clé) και υποδηλώνει την κλαβιατούρα του πιάνου ή του κλαβενσέν. Η προσθήκη του κυμβάλου μάλλον προδίδει άσχετον προς τη μουσική σοφολογιότατον.