Ενα τραγούδι που γράφτηκε πριν απο χρόνια στα ξένη μέρη που ζώ.
Ηρθε ο καιρός κι η ευκαιρία να το περάσουμε ζωντανά με φίλους.
Τον Νικόλα και τον Λάζαρο που με συγκίνησε πολύ για την αλήθεια.
Μετα απο μερικές αποτυχημένες προσπάθεις , μερακλωθήκαμε κιόλας και βγήκε ετσι…
Για μένα το πιο δυνατό σου κομμάτι, και το πιο αντιπροσωπευτικό.
Εξαιρετικό Κώστα!
Η σκέψη σου και ο τρόπος της ζωής σου γαλουχήθηκε από την ξενιτιά και τα βιώματα αυτά περνούν αβίαστα στα τραγούδια σου.
Μπράβο στο Λάζαρο για την ερμηνεία και στο Νίκο που είναι πάντοτε συνοδοιπόρος σε αυτο το ταξίδι σου της σύνθεσης - δημιουργίας!
Μπράβο Κώστα, και μπράβο σ’ όλη την παρέα!
Αληθινό, ανεπιτήδευτα βαρύ τραγούδι. Αυτά είναι τα βαριά, όχι κάτι άλλα που φωνάζουν «βαρύ!» και σε τραβάνε από το μανίκι να θαυμάσεις τι βαριά που είναι, και πόσο άντρας αυτός που θα τολμήσει να τα χορέψει.
Ευχαριστούμε πολύ για τα καλά λόγια Γιώργο.
Ο Νικόλας πάντα ακούραστος συνοδοιπόρος οπως λές κι εσύ.Πάντα θα βρεί καιρό και πάντα θα είναι ανοικτή η πόρτα του σπιτιού του .Και με την ευκαιρία θα το πώ τωρα ανοικτά, αυτός είναι που κάποτε με παρότρυνε με τα λόγια του και με εκανε να πιστέψω στον εαυτό μου για να γράφω τραγουδάκια.
Απο θεωρία ημουν και είμαι κουμπούρας . Εδω ισα ισα που μπορω να κουρντίσω το μπουζουκάκι μου.
Ο Λάζαρος πραγματικά με συγκίνησε με τον τρόπο που το τραγούδησε.Το είπε με την καρδιά του.Δεν προσποιήθηκε .Κι αυτό μετράει τελικά.
Οσο για την ξενητειά που λές κι εσυ , ηταν και θα είναι πάντα μια πηγή εμπνευσης αλλά και μάνα του καημού.
Η ξενιτιά κι από τις δύο πλευρές έχει πόνο!
Αυτός που φεύγει αφήνει κομμάτια του πίσω κι αυτός που μένει στέλνει μακριά δικά του κομμάτια!
Ολόκληρος δεν είναι ποτέ κανείς τους!
Πολύ ωραία λόγια Νεφέλη .Πραγματικά.
Κρατάω το πολύ ωραίο δίστιχο:
Όλου του κόσμου τα καλά στη ξενιτιά κι αν έχεις,
με δάκρυ απ’ τα μάτια σου την ξένη γη θα βρέχεις.