Φιλε γιωργο η ερωτηση αυτη ειναι πολυ δυσκολο να απαντηθει τοσο απο κοντα ποσο μαλλον εξ αποστασεως. Αν κανεις μια αναζητηση στο φορουμ θα βρεις θεματα στα οποια εχω τοποθετηθει οσον αφορα τις γνωσεις που πρεπει να πληροι καποιος για να λεγεται μουσικος και γνωστης του εκαστοτε οργανου που χειριζεται. Το σιγουρο ειναι οτι για να μπορεσεις να κανεις αυτο που θες θελει μελετη αρκετη γνωση και πειρα η οποια ερχεται με τα χρονια δν γινεται αλλιως οπως προειπα . Διαφορετικα οπως λεν και στο χωριο μου με τις π…@ δεν βαφουν αυγα. Μην ζητας πραγματα σε τοσο αρχαριο επιπεδο να τα κανεις μεσα σ ενα χρονο. Θελει πολυ κοπο χρονο και τριβη με το αντικειμενο.
Φίλε Στέλιο το πρώτο μου τραγούδι ήταν το ζειμπέκικο της ευδοκίας του Μάνου Λοίζου. Στη συνέχεια έμαθα το μαύρα μάτια του μάρκου και μετά τη φραγκοσυριανή. Το τέταρτο ηταν και πάλι Μάρκος τα ματόκλαδα σου λάμπουν
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 18:09 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 18:03 —
Φίλε γιώργο σχετικά με τη μελωδά από το αυτί είναι κάτι δύσκολο να απαντηθεί, όπως είπε και ο φίλος Λιάκος ( που παρεμπιπτώντος συμφωνούμε σε πολλά θέματα). Για παράδειγμα αγαπητέ έχω φίλο ο οποίος παίζει 2 χρόνια και έβγαλε πρόσφατα το παλιό μπαγλαμαδάκι. Είναι θεωρώ θέμα επαφής με το όργανο, εκμάθησης του δρόμου αλλά και κατανόηση τη μελωδία του εκάστοτε και συνεχής ενασχόληση με τη μουσική που αντιπροσωπεύει το όργανο. Ακόμη σημασία έχει και το “μουσικό αυτι” που διαθέτει ο καθένας, διότι άλλα χρόνο χρειάζεσαι εσύ και άλλο κάποιος με μεγαλύτερη εμπειρία στη μουσική και με έμπειρο αυτι. Πιστεύω να σε βοήθησα.
… ή ακόμα και οποιοδήποτε (σχεδόν! :)) από τα ζεϊμπέκικα του τεράστιου Χατζηχρήστου, μάστορα του χιτζάζ. Νομίζω είναι ιδανικά για κάποιον που ξεκινά και θέλει να “ψάξει” τον συγκεκριμένο δρόμο. Άσε που είναι κομμάτια που μπορούν να δουλευτούν και σε δεύτερο χρόνο, αργότερα, και θα το δεις. Πάνε πολύ και στη παρέα.
Μπορείς να αρχίσεις, πχ, με την τραγιάσκα, ή το μαγκαλάκι, που είναι απλά και… γκαζιάρικα.
Όχι δεν είναι ουσάκ. Ας αρκεστούμε στο απλό μινόρε μιας και είναι η βάση. Τώρα εάν σε ένα σημείο ξεφεύγει και γίνεται καρτσιγάρ ή κάτι άλλο δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.
το “βαδίζω και παραμιλώ”, καθώς και το “μαγκαλάκι”, είναι καθαρόαιμα αρμονικά μινόρε. μιλάμε πάντα για την πρώτη εκτέλεση, γιατί το “βαδίζω” το παίζουν όλοι από νικολαΐδη πια… το “μαγκαλάκι” μάλιστα εναρμονίζεται με καθαρά δυτικό τρόπο (κατέβασμα στο ρεφραίν).
για αρχή προτείνω μάρκο μπάτη και δελιά, γιατί έχουν πιο παραδοσιακά παιξίματα -σου δίνουν άμεσα την ουσία του δρόμου, και, το σημαντικότερο για έναν αρχάριο, του ρυθμού.