Μου κάνει εντύπωση αυτό που λες γιατί στα μαθήματα ο Κοκκώνης αναφερόταν αρκετές φορές σε αυτό ως πρόβλημα :
-
Ότι οι “θεωρητικοί” πίστευαν ότι ήξεραν/ξέρουν κάποια πράγματα “ορθότερα” από τους “πρακτικούς” και έχουν την τάση να τους κάνουν τραμπουκίζουν.
-
Ότι οι “πρακτικοί”, συνήθως, δεν έγγραφαν, δηλαδή δεν υπήρχε κανείς να αντικρούσει τους θεωρητικούς στο γραπτό λόγο.
Ειδικά το δεύτερο, σε συνδυασμό με διάφορες ιδεολογίες που ενίσχυαν τις λανθασμένες υποθέσεις, δημιούργησαν ένα προηγούμενο ελλιπούς επιστημονικής μεθοδολογίας που ευτυχώς έχει αρχίσει να αλλάζει στο πεδίο της μουσικολογίας.
Όπως είπα σε προηγούμενο μήνυμα, υπάρχουν “θεωρητικοί” που παίζουν και κάνουν επιτόπιες έρευνες και καταγραφές και τηρούν την πιστότητα των πληροφοριών που προσλαμβάνουν. Υπάρχουν και “πρακτικοί” που γράφουν και ερευνούν και φτιάχνουν βιβλία και θεωρητικά μοντέλα. Αυτός ο διαχωρισμός “θεωρητικός”/“πρακτικός” δεν υπάρχει πλέον και κατά την προσωπική μου άποψη, πολλές φορές δεν υπήρχε και στο παρελθόν. Πολλοί δάσκαλοι, ακόμη κι αν δεν έγραψαν ποτέ, δίδαξαν μόνο προφορικά και είχαν και θεωρητικά οικοδομήματα στο μυαλό.
Όπως καταλαβαίνεις, εγώ μαζί σου είμαι. Άμα έρθει κάποιος θεωρητικός και σου πει “όχι, αυτό είναι λάθος, δεν τα ξέρεις καλά, κάτσε να σε τα πω εγώ”, πιθανότατα πραγματοποιεί επιστημονικό ατόπημα (και πολιτισμικό επεκτατισμό θα έλεγα). Από 'κει και πέρα, όχι, δεν απορρίπτουν οι θεωρητικοί τους πρακτικούς, όχι όλοι. Το είπα και πριν: δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι.
Για τον Κοκκώνη δεν με ενδιαφέρει να σου αλλάξω την γνώμη. Εγώ τον συμπαθάω, αλλά εγώ τον είχα και δάσκαλο 4 χρόνια.
Κάτι τελευταίο: για τη μουσικολογία μιλάω και την μουσική ανάλυση, διότι αυτό ξέρω καλύτερα και αυτό διδάχτηκα. Δηλαδή, έχω άγνοια για τους χορούς και τους χοροδιδασκάλους που αναφέρεις σε άλλο μήνυμα.