Φιλαράκο Μπαγιώκε,ταυτίζεσαι τόσο πιά με το Φορουμ
πού νοιώθεις την ανάγκη να παίζεις το ρόλο τού
ΕΣΑτζή της ιστοσελίδας;
'Οποιος καινούριος μπαίνει μέσα και δηλώνει άγνοια ή ειναι κατά την άποψή σου εκτός θέματος ή όπως υποψιάζομαι ένα απο τα εξεταστικά σου κριτήρια το υπό έλεγχο υποκείμενο ζεί εκτός “φυσικού περιβάλλοντος”,τότε είναι άξιος δημόσιου ψηφιακού λιθοβολισμού;Κοινοποίησε τουλάχιστον τα απαιτούμενα πιστοποιητικά πού χρειάζονται προς κατάθεση.Νομιμοφροσύνης, μεταμέλειας,υποταγής κτλ.
ʼν είναι έτσι,τότε χαλάλι σου και σ’ανώτερα.Η θέση νομίζω τού ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗ της ιστοσελίδας παραμένει ακόμη ελεύθερη.
Αγαπητή κυρία Μάρθα,ευχαριστώ για την υπόδειξη,αλλά φαίνεται ότι ο Degenhardt μοιρολογάει αυτό πού είπα και εγώ.ʼς το ψάξουνε οι ενδιαφερόμενοι γερμανοί αυτό.Η πρόχειρη σκέψη μου ήταν απλώς συγκριτικής φύσεως. Τουλάχιστον για μένα,να ξέρουμε τι θησαυρό έχουμε.
Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως το χιούμορ για να “βγεί” γραπτώς (και να μην κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί ως χυδαιολόγημα) απαιτεί κάποια τέχνη.
Εγώ προσωπικά έχω φάει πολλές ώρες εξηγώντας οτι “έκανα πλάκα”, “χιούμορ ήταν ρε παιδιά” κλπ κλπ.
Ο Μπαγιόκος τραβάει τα ίδια. Δεν νομίζω πως έκανε τον καμπόσο. Μεγάλο παιδί είναι όμως, θα βρει τρόπο να τα εξηγήσει τα ανεξηγητα.
Αντί να λογομαχείτε δεν μεταφράζει κάποιος το τραγούδι που έβαλε η Μάρθα για να καταλάβούμε και μείς για ποιό πράγμα μιλάει.Εσυ ρε Μπαγιόκο , είσαι παλληκάρι με χιούμορ αλλά τον χαβαλέ τον κάνουμε με κάποιον που γνωρίζουμε καλά και σηκώνει τα αστεία , κάποιος άλλος θα παρεξηγηθεί και θα χεί και δίκιο.
Χρήστο το μόνο που χρειάζεσαι για είσαι στην παρέα μας είναι αγάπη για το λαικό τραγούδι και όρεξη για κουβέντα.
Χάρηκα για τα μαιλ που γράψατε και συμφωνώ! Το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό και έστειλα το τραγόυδι (μόνο) για το Χρήστο γιατί σκεφτόταν για τούς Γερμανούς, το θέμα δεν έχει σχέση με το ρεμπέτικο.
Το τραγούδι μιλάει ότι σκωτώθηκαν τα τραγούδια, γιατί το παρελθον έκαναν κατάρχηση με αυτά. Το ξέρω , ότι κανονικά οι νεαροί σήμερα δεν το ξέρουν και δεν καταλαβαίνουν πια, πως λειτούργησαν τέτοια πράγματα και πόσο λυπημένο είναι αυτό και γελάνε.
Μάρθα
Φίλη Μάρθα και φίλε Ρωσαλίδη, με το πιο πάνω τετράστιχο απλώς “σεγόνταρα” τα όσα είχε γράψει η Μάρθα για το γεγονός ότι στη Γερμανία ξέχασαν να τραγουδούν (όπως αναφέρει στο μήνυμα της).
Δεν προήλθε από καμμιά “μελέτη” για τη Γερμανική μουσική. Αλλωστε πιστεύω ότι, όπως όλες οι μουσικές του κόσμου, έχει λαμπρά παραδείγματα να επιδείξει.
Είναι μόνο ένα σκωπτικό ποιηματάκι που, σκόπιμα, είναι γραμμένο και με λάθη (wir haben αντί essen wir και musik αντί Musik). Βλέπετε ότι ο Yiannis που είναι καιρό στο forum δεν το θεώρησε ο,τιδήποτε άλλο πέραν αυτού που καταφανέστατα είναι.
<FONT FACE=“SYMBOL”>An mou epitrepetai, Ja hJela na
metaferw kai th dikh mou antidrash sto
epimaco tetrastico tou filou Mpagiakou. IswV
na JewrhJei tolmhro auto pou Ja pw, omwV
den krubw oti to Jewrhsa arketa
<<rempetiko>> wV pneuma, mou Jumise
kati apo <<E nte le magke nte Botanik>> kai
apo <<Fasoula>> tou Mpath. St alhJeia, de
Ja mporouse kai to prohgoumeno tragoudi
na carakthristei me thn idia logikh wV
epipolaio kai mhpwV shmera emeiV
upokritika kai ek tou asjalouV den to
kanoume; PolleV foreV skejtomai oti oso polu
maV gohteuei to fainomeno rempetiko, allo
toso duskolo einai na sullaboume thn
pragmatikh ousia pou krubetai pisw ap auto.
Cronia Polla me th seira mou s osouV
giortazoun shmera!
Φίλε Σώτο,
το τραγουδάκι τού γερμανού τραγουδοποιού H.J.Degenhardt έχει περίπου ως εξής:
Επιτάφειο άσμα
Πού είναι τα παλιά τραγούδια σας/Τα παλιά σας τραγούδια?
Ρώτησαν κάποιοι από άλλα μέρη,/Όταν καθόμαστε γύρω από τα τζάκια/θαμπώσαν απ’το χορό και αδειάσαμε το νόημά τους απ’την πολύ συζήτηση/και ξεϊδρώσαμε στο παιγνίδι της high-life/Nαι,πού είναι τα παλιά τραγούδια/Τα παλιά μας τραγούδια?../Νεκρά είναι τα τραγούδια μας/Τα παλιά μας τραγούδια./Τα κατακομμάτιασαν με τα δόντια τους οι δάσκαλοι/Κοντοπαντελονάκηδες τα καταρράκωσαν/Οι ορδές με τα χακί τα ούρλιαξαν νεκρά/Μπότες τα καταπάτησαν στο βούρκο/Πού είναι τα παλιά τραγούδια μας/τα παλιά μας τραγούδια
Ο H.J.Degenhardt έχει κάνει από το 1963 γύρω στα 30 LP και έχει γράψει γύρω στα 15 βιβλία.Κινείται πολιτικά στον παραδοσιακό αριστερό χώρο.
Αγαπητή κ.Μάρθα,ελπίζω να μετέφερα σωστά το νόημα τού τραγουδιού.Αλλά εδώ ισχύει μάλλον,όσον αφορά την λογοτεχνική αξία τής μετάφρασης το ‘ποιητής εκ τού προχείρου,έχων την μορφήν του χοίρου’…
Εμένα μού φαίνεται,το στύλ με το οποίο προσπαθεί να εκφραστεί ο Degenhardt,όπως και πολλών άλλων γερμανών ‘ποιοτικών’ τραγουδοποιών, είναι εγκεφαλικό.Ειδάλως τι θα ζήταγες στο ρεμπέτικο χώρο? ʼλλο πράγμα οι λαϊκοί μουσικοί και άλλο οι διανοούμενοι μουσικοί.Το μυαλό και η καρδιά συνλειτουργούν διαφορετικά.Μάλλον οι μορφωμένοι σ΄αυτήν την περίπτωση μπορούν να μαθαίνουν από τούς λαϊκούς μουσικούς.
Φίλε Μπαγιώκο,το λογοπαίγνιό σου με είχε στεναχωρήσει κάπως.Τώρα πώς γίνεται αυτό,μέσω άυλης επικοινωνίας μεταξύ αγνώστων να φορτίζομαι συναισθηματικά,δεν το πολυκαταλαβαίνω.Είναι όμως γεγονός,ότι αυτές οι περίεργες ιντερνετικές σχέσεις δρούν άμεσα στό άτομο και δημιουργούν μια δική τους ιδιαίτερη πραγματικότητα.Έχουμε να κάνουμε με έμμεσες επαφές και έμμεσες σχέσεις πού όμως επιδρούν επάνω μας άμεσα.Νομίζω ότι, οι ιντερνετικές διαπροσωπικές επαφές απαιτούν ένα ιδιαίτερο τρόπο επικοινωνίας και υπακούουν σε δικούς τους κανόνες λειτουργίας.Το κοινό ενδιαφέρον όμως,στη δική μας περίπτωση το ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι,είναι λόγος και ουσιαστικό κίνητρο,ώστε να προσαρμόσουμε τούς τόνους μας.
Φιλικά
χρήστος
Πράγματι αγαπητέ Χρήστο.
Οι δια του forum συζητήσεις απόψεων κάποτε δε και γρόνθων, απολήγουν συχνά σε δηλητηριώδη βλαστάρια.
Αρκεί να μην… μασήσεις για να μην πικραθείς.
Ως ΜΕΓΑΣ ψυχολόγος και μπηχεϋβιοριστής που είμαι (μεταπτυχιακά εις Κουτούκιον Μύγα, Ουζερί “Λήμνον”, Μεζεδοπωλείον “Γιώργος” και αλλαχού), έχω διαπιστώσει οτι οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε ημι-ανώνυμες διαδικασίες όπως τα forum, αυτοαναγορεύονται σε ήρωες ενός δικού τους αγώνα.
Κάποτε - στον ιδιωτικό αυτό αγώνα - ηττώνται και κάποτε θριαμβεύουν.
Είναι δηλαδή κατα φαντασίαν πικραμένοι, ενθουσιασμένοι, οργισμένοι, παρεξηγημένοι, χαρούμενοι, λυπημένοι, μετανοιωμένοι…
Είναι στιγμές που θες να φιλήσεις την οθόνη σου και άλλες που θες να τη σπάσεις. Και όλα αυτά ερήμην της πραγματικότητας!
O “άλλος” που σε τσαντίζει μπορεί απλά ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙ, να έχει διάθεση για ΧΑΒΑΛΕ. Εσύ το διαβάζεις κάπου 8 ώρες μετά και απ’ τα νεύρα σου σπας το ποτήρι με την κόκαν κόλαν.
Γι αυτό - ελλείψει άλλων “κλασσικών” στίβων διαλόγου - τα Forum από μόνα τους είναι ΚΑΚΟ ΠΡΑΓΜΑ!
H φυσιολογική συζήτηση με πεθαμένους συγγραφείς, ποιητές, μουσουργούς, αρχιτέκτονες. Αλλά οπωσδήποτε με ζωντανές παρέες, φίλους, σύζυγους, γκόμενους/ες, ταξιτζήδες, μπάρμεν κλπ. είναι απαραίτητη.
Οποιος συμμετέχει σε forum άνευ των ανωτέρω προϋποθέσεων, κινδυνεύει να πέσει στα χέρια μου ως ασθενής.
(BTW, έχεις τίποτα τίτλους σε αγγλικά ή ελληνικά υπόψη σου για τον H.J.Degenhardt.
Θα κοιτάξω και στο amazon.com
Μου κέντρησε το ενδιαφέρον το posting σου.)
Αγαπητέ Χρήστο (επιτρέπεται?)
Μόλις διάβασα τη καλή μετάφραση του τραγουδιού. Φυσικά μου αρέσει πάρα πολύ, εγώ δεν θα το ήξερα, γιατί είναι λογοτεχνία (μη δίνεις σημασία τα λάθη μου στα ελληνικά, παρακαλώ). Το μόνο που αναρωτιέμαι είναι αν καταλαβαίνουν οι Έλληνες τη σχέση υπάρχει μεταχύ “ξειδρώσαμε” και Ausschwitz?
Αλλά πρέπει να σου πω επισής, ότι θα έιχα προτιμήσει αν θα το έκανες μόνο για μένα!!! Η αλήθεια είναι, ότι πολλές φορές μετάνιωσα που έγραψα αυτό το τραγούδι με αυτό το θέμα, μου κάνει πολύ κοιλόπονο. Είναι ακριβώς αυτό που έγραψες για (αρνητικές) επαφές στο ιντερνετ με άγνωστους. Νομίζω ότι με το υπόβαθρό σου το καταλαβάινεις σίγουρα τι νιώθω.
Τα ρεμπέτικα έμαθα πρώτα από τη μουσική, αλλά τώρα που καταλαβαίνω καλύτερα τους στίχους, με συγκίνει η γνίσια και λιτή έκφραση των αισθημάτων των απλών ανθρώπων.
Μάρθα
Μάρθα, καλές διακοπές κι όταν με το καλό επιστρέψεις τα ξαναλέμε. Εύχομαι μέχρι τότε να μη θυμάσαι ο,τιδήποτε από το forum που να σ’ έχει στεναχωρέσει, ή, καλύτερα, να έχεις διαπιστώσει ότι δεν υπήρχε κάτι που να έπρεπε να σε κάνει να μη νιώθεις καλά.