Αν προσέξατε είμαι καινούργιος στο Forum, και το όργανό μου είναι το βιολί. Έχω κάνει κάποια χρόνια κλασικό και παραδοσιακό. Ασχολούμαι παράλληλα με επισκευές, κατασκευές δεν θα το έλεγα ακόμα. Το θέμα αυτό το είδα τώρα, και γι’ αυτό έχω να πω ότι:
Αυτό που ακούγεται για το διπόχορδο κούρδισμα, ότι οι χορδές μπαίνουν στο ίδιο αυλάκι, δεν ισχύει και είναι λάθος να λέγεται. Αυτό είχα διαβάσει κι έγω κάποτε μάλιστα από έλληνα μουσικολόγο και δεν έβγαζα άκρη όπως ο alk.
Για να κάνεις διπλόχορδο παίξιμο, πρέπει στο βιολί να είναι χαραγμένα, για τη ΛΑ χορδή, άλλα δυο αυλάκια. Ένα στον καβαλάρη και ένα στο ακροτάστο. Οι άλλες τρεις ΜΙ - ΡΕ - ΣΟΛ, μένουν όπως είναι και στα αυλάκια και στο κούρδισμα. Τα καινούργια αυλάκια που θα μπει η ΛΑ χορδή, πρέπει να είναι χαραγμένα και από τις δυο άκρες κοντά στην ΜΙ χορδή σε απόσταση περίπου 3 χιλιοστά. Έτσι ώστε όταν πάλλονται, να μην βρίσκουν μεταξύ τους οι χορδές.
Και τώρα όπως είναι το βιολί, σε κούρδισμα κανονικό ΜΙ - ΛΑ - ΡΕ - ΣΟΛ, ο βιολιστής που θέλει να παίξει διπλόχορδα χαλαρώνει μόνο τη ΛΑ χορδή από το κλειδί και την τοποθετεί, στα επιπρόσθετα αυλάκια που έχει. Την κουρδίζει κι αυτή σε τονικότητα ΜΙ χαμηλή οχτάβα, και βγαινεί ηχητικά αυτό το αποτέλεσμα, που λέγεται διπλόχορδο.
Δεν ξέρω πως ακούγεται αυτό που αναφέρω, είναι πολύ εύκολο, ακόμα κι αν δυσκολευτεί κάποιος, δεν πιστεύω ότι ο μάστορας θα του πάρει χρήματα για κάτι τόσο απλό.
Αυτές τις χαραγματιές (αυλάκια) τις έβλεπα πριν απο κάποια χρόνια σε βιολιά κυρίως από παραδοσιακούς βιολιστές. Και κάποιος από αυτούς μου το εξήγησε. Μου είπε ακόμα, ότι τότε παλιά σε ένα γλέντι δεχόταν πολλές τέτοιες παραγγελίες. Κουρδίζαν αμέσως διπλόχορδα και στο τέλος του κομματιού το επαναφέρανε στο κανονικό κούρδισμα.