Γεια σας, καιρό έχουμε να τα πούμε
Έιναι κάποιες περιπτώσεις που παίζω τραγούδι σε χιτζάζ (από ΡΕ),και πριν πάω στη τονική συγχορδία (D), και πρέπει να μπει μία συγχορδία νομίζω ότι μου ταιριάζει να μπει ή η 7η (Cm) ή 2η (Eb). Δεν μιλάω για καταστάσεις που θα παιχτούν και οι δύο διαδοχικά (δλδ Cm-Eb-D). Μπορείτε να μου πείτε, σε τέτοιες καταστάσεις, υπάρχουν κάποιοι κανόνες που διέπουν τη σωστή επιλογή, ή απλά το αφήνουμε στο αυτί μας, στη διάθεση μας κτλ.
Εν ολίγοις, είναι θέμα θεωρίας ή θέμα ύφους;
η Eb δεν δικαιολογείται από τον δρόμο χιτζάζ -δεν υπάρχει τετράχορδο ή πεντάχορδο από μι ύφεση. σιγά-σιγά με τον καιρό, όταν το χιτζάζ άρχισε να εκλαμβάνεται ως κλίμακα, άρχισε να εναρμονίζεται και με Eb (νομίζω από τους πρώτους που το εισάγανε είναι ο κατά τα άλλα λατρευτός χατζηχρήστος). κάπως έτσι φτάσαμε στην άθλια εκτέλεση της “άτακτης” που έχει μόνο D και Eb (ή Β και C αν θυμάμαι καλά).
εν ολίγοις, από θεωρητικής άποψης είναι λάθος, από θέμα ύφους λαϊκίζει ή σκυλίζει, αναλόγως την εποχή.
Δεν συμφωνώ, Νίκο. Εξάλλου, στο μπουζούκι μόνο κλίμακα είναι και επομένως, υπαρκτή και πλήρως δικαιολογημένη συγχορδία στην 2η βαθμίδα. Δεν έχω την όρεξη να ψάξω και να παραθέσω τραγούδια που την χρησιμοποιούν.
Συμφωνώ σε αυτό αρκεί να μην συνοδεύεις λαϊκό τραγούδι.
Το δημοτικό είναι άλλο πράγμα και δεν θα το αναλύσω τώρα. Όσο για το παλιό λαϊκό χιτζάζ είπα και στο προηγούμενο μήνυμά μου, δεν έχω όρεξη να ψάξω τα τραγούδια αλλά μιας και μου ‘ρθαν τώρα, παίξ’ τε το “Όταν πεθάνω βάλτε με” του Σκαρβέλη (χιτζασκιάρ βέβαια, αλλά το ίδιο κάνει για αυτό που θέλω να πω στο επόμενο μήνυμα) ή το “Πασατέμπος” και τα ξαναλέμε. Για μένα, μια χαρά συγχορδία είναι και το Εb. Απολαυστικότατη σε σημεία.
Μιας και ξαναδιάβασα το θέμα, δύο σχόλια.
Νίκο, πριν τον Χατζηχρήστο δεν υπάρχει και δισκογραφία με μπουζούκια για να ξέρουμε τι παίζανε οι κιθάρες στα χιτζάζια.
Και αυτό με την Άτακτη με προβλημάτισε ελαφρώς. Πώς την εναρμονίζεις εσύ για να μην είναι άθλια;
δημήτρη, νομίζω ότι αρκετές προπολεμικές ηχογραφήσεις έχουμε με συγκερασμένα χιτζάζ, που όμως διατηρούν την τροπική μελωδική γραμμή τους. εξήγησα γιατί αυτό είναι ασύμβατο με Εb.
ποιό εννοείς “Όταν πεθάνω βάλτε με” του Σκαρβέλη; όσο για τον πασατέμπο είναι καθαρά νεωτεριστικό κομμάτι -γιαυτό εξάλλου δεν μπορούσαν να το αποδώσουν στην πρώτη εκτέλεση κασιμάτης και ρόζα! ειδικά η ρόζα το πήγαινε προς το σμυρνέικο αλλά δεν της έβγαινε…
την άτακτη την αποφεύγω λόγω στίχων. προτιμώ να παίζω “τί μ’ωφελούν οι άνοιξες”, που είναι παρόμοια μελωδία και στιχάρες! λόγω εποχής που ηχογραφήθηκε δεν μ’αρέσει η αισθητική της εκτέλεσης. αν όμως το παίξεις με φυσικό ήχο και πιο λιτό παίξιμο, είναι διαμάντι -κι ας κρατήσεις το κοφτό ζεϊμπέκικο και τη αντίστοιχη Εb (Gb στο πρωτότυπο). το ίδιο φυσικα΄ισχύει και για την άτακτη.
ξαναλέω, αν μιλάμε για λαϊκά κομμάτια που εξαρχής ο συνθέτης έβαλε Eb (ή και διφωνίες), προφανώς δεν μπαίνει ζήτημα -χωρίς να σημαίνει ότι μου αρέσει κιόλας. όχι ομως σε παλιά ρεμπέτικα και πίσω.
Το Gb δικαιολογείται δηλαδή, κατ’ εσέ; Υπάρχει 4-5 χορδο από Gb; Όχι, βέβαια. (Αν κι εδώ δεν είναι Gb αλλά F#, το μπάσο παίζει σε α’ αναστροφή δηλ. είναι ΡΕ+ το ακόρντο)
Ακριβώς αυτό λέω κι εγώ, Νικόλα, στο #3. Κάτι θα ήξερε κι ο Χατζηχρήστος και οι άλλοι, βέβαια.
Και ξαναρωτώ: Τι άλλο βάζεις εσύ και ξεφεύγει της αθλιότητας;
Ίσα-ίσα, Νίκο. Από θεωρητικής άποψης είναι σωστότατο το Εb. Διότι, στο μπουζούκι μιλάμε για κλίμακα και όχι για 4-5χορδα. Είναι πολύ απλό για να το δεχτείς.
Και δεν μπορούσαν να το αποδώσουν λόγω της Eb;;;!!!
Και προς τα πού ήθελες να το πάει η Ρόζα, ρε Νίκο; Μια ζωή σμυρνέικα έλεγε (πάντως για μένα μια χαρά το είπαν). Ακόμα και τα δημοτικά που είπε υστερούσαν σε ύφος.
Και σε αυτό Eb χρησιμοποιούν!! :241:
Μα γι’ αυτά μιλάμε και ναι, έβαλες ζήτημα.
Και γι’ αυτά μιλάμε και έβαλες ζήτημα επίσης (αναφορά σε Χατζηχρήστο, άτακτη).
Και για να απαντήσω στο ερώτημα του #1. Είναι θέμα γούστου.
Τα υπόλοιπα από κοντά, Νίκο.
Δηλαδή, αυτό που κατάλαβα,
- η θεωρία των μακάμ το απαγορεύει.
- η ελληνική μουσική (=εναρμόνισμένη και συγκερασμένη) το αδειοδοτεί.
- Είναι θέμα ύφους, το οποίο ύφος επηρεάζεται από κάποιους παράγοντες:
α) το μουσικό θεωρητικό υπόβαθρο της εποχής (όσο πιο παλιά, τόσο πιο μακριά από την εναρμόνισμένη μιb)
β) το γούστο του καθενός (το οποίο τελικά υπερισχύει)
ρένο κατά τη δική μου αντίληψη και προσωπική γνώμη, κάπως έτσι είναι.
δημήτρη, το Gb που λέω αναφέρεται σε τονικότητα φα, έπρεπε να αναφέρω ότι το πρωτότυπο είναι από κει.
νομίζω η διαφωνία μας είναι στο πότε άρχισε να εκλαμβάνεται το χιτζάζ σαν απλή κλίμακα, εγώ νομίζω πως μέχρι μεταξά και τον πόλεμο η αντίληψη ήταν περισσότερο τροπική. γιαυτό δεν μπαίνει Eb στον μάρκο, στον δελιά, στον παπάζογλου, στον σκαρβέλη (αν και νεωτεριστής). οι επόμενοι το βάζανε και μόνοι τους μαζί με διφωνίες. υπήρχε δηλαδή περίοδος που με το συγκερασμένο μπουζούκι (ή κιθάρα) είχαμε τους δρόμους σε πλήρη ανάπτυξη.
για τα υπόλοιπα μάλλον συμφωνούμε, απλά δεν γίνομαι κατανοητός:
η ρόζα δυσκολεύτηκε να αποδώσει τον πασατέμπο επειδή ήταν κάτι διαφορετικό από τα σμυρνέικα κλπ που έλεγε, και προφανώς το πήγε προς τα κει. για τα δημοτικά έχεις άποψη και την δέχομαι.
αν στην άτακτη και τις άνοιξες βάλεις μόνο Cm και παλιό ζεϊμπέκικο, το κομμάτι “παλιώνει” κάπως -και ίσως είναι πιο κοντά στο μάρκο που τα έγραψε. αντίστοιχα οι “εκτελέσεις” (στα τρία μέτρα) από νικολαϊδοζαγοραίους πέρα από στίχους και φωνή, έχουν “λαϊκοσκυλέψει” και την ενορχήστρωση/εναρμόνιση.
δεν είναι μόνο θέμα γούστου, είναι και θέμα ύφους και εποχής.
φιλικά, νίκος
άντε, κάνε μια βόλτα προς πρωτεύουσα!!!
Εμ…!!!
Αποψη μου ειναι οτι η δεύτερη βαθμίδα του χιτζαζ υπαρχει μόνο και μόνο επειδή ειναι η σχετική της εβδομης.
Σαφώς και χρησιμοποιηθηκε ελάχιστα εώς και καθόλου στο μακαμισιο ρεπερτοριο του ρεμπετικου. Αργότερα πιο πολυ μιας και οι μελωδίες γίνανε λιγότερο τροπικες αλλα και ο τρόπος συνοδείας ακολούθησε αυτη την “εξέλιξη”.
Παντως εάν θελουμε να γενικευσουμε, οποιαδήποτε συγχορδια χρησιμοποιούμε σε ενα τραγουδι ειναι βάση κάποιου τετραχορδου η πενταχορδου του δρόμου μας η σχετική συγχορδια μ αυτές ή ειναι τεχνιτη δεσπόζουσα κάποιας συγχορδιας που ανήκει στην παραπάνω κατηγορία η ειναι η συγχορδια κάποιου αλλού δρόμου στον οποίο μπορούμε να μεταπηδησουμε.
Η δε ντιμινουιτα που αναφέρθηκε για το χιτζαζ ειναι η ντιμινουιτα του νικριζ που υπαρχει στην έβδομη του.
Να προτείνω μια οπτική.
Ο συνδυασμός Φωνής - 3χόρδου μπουζουκιού και κιθάρας, εφόσον είναι καλός, δημιουργεί ένα άκουσμα πέρα από το σύνηθες. Παράδειγμα, το μισό Cm6 από το τρίχορδο (Σολ-Μιb-La) που μπορεί να γίνει εύκολα Ebdim. Σε πολλά τραγούδια του Χιώτη και του Πετσά, που κιθάρα παίζει ο Πετσάς :092: γίνονται τέτοια κατά κόρον.
Σημείωση: Είναι δύσκολο να γίνει σαφές αυτό που λέω από οθόνης αλλά, φαντάζομαι, με λίγο φαντασία, μπορείτε να καταλάβετε. 
Δεν ξέρω αν έχω πιάσει το νόημα του ζητήματος, αλλά η (σίγουρα όχι μουσικολογική) υποκειμενική άποψή μου σχετικά με το “όταν πεθάνω θάψτε με” είναι πως με Cm μπορεί να είναι “πολιτικά ορθότερο” είναι όμως πιο σοφτ, ενώ αντίθετα με Eb γίνεται ικανότερο να προσφέρει στιγμές έκστασιακής εκτόνωσης στον παίκτη.
Να διευκρινίσω ότι το παίζω με τριανταφυλλιές και όχι καναβουριές, πιστέυοντας ότι οι στίχοι με τις τριανταφυλλιές και τον άνεμο αναδεικνύουν πληρέστερα το νόημα του τραγουδιού και το θέμα του (–>θάνατος).
Αν όντως αυτό είπε ο Ζώτος, ότι το βάν’νε αλλά δεν ταιριάζ’ (που εξακολουθούμε να μην ξέρουμε πού το είπε, παρ’ ότι το ρωτήσαμε κατ’ επανάληψη), συγγνώμη αλλά είναι αστεία η συζήτηση.
Ακόμη κι ο Πάπας, που ως γνωστόν έχει το αλάθητο, αν δηλώσει «καλό και το βοτσαλάκι αλλά προτιμώ αμμουδιά», δε θα είναι παρά το γούστο του. Όχι άποψη, γούστο. Και με το που το λέει, η συζήτηση θα έχει ολοκληρωθεί, γιατί τι άλλο να πει κανείς; Άντε να πει «εγώ πάλι όχι».
Θερμή παράκληση προς όλα τα μέλη (ιδίως όσα είναι δόκτορες): Μην ξοδεύουμε ηλεκτρονικό χαρτί και μελάνι αν δεν έχουμε κάτι να πούμε.
Ευχαριστώ.
Παίδες, χωρίς να θέλω να ρίξω λάδι στη φωτιά, πολύ καλοπροαίρετα θα σας πω οτι πράγματι ο Ζώτος δεν αναγνωρίζει ως σωστή τη συγχορδία Εb στο Χιτζάζ. Όσοι τον γνωρίζουν,το ξέρουν καλά αυτό…Όμως, η ουσία είναι να εξετάσουμε και να ασχοληθούμε με την τεκμηρίωση της άποψης του…
Δεν έχω δει τα βίντεο ,αλλά σε προσωπική κουβέντα που είχα μαζί του στο παρελθόν, μου έλεγε ότι αντί της συγχορδίας Eb ,χρησιμοποιεί μια τρίφωνη ντιμινουίτα,κι αν θυμάμαι καλά ήταν η εξής: (C - Εb- Gb=F#). Βέβαια,ο Ζώτος αυτήν την άποψη την υποστηρίζει και παικτικώς,δηλ. το τηρεί αυτό που λέει.
Τώρα στο ρεμπέτικο πραγματικά αυτή η συγχορδία (τρίφωνη ντιμινουίτα) στο Χιτζάζ δε νομίζω να χρησιμοποιείται (τουλάχιστον δεν έχω προσέξει εγώ κάτι τέτοιο) ,παρότι πολύ σωστά ,όπως ειπώθηκε από το Μυστακίδη, προκύπτει από το 5χ Νικρίζ του προσαγωγέα. Βέβαια, νομίζω ότι η ντιμινουίτα αυτή μπορεί να εμφανιστεί στα πλαίσια μιας μελωδικής ανάπτυξης σε δρόμο Νικρίζ και όχι τόσο στα πλαίσια του δρόμου Χιτζάζ (μιλάμε πάντα για το ρεμπέτικο). Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με τους Liga Rosa και Μυστακίδη. Επιπλέον, να προσθέσω κάτι που χρησιμοποιώ σε αρκετές περιπτώσεις και το συνιστώ και στους μαθητές μου: Όταν η μελωδία κάθεται ή επιμένει στο Εb , μπορούμε να βάλουμε, αντί της συγχορδίας Εb, ένα Cm με μπάσο Εb, δηλ. Cm/Εb (σε ααναστροφή), στηριζόμενο και από μια μπασογραμμή, αν θέλουμε. Είναι αρκετά καλαίσθητο και λειτουργεί μέχρι ενός βαθμού και σε ρεπερτόριο μεταπολεμικό που δεν έχει εμφανιστεί ακόμα η συγχορδία Εb για κλείσιμο.
Διαβάζοντας για δεύτερη φορά τα μηνύματα μού έμεινε μία απορία: Γιατί επιμένετε να αρνείστε μία κατάσταση (το Eb ως συγχορδία του χιτζάζ δηλ.) όταν την έχουν ήδη αποδεχτεί και διδάξει οι πρωτομάστορες; Μήπως να θεωρούμε λάθος και το πρίμο-σεγόντο επειδή δεν υπήρχε μέχρι τον Παπαϊωάννου;!
Μην γινόμαστε βασιλικότεροι του βασιλέως, ρε παιδιά.
Όσο για τα του ύφους, το ξαναείπα: ο κ.Ζώτος δεν είναι ο καταλληλότερος να μιλήσει.
υ.γ. Είμαι της γνώμης ότι ντιμινουίτα, αν έχει το χιτζάζ, θα είναι πάνω στην τονική (ρε-φα-λαb) με έμφαση στο λαb. Αυτό το φαινόμενο λέγεται “δανεισμός” στην κλασική μουσική.
Δημήτρη εγω τουλάχιστον δεν την αρνούμαι. Υπαρχει στο ρεπερτόριο απλά λέω οτι η χρήση της γίνεται λόγω του οτι ειναι σχετική της εβδομης και σε νεώτερο ρεπερτόριο μιας και στην μη συγκερασμενη περίοδο του ρεμπετικου απλά ειναι διαφωνη με την μαλακή δεύτερη βαθμίδα του χιτζαζκαρ.
η ντιμινουιτα στο χιτζαζ υπαρχει όχι σαν Κυρια συγχορδια αλλα σαν συγχορδια του νικριζ. Η ντιμ στο νικριζ ειναι στην ουσία συγχορδια της βάσης του. Ας υποθέσουμε οτι εχουμε ένα νικριζ απο ντο. Δηλ ντο ρε μι ύφεση Φά # και σολ. Η ντιμ προκύπτει απο τις μικρές τρίτες που ακούμε ανάμεσα στο ντο και μι ύφεση και ανάμεσα στο μι ύφεση και φα# Ασχετα με το τι συμβαινει μετα δηλ τι τετραχορδο ακολουθει.Δηλ την ντιμ την ακούμε αλλα δεν την “βλέπουμε”.
Μην ξεχνάτε οτι στο χιτζαζκαρ εχουμε πενταχορδο νικριζ στην τεταρτη. Αρα η ντιμ βρίσκεται στην τεταρτη η στην έβδομη η στην μεγάλη δεύτερη (μι) αν μιλάμε για ρε χιτζαζκαρ. Στην τελική σκεφτείτε την εισαγωγή του πασατεμπου που τα έχει ολα.
Μια γενικότερη παρατήρηση τωρα. Παρακολουθώ το φόρουμ και συμμετέχω απο παρα πολυ παλιά. Νομίζω απ το 1998. Πολλοί σξιολογοι άνθρωποι προφανώς για τους λόγους του ο καθένας σταμάτησαν να συμμετέχουν. Δικαίωμα τους. Αυτο που ενοχλεί εμένα ειναι αυτη η αντιδικία που προκύπτει πολυ συχνά πια σε ολα τα θέματα χωρίς πολλές φορές ουσιαστικό λόγο. Ας είμαστε λίγο πιο ανεκτικοι σε ιδιαζουσες συμπεριφορές. Η οθόνη και το πληκτρολόγιο μας κάνουν ούτως η άλλως πιο επιθετικούς απ οτι πραγματικά είμαστε. Και κυρίως ας διαφυλάξουμε την ποιότητα των θεμάτων του φόρουμ.
αυτό το έκανε και ο μάρκος στην “όμορφη μελαχροινή” (1939) στην αρχή της εισαγωγής: η μπασογραμμή και το μπουζούκι πάει ντο-μιb-ρε, αλλά τα καντίνια παραμένουν στο Cm.
δημήτρη ν, φαντάσου σε αυτό το κομμάτι να έμπαινε συνέχεια για κλείσιμο η Eb, καθώς και διφωνίες. ο πασατέμπος τα έχει εξαρχής, είναι άλλο πράγμα. είδες που δεν λέμε κάτι διαφορετικό;
[SIZE=2]για τις ντιμινουΐτες όπως ακριβώς τα λέει ο δημήτρης ο μυστακίδης από πάνω.
πολύ χαίρομαι που η κουβέντα ξαναμπήκε στο δρόμο (που λέει κι ο μάρκος)[/SIZE]
Νομίζω ότι αυτό που γίνεται εδώ είναι: 1) μια ιστορική (αντικειμενική) παρατήρηση, δηλ. διαπίστωση ότι η συγχορδία Eb στο δρόμο Χιτζάζ εμφανίζεται στο ρεπερτόριο μετά τον πόλεμο. Άρα υπάρχει, αλλά στην σχετικά ύστερη φάση του ρεμπέτικου.
και 2) Μια αισθητική (υποκειμενική) παρατήρηση που εκφράζει την άποψή μου: Στο προπολεμικό κυρίως-και μέχρι ενός βαθμού και στο μεταπολεμικό- ρεπερτόριο υπάρχει η προτίμηση στο να χρησιμοποιώ τη συγχορδία Cm ή Cm/Eb ,αντί της Εb.Να διευκρινίσω ότι μιλάω για το δρόμο Χιτζάζ.Την επιλογή αυτή εγώ προσωπικά την βρίσκω καλαίσθητη και πιο ταιριαστή στο ύφος. Είναι η προσωπική μου άποψη και δεν θεωρώ την αντιμετώπιση κάποιου άλλου παίκτη με Eb ως λανθασμένη. Ωστόσο αν παρακολουθήσει κανείς την πορεία και την εξέλιξη της αρμονικής ανάπτυξης σε σχέση με τη μελωδική θα δει ότι οι αισθητικές αρχές που προκύπτουν στο ρεμπέτικο έχουν “κάποιο λόγο”.
Μιας και τελείωσα τον τρύγο (σε έφαγα Γιώργο!!) και δεν έχω δουλειά, θα προσπαθήσω να συνοψίσω τα μέχρι τώρα γραφόμενα ως ανακεφαλαίωση ώστε να συνεχίσουμε πιο καθαρά.
Ετέθη το ερώτημα:
Ο liga rosa το θεωρεί εκτός θεωρίας αλλά και εκτός ύφους αλλά τονίζει πολύ σωστά και αυτό:
Πάνω σε αυτό μιλάω κι εγώ λέγοντας:
Και αφού χρησιμοποιείται από τον Χατζηχρήστο και όχι μόνο από τότε, το θεωρώ “μέσα” στη θεωρία και στο ύφος του (συγκερασμένου πια) ρεμπέτικου.
Στη συνέχεια πέφτει στην κουβέντα ένα σχόλιο σχετικά, του κ.Ζώτου. Δεν καταφέραμε να το ακούσουμε εν τέλει, αλλά δεχόμαστε την …ένστασή του ως προς την χρήση της Εb.
Σε αυτό το σημείο ας υπογραμμίσω τα σημεία που αξίζει να αναλύσουμε.
Δε νομίζω να έχουμε διαφωνία σε αυτό. Το είπε και ο liga rosa κι εγώ από την αρχή κι εσύ τώρα, φυσικά.
Άρα, σήμερα είναι σύμφωνη λόγω συγκερασμού.
Δεν συμφωνώ. Θα συμφωνήσω με τον Σπύρο:
Διότι, στο 4χορδο χιτζάζ ρε-μιb-φα#-σολ δεν υπάρχει το ντο. Για να γίνει κατανοητή η διαφωνία μας εδώ, όμως, θέλουμε όργανο.
Το πρότεινα κι εγώ ήδη, Δημήτρη.
Δεν υπάρχει λόγος να το φανταστώ, Νίκο. Δεν ισχυρίζομαι ότι όλα πρέπει να έχουν Εb. Λέω μόνο ότι, σήμερα μπορούμε να χρησιμοποιούμε την συγχορδία χωρίς φόβο μήπως κάνουμε λάθος στην θεωρία ή το ύφος.
Δεν είναι άλλο. Κι αυτό μια χαρά ρεμπέτικο είναι. Στου Μάρκου ήταν καλύτερο χωρίς, ενώ στου Χιώτη ήταν καλύτερο με!
Έτσι απλά!
Δεν μπορώ να ορίσω χρονιά, Σπύρο. Δεν με απασχολεί αλλά γιατί μετά τον πόλεμο δηλ.; Αφού υπάρχει από προπολεμικά.
Το ίδιο κάνω κι εγώ, Σπύρο στα περισσότερα και με βρίσκεις σύμφωνο στο σχόλιό σου αλλά στο πρώτο μήνυμα τονίστηκε από τον Ρένο: "Δεν μιλάω για καταστάσεις που θα παιχτούν και οι δύο διαδοχικά (δλδ Cm-Eb-D)."
Να σου απαντήσω σε αυτό, Δημήτρη.
Η ανέχεια υπάρχει και για όλους μας αλλά κάποια στιγμή τελειώνει με άτομα που έχουν μόνιμα …“ιδιάζουσα” συμπεριφορά. Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε, νοήμονες και σοβαροί (θέλω να πιστεύω εγώ), αλλά και με όρια υπομονής. Σεβάσου κύριε/κυρία τους κανόνες μιας συζήτησεις ενηλίκων και κατεπέκτασην του χώρου που σε φιλοξενεί.
Αυτός είναι και ένας βασικός λόγος ύπαρξης των συντονιστών, Δημήτρη.
Ρε παιδιά τι εννοείτε όταν λέτε
“Αρχικό μήνυμα από Spiros Delegos
…νομίζω ότι η ντιμινουίτα αυτή μπορεί να εμφανιστεί στα πλαίσια μιας μελωδικής ανάπτυξης σε δρόμο Νικρίζ και όχι τόσο στα πλαίσια του δρόμου Χιτζάζ”
αφου μέσα στο χιτζαζ υπάρχει ολόκληρος ο νικριζ. Γιατί τα ξεχωριζετε?