Εντάξει ας σταματήσει εδώ η κουβέντα. Άλλωστε για αλλοιώσεις μιλούσαμε και καταλήξαμε να μιλάμε για Καζαντζίδη. Μην τα μπερδεύουμε όμως. Εγώ δεν αμφισβήτησα τις απέραντες φωνητικές του ικανότητες, και πως θα μπορούσα άλλωστε ?
Τις επολογές του και τα σαχλοτράγουδα που έχει πει. Γιατί μιλάμε για σκυλάδικα βαριά. Όσο για τα τραγούδια της ξενητειάς, απ’ τα 100 τα 20 αξίζουν κατά τη γνώμη μου. Τα επισκιάζει όλα ο ‘‘απόκληρος’’ του μεγάλου Βασίλη Τσιτσάνη. Επίσης δεν μίλησα για τις σχέσεις Παπαϊωάννου- Τσιτσάνη, αλλά γενικότερα για το τι έλεγε για το Ρεμπέτικο ο Καζαντζίδης με υποτιμητικό τρόπο.
Για να γίνει κανείς ογκόλιθος δεν αρκεί μόνο η φωνητική του ικανότητα, αλλά και η προσωπικότητα του κι η μαγκιά του, και μέσα σ’ αυτά είναι και οι επιλογές του (μουσικές η μη)
Πριν από μερικά χρόνια μάγγες μου με κουβάλησε μιά παρέα με το ζόρι να πάμε να ακούσουμε τον Μητροπάνο σε καλοκαιρινό παραθαλάσσιο κέντρο.
Μπήκαμε και κάτσαμε και από την πρώτη ματιά είπα μέσα μου " Βόηθα θεέ μου να βγώ υγειής από δώ μέσα!"
Περάσανε δυό ώρες με διάφορους τραγουδιστάδες που στο ρεπερτόριό τους είχανε και διασκευές ρεμπέτικου με ηλεκτρικά όργανα, ενώ η παρέα μου ανυπομονούσε πότε θα βγεί επί τέλους και ο Θεός να τραγουδήσει.
Εγώ ασφυκτυούσα τόσο πού έκανα τρείς απόπειρες να το σκάσω, και στο τέλος γύρισα και φώναξα
ΑΝΤΕ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ, ΒΓΕΣ ΡΕ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ ΝΑ ΑΝΑΣΑΝΩ ΛΙΓΟ, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ !
Οταν βγήκε και τραγούδησε, είδα μεν τα χαιρουβείμ…
αλλά έφυγα για τη Βραζιλία.
Φωλιά, το ζητάει ο οργανισμός σου το χέσiμο, ε; :019:
Τελικά χρειάζεται και τρίτο κουμπί, το Αρκετόκουμπο!
:079::079::079:
web master
φτιάξε ηρεμιστικόκουμπο μετά απ αυτό
Ήθελα να 'ξερα, πού τα ξετρυπώνεις!!!
Θα με κανουν να σιχαθω τον αργιλε:079:. Βαγγελη, Στελλακη ξυπνηστε να ακουσετε:mad:! Το αποφασισα τελικα. Θα μεταναστευσω:112:!
Το track της Μανωλάκου περιέχει μία εξαιρετική σκηνή. Περίπου στη μέση του κομματιού υπάρχει μία φωτογραφία με μια θαλασσί ψαρόβαρκα. Στη φωτογραφία λοιπόν απεικονίζεται ένας ψαράς, που έχει βαρέσει με ένα “τριτάκι” κάποιο κοπάδι μαρίδα ή αθερίνα και “ρίχνοντας” το γυαλί στον πάτο, περιμένει να περάσει καμιά συναγρίδα ή κανένα μεγάλο μαυρόψαρο για να το μπουμπουνίσει με καμιά τορπίλα!:256:
Το μήνυμα του Άρη με έπεισε να ακούσω το κομμάτι, που αλλοιώς φυσικά δεν θα έκανα τον κόπο. Λοιπόν, δεν είναι και τόσο κακό! Η τραγουδίστρια, από παραδοσιακής μουσικής τερτίπια δεν σκαμπάζει φυσικά, ούτε και οι μουσικοί. Αλλά για βεβήλωση δεν μπορούμε να μιλάμε, όπως με τη Βίσση. Μάλιστα, η χρήση της λέξης Δυοσμαράκι με παραπέμπει στην εκπληκτική ηχογράφηση από τη Νίσυρο, νομίζω, με τσαμπούνα και τραγούδι (με διαφορετικά λόγια), που δεν μπορώ να τη βρώ τώρα γιατί είναι στα mini disc μου. Μάλλον του Καρπάθιου δάκτυλος θα είναι. Η μόνη σοβαρή ένσταση που έχω είναι, ότι τα πνευστά φλερτάρουν με την πεντατονική κλίμακα, που φυσικά καμμία σχέση δεν έχει με το δωδεκανησιακό αυτό τραγούδι σε ουσσάκ.
Το μπράβο στον Άρη πηγαίνει γιατί είχε την παρατηρητικότητα (και εμπειρία) να δεί όλα τα σύνεργα της βάρκας και να καταλάβει ότι ο μάγκας, για χταπόδια δεν πάει.
Υπάρχουν και οι ενδιαφέρουσες διασκευές.
Η Μισιρλού, τραγούδι παγκοσμίου ρεπερτορίου γραμμένο από Ελληνοαμερικάνο, έχει πραγματοποιήσει πολλές εκατοντάδες ηχογραφήσεων σε σχεδόν όλα τα μουσικά στίλ.
Η Μισιρλού δεν είναι του Μιχάλη Παξινού?
Σωστά (όχι ακριβώς, δηλαδή), η πρώτη ηχογράφηση έγινε στην Αθήνα από την ορχήστρα Μιχάλη Πατρινού το 1927, νομίζω. Υπάρχει και μεταγενέστερη αμερικάνικη δική του. Αργότερα, αρχές ΄40, ο Νίκος Ρουμπάνης έκανε καινούργια ηχογράφηση στη Νέα Υόρκη, οργανική, με τον εαυτό του ως συνθέτη και είχε μεγάλη επιτυχία. Ακολούθησαν εκατοντάδες άλλες.
Δυστυχώς, λόγω αναβάθμισης και διαμόρφωσης σκληρού, δεν έχω αυτή τη στιγμή τον Μανιάτη σε ηλεκτρονική μορφή να ψάξω.
Βρήκα το παρακάτω:
““η ηλικια του τραγουδιου ειναι μεγαλη, και ο συνθετης αγνωστος. η ιστορια του αρχιζει να καταγραφεται απο το 1930 οταν ο μιχαλης πατρινος και η ρεμπετικη ορχηστρα του ηχογραφησαν για πρωτη φορα την Μισιρλου στην αθηνα.
απο το 1931 και μετα, που εγινε αλλη μια ηχογραφηση απο τον πατρινο στην αμερικη αυτη τη φορα, η Μισιρλου αρχιζει το μεγαλο της ταξιδι στο εξωτερικο.
στα 1940 ο συνθετης νικ ρουμπανης εκτελεσε μια τζαζ εκδοχη του τραγουδιου και διεκδικησε την πατροτητα. υπαρχουν πολλοι που ισχυριζονται το ιδιο, αφου ποτέ δε διαψευσθηκε και αλλοι τοσοι που θεωρουν τον πρωτοεκτελεστη πατρινο ως συνθετη.””
Πρώτη ηχογράφηση δίνεται αυτή με τον Τέτο Δημητριάδη στην αμερικανική Κολούμπια, το 1927. Στο όνομα του Ρουμπάνη πάντα.
Ασχετο:
Στο βίντεο με τον Ντικ, πώς τον είδατε το ζερβοχέρη κιθαρίστα που σολάρει με τις μπουργάνες κάτω; Σαν το Γιάκαλο!
Ο λιβανέζικης καταγωγής Dick Dale προσπάθησε να μιμηθεί στην κιθάρα το στυλ παξίματος του θείου του στο ούτι, επιταχύνοντας όμως το τέμπο του τραγουδιού προέκυψε η περίφημη rock ‘n’ roll εκδοχή της Μισιρλούς.
Σχετικά με τον Dick Dale.
Είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω σε μια συναυλία του πριν 2 χρόνια και ομολογώ πως με εντυπωσίασε.
Ένας γεράκος με εμφάνιση ινδιάνου ρόκερ (άλλωστε έχει αποσυρ8ει στο ράντσο του εδώ και χρόνια και ζεί καουμπόικη ζωή) με ενέργεια και ένταση που δεν διαθέτουν ούτε 20άριδες να χοροπηδάει στην σκηνή ασταμάτητα για ένα δίωρο. Το πρωτόγνωρο για μένα ήταν η ένταση της κιθάρας του και γενικότερα της μουσικής του.Ήταν μακράν ότι πιο δυνατό έχω ακούσει στην ζωή μου και έπρεπε να βουλώσω τα αυτιά μου με μπαμπάκια για να καταφέρω να ακούσω κάπως υποφερτά. Ναι χρησιμοποιεί κάτι “φτιαγμένους” ενισχυτές που έφτιαξε η Fender σε συνεργασία με την JBL και…τα σπάει κυριολεκτικά.
Σχετικά με την Μισιρλού (Μουσουρλού που θα λεγε και ο Φέρρης) μου είπε πάνω κάτω αυτά που έγραψε ο Παναγιώτης. Ο θείος του στο Αμέρικα είχε ένα καφενέ με χορό της κοιλιάς και λάιβ μουσική και απο εκεί βούτηξε την μελωδία και τη διαμόρφωσε με την δικιά του αισθητική όπως ξέρουμε…Τη βερσιόν την ελληνόφωνη δε την γνώριζε ούτε ιδιαίτερες λεπτομέρειες για την καταγωγή του κομματιού παρα μόνο ότι πίστευε ότι είναι παραδοσιακό αράβικο τραγούδι…
Νίκος
Υ.Γ. πρέπει να βλέπατε τι έγινε όταν έπαιξε λάιβ τη μισιρλού στη συναυλία…ξεκίνησε την εισαγωγή με τις τσιριχτές κιθάρες κρυμμένος στα καμαρίνια και έξω καιγόταν το μαγαζί…όταν βγήκε πλέον αφηνίασε 
Y.Γ.2 :
Ο Ντικ είναι αυτός…είναι στραβούλης.
Αλλά και γώ έτσι παίζω απ την πρώτη μέρα που έπιασα έγχορδο στα χέρια μου.Κακή συνήθεια μου λέγαν αλλά δεν άκουσα κανέναν και τώρα τα παίζω όλα στραβά
Πάντως πέρα απ την πλάκα είμαι πεπεισμένος ότι είναι ευκολότερο για δεξιόχειρα να παίξει “αριστερά” τα έγχορδα…έχει πολύ καλύτερο κοντρόλ στα δάχτυλα βλέπετε…τελος πάντων…μιας που το φερε η κουβέντα
:088:παρα πολυ ωραια τα λετε αλλα …γιατι αραγε εχουν γινει τοσες επανεκτελεσεις , αν δεν γινοντουσαν παιδια μερικα απο αυτα δεν θα υπηρχαν επιτυχιες μεχρι και σημερα …τωρα τα ακουσματα στον καθενα και απο πια εκτελεση θα το πει ειναι θεμα του τραγουγιστη αλλα και του χωρου που δουλευει…υπαρχουν χωροι και μερη που αν το παιξεις διαφορετκα θα σε παρουν με τις ντοματες ,σου λεει πιο γρηγορο η πιο αργο ,η τι ειν τουτο :019::019::019:και αντε να εξηγησεις στο μαστορα, οτι ειναι πρωτη δευτερη η τριτη εκτελεση πραγματικη ομως