Νομίζω ότι ο Δήμος εννοεί κάτι άλλο, αυτό που παρατηρούμε σε μερικές κιθάρες, που τα κοκκαλάκια στον καβαλάρη δεν είναι όλα στην ίδια ευθεία.
Δημο γραφεις: “Σε αυτή τη θέση όμως, οι ανοιχτές χορδές με αυτές στο 12 τάστο έχουν όλες διαφορά.”
τι εννοεις ? (εκτος απο το ευνοητο, οτι εχουν διαφορα μια οκταβα)
Εννοώ πως στην ελεύθερη χορδή το μηχανάκι δείχνει κέντρο ενώ στην επόμενη οκτάβα τείνει προς την ύφεση. Φαντάζομαι πως θα έπρεπε να είναι και τα δύο στο κέντρο όταν ο καβαλάρης είναι στη σωστή απόσταση.
…αν δεν υπήρχε κανένα αθροιζόμενο σφάλμα στην διαίρεση της ταστιέρας.
Δεν ισχύει φίλε για όλα τα μπουζούκια αλλά είναι συχνή νόσος των οργάνων , ακριβών και φτηνών.
Ας συνοψισουμε το θεμα. Σε ενα ΣΩΣΤΟ όργανο πρέπει 1.ο καβαλαρης να ειναι οπως λέει ο Αρης.Αν η οκτάβα δεν ταιριάζει πεταμε και τις δυο χορδες. 2.Αν ανοιχτες ειναι ενταξει και πατημενες ξεκουρδίζουν πεταμε τις χορδες ακομα κιαν ειναι καινούριες.Εχω πετάξει ολόκληρη δωδεκάδα. 3.Το αυτί οταν προκειται για δυο ιδιες νότες ειναι περίπου 5 φορες πιο ευαίσθητο απο το κουρδιστήρι.Αρα κουρδίζουμε τη μία με το κουρδιστήρι και την άλλη με το αυτί.Σημειωτέον οτι οταν χτυπάμε τις δύο χορδες μαζι το κουρδιστήρι δείχνει λιγο ψηλότερα. 4. οταν τις κουρδίζεις μεταξύ τους με αρμονική στο 12 ταστο η ακριβεια διπλασιάζεται και ειναι μεχρι και 10 φορές καλύτερη απο το κουρδιστήρι. 5.Διαβασε το μήνυμα του Βίκτωρα. 6.Μάθε καλά να ακούς το
διακρότημα.
κυριε νικολερη διαβαζεται παρτιτουρα;θελω να μου πειτε τη γνωμη σας για τη μεθοδο του δασκαλου μου.
Λόγω της φυσικής των χορδών είναι αδύνατο δυό χορδές διαφορετικού πάχους από το ίδιο υλικό να παίζουν σωστά με την ίδια ρύθμιση. Μια χορδή μεγαλύτερου πάχους (λα) ταλαντώνεται αλλιώς από μία λεπτότερη (ρε), ιδίως κοντά στους καβαλάρηδες όταν παίζει ανοιχτή και κοντά στο τάστο που αρχίζει η ταλάντωση όταν την πατάμε. Για το λόγο αυτό οι κιθάρες έχουν καβαλάρηδες με διόρθωση. Στις κλασικές κιθάρες και στις πιο πολλές ακουστικές οι υπολογισμοί γίνονται για τη μπάσα και το καντίνι και στη τραβάμε την ευθεία και βάζουμε τον καβαλάρη, υποθέτοντας ότι θα παίξουν σωστά και οι ενδιάμεσες χορδές, πράγμα που είναι βέβαια αρκετά αισιόδοξο. Σε μερικές καινούργιες ακουστικές και σπανίως σε κλασικές υπάρχουν καβαλάρηδες κλιμακωτοί για να διορθώνουν το πρόβλημα. (Στις ηλεκτρικές που δεν υπάρχει η απαίτηση για σταθερούς μονοκόματους καβαλάρηδες, συνήθως υπάρχουν 6 βίδες που ρυθμίζουν ανεξάρτητα.)
Στα όργανα με διπλές χορδές δεν είναι πολύ καλή ιδέα να βάλουμε τον καβαλάρη λοξά γιατί οι δύο χορδές του ζεύγους θα φαλτσάρουν μεταξύ τους όσο ανεβαίνουμε τάστο (άσε που η ψιλή ρε στη μπάσα θα είναι χάλια). Για αυτό το λόγο μερικοί οργανοποιοί φτιάχνουν καβαλάρηδες με διόρθωση.
Όσον αφορά τη χρήση του κουρδιστηριού, πιστεύω πως είναι χρήσιμο στη ρύθμιση γιατί τις δύο νότες που συγκρίνω (ανοιχτή ή αρμονική + 12ο τάστο) δεν τις παίζω ταυτόχρονα, αλλά διαδοχικά.
Υπάρχει και άλλη άποψη για τη διόρθωση καβαλάρηδων, που λέει ότι είναι πιο καλό να διορθώνουμε τον πάνω καβαλάρη, γιατί συνήθως το πρόβλημα υπάρχει μεταξύ της ανοιχτής και των “πατημένων”, ενώ οι “πατημένες” είναι σωστές μεταξύ τους. Αυτό μάλλον ξεφεύγει από την τρέχουσα μπουζουκοποιία…, όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να βάλει nut compensation στο google.
Νίκος
Σχετικά με την τελευταία παράγραφο του κειμένου σου ,έχω δει διορθωμένο πάνω καβαλλάρη σε μπουζούκι του Κοπελιάδη μάλλον των αρχών του αιώνα.
Φίλε γερογιάννη είμαι καθηγητης αρμονίας, αντίστιξης και επιμελητης φούγκας.Εχω διαβάσει πολλη παρτιτούρα.Στην παρτιτούρα για μπουζούκι εκτός απο τα συνηθισμένα,απαραίτητο ειναι να σημειώνεται η φορά της πέννας και η αλλαγή χορδής. Η μέθοδος που χρησιμοποιεί ο δάσκαλός σου είναι κάποιο βιβλίο πάνω στο οποίο δουλεύετε?
Στείλε μου πληροφορίες.}
Οχι φιλε Νίκο.Δύο σωστές χορδές ανεξαρτήτως πάχους συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο.Η οκτάβα βρίσκεται ΠΑΝΤΑ στη μέση της έκτασης, η πέμπτη στο ένα τρίτο κλπ.Οταν τώρα, πιέζουμε σε κάποιο τάστο, τεντώνεται ελαφρά η χορδή και παρατηρήται μικροδιαφορά.Στην κλασσική κιθάρα όμως, που έχει και σχετικά κοντή ταστιέρα και οι μπάσσες χορδές απέχουν αρκετά απο την ταστιέρα, το πάτημα τις επηρεάζει πολύ περισσότερο απο οτι στο μπουζούκι.Η διόρθωση λοιπον του καβαλλάρη εξαρτάται απο την απόσταση χορδής ταστιέρας και σκοπό έχει να εξισοροπήσει το επιπλέον τέντωμα του πατήματος. Σημαντική χρησιμότητα του μετακινούμενου καβαλλάρη είναι στη φθορα της χορδής που κάνει το πάχος της ανομοιόμορφο.Ρυθμίζοντας τον καβαλαρη εξισορροπούμε την προβληματική χορδή.Σε ενα πετυχημένο μπουζούκι όμως απαγορεύεται αυστηρα η μετακίνηση του καβαλλάρη διότι θα χειροτερέψει αισθητά ο ήχος του.Ωστόσο, ενα μπουζούκι με κακοτοποθετημένα καμάρια μπορεί και να βελτιωθεί!!
Τί εννοείς κακοτοποθετημένα καμάρια;
Φαντάσου Κώστα το καπάκι σαν να είναι κιαυτό μια χορδή που δονείται.Φυσικά δονείται το τμήμα του καπακιού που είναι μετά το τελευταίο καμάρι.Αν τώρα το καμάρι είναι πολύ κοντά στον καβαλλάρη, ο ήχος τείνει να σβήσει, ιδιαίτερα στα μπάσσα.όπως όταν χτυπάς την πένα στην άκρη άκρη της χορδής.Αν πάλι είναι πολύ μακριά, ο ήχος γίνεται πλαδαρός έως …νερουλός και λιγοστεύουν τα πρίμα.όπως όταν χτυπάς τη χορδή πιο πέρα κιαπ την τρύπα .Και κάτι ακόμα… Είναι νόμος οτι, όσο καλύτερο είναι ένα όργανο, τόσο πιο προσεκτικά υπολογισμένη είναι η γεωμετρία του.Και τόσο πιο πολύ θα επηρεαστεί δυσμενώς απο την μετατόπιση του καβαλλάρη του.