Το να γράφονται σήμερα ρεμπέτικα τραγούδια νομίζω πως δεν γίνεται.Το να γράφονται όμως καλά λαικά τραγούδια ,με πρωταγωνιστικό ρόλο στο μπουζούκι και με λιτες ενορχηστρωσεις .χωρίς τη μουτζούρα της σύγχρονης άποψης νομίζω πως είναι εφικτό.Τώρα ποιος θα τα προωθήσει και θα τα κάνει γνωστά στον κόσμο είναι μια άλλη συζήτηση.Δυστυχώς χρειάζεται ο έμπορος ,αλλα ο έμπορος για να πουλησει περισσότερα “εμπορεύματα” θα λανσάρει προιοντα που "χαλάνε "γρήγορα για να ξαναπουλήσει και να ξανακερδίσει.Τέτοια "προιόντα "δεν είναι τα λαικά τραγούδια αλλά τα σαχλοπόπ που είναι και εύπεπτα και δεν αφήνουν καμμιά γεύσηΜε συνέπεια όποια προσπάθεια και να γίνεται να γραφτεί καλό λαικο τραγούδι δεν βρίσκει διέξοδο για να ακουστεί και έτσι αποθαρρύνονται όσοι προσπαθούν.Παράλληλα αλλοιώνεται και το μουσικο αισθητήριο και δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος όπου οι εταιρίες λένε ότι αυτά θέλει ο κόσμος και ο κόσμος λέει οτι λαικά δεν γράφονται και πάει λέγοντας
Βασικα ουτε ρεμπετικο ουτε λαικο οπως το θελουμε μεις εδω μπορει να γραφτει.
Το μοναδικο λαικο που σταθηκε τα τελευταια χρονια και ηταν αρεστο στον πολυ κοσμο,ηταν τα τραγουδια του Μητροπανου και του Παπαζογλου.
Εχουν πει και οι Τερζης ,Σφακιανακης καλα τραγουδακια,οπως και ο Βασιλη Καρρας αυτο το ωραιο ζειμπεκικο Κατεδαφιζεται.
Βεβαια ο μεγαλυτερος συνθετης των τελευταιων 40 ετων παραμενει ο Νικολοπουλος ο οποιος αφησε το στιγμα του στο λαικο τραγουδι με τραγουδια ομορφα ,με ωραια μουσικη,το μπουζουκακι να παιζει σωστα και με τους καλους στιχους.
Απο κει και περα για να γραφτει τραγουδι,χρειαζεται νεους ανθρωπους,να βγαλουν κατι το καινουριο και που θα προερχεται μεσα απο τα ακουσματα σε συναρτηση με συγχρονους στιχους ταιριαστους με την εποχη μας.
Οι στιχοι με λεξεις ,μαγκας,δαγκας ,τουμπεκι,σαλταρω κτλ δεν περνανε με τιποτα.
Μπορει καποιοι να ειστε ρομαντικοι αλλα ευτυχως το λαικο τραγουδι απευθυνεται στον λαο και οχι στους ρομαντικους.
Nα ενα ‘‘ρεμπετικο’’ μινορακι.Προσφατο (σχετικα) μεν του 1996,σε ρεμπετικη φορμα δε (εξυπηρετουσε αλλωστε τις αναγκες της ταινιας,οπου ντυνεται και με εικονα αναλογα).
Θα μπορουσε αν αφαιρεσουμε την πραγματικοτητα της εποχης που γραφτηκε να ειναι μια συνθεση αρχοντορεμπετικου δεκαετιας 50-60.
Κατι νεοτερο σε αναλογο υφος τραγουδι, ακομη προσπαθω να θυμηθω,αν εχει καποιος φιλος καποια ιδεα ας την παραθεσει.
ερώτηση που μου ρθε πρόσφατα:
Μπορούμε πάντα να διαχωρίσουμε που αρχίζει ο όρος σύνθεση;
λέμε πχ, δεν γράφονται ρεμπέτικα αλλά κάλλιστα αποδεχόμαστε ένα ταξίμι ως δείγμα ύφους επόχής…γιατί έτσι κάναν τότε…κλπ
άραγε ξέρει κανείς αν αυτό πχ το κομμάτι ή κάτι αντίστοιχο έχει παλιές ρίζες ή αν έχει γίνει με τον παλιό τρόπο, με εντελώς νέο υλικό;
που τελειώνει ο αυτοσχεδιασμός, που αρχίζει η σύνθεση; Είναι ο αυτοσχεδιασμός σύνθεση; Και αν είναι, γίνονται σήμερα …ρεμπέτικοι…(ε πως να τους πω;) αυτοσχεδιασμοί;
Δύσκολη ερώτηση, προσωπικά αδυνατώ ν’ απαντήσω. Πάντως το ταξίμι του Λιόλιου που έβαλες το αντιλαμβάνομαι σαν δημιουργία.
Τα τραγούδια όμως τα θεωρώ εξαιρετικά πιο πολύπλοκα εδικά ως προς το “κούμπωμα” στίχου και μουσικής. Ίσως εκεί να οφείλεται το τέλμα της σημερινής εποχής. Δεν είμαι όμως ειδικός για περαιτέρω εξηγήσεις και περιμένω με πολύ ενδιαφέρον τις απόψεις.
Συμφωνώ!Το κομμάτι πάντως που έβαλα δεν είναι ελεύθερος αυτοσχεδιασμός αλλά έχει κάποια συγκεκριμένη/προσχεδιασμένη μελωδία(παλιά;νέα; δεν ξέρω) …και πολύ ταξίμι γύρω της. εκεί κολλάω, τι είναι σύνθεση, τι είναι έμπνευση της στιγμής και τελικά…εφόσων δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή…τι κουβεντιάζουμε…
εδώ όμως μιλάμε για τραγούδια τα οποία ανήκουν στη σύνθεση, άσχετα αν αδυνατούμε να την ορίσουμε…
Πώς ορίζεις το κάθε ένα ώστε να μπορείς να τα ξεχωρίσεις; Ποια τα χαρακτηριστικά τους στοιχεία; Έπειτα λες, “εμείς”; ποιοι είστε οι “εμείς”; και πώς το θέλετε δηλ.;
Πόσο τελευταία; 5 χρ; 10 χρ; 20 χρ.; Βλέπω είσαι και απόλυτος μιας και λες “το μοναδικό λαϊκό”. Δε μας το κάνεις λιανά αυτό;
Όσο για το “αρεστό στον πολύ κόσμο” τι να πω!!! πέτυχες διάνα!!
Εμείς είμαστε γέροι;
Δεν θέλω να γράψω καινούργιο, ρε φίλε. Ρε μανία. Γράψε εσύ καινούργιο και δείξτο και σε μας. Εμένα μου αρέσει το λαϊκό τη παλιάς κοπής και αυτό παλεύω να κρατήσω ζωντανό. Χέστηκα για τις μοντερνιές σας.
Να πας στους φοίβους και στους θεοφάνους να βρεις τέτοια ένα σωρό. Να, μοντέρνος στίχος ΕΔΩ
Το καλό το κράταγες για το τέλος βλέπω!!
Έχουν γραφτεί διάφορες κοτσάνες κατά καιρούς στο φόρουμ, είναι γεγονός. Αυτή όμως, είναι η καλύτερη!! Και το όσκαρ πάει σε σένα!! :019::044:
Να 'σαι καλά, ρε Ηλία. Γέλασα πολύ!
Πω πω, εριστικος που γινεσαι ρε φίλε!
Ενταξει, πες ρεμπέτικες τις συνθεσεις σου, πες τες οπως γουσταρεις,
διάλογος μονο δεν γινεται εδω χαμω.
Αντε, χρονιαρες μερες!!!
Αντε και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Εγώ, Γιάννη, τις λέω αυτό που είναι: Λαϊκές, λαϊκότατες.
Εσείς τις λέτε όπως σας κατέβει στο κεφάλι. Σας είναι τόσο δύσκολο να αποδεχθείτε αυτό που ακούτε, χωρίς να σκέφτεστε ότι το έγραψα εγώ και ο κάθε “Εγώ”; (τι ρωτάω πάλι!!! βέβαια, σας είναι πολύ δύσκολο!) Εάν τα έγραφε ο Κορακάκης λόγου χάριν, θα ήταν περισσότερο λαϊκά;
Και επαναλαμβάνω, δεν πρόκειται μόνο για τα δικά μου. Γράφονται δεκάδες τραγούδια από πολύ κόσμο. Τραγούδια λαϊκότατα και με επίπεδο. Κανένα δεν σας ικανοποιεί εσάς δηλ;
Πώς βγαίνετε ελαφρά τη καρδία και με ύφος σοφού ρεμπετοφύλακα όλοι εσείς και λέτε απόλυτα: “όχι, δεν γράφονται πια!”
Τα γνωρίσατε όλα και τα απορρίψατε;
Πάρτε ένα τραγούδι ΕΔΩ αλλά προς Θεού, δεν είναι λαϊκό. Δεν το έγραψε ο Κορακάκης, ούτε το είπε ο αείμνηστος Μητροπάνος.
Ε, βέβαια! πώς να γίνει διάλογος αφού ο καθένας σας γράφει αυτό που θέλει χωρίς να ακούει τι τον ρωτάνε. Έχει την άποψή του και την γράφει για να την γράψει. Πού είναι τα επιχειρήματά σου, άνθρωπέ μου;
Εγώ μόνο έχω θέσει πάνω από 30 ερωτήματα μέσα στο θέμα ώστε να υπάρξει διάλογος αλλά δεν απαντήθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑ (όχι Άλκη ούτε εσύ απάντησες ποτέ και σε τίποτα. Συγκεκριμένη απάντηση και όχι γενικότητες.)
Εσύ, Γιάννη, τοποθετήθηκες προχθές κατά μου (με ειρωνικό τρόπο βλ. ταμπελίτσα) και αμφιβάλλω εάν έχεις διαβάσει το θέμα και τις απόψεις μου.
Και έρχεσαι τώρα, αφού προσπέρασες ένα σωρό απαντήσεις μου και αντιερωτήματα, για να απομονώσεις δύο φράσεις από ολόκληρο κατεβατό και το πώς ελέχθησαν, ώστε να μου την πεις τι κακός που γίνομαι. Άσε μας, ρε φίλε.
Και μεταξύ μας τώρα, είναι σοβαρή τοποθέτηση αυτή η φράση; “Μπορει καποιοι να ειστε ρομαντικοι αλλα ευτυχως το λαικο τραγουδι απευθυνεται στον λαο και οχι στους ρομαντικους.”
Άμα την θεωρείς τότε κάτσε και κουβέντιασέ τον εσύ με καλύτερο τρόπο.
Το ξέρω, αδερφέ και προσπαθώ να το μετριάσω αλλά είμαι αλλεργικός στις μπούρδες και “τσιμπάω”.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ και από μένα.
Απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι, μάλλον σαν απάντηση θεωρείς την άποψη που ταυτίζεται με τη δική σου.
Δεν είναι απαραίτητο και ούτε είναι δυνατόν να ταυτιστούν οι απόψεις σε μία.
Το τραγούδι που έβαλες είναι λαικό νεωτέρας κοπής και κανείς νομίζω δεν ισχυρίζεται πως δεν μπορεί να γραφεί σήμερα αυτό το είδος.
Για ρεμπέτικα σημερινά μιλάμε όμως εδώ ( κοπής του 30’ 40’) που νάχουν ακροατήριο και να έπιασαν στο κόσμο. Αυτό είναι το θέμα μας…
υγ. επίσης τι σημασία μπορεί να έχει το προσωπικό μου γούστο για τον Κορακάκη.Τον θεωρώ μοναδική εξαίρεση μεν στο νεώτερο ΛΑΙΚΟ είδος, αυτό όμως, δεν μπορεί να αποτελέσει βάση διαλόγου τη στιγμή που μιλάω υποκειμενικά.
Μηπως αντιφασκεις?
Μάλλον θεωρεις “διάλογο” το να ταυτιστούμε με τη δικη σου αποψη και οταν δεν βγαινει αυτό, γίνεσαι εριστικος.
Μόνο που αυτο δεν είναι διαλογος!!!
Παιδιά ηρεμήστε,στο φόρουμ αυτο όλοι το ίδιο πράγμα αγαπάμε και για το ίδιο πράγμα συζητάμε.Δεν μπορουν να ταυτιστούν οι απόψεις όλων,πρέπει όμως να αποδεχόμαστε το δικαίωμα καθενός να εκφράζεται χωρίς όμως επιθέσεις και θυμό.
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
Μάλιστα. Εγώ έχω το πρόβλημα, λοιπόν. Για να δούμε ένα τυχαίο παράδειγμα. Γράφεις μεταξύ άλλων:
Και σε ρωτώ όσο πιο απλά μπορώ:
Για δείξε μου, λοιπόν, τι απάντησες σε αυτό που για 2η φορά σε ρωτάω και που είναι από τα παλιότερα ερωτήματα στο θέμα. :241:
Γιάννη, εννοείς ενώ δεν δέχομαι το “Ρεμπέτικο” εντούτοις το επικαλέστηκα;
Εάν ναι, τότε σου εξηγώ. Με τον όρο “ρεμπέτικο” εννοώ μόνο το προπολεμικό λαϊκό τραγούδι. Είναι όρος χρονικής συνεννόησης για μένα με συνομιλητές που τον αποδέχονται και τον ξεχωρίζουν από το “Λαϊκό”.
Μήπως τώρα να ασχοληθείς κι εσύ με κανένα μου ερώτημα;
Να ένα εύκολο: “Γράφει ο Μήτσου τραγούδια;!!! μπα;! από πότε;”
Δεν θέλω ταύτιση, κύριοι. Μου αρκεί και ένα “Δεν ξέρω”. Τουλάχιστον είναι μία απάντηση.
Φίλε Τάκη, αγαπάμε το ίδιο πράγμα αλλά προφανώς, όχι τους ίδιους πραγματευτάδες. :089:
Με τα κριτήρια ΥΦΟΥΣ των δεκαετιών Δημήτρη. Και το ύφος περιλαμβάνει τρόπους παιξίματος, φωνητικής ερμηνείας αλλά και διαφορετικές δομές ορχήστρας, ανάλογα σε τι εποχή παίζεται.
Γιατί δεν νομίζω να χρειάζεται ιδιαίτερη γνώση, για να κατατάξει κάποιος --χρονολογικά-- κάποιο τραγούδι του Τσιτσάνη ή των μεταγενέστερων συνθετών. Και κουφός να είναι το αντιλαμβάνεται. Και μην μου πεις πως τα λέω πρώτη φορά όλα αυτά;!
υγ. τώρα αν βγει ο Νίκος Πολίτης και πει πως επαναλαμβανόμαστε θά’χει άδικο;
Τα μπέρδεψες κάπως ή αναθεώρησες και έβαλες λίγο νερό στο κρασί σου;
Αυτό περνάει τα κριτήρια; Εάν όχι, γιατί;
Κάνεις λάθος πάλι. Αυτό είναι άλλο θέμα. Το ερώτημα είναι εάν γράφονται όχι εάν γίνονται σουξέ!!!
Αυτή σου η υποκειμενικότητα όμως, σε οδηγεί να λες ότι είναι ο μόνος πρεσβευτής του είδους και όχι να λες απλά: “τον θεωρώ καλύτερο”!
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 20:20 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 20:06 —
Ακριβώς, Άλκη! Πολύ σωστά! Αυτό προσπαθούσα να “βγάλω” από την αρχή. Πρώτος εξάλλου μίλησα για φόρμες και ΎΦΟΣ.
Άρα, μία νέα σύνθεση που θα πληρεί τα χαρακτηριστικά ύφους των προπολεμικών λαϊκών τραγουδιών, θα είναι και αυτό λαϊκό της ίδιας εποχής.
Έτσι δεν είναι;
Τα λες στο θέμα πρώτη φορά. Διότι εάν τα έλεγες από την αρχή που ρωτούσα επίμονα θα είχαμε φτάσει σε συμπέρασμα τότε.
Συμφωνούμε απόλυτα ότι το ύφος κατατάσσει. Είναι μία αρχή για συμφωνίες, νομίζω!
Μα νομίζω ότι για πρώτη φορά επιτέλους βγάζουμε άκρη.
Το τραγούδι που έβαλες είναι ρεμπέτικης κοπής. Και λοιπόν; Είπα εγώ ότι δεν γράφονται; Σε άλλα ποστ μιλάω για συνθετικές απόπειρες που έμειναν απόπειρες.
δεν φτάνει αυτό και το εξήγησα --κατά τη γνώμη μου-- χιλιάδες φορές. Να ξαναπώ τα ίδια;
Ναι ,ο Κορακάκης είναι ο μόνος που για μένα γράφει ΣΗΜΕΡΑ καλό λαικό.(όχι ρεμπέτικο όμως) Αυτό όμως δεν σημαίνει πως οι άλλοι δεν γράφουν, επειδή δεν αρέσουν σ’ εμένα.
Το κριτήριο για μένα (του αν γράφονται ρεμπέτικα στη διάρκεια των 40 χρόνων) είναι το αν τραγουδιώνται…αν με εννοείς. Αλλιώς είναι σαν να μην γράφτηκαν. Και το ότι έμειναν στο ράφι ας αναζητηθεί από ειδικούς το ΓΙΑΤΙ.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 21:15 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 20:35 —
Συνέχεια τα ίδια λέω
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 21:25 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 21:15 —
άλλη παράθεση των χιλιοειπωμένων μου απόψεων…
και μετά μου λες πως δεν λαμβάνεις απαντήσεις! όλοι σου απάντησαν και ειδικά ο Πολίτης και η Ελένη. Με το δικό τους τρόπο όμως!
Είχα σκοπό να μην ξαναγράψω μετά από αυτήν σου την κουβέντα
αφού με δικαιώνει αλλά μιας και το πιάνεις από αλλού και με κάνεις να φαίνομαι …κολλημένος, θα σου απαντήσω.
Ποιος σου είπε ότι υπάρχει πρόθεση εξέλιξης; από μένα τουλάχιστον;!!
Αρκετά το εξέλιξαν κάποιοι σαν και σας, (που θέλετε στίχο και ενορχήστρωση της εποχής που ζείτε) από την δεκαετία του '70 και μετά.
Φτάνει τόση εξέλιξη του Λαϊκού μας τραγουδιού.
Πάλι τα ίδια αναμασάς Άλκη, περί εξέλιξης. Το τέλειο ή έστω αυτό που σε ικανοποιεί, δεν θες να το εξελίξεις. Το αναπαράγεις απλά.
Και εδώ είναι το σημείο τριβής μας.
Μία θεσπέσια σάλτσα προσπαθώ να φτιάξω πατώντας στην συνταγή που μου άφησε η γιαγιά μου! Δεν θέλω να την αλλάξω απλά να την φτιάξω κι εγώ τόσο καλή όπως εκείνη. Με εννοείς;
Συνθετική απόπειρα είναι το 1ο σου τραγούδι άντε και το 2ο, όχι το 40ο!
Δεν είσαι ειδικός τώρα; γιατί τόσα μηνύματα ως τέτοιος τα έγραψες.
Τίποτα δεν αλλάζει, Άλκη μου. Μία απλή απάντηση στην ερώτηση του θέματος είναι. Στην ουσία αύριο όποιος μπορεί θα γράψει κι άλλο τραγούδι. Όποιος δεν μπορεί απλά θα σχολιάζει θετικά ή αρνητικά τα τραγούδια των άλλων.
Σοβαρά; για δείξε μου πού πήρα απαντήσεις; και σε ποιες ερωτήσεις, γιατί εγώ δεν είδα καμία.
Δεν θα “τσιμμπήσω” άλλο!
καλή Ανάσταση!
Έχω ήδη δηλώσει πως, ό τι είχαμε να πούμε το είπαμε και μάλιστα αρκετές φορές, αλλά βλέπω ένα ερώτημα του Δημήτρη Ν. να επανέρχεται τόσο επίμονα και συχνά που ειλικρινά, το βρίσκω δύσκολο να επιχειρήσω άθροιση των σχετικών του δημοσιεύσεων. Δεν έχει όμως και τόση σημασία αυτό ειδικά, αλλού είναι η ουσία.
Το ερώτημα είναι, βεβαίως, ποιά είναι τα κριτήρια με βάση τα οποία ένα τραγούδι, σημερινό ή γραμμένο πριν εξήντα χρόνια, θα χαρακτηριστεί ή όχι ως ρεμπέτικο. Η προσπάθειά μου λοιπόν θα είναι να τοποθετηθώ πάνω σε αυτό το ερώτημα.
Θα μπορούσα να ξεκινήσω με μία σειρά επιλογών από δημοσιεύσεις σε αυτό το θέμα, αν και φοβάμαι μήπως κουράσω ένα ήδη κουρασμένο ακροατήριο. Όποιος θέλει, μπορεί να ξαναδιαβάσει τα #6, #11, #12, #15, #46, #50 και #125. Θα διαπιστώσει ότι η απάντηση στο ερώτημα του Δημήτρη έχει ήδη δοθεί πολλές φορές και μάλιστα, πολύ νωρίς. Φυσικά η διαμόρφωσή της δεν είναι του τύπου “Τα κριτήρια είναι τα εξής: Πρώτον: Μπλα μπλα μπλα. Δεύτερον: Μπλου μπλου μπλου. Τρίτον: Μπλι μπλι μπλι κλπ.”. Δεν είναι ούτε μαθηματικά, ούτε φυσική η μουσικολογία.
Πολύ γρηγορότερα θα “ξεμπλέξει” όποιος ενδιαφέρεται, διαβάζοντας μόνο το #15, το οποίο (ουσιαστικά) τελειώνει με μία αντιστροφή:
Ας έρθουμε όμως στο κυρίως ερώτημα: Γράφονται σήμερα ρεμπέτικα τραγούδια; Για να δόσουμε κάποιαν απάντηση πρέπει, πρώτα, να προσδιορίσουμε τις παραμέτρους που καθορίζουν το είδος. Έχουν δοθεί κατά καιρούς, και από πολλούς, πολλοί ορισμοί για το τι σημαίνει ρεμπέτικο. Άλλοι πιό πετυχημένοι, άλλοι λιγότερο. Και εδώ στο φόρουμ επιχειρήσαμε κάτι τέτοιο, πριν λίγα χρόνια. Δεν θα δόσω και εγώ άλλον έναν ορισμό. Θα απαιτήσω όμως, από εκείνους που έχουν άποψη διαφορετική από εκείνην που διατύπωσα στο #1, να δόσουν εκείνοι έναν ορισμό του τι είναι ρεμπέτικο. Αμέσως μετά, μπορεί να συνεχιστεί η αντιπαράθεση.
Παρακαλώ όμως, έναν ορισμό όσο γίνεται σαφέστερο, όχι γενικότητες. Αν, για παράδειγμα, “Ρεμπέτικο είναι τρόπος ζωής”, θα παρακαλούσα να περιγραφεί αυτός ο τρόπος ζωής με κάποιες παραμέτρους.
Απάντηση σε αυτό το “αντίστροφο” ερώτημα δεν δόθηκε μέχρι αυτή τη στιγμή. Έστω, λοιπόν, ότι όλοι εμείς όσοι ακόμα οφείλουμε απάντηση στο Δημήτρη (που δεν την οφείλουμε!), δεν είμαστε σε θέση να το κάνουμε. Ας το κάνει τουλάχιστον εκείνος. Για να έχει νόημα μία συνέχιση της αντιπαράθεσης.