Aυτο το εχετε δει? (εγω τώρα το ειδα…)
Ενδεχομένως, τα παρακάτω να είναι γνωστά στους φίλους που ασχολούνται με την κλασική μουσική (και όχι μόνο). Για μένα ήταν άγνωστα μέχρι πρόσφατα.
Ο Maurice Ravel (1875-1937) είχε γράψει στις αρχές του 20ου αιώνα πέντε κομμάτια στηριγμένος σε μελωδίες από ελληνικά δημοτικά τραγούδια. Για το πώς ήλθε σε επαφή με τις μελωδίες αυτές δείτε εδώ.
Τα 1, 2, 4 και 5 είναι από Χίο-Μικρά Ασία. Το 3ο το πήραν από καταγραφή στην Πόλη.
Εδώ είναι μια εκτέλεση με τους γαλλικούς στίχους και εδώ με ελληνικούς.
Προσωπικά αναγνωρίζω τα:
1ο. “Γαμήλιο (Ξύπνησε πετροπέρδικα)”. Π.χ. εδώ
3ο. Ποιος ασίκης. Διαδεδομένο και δημοφιλές μέχρι σήμερα και στη στεριά και στη θάλασσα. Το 'χει πει κι ο Παπασιδέρης οπότε θα βοήθησε τόσο στη διατήρηση όσο και στη διάδοσή του.
5ο. Γιαρούμπης. Αυτό είναι πασίγνωστο.
Όχι πιό μελωδικά, πιό εναρμονισμένα και με διαφορετικό τονισμό του ρυθμού. Πολύ καλό!
να βαλο και εγο ενα που εντοποπησα φραγκοσηριανη σε στηλ μπλουζ
Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση,
(Η δική μου άποψη, για την κουβέντα: Τα παιδιά είναι αστέρια, και παίζουν μουσική, θεωρώ την δημιουργία πολύ καλή. Μόνο θα ήθελα κάτι ελάχιστο παραπάνω στο τέλος, ώστε να “κλείσει ο κύκλος”, κάτι λίγο μου έλειψε…)
Ε, κάπου έπρεπε να τελειώσουν. Είναι τεράστια η ένταση, έξη ολόκληρα λεπτά, δεν είναι παίξε – γέλασε. Κατά τη γνώμη μου όμως, ο Πινόκλης δεν χρειαζόταν. Ένα κομμάτι έφτανε. Συμφωνώ πάντως, τι αστέρια, σούπερ νόβα είναι τα παιδιά!
Νίκο, ήρθες σαν τη φωνή της λογικής να με βάλεις στη θέση μου…
Έχεις απόλυτο δίκιο, υποτίμησα το χρόνο-διάρκεια του κομματιού, χαλαρός με τα ακουστικάκια μου… δεν είναι μικρό πράγμα να τα “χώνεις” έξι λεπτά…
μπράβο στα παιδιά, το ζήλεψα το τζαμάρισμα!
Ε Ξ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Κ Ο Ι !!!
Μπράβο, ρε παιδιά…μου πέσανε τα σαγόνια!!!
Τρομεροί πραγματικά…!
τις προάλλες καθόμουν και χάζευα τα βιντεάκια τους, τα παιδιά είναι ε-κ-π-λ-η-κ-τ-ι-κά! και έχουν ωραίες κιθάρες απ’ό,τι φαίνεται, μια παλιά και μια καινούρια αν δεν κάνω λάθος.
ομορφα μπραβο στα παιδια εξαιρετικοι.
πολη καλη φονη η κοπελια, και τα κηθαρονια σηρμα…:088:
Καλησπέρα σας, η Λέσβος είναι ιδιαίτερος τόπος ,ειδικά στο ψάξιμο με τη μουσική και την παράδοση είναι μεγάλο σχολείο ,όλο το νησί.Τις προάλλες βρέθηκα πάλι εκεί λόγω δουλειάς ,ε τι να πω ,πίσω από το Πανελλήνιο ,με έφαγε η ορθοστασία ,φοβερά πράγματα ,στο δρόμο,και χωρίς εκπτώσεις,νέοι άνθρωποι,και αυτό δεν γίνεται τώρα είναι πάνω από είκοσι χρονιά που πάω .ΧΊΛΙΑ ΜΠΡΆΒΟ. Με εκτίμηση.
Τις τελευταίες ώρες στο Facebook κυκλοφορεί ένα βιντεάκι που τείνει να γίνει viral. “Σε καινούρια βάρκα μπήκα” λοιπόν και τα αποτελέσματα δικά σας. Δείτε εδώ ελεύθερα
Χα!
Παραδοσιακό σε διασκευή Γιάννη Κωνσταντινίδη, γράφει. Και πράγματι, με ένα πρόχειρο ψάξιμο στο ΥΤ το βρίσκει κανείς κι από άλλες χορωδίες. Αυτή εδώ πρέπει να είναι η Musica, το ενήλικο τμήμα της πολύ γνωστής παιδικής χορωδίας Rosarte. Στο ξεκίνημα είχα διατελέσει κι εγώ μέλος της Musica, για μερικών μηνών πρόβες (μετά δεν άντεξα).
Μια άλλη διασκευή παραδοσιακού του Κωνσταντινίδη (με την alter ego υπογραφή του, Κώστας Γιαννίδης) είναι και το Έρι Ερήνη με τη Μούσχουρη. Σε κλασικές φόρμες παρόμοιες με αυτήν του βίντεο του #199 υπάρχουν διάφορα έργα του με τίτλους όπως 22 δωδεκανησιακοί χοροί ή 3 Ηπειρώτικοι χοροί κλπ. (για ορχήστρα, για πιάνο, για βιολί και πιάνο κλπ.). Εθνική σχολή.
Είχα δει φέτος στο Ηράκλειο μια μουσικοθεατρική παράσταση με θέμα τους παράλληλους βίους του Γιαννίδη (ως συνθέτη του ελαφρού βασικά) και του Τσιτσάνη.
Για όποιον δεν τον ξέρει, ήταν κυρίως κλασικός συνθέτης. Με το αντεστραμμένο ψευδώνυμο έγραφε ελαφρά τραγούδια, μερικά εκ των οποίων είναι πασίγνωστα σήμερα, και ένα και μόνο λαϊκό, τα Νέα της Αλεξάνδρας.