Βασίλης Τσιπίδης (Μπαράκι του Βασίλη)

Μόλις πληροφορήθηκα ότι πέθανε ο Βασίλης ο Τσιπίδης, από το ιστορικό Μπαράκι του Βασίλη. Σήμερα είναι τα Σαράντα του, νομίζω κάπου στο Μαρούσι.

Το Μπαράκι του Βασίλη ήταν αρχικά στη Ζ. Πηγής, στα Εξάρχεια. Από τα παλιότερα μπαράκια με λάιβ σκηνή, χωρίς μικρόφωνα. Πλειάδα γνωστών σήμερα μουσικών έκαναν εκεί μέσα τα πρώτα τους δειλά βήματα. Ο Βασίλης, που με το απότομο, τυπικά ποντιακό, φωνακλάδικο ύφος του, συγκάλυπτε το πραγματικά πατρικό του νοιάξιμο, τους μεγάλωσε όλους αυτούς στα γόνατα.
Εκτός από συναυλίες το Μπαράκι φιλοξενούσε επίσης θεατρικές βραδιές (ο Βασίλης ήταν ηθοποιός το επάγγελμα), προβολές ταινιών κλπ…
Μετά το μεγάλο σεισμό στην Αθήνα το 1990τόσο ο πάνω όροφος του ίδιου κτιρίου κρίθηκε κίτρινος (=πιθανώς επικίνδυνος), οι ιδιοκτήτες δεν ασχολήθηκαν ποτέ, και το μπαράκι έφυγε. Για ένα χρόνο έμεινε κλειστό, και μετά ξανάνοιξε στη Διδότου, Κολωνάκι - Λυκαβηττό στην περιοχή του Γαλλικού Ινστιτούτου. Αλλά δεν ήταν πια το ίδιο… Το Κολωνάκι δεν είναι Εξάρχεια, το χωρίς μικρόφωνα δε δούλευε πια, η εποχή των μικρών μουσικών σκηνών έτσι κι αλλιώς είχε αρχίσει να παρέρχεται - πάντως ο Βασίλης εξακολούθησε να το δουλεύει. Πριν δυο-τρία χρόνια ο Βασίλης βγήκε στη σύνταξη και το έκλεισε.

Θα τον θυμόμαστε.

IMG_20240330_200055

…Ο Βασίλης Τσιπίδης, ηθοποιός στο επάγγελμα, γεννήθηκε στο Βατούμι του Καυκάσου το 1946 από Πόντιους πρόσφυγες γονείς, φυγάδες εκεί από το μικρασιατικό Πόντο λόγω της Γενοκτονίας και της Μικρασιατικής Καταστροφής. …

Να 'σαι καλά κ. Σπύρο!

Τα περισσότερα που γράφει για τον Βασίλη ο Βλάσης Αγτζίδης δεν τα ήξερα, για την τόσο πολυτάραχη παιδική και νεανική του ηλικία (πολλαπλοί εκτοπισμοί, φυλακίσεις…!). Βέβαια ο Αγτζίδης (Πόντος και Αριστερά), πέρα από το ότι ήταν προσωπικός του φίλος, έχει και άλλη οπτική. Έτσι την πλευρά που ήξερα εγώ, την προσφορά του Βασίλη με το φυτώριο νέων μουσικών, την προσπερνάει λίγο ξώφαλτσα.

Την τονίζει όμως ένα από τα σχόλια στο μπλογκ, όποιος τα είδε.

Σε ό,τι ιβέντ πηγαίνω φροντίζω πάντα να κρατάω το πρόγραμμα, το εισιτήριο ή κάποιο σουβενίρ, και τηρώ αρχείο. Έτσι εβδομαδιαία πογράμματα από το Μπαράκι του Βασίλη, σαν αυτό στην κόκκινη φωτοτυπία του #1, έχω δεκάδες. Σε όλα, μα όλα, τουλάχιστον μία από τις εφτά ημέρες γράφει ονόματα που τώρα τα ξέρουμε αλλά τη χρονολογία του προγράμματος μάλλον τα ξέραμε πολύ λιγότερο ή καθόλου.

Από τα εφτά λάιβ της εβδομάδας με την κόκκινη φωτοτυπία, εγώ είχα πάει στο δευτεριάτικο, με την «Ελληνική Απόλαυση». Δεκαπέντε χρόνια μετά ξαναθυμήθηκα αυτό το λάιβ κι έγραψα ένα κείμενο εδώ.

Αλλά εκτός από την «Ελληνική Απόλαυση», στο πρόγραμμα της ίδιας εβδομάδας βλέπουμε ακόμη Χρήστο Θηβαίο με του Συνήθεις Υπόπτους, Σινόπουλο, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Παπαπετρόπουλο και αρκετά άλλα ονόματα.

Κατά σύμπτωση δε, τώρα που γράφω έχω μόλις επιστρέψει από μία πολυσυλλεκτική συναυλία στο Ηράκλειο όπου, μεταξύ πολλών άλλων, έπαιζαν η Ειρήνη Δερέμπεη με τον Κάρολο Κουκλάκη και -σε άλλο σχήμα- ο Ζαχάρης Σπυριδάκης. Από το Μπαράκι εκείνα τα χρόνια που λέμε, δεκ. '90, θυμάμαι και τους τρεις μαζί στα Παλαιινά Σεφέρια.

Και Σόνια Χαραλαμπίδου, κορυφαία στο είδος της (αναγεννησιακό λαούτο), αλλά και τραγουδίστρια στην Ονειροπαγίδα

Οι Λύρε Κάντους ήταν ένα απίστευτο σχήμα. Αδιανόητο το τι γλέντι έβγαζαν με τραγούδια στα… λατινικά!

Αλλά δεν ξέρω τη μετέπειτα πορεία τους.

1 «Μου αρέσει»