Αυτο καθως και το κοστος σκεφτηκα και εγω. Απο την αλλη ομως, αν το μανικι κερδιζε πολυ σε σταθεροτητα πιστευω οτι θα ηταν μια επιλογη αρκετα διαδεδομενη.
Νομίζω οτι ο έβενος είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο στην κατεργασία ξύλο. Επίσης απο τα λίγα που θυμάμαι απο ένα άρθρο που είχα διαβάσει και σχετιζόταν με την υγρασία και την επίδραση της στο ξύλο, ο έβενος είναι ιδιαίτερα ευπαθής στις αυξομειώσεις υγρασίας και θερμοκρασίας. Λόγω της πολύ υψηλής του πυκνότητας - και συνεπώς σκληρότητας - έχει ενα θέμα εκεί με αποτέλεσμα να “κρακάρει” σαν ξύλο. Φαντάζομαι αυτό θα ήταν ένα μεγάλο τεχνικής φύσης πρόβλημα αν ολόκληρο το μανίκι αποτελούνταν απο έβενο…
Μιας και στην συζήτηση αυτή μείναμε πολύ στο θέμα ενίσχυσης του μανικιού, να προσθέσω εδώ πως όλο και πιο πολύ στις κιθάρες γίνεται χρήση ενός υλικού επονομαζόμενου fiber - glass. Δεν πρόκειται για το carbon - fiber (ανθρακονήματα) αλλά σε ελεύθερη μετάφραση για υαλο-νήματα. Είναι και αυτο ιδιαίτερα άκαμπτο σαν υλικό και πάρα πολύ ελαφρύ. Αν κάποιος επαγγελματίας ή ερασιτέχνης οργανοποιός έχει πειραματιστεί με το υλικό αυτό, θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μοιραστεί κάποιες πληροφορίες ή εμπειρίες μαζί μας. Το γεγονός πάντως είναι πως η βιομηχανία της κιθάρας ψάχνεται πολύ περισσότερο και έχει κάνει πραγματικά άλματα στον τομέα της εξέλιξης του οργάνου. Δεν μιλώ μόνο για βιομηχανικά όργανα, αλλά και για επώνυμα, χειροποίητα όργανα διαφόρων κατασκευαστων ανα τη υφήλιο (και Ελλήνων). Αρκεί μια μικρή έρευνα στο internet και θα διαπιστώσει κάποιος οτι εκεί τα πράγματα έχουν ξεφύγει…
1 «Μου αρέσει»
Πράγματι η έρευνα σε νέα υλικά και η εφαρμογή των αποτελεσμάτων της έχει δώσει νέα διάσταση στην οργανοποιία ,υπάρχουν όργανα κατασκευασμένα ή
ποιο σωστά εκτυπωμένα από 3d printers ,σε άλλα δε γίνεται εκτεταμένη χρήση ανθρακονημάτων -υαλονημάτων και λοιπών νημάτων .
Το θέμα μας βρίσκεται στο κατά πόσο πρέπει να γίνεται χρήση αυτής της γνώσης σε παραδοσιακά όργανα (βιολιά-κλασικές κιθάρες-μπουζούκια-ούτια κ.λ.π
όργανα).Δύσκολη η απάντηση με πολλούς υποστηριχτές από κάθε πλευρά.Προσωπική μου άποψη με βρίσκει σύμφωνο η χρήση σύγχρονων μεθόδων με σεβασμό στην παράδοση
Αυτό είναι το σημαντικότερο αγαπητέ Χρήστο. Όταν μπορείς να συνθέτεις νέες τεχνικές, νέα υλικά χωρίς να αλλοιώνεις τον παραδοσιακό χαρακτήρα των οργάνων. Η σταθερότητα του μάνικου είναι εξαιρετικής σημασίας χαρακτηριστικό και όταν αυτό μπορεί να επιτευχθεί με αλουμίνιο, ανθρακόνημα, υαλόνημα ή οτιδήποτε άλλο, αλλά πάντα μέσα στα πλαίσια της συγκεκριμένης λογικής, με βρίσκει και εμένα - όπως εξάλλου πιστεύω έγινε φανερό - απόλυτα σύμφωνο. Όμως διαφύλαξη του παραδοσιακού χαρακτήρα του οργάνου και ταυτόχρονη εξέλιξη - βελτιστοποίηση του δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς έρευνα (αν θέλετε πείτε το πειραματισμό). Για αυτό το λόγο πάντοτε ακούω με προσοχή τα λεγόμενα μαστόρων που δοκίμασαν νέες τεχνικές, εφάρμοσαν νέες ιδέες, “έφαγαν” τα μούτρα τους αλλά τελικά βρήκαν την άκρη - την δική τους άκρη. Δεν έχει σημασία αν μας αρέσουν τα όργανα τους. Σημασία έχει ότι στον ιστορικό χρόνο της οργανοποιείας κάτι θα έχουν προσθέσει στην πορεία των πραγμάτων…Εξάλλου το μπουζούκι υπάρχει πρωτίστως γιατί υπάρχουν άνθρωποι που το κατασκευάζουν. Στο εργαστήριο τους, στην βιοτεχνία τους, στο υπόγειο τους, στην αυλή τους…
Καλησπέρα σε όλους! Είχα υποσχεθεί εδώ και κάμποσο καιρό πως θα δημοσίευα στο youtube ένα βίντεο που θα παρουσίαζε τον τρόπο με τον οποίο στο εργαστήριο μας εφαρμόζουμε την τεχνική ενίσχυσης του μάνικου με ανθρακονήματα. Δυστυχώς πέρασε αρκετά μεγαλύτερο διάστημα από αυτό που αρχικά υπολόγιζα. Βλέπετε και εγώ υποτίμησα την δυσκολία του εγχειρήματος. Τόσο λοιπόν η απειρία, όσο και οι πρωτοφανώς αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις με καθυστέρησαν. Ζητώ συγγνώμη για αυτό, ωστόσο ελπίζω το αποτέλεσμα να δικαιώνει όποιον από εσάς μας έκανε την τιμή να το περιμένει.
Περιμένω τις εντυπώσεις από το βίντεο που μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα μου ή στην ενότητα
Θα χρειαστείτε όμως λίγη υπομονή καθώς το βίντεο μας προέκυψε μεγαλύτερο από όσο αρχικά υπολογίζαμε.
Διαβάζοντας 12 σελίδες επί του θέματος, αναρωτιέμαι πιθανόν αφελώς: Γιατί δεν δοκιμάζει κάποιος να φτιάξει ένα μπουζούκι που όλο το μπράτσο να είναι ανθρακόνημα και το υπόλοιπο (σκάφος και καπάκι) όπως το ξέρουμε;;; Γιατί ξεκινάει κανείς να φυτέψει μια βέργα ή και δύο και δεν δοκιμάζει το κατ’ εμέ αυτονόητο που προανέφερα. Σίγουρα όλο το όργανο έχει ηχητικές διαφορές (το είδαμε στα βιντεάκια με την κιθάρα και το τσέλο) αλλά αν μόνο το μπράτσο ήταν ανθρακόνημα πόσο θα διέφερε;;; Αφού υπάρχει ο ισχυρισμός ότι η βέργα από ανθρακόνημα δεν επηρρεάζει αισθητά τον ήχο, από την άλλη όλο το όργανο από ανθρακόνημα ωραίο ή όχι έχει διαφορά στον ήχο, από που αρχίζει η αισθητηριακή διαφοροποίηση;;;
Γιατί αν δεν διαφοροποιείται ο ήχος πολύ ή ακόμα αν μπορούσαμε με “μικροκούρδισμα” (πλανίσματα κλπ ξέρουν οι οργανοποιοί κόλπα) του συστήματος σκάφος-καπάκι να έχουμε μπράτσο ολόκληρο από ανθρακόνημα, τότε ίσως θα συζητάγαμε αυτή τη στιγμή ποιός κατασκευαστής παίρνει τα καλύτερα μέτρα στο χέρι σου για να σου φτιάξει μπράτσο στα μέτρα σου! Να πιάνεις και το ντό μινόρε ψηλά με άνεση 
Ενδιαφέρουσα η άποψη σου φίλε Γρηγόρη. Ειλικρινά θα ήθελα να δω και να ακούσω μια τέτοια κατασκευή. Θα παίρναμε πολλές απαντήσεις σε επιμέρους ερωτήματα αλλά πίστεψε με θα καταλήγαμε πάλι στο ίδιο συμπέρασμα.
Τελικα μετα απο τοσα χρονια τι εγινε, βγηκε το πορισμα;
Από εμπειρία μου ανάλογη στο ηλεκτρικό μπάσο το ανθρακόνημα σε μπράτσο είναι ξερό και ακούγεται τεζα κρύο χωρίς την ζεστασιά του ξύλου, είναι για να παίζεις με παραμόρφωση. Τοπ μπράτσο που είχα ήταν σοβαρή δουλειά από εξειδικευμένη αγγλική εταιρία που κατασκευάζει μπασα
Η αίσθηση είναι απαίσια στο χέρι πλαστικούρα σκέτη, από τότε κατέληξα ότι μισώ τα πλαστικά σε οποιοδήποτε όργανο, μόνο τα κλειδιά έχουν πλαστικό και στα μπουζούκια μου, βλέπω τα άσπρα πλαστικά στο μπρατσο και βαμμένα μανίκια μαύρα και Μ θυμίζουν τις μέρες του ανθρακονηματος.
στου σπουραλακη το μισομπουζουκο που εχω το ανθρακόνημα ούτε καν το ακούω και λογικό γιατί το μαόνι έχει πυκνότητα στο μπράτσο και συντονίζει επίσης έχει κάνει μελέτη να ενσωματωνεται με το ξύλο. Το όργανο αυτό κελαιδαει παλεται όλο έχει φυσικοτατο παλιακο μαντολίνε ήχο και η ρε καντινι λάμπει.
2 «Μου αρέσει»
Παντως το τετραχορδο αν και εχει δυο κοντρες παραπανω απο το τριχορδο, ειναι πιο επιρρεπη στα σκεβρωματα. Βλεπω πιο συχνα οι τετραχορδοι να πανε στα οργανοποιεια για ρυθμισεις. Και εχω παρατηρησει οτι η ντο και φα ειναι πιο σκληρες στην αφη απ’ οτι η ρε και η λα κατω. Τωρα τελευταια τις μαλακωσαν λιγο που βαζουν ενα νουμερο μικροτερο.
1 «Μου αρέσει»