Ξανά ο Μητσάρας. Δε σκοπεύω να ανεβάσω εδώ όλα του τα βιντεάκια, σ’ όποιον αρέσει ένα μπορεί να βρει τα υπόλοιπα εκεί γύρω. Αλλά ειδικά γι’ αυτό δε θα αντέξω.
Γιοβάν Τσαούς, του Γιοβάν Τσαούς, παιγμένο με υποδειγματική απλότητα και ευστοχία. Πιστό στο αυθεντικό ύφος άμεσα, όχι οπισθοχωρητικά.
Eνα φοβερο θεμα που ανοιξε ο φιλος μπαμπης…Εγω θελω να το προσεγγισω το θεμα λιγο αλλιως.Πως το ρεμπετικο με αυτον τον ωραιο απλο τροπο μπορει να σε κρατησει σε αυτον τον κοσμο που ζουμε και να μας κρατησει στην επιφανεια με ολα αυτα τα δυσκολα που περναμε ως χωρα κι ως λαος…Εγω εκει πονταρο και για τον λαο μας αλλα και για μενα!
εδω ειναι το απλο αλλα τοσο ομορφο βιντεακι
http://www.youtube.com/watch?v=1WvdMwUNEts
Απίστευτος ο Μητσάρας, εντυπωσιάστηκα!
Pepe, το σχόλιό σου είναι πολύ εύστοχο.
Καλά ο Μητσάρας τό’ χει!
Δε μπορώ να αξιολογήσω τη δεξιοτεχνία του στο τζουρά και το μπουζουκι, αλλά εχω μείνει μαγεμένη από την ερμηνεία του Γιοβάν Τσαούς.
Έχει κάτι υπέροχα αυθεντικό και η φωνή του δε μπορεί να μη σου μιλήσει.
Και όλα αυτά εκφραζόμενα τόσο απλά…
Μητσάρας Δουκάκης λέγεται ο συγκεκριμένος ΜΕΓΑΛΟΣ
ή Ντουκάκης,στα γκρικλις πάντως είναι Doukakis
Επαναφέρω το θέμα, διότι ανακαλύφθηκε “λαβράκι”…
αν κάποιος γνωρίζει περισσότερα για τον κύριο, ας μας πει…
είδα και τα άλλα δύο βίντεο. ο τρόπος παιξίματος, το ρεπερτόριο, η ομιλία, η φιλοξενία, σε πόσες σκέψεις μας βάζουν…
εξαιρετκοί!
Αφου το θεμα αφορα μουσικους του σημερα,θα πω για το τελευταιο βιντεακι που παρεθεσες,οτι ο μεγαλος μπουζουξης Σπυρος Λιοσης εχει φυγει απ’τη ζωη αρκετα χρονια τωρα.
[QUOTE[/QUOTE]
Μοιάζει προσωπική αντιπαράθεση που δεν πολυ συμπαθώ. Όμως, το παρέθεσα γιατί θεωρώ πως ήταν - είναι της εποχής μας. Αν δεν κάνω λάθος έχει αφήσει παρακαταθήκη.
Το παραπανω δεν το καταλαβαινω.?
Ενημερωτικα το ειπα.
Δύσκολες εποχές, αλλά πόσο αληθινές στιγμές. Για μένα ένας αυθεντικός λαϊκός μουσικός.
Συγκινήθηκα πολύ με την προσέγγισή του…
Εκπληκτικό. Αυτός είναι ο λαϊκός μουσικός. Και μάλιστα, ανεξάρτητα απ’ τις δύσκολες στιγμές. Και ούτε ένα (χοντρό) λάθος.
παίζει το κομμάτι σαν να το έγραψε ο ίδιος. ποιός ξέρει, μπορεί στις καλές εποχές να το έπαιζε σε ταβέρνες ως χιτάκι και τώρα στο δρόμο να το παίζει δυο φορές καλύτερα γιατί του μιλάει στα ίσια.
Και ούτε ένα (χοντρό) λάθος.
Θα ελεγα ουτε ενα λαθος. Αλλα και να του εφευγε κατι δε θα ειχε σημασια. Σου μιλαει στην ψυχη ο ανθρωπος. Και ωραιο τσιμπητο παιξιμο και ωραιο κουρδισμα
Ανήμερα των εκλογών του Ιανουαρίου 2015, μερικά χρόνια πριν κλείσει τον πρώτο αιώνα της ζωής του, έφυγε από τη ζωή ένας λεβεντάνθρωπος, ο Λευτέρης Άγας (Γιαβρής), από τη Σίφνο.
Ο Γιαβρής ήταν αγγειοπλάστης. Όπως αρκετοί Σιφνιοί αγγειοπλάστες του 20ου αιώνα, έφευγε, εποχιακά, από τη Σίφνο και εξασκούσε την τέχνη σε διάφορα μέρη της Ελλάδας (Μυτιλήνη, Καλαμάτα, Κρήτη).
Στη συλλογική μνήμη θα μείνει ως ένας από τους χαρακτηριστικούς μερακλήδες του νησιού μας. Τα “ποιητικά” του, στα τοπικά γλέντια, έχουν μείνει ιστορικά.
Δυο σύντομα βιντεάκια, όπου ο Γιαβρής, πάνω από τα ενενήντα, τραγουδάει χωρίς τη συνοδεία οργάνων:
“Σαν τα Μάρμαρα της Πόλης”
“Φούρνος ας μην καπνίσει” του Παπαιωάννου
Από τη νεκρολογία του σε τοπική εφημερίδα του νησιού, αντιγράφω ένα δίστιχο που έλεγε* τα τελευταία χρόνια σχολιάζοντας τα γηρατειά:
Θεέ που είσαι δυνατός και που μπορείς τα πάντα
κάνε με είκοσι χρονών και πάρε με τριάντα.
(τα άλλα χρόνια, λέει, δεν τα ήθελε).
*Δεν ξέρω αν ήταν δικό του ή αν το είχε ακούσει από κάπου.
Δεν ξερω λοιπα στοιχεια αυτου του κυριου, αλλα νομιζω ειναι υποδειγματικος στην Προυσσα.
σηχαρητηρια babi για το θεμα που ανηξες, να μαθουμε τους
σημερηνους, ρεμπετομαγκες, και στα αλα παιδια που εβαλαν τα βηνταιακια
μπραβο, και παλη μπραβο ανακαληψα και εγο κατη ταλενταρες ηδηκα ο
πητσηρηκας με την μπουζουκαρα του…