για αλλη μια φορα το γνωστο μπαγλαμαδακι που ξερουμε με τα μπαγλαμαδοντουζενια του. μονο που σε αυτο δεν εβαλαν τον εκτο μπερντε - ταστο…
δυο ακομη χωρις το εκτο ταστο… ετσι για την επιβεβαιωση. παντως το ‘‘δε μου λετε, δε μου λετε’’ θα το παιζαν ανετα με το αραμπιεν. και αν λεγαν και ολα τα λογια θα κρατουσε κανα μισαωρο. οποτε… βγηκε το προγραμμα…
Υποθέτω ότι με ντουζένια και με τις αντίστοιχες αλλαγές τονικής βάσης βγαίνουν τα πάντα, ακόμη και χωρίς το έκτο τάστο.
Περιοδικάκι-φυλλάδιο του 1936 με στίχους ελαφρού κυρίως ρεπερτορίου. Εκδότης Σαλίβερος και υπεύθυνος ύλης ο γνωστός μας Αιμίλιος Σαββίδης
Ενδιαφέρον έχει η “Βαγγελίτσα” του Θ. Παπαδόπουλου σε στίχους των Κιούση-Πετρά. Ψιλομάγκικο ύφος και αναφορά στα Λεμονάδικα:
Εδώ μπορούμε να το ακούσουμε:
https://www.youtube.com/watch?v=Z-VuDIvLz8U&t=157s&ab_channel=captainposi
Στο φυλλάδιο περιέχονται και τρία ρεμπέτικα:
Ως γνωστόν, ο «μάγκας» πούλαγε στο ελαφρό θέατρο, οπότε γρήγορα εμφανίστηκαν και «μάγκισες».
Γόη μου – το σόι μου, μ’ έλυωσες – ξεθεμέλιωσες, Φά΄τα μου – πάτα μου! Τρέμετε όλοι, Παλαμά, Σεφέρη, σας φάγανε ο Κιούσης κι ο Πετράς!
Μάλιστα. Ο μικρός μοιάζει (όσο διακρίνεται στη φτγρ) να είναι στο ίδιο μοτίβο, με τάστα μόνο τα 5 πρώτα συν το έβδομο.
Άνθιμε, τι ωραία είναι αυτά που μας παραθέτεις! Εγώ μπήκα λίγο αργά στο χορό, μιας και έχω χρόνια και ζαμάνια να επισκεφτώ το φόρουμ. Όμως, σχετικά με το σαντούρι στη Σμύρνη βρήκα μια ωραία εργασία, που περιέχει πολλές πληροφορίες για τη μουσική και τη νυχτερινή ζωή της Σμύρνης. https://apothetirio.lib.uoi.gr/xmlui/bitstream/handle/123456789/421/lpm_000060.pdf?sequence=1. Μερικά από τα κείμενα που αναφέρει η ερευνήτρια είναι αρκετά δυσεύρετα (τουλάχιστο αυτή είναι η εμπειρία μου, π.χ. το βιβλίο του Αρχιγένη).
Ευχαριστούμε Εβα για το λινκ. Πολύ ενδιαφέρον.
Διαβάζω, εκεί που αναφέρει το ρεπερτόριο
<Παίζαμε από ρεμπέτικα μέχρι όλα τα ευρωπαϊκά. Όλες τσι οπερέτες. Δημοτικά,
κλέφτικα, κρητικά, καλαματιανά, φυσούνια, θρακιώτικα, γιαννιώτικα, κοντσέρτα
με καβαλλαρίες, με βαλς, με χορούς του Μπραμς, με σερενάτες… Όλα τα παίζαμε.
Κι από όπερες κάτι μέρη. Ξέραμε αναγκαστικά κι ένα τραγούδι από κάθε μελέτι21
για να ευχαριστήσουμε τσι πελάτες. Κι εβραϊκό παίζαμε, και αρμένικο, και
αράπικο. Ήμαστε κοσμοπολίτες εμείς>
Μήπως γνωρίζει κάποιος, τι είναι " φυσούνια"?.
Το είδα ξανά σε οργανικό Τάσου Χαλκιά.
Δεν είναι ηπειρώτικος χορός το Φυσούνι;
Ναι, αλλά όχι των βουνών. Πρεβεζάνικο, νομίζω.
Θα προτιμούσα χίλιες φορές ένα από τα κορυφαία μοιρολόγια του αξεπέραστου Τάσου Χαλκιά, παρά αυτό το αστικού ύφους ελαφρό κομματάκι.
Aυτά τα γκλισάντα όχι Ευρωπαίος κλασικός, ούτε ο Μπένι Γκούντμαν δεν θα κατάφερνε να τα βγάλει…
θεμα γουστου ειναι αυτο…
Ε, ναι, το δικό μου γούστο δεν είναι ελαφρό αστικό…
Συμφωνω απολυτως,ο ρυθμος δεν χαλαει ποτε,γιατι θα βγαιναμε εκτος μετρων ετσι!! Μπορει να αφαιρουμε τη μιση εισαγωγη η και ολοκληρη καμια φορα,ωστε να μας παρει η διαρκεια του κυλινδρου,αλλα μεχρι εκει…
Εδώ ο Μπέζος το πιθανότερο είναι να τα έχει βάλει με τον «Αντώνη τον Βαρκάρη» του Περιστέρη και όχι με το ταγκό «Αντόνιο Βάργκας Χερέδια», διότι το τραγούδι του Περιστέρη νομίζω είναι που έκανε τον κακό χαμό, όπως έγραφαν τότε οι εφημερίδες («Μας πιπιλίζει το μυαλό από το πρωί έως το βράδυ, πότε από το ραδιόφωνο, πότε από το γραμμόφωνο, πότε από το στόμα των νεαρών της γειτονιάς», ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 19/8/1939)
Εδώ και το κειμενάκι από τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ του 1939:
https://srv-web1.parliament.gr/main.asp?current=7256972
Η απουσία ενοχλήσεων για την ωμότατη απευθείας αναφορά σε στρατιωτικά εκτελεστικά αποσπάσματα, χαρακτηριστική για το κλίμα της εποχής, ακόμα και μεταξύ των τότε προοδευτικών ατόμων….
Στη σελίδα 10, κάτω από τον “Αραμπά με τα στολίδια” γράφει ότι υπάρχει “αποκλειστικότητα των τραγουδιών” και ότι απαγορεύεται κάθε ανατύπωση η δημοσίευση από το νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Τα πνευματικά δικαιώματα , στο συγκεκριμένο ας πούμε, που αναφέρεται “στίχοι-μουσική Αθ. Μπουρλιάσκου” δεν είναι λογικό να ήταν του Μπουρλιάσκου; Ποιος είναι αυτός ο Δημ. Περαντζάκης που αναφέρεται; Εκτός κι αν πρόκειται για συμφωνία με την εταιρία για αποκλειστικότητα στην προώθηση των τραγουδιών αυτών, κάτι άλλο λογικό δεν μπορώ να σκεφτώ.
Επίσης, άλλος είναι ο Γιάννης Παπαδόπουλος(Έφυγες χωρίς να με ρωτήσεις) κι άλλος ο Ι.Παπαδόπουλος(στίχοι στην από κάτω “Βαγγελίτσα”) ;
Ο Περαντζάκης, όπως φαίνεται πάνω πάνω στην ταυτότητα του περιοδικού, ήταν ο διευθυντής του (και ιδιοκτήτης;). Πιθανολογώ ότι είχε την αποκλειστικότητα δημοσίευσης των τραγουδιών σε έντυπο του περιοδικού Τύπου, και όχι βέβαια τα πνευματικά δικαιώματα των συνδημιουργών.
