Μηπως ειναι κινεζισταν ? :079:
Διοτι και επι “Τσαρου” εποχες ακομα , τα καλα οργανα στοιχιζαν …:088:
( ριξε μια ματια εδω
http://www.xe.gr/pages/GenericResult…d-558d1e1adbb3) ??? :084:
Φώτη σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. :230:Γράψε μου τη διεύθυνσή σου στην Αγγλία να σου στείλω ένα κοντοσούβλι με courier! :063:
Οντος ο παπους αυτος αν και δεν ακουει καλα φτιαχνει πολυ καλα μπουζουκια.Κι οπως λεει κι ο ιδιος…ε τοοοσα χρονια τι στην ευχη εμαθα να φτιαχνω.Ενιωτε φτιαχνει και αλλα οργανα οπως το λαουτο του φιλου μου που ειναι αφωνο.Αλλα για τα μπουζουκια του ΑΠΑΙΧΤΟΣ:109::109:
Θα πω μια ιστορια για τον κυρ-Αντωνη που εμαθα προσφατα απ τον δασκαλο Σταθη Μιλανο:
Καποτε ο Σταθης ειχε χαρισει μια λαϊκη κιθαρα made in κυρ-Αντωνης σε εναν φιλο και επειδη ο δευτερος δεν μπορεσε να παιξει (ή γυρισε μεθυσμενος μια μερα ή και τα δυο, δε θυμαμαι καλα) την εβαλε σε ενα βαρελι με νερο για καμια βδομαδα.
Οταν η κιθαρα βγηκε, η μονη της ζημια ειναι οτι ειχε παρει ελαφρως το μανικι προς τα κατω στην ενωση με το σκαφος…
Αν οντος εγινε αυτο τι να πω…δεν υπαρχει…που λενε και οι απανταχου φλωραδες:019:
Επειδη εδω και τρια χρονια διαβαζω στο ρεμπετικο φορουμ, για κατασκευαστες ,για βεργες ,για ανθρακονημα, ο ενας ειναι καλος, ο αλλος κακος, του ενος σκευρωνει, του αλλου πεφτει το καπακι, ο αλλος εχει μπασο ηχο, ο αλλος εχει πριμο, ο ενας ειναι ακριβός, ο αλλος ειναι φθηνος, το θεμα τελικα ειναι να μην ψαχνεις να βρεις ποιος ειναι τι ειναι και τι κανει.Κανεις μια ερευνα αγορας, βλεπεις πιο μπουζουκι σου ταιριαζει πρωτα στον ηχο και μετα στην εμφανιση και το αγοραζεις. ολοι εχουν τα καλα τους και τα κακα τους. το θεμα ειναι να μην πετυχεις σε απατεωνα. βεβαια ενας που ξερει απο μπουζουκι δεν προκειται να την πατησει, οσο για την τελικη αποφαση απο ποιον θα παρεις μπουζουκι ειναι πρωτα ο ηχος, μετα η εμφανιση και ενα απο τα πιο σημαντικα ειναι η εγγυηση που θα σου δωσει για το οργανο. και φυσικα το ποσο κοστιζει δεν σημαινει πως ενα οργανο ενος κατασκευαστη ειναι πιο ακριβο απο ενος αλλου κατασκευαστη οτι ειναι και καλυτερο. το θεμα ειναι οτι καποιοι οργανοποιο εκμεταλευονται οτι ειναι φιρμες και βαρανε στο κεφαλι και οποιον βρουνε. γιατι το κανουν αυτο; γιατι χτυπανε στην καψουρα του καθενος. εχω μιλησει σχεδον με ολους τους οργανοποιους στην αττικη και με επαγγελματιες οργανοπαιχτες που εχουν αγορασει απο διαφορους και εχω καταληξει πως ενα καλο μπουζουκι με οστρακα με δουγες πολλες που αυτο δεν εχει σημασια τελικα με κεντιματα στο σκαφος με με με ολα μαζι κοστιζει γυρω στα 650 ευρω αγορα ξυλα οστρακα κλειδια καπακια ολα ενταξει βαλε την τεχνη για να το φτιαξει βαλε το τεβε που πληρωνει το ρευμα και αν εχει και κανενα υπαληλο ποσο να φτασει πιστευω τελικα μετα απο πολλα χρονια ερευνας που εχω κανει ενα πολυ καλο μπουζουκι να φτασει στα 2500 ευρω το πολυ μιλαμε για κορυφαιο μπουζουκι οποιος δινει παρα πανω απο αυτα τα λεφτα κατα την ταπεινη μου γνωμη ειναι κοροιδο.Και κατι τελευταιο και πολυ σημαντικο λιγοι οργανοποιοι μπουζουκιου ειναι μελετητες του οργανου και ψαχνουν πραγματικα για την εξελιξη του οργανου. Ολοι οι αλλοι δουλευουν φασον που σημαινει αντιγραφη δηλαδη φτιαχνουν ενα οργανο γιατι ετσι μαθανε να το φτιαχνουν σας ευχομαι να βρειτε τους μελετητες και θα δειτε πως αυτοι ειναι διαφορετικοι απο ολους τους αλλους και στον ηχο και στην εμφανιση και στην τιμη.Ελπιζω να τα ξαναπουμε.
[/COLOR]
Φιλε, σορι, μη με παρεξηγησεις, αλλα δεν καταφερα να διαβασω τι γραφεις:112:. Βαλε καμμια τελεια στο κειμενο.
Παντα φιλικα.:088:
Εχεις δικιο φιλε μου!Επειδη δεν τα παω καλα με την τεχνολογια και τα κομπιουτερ και πρωτη φορα γραφω κατι τετοιο συγνωμη!Παρε μερικες τελειες για να μπορεσεις να το διαβασεις … Με εκτιμηση!
Από συντονιστή: Με τις τελείες που απλόχερα μας χάρισες, θα καταφέρουμε (νομίζεις…) να βγάλουμε νόημα και να τοποθετηθούμε ανάλογα. Μπράβο φίλε μου και καλώς όρισες!
Φίλε, δώσε μας και μερικά κόμματα, γιατί κι αυτά σου λείπουν και είναι ενίοτε σημαντικότερα κι απ΄τις τελείες.
Ευχαριστω για το κειμενο γιωργο!Και οπως λεει και ο niavent.Δειτε ποσο κοστιζει η αγορα των ξυλων για ενα μπουζουκι. Αρα θα καταλαβεται μερικοι οργανοποιοι ποσο κερδος βγαζουνε!Η Κατασκευη μπουζουκιου απο παλισανδρο.
1.Ξυλα σκαφους 25 ε
2.καπακι 12 ε
3.υπολοιπα ξυλα μανικι και καραολο απο κεδρο 4 ε
4.ταστιερα εβενος με βεγγε απο κατω 6 ε
5.ταστα 4 ε
6.χορδες 2,5 ε
7.χορδιερα 1,5ε
8.Κλειδια κορεατικα καλης ποιοτητας 25 ε
9.κοκκαλα 2 ε
10.βερνικια τριψιματα κολες 15 ε
11.βεργα 5,5 ε
12.φιγουρα 7 ε
Συνολο 109,5.Ο σκαφας για το παλλισανδρινο πηρε 70 ε.αρα συνολο για το δευτερο οργανο 179,5 ε.
Το παλλισανδρινο ειναι στην κατηγορια των 800 ε και διατιθεται με θηκη ενδιαμεσης κατηγοριας των 35 ε.
Για αυτο το οργανο χρειαστηκαμε 26 ωρες ωφελιμης εγασιας και οι τεσσερις που ασχοληθηκαμε για την κατασκευη του.Οι παραπανω ωρες βγαινουν διοτι το μανικο και το καραολο εχουν παραπανω δουλεια καθως τα τριψιματα και τα βερνικια λογω πιο δυσκολων ξυλων χρειαζονται διαφορετικη μεταχειρηση.
Στο δευτερο οργανο το κερδος ειναι 800-179,5=620,5.
Βγαζοντας τα μεροκαματα των βοηθων και τα υλικα μενει για το μαγαζι ενα καλο μεροκαματο.Αυτο το μεροκαματο ομως δυστυχως δεν παει ολο στην τσεπη διοτι θα πρεπει να υπολογισει κανεις το τεβε,ρευμα,αποσβεση μηχανηματων,αντικατασταση υλικων,νερο,εφορια κτλπ.
Αν και δεν μενουν πολλα φραγκα για μενα και την γυναικα μου ,οπως ελεγε και ο μεντορας μου ο σταθης ο ρολογας “απο την καταναλωση βγαινει το κερδος”
Και κατι ασχετο.Με ολα αυτα που διαβαζα στο ρεμπετικο φορουμ. Και δεν επερνα μερος στις συζητησεις,μπηκα με φορα και δεν σας ευχαριστησα, που μου δινετε ευκαιρια να περνω και εγω μερος.Μπραβο σας που δημιουργησατε το ρεμπετικο φορουμ!
Κι εδώ μια διαφορετική άποψη για το κόστος:
Οπως αναφερει και ο συναδερλφος Τασος ο καθε κατασκευαστης διαλεγει τον δρομο του και ο καθε πελατης τον δικο του.
εδω ομως τιθεται το εξης ερωτημα. στην πραξη αποδειχθηκε και αποδεικνυεται οτι στο τελικο αποτελεσμα ενος οργανου μετραει η σωστη τεχνικη κατασκευης κατα 90% και τα ξυλα κατα 10% .
Με αυτην την λογικη πολλα οργανα που βγαινουν απο πιο πολυπροσωπα εργαστηρια ειναι εφαμιλα σε ποιοτητα κατασκευης και ηχο με αυτα που βγαινουν απο μονοπροσωπα εργαστηρια καλλιτεχνικης οργανοποιοιας. Πως δικαιολογειται η τοσο μεγαλη διαφορα τιμης?
Και κατ επεκταση γιατι να χρησιμοποιησεις φυσικα βερνικια τα οποια στην πραξη εχει αποδειχτει οτι και πιο ευπαθη ειναι αλλα και δεν δινουν την τοσο μεγαλη διαφορα στον ηχο?
Ο φιλος Nikosn ο οποιος ειναι η δουλεια του τα βερνικια μπορει πιστευω να μας κανει μια καλη αναλυση περι του θεματος.
Είναι γεγονός ότι στην ποιότητα ενός οργάνου, τον κύριο λόγο, τον έχει ο κατασκευαστής.Κάποτε ο ΖΟΖΕΦ είχε πει “δώστε μου το οποιοδήποτε ξύλο, να σας φτιάξω αριστούργημα”.Αυτός είναι ένας κομπασμός ενός μάστορα που ξέρει πολύ καλά την δουλειά του.Για την μακροημέρευση όμως του κάθε οργάνου,πέρα από την τεχνική του μάστορα,τον κύριο λόγο τον παίζει η φύση, με τα υλικά της, τα ξύλα δηλαδή.Δεν μπορώ να καταλάβω από που προκύπτει αυτό το 90-10 που αναφέρει πιο πάνω ο φίλος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ.Εδώ βλέπουμε μια επιχειρηματολογία δυο διαφορετικών “σχολών” κατασκευαστών, όπου ο καθένας καταθέτει και τα δικά του επιχειρήματα,ο κόσμος όμως που διαβάζει και δεν έχει όμως την απαιτούμενη βαθύτερη γνώση , μπερδεύεται.Και το λάθος συμπέρασμα είναι “οι οργανοποιοί βγάζουν πολλά” ή ακόμη χειρότερα “οι οργανοποιοί μας κλέβουν”. Μπορεί σε μεμονωμένες περιπτώσεις και να συμβαίνει.Δεν μπαίνουν όμως όλα τα πράγματα,και όλες οι περιπτώσεις σε ένα τσουβάλι.Αλλιώς οι οργανοποιοί θα ήταν δακτυλοδεικτούμενοι από τον πλούτο τους.Και για να πω την αλήθεια , όσους οργανοποιούς ξέρω,- και γνωρίζω πάρα πολλόυς είναι η αλήθεια- δεν ξέρω ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΑ ΚΑΝΕΝΑΝπου να είναι πλούσιος, εκτός ίσως από έναν,( που έχει όμως βιομηχανία οργάνων ),και θα τον έλεγα απλά ευκατάστατο. Με αυτό θέλω να πω, ότι μέχρι στιγμής, δεν συμφωνώ ότι τα πολυπρόσωπα εργαστήρια, είναι εφάμιλλα σε ποιότητα, με τα μονοπρόσωπα εργαστήρια,όπου ο κατασκευαστής έχει εξ ολοκλήρου,“γλύψει” το κάθε όργανο από την αρχή ως το τέλος,καθιστώντας το μοναδικό κομμάτι.Μπορεί σε πολλά εργαστήρια να βγαίνουν και όργανα πολύ καλά,βγαίνουν όμως και πολλές ΠΑΤΑΤΕΣ.Δεν θέλω να παρεξηγηθώ, μιλώ γενικά,δεν αναφέρομαι σε κανέναν συγκεκριμένα.Απλά θέλω να εξηγήσω πως δικαιολογείται,η διαφορά στην τιμή. Ο φίλος ΤΑΣΟΣ πιο πάνω εξήγησε το κόστος μιας μοναδικής κατασκευής,όπου δεν μπορείς να τηρήσεις αυτό που λέγαν οι παλιοί εμπόροι, “η κατανάλωση φέρνει το κέρδος”. Εδώ δεν μπορεί να ισχύσει, αυτός ο κανόνας.Γιατί μιλάμε για διαφορετικά πράγματα, που δεν μπορούν να συγκριθούν.Και φυσικά όπως αναφέρεται παραπάνω “ο καθε κατασκευαστής διαλεγει τον δρομο του και ο καθε πελατης τον δικο του.”
Πολυ ωραια τοποθετηση απο τον φιλο Nikosn.
Θα μπορουσε καποιος συναδελφος που ασχολειται με την καλιτεχνικη οργανοποιοια να μας κανει μια αναλογη αναλυση του κοστους και των ωρων εργασιας που απαιτουνται για την κατασκευη ενος τριχορδου μπουζουκιου?
Ισως ετσι καταλαβει ο κοσμος και σταματησει να μπερδευεται.
Μόλις αργά το βράδυ,είδα την παράγραφο στο μυν.#30#,όπου ο φίλος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ζητά να τοποθετηθώ για τα βερνίκια.Η αλήθεια είναι ότι μια τέτοια τοποθέτηση,περί των προτερημάτων και αδυναμιών των τεσσάρων βασικών κατηγοριών βερνικιών , (για οργανοποιία μιλάμε πάντα ) , δηλαδή,φυσικά βερνίκια,βερνίκια νίτρου,βερνίκια πολυουρεθάνης,και βερνίκια νερου,που σιγά σιγά μπαίνουν και αυτά στα όργανα, θα έπαιρνε πολλές μα πολλές σελίδες. θα πω μονάχα,αυτό.Έχω δει βερνίκια φυσικά ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ,όπου ο μάστορας δεν μπορούσε προφανώς να δουλέψει άλλα βερνίκια,και είχε μείνει εκεί. Έχω δει όργανα με βερνίκια πολυουρεθάνης,με εκπληκτικό ήχο,μα ο μάστορας να μην μπορεί να πάρει τα χέρια του,σε 2-3 μπαλλιές,φυσικών βερνικιών.Ο ένας κατηγορεί την μια κατηγορία , ο άλλος την άλλη.Το θέμα είναι ότι πολλοί μαστόροι,μόλις βρούν την “συνταγή” τους στο λουστράρισμα, “κλείνονται” και απορρίπτουν κατηγορηματικά οτιδήποτε άλλο.Δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις όμως , γιατί τα πειράματα γίνονται συνήθως στις παραγγελίες.Όσο αφορά το κόστος σε ένα όργανο,δεν μπορώ να εκφέρω εμπεριστατωμένη γνώμη - για τον λόγο ότι είμαι ερασιτέχνης οργανοποιός , και τα δικά μου κόστη διαφέρουν -,θα καταθέσω όμως μια εμπειρία μου πρόσφατη.Είμουν σε φίλο οργανοποιό,που ασχολείται μόνος καταμόνος,στο εργαστήριό του,και τον επισκέπτεται άλλος κοινός φίλος,οργανοποιός,που ασχολείται όμως με όργανα παραγωγής.Και ακολουθεό ο παρακάτω διάλογος: “Ρε συ δώσε μου 4 κόντρες βέγκεν”,“Γιατί οι δικές σου τι έγιναν;” “Μου τελείωσαν”,“Και καλά επαγγελματίας είσαι δεν πήγες να πάρεις μερικά μαδέρια βέγκεν;” “Ναι ρε πήγα στον … και πήρα αλλά είναι πολύ βρεμένο " " Και μένα μου τέλειωσε,πήγα στον … , είδα ότι ήταν βρεγμένα,και έφυγα και πήγα στον …(άλλος)… και είχε κάτι μαδέρια θεόξερα.Τα είχε έτοιμα να τα στείλει, να γίνουν καπλαμάς,και του τα μάζεψα.Βέβαια μου τα χρέωσε 3,5 φορές επάνω”. Συμπερασματικά.Τι κόστος δηλαδή να βγάλεις,και πως να υπολογίσεις κόστη , και έξοδα,στην καλλιτεχνική οργανοποιία. Βέβαια την απάντηση αυτή θα την δώσουν οι επαγγελματίες,που ασχολούνται με αυτό το είδος οργανοποιίας.Τα όποια συμπεράσματα βεβαίως δικά σας.
Πολύ καλά τα λέει ο Νίκος, που γνωρίζει εξ`άλλου την οργανοποιία «από μέσα».
Όπως βέβαια και ο Τάσος. Η τελευταία φράση του μηνύματός του «Ο κάθε κατασκευαστής διαλέγει τον δρόμο του, κι ο κάθε πελάτης τον δικό του», νομίζω πως τα λέει όλα!
Το κόστος των υλικών; Άλλη μιά συζήτηση χωρίς ουσία.
Μα όποιος ενδιαφέρεται, ας πάει μιά βόλτα από ένα έλληνα προμηθευτή και θα μάθει πόσο έχει το καπάκι, η χορδιέρα, τα κλειδιά, οι χορδές κ.λ.π.
Aς πάει στο blog του Παναγιώτη που έχει μαζεμένες όλες τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις, και θα δει πόσο κοστολογούν τα υλικά και τα ξύλα, όλοι οι διεθνείς προμηθευτές.
Υπάρχουν κλειδιά με 5, υπάρχουν και με 45 ευρώ. Τώρα, πόσο κοστολογούνται 50 καπάκια π.χ. που διάλεξε ένα-ένα και αποθήκευσε κάποιος μέσα από 1000 , πριν από 15 χρόνια, δε γνωρίζω…
Και, ξαναλέω, και δεν υπάρχει μυστικό στο κόστος των υλικών, και η κουβέντα δεν έχει ουσία !
Αν (λέω, αν!) η οργανοποιία είναι Τέχνη, και τα όργανα που παράγονται μοναδικά, τότε τι σημασία έχει το κόστος των υλικών, ακόμα και οι εργατοώρες (που είναι πάρα πολλές);
Πόσο στοιχίζουν ο καμβάς και οι λαδομπογιές ενός πίνακα, ας πούμε, του Τσαρούχη ; Πόσο το κυβικό το μάρμαρο, που δουλεύει ένας γλύπτης;
Όποιος αποφασίσει στη ζωή του να κάνει αυτό που λέμε, Καλλιτεχνική Οργανοποιία, πρέπει πρώτα και κύρια να έχει το μεράκι (ή την τρέλλα του), αλλοιώς δεν το κάνει…
Και, για να ξαναπώ αυτό που είπε προηγουμένως ο Νίκος, με ένα πολύ σύντομο ανέκδοτο :
Πλούσιος οργανοποιός !!!
Απατεώνες και “τρελοί”, υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί. Επειδή ακριβώς οι πλούσιοι είναι λίγοι σε σχέση με τους φτωχούς, οι περισσότεροι “τρελοί” και απατεώνες είναι φτωχοί.
Πέρα από το κόστος των υλικών και των εργατοωρών, το μεράκι, η γνώση, η εμπειρία, η έμπνευση, η καινοτομία, η έρευνα, μπορούν να κοστολογηθούν από την επιστήμη. Η “τρέλα” κοστολογείται μόνο από την “τρέλα”.
Η “τρέλα” μπαίνει σε εισαγωγικά, γιατί πρόκειται γι’ αυτήν που πουλάμε και όχι γι’ αυτήν που έχουμε.
Καθε οργανο οποιασδηποτε οικογενειας οργανων θεωρειται μοναδικο.Δυο οργανα απο τα ιδια ξυλα εχουν το καθενα τον δικο του χαρακτηρα.Σε αυτο πιστευω οτι δεν τιθεται αμφισβητηση.
Αυτο που με χαλαει λιγο ειναι ο ορος “καλιτεχνικη οργανοποιοια”.Μα ολοι οι οργανοποιοι ειναι καλιτεχνες αφου καταφερνουν σε αφυχα υλικα να δινουν ζωη.Ο καθε ενας με την τεχνικη του και τον δικο του τροπο.
Σαν να μπαινει μια διαχωριστικη γραμμη στους κατασκευαστες με αυτον τον ορο.Ολοι κανουν αυτο που μπορουν για να κατασκευασουν μοναδικα οργανα.Δηλ ολοι οι ερασιτεχνες που εχουν μερακι και φτιαχνουν με λιγοστα εργαλεια οργανακια,οργανα μοναδικα δηλ ειναι στην κατηγορια της καλλιτεχνικης οργανοποιοιας.ενω οι αλλοι που χρησιμοποιουν συγχρονα εργαλεια και παρ ολα αυτα βγαζουν μοναδικα οργανα δεν ειναι.
Ακουγεται λιγο παραξενος αυτος ο ορος.Σαν να διαχωριζει τους οργανοποιους σε αυτους που ξερουν να φτιαχνουν οργανα και σε αυτους που ειναι ασχετοι.
Προσωπικα εχω περασει απο ολα τα σταδια.εχω φτιαξει πανω απο 100 οργανα τελειως μονος.απο την αρχη μεχρι το τελος.Εχω δοκιμασει ολων των ειδων τα βερνικια και τα εχω εφαρμοσει με ολους τους δυνατους τροπους.Τελειως μοναδικα οργανα ολα.Τοτε δηλ ημουν καλλιτεχνης οργανοποιος και τωρα που εχω βοηθους και μηχανικη υποστηριξη επαψα να ειμαι?
Οσο για το κοστος και την παλαιοτητα των ξυλων τεινει να γινει μυθος.
Εδω στην ελλαδα ομως μας αρεσει ο μυθος.ειμαστε γενικα σαν λαος μυθοπλαστες.Ισως για αυτο η ελληνικη οργανοποιοια δεν προχωραει οπως πρεπει.
Ο όρος «καλλιτεχνική οργανοποιία» δεν είναι ελληνική εφεύρεση αλλά διεθνής ( Art Lutherie ) και υπήρχε πολλά χρόνια πριν χρησιμοποιηθεί και στα καθ` ημάς, άλλοτε δίκαια και άλλοτε όχι.
Κανένα είδος οργανοποιίας δεν απαξιώνεται, και βέβαια δεν διαχωρίζονται οι οργανοποιοί σε αυτούς που ξέρουν να φτιάχνουν όργανα και σε αυτούς που είναι άσχετοι. Απλώς, το αποτέλεσμα από την πανομοιότυπη επανάληψη ενός μοντέλου οργάνου απο μία πολυπρόσωπη γραμμή παραγωγής, δεν μπορεί με τίποτα να χαρακτηριστεί μοναδικό.
Ακόμη και κάποιες μεγάλες εταιρείες που παράγουν υψηλό αριθμό οργάνων, διαχωρίζουν κάποια μοντέλα που τα χαρακτηρίζουν «χειροποίητα». Αυτά κατασκευάζονται κατόπιν παραγγελίας, απο ειδικούς τεχνίτες και επιλεγμένα υλικά, εκτός γραμμής παραγωγής και χρεώνονται βεβαίως πολύ περισσότερο.
Κανένας μύθος δεν υπάρχει για το κόστος και την παλαιότητα των ξύλων. Το μεν κόστος είναι γνωστό, τα δε τεχνικά χαρακτηριστικά (συμπεριλαμβανομένης και της παλαιότητας) υπάρχουν, για όποιον ενδιαφέρεται να τα αναζητήσει, στη διεθνή βιβλιογραφία, ακόμη και σε δημοσιεύσεις και παρουσιάσεις στο διαδίκτυο (όπως π.χ. στα βιντεάκια του Ervin Samogy , που παρέπεμψε σε ανάλογη κουβέντα, ο Παναγιώτης Καγιάφας).
Τέλος, η ελληνική οργανοποιία, κατά την άποψή μου και προχωράει και εξελίσσεται. Πολλοί νέοι οργανοποιοί κάνουν υπέροχη δουλειά, και σε διάφορους άλλους τύπους οργάνων εκτός του μπουζουκιού. Μονοπρόσωπα εργαστήρια, κατασκευάζουν πολύ καλύτερα από τα παλαιότερα, μοναδικά κομμάτια προσωπικής δημιουργίας. Οργανωμένα πολυπρόσωπα εργαστήρια (σαν αυτό του Παναγιώτη) κατασκευάζουν ασύγκριτα καλύτερα , γερότερα και κυρίως φτηνότερα όργανα από αυτά της βιοτεχνικής παραγωγής των περασμένων δεκαετιών ! Οι σύγχρονοι μουσικοί αντίστοιχα, είναι πολύ καλύτεροι γνώστες της τέχνης της οργανοποιοίας και περισσότερο απαιτητικοί. Η επιστημονική έρευνα, αν και ακόμα στα σπάργανα, έχει κάνει την εμφάνισή της από καιρό στην ανώτερη εκπαίδευση και όχι μόνο ! Συνέδρια, δημοσιεύσεις, εκθέσεις και βιβλία είναι πιά και στη χώρα μας πραγματικότητα.
Τα μόνα ακόμα αρνητικά, θα τα συνόψιζα στα εξής δύο:
α. Στην έλλειψη σωστής και οργανωμένης εκπαίδευσης για τους νέους οργανοποιούς
β. Στην κακοδαιμονία και στο ανταγωνιστικό και συντεχνιακό πνεύμα που δυστυχώς υπάρχει σε κάποιους από εμάς, τους παλιότερους.