Φίλοι μου, μήπως γνωρίζετε πού μπορώ να βρω σωστές ταμπλατούρες για μπουζουκί εκτός από τα:
www.bouzouksis.com που είναι λάθος ή τους λείπουν μερικές νότες τις περισσότερες φορές.
Και το youtube στο οποίο δεν βρίσκω κάποια βοήθεια για ορισμένα τραγούδια που αναζητώ.
Πιο συγκεκριμένα ψάχνω ταμπλατούρα ή και παρτιτούρα δεν με πειράζει, για το τραγούδι Χαροκόπου (7 νομά σε’να δώμα).
Μήπως γνωρίζετε κάπου που θα μπορούσα να βρω μία;
Σας ευχαριστώ!
Αρχικά να υπενθυμίσουμε ότι οι παρτιτούρες υπάγονται στο πλαίσιο των πνευματικών δικαιωμάτων και η ελεύθερη διακίνησή τους είναι παράνομη.
Αφετέρου υπάρχει πάντα η δυνατότητα να αγοράσεις την εν λόγω παρτιτούρα (βλέπε Νάκας) χωρίς όμως να σου εγγυηθεί κανείς ότι η μεταγραφή της είναι σωστή. Βέβαια δε χάνεις και πολλά να δοκιμάσεις αυτή τη λύση.
Όσο για το θέμα με τα online μαθήματα (κυρίως μέσω yt) υπάρχουν αρκετά νήματα που έχουν ανοιχτεί επ’ αυτού.
ΥΓ. Φιλική συμβουλή και μόνο … κάνε μια βόλτα από την “αγαπημένη” ερευνητική μηχανή. Βρίσκεις πολλά ενδιαφέροντα πράγματα 
Φίλε μου σε ευχαριστώ πολύ!
Δεν ήξερα ότι είναι παράνομη η ελεύθερη διακίνηση τούς. Σε ευχαριστώ που μου το πες!
Θα το κοιτάξω. Όπως είπες δεν χάνω και τίποτα.
Έχω δεί πολλά βίντεο στο YouTube. Η αλήθεια είναι ότι ορισμένα βοηθάνε πολύ! Αλλά πολλές φορές δεν βρίσκω βίντεο εκμάθησης γι’αυτό που ψάχνω, οπότε βάζω κάποιο βίντεο σε slow motion και βλέπω τα πατήματα των δαχτύλων.
Ναι θα αλήθεια είναι αυτή… Θα πάω να ψάξω.
Θα βρω κάτι που θα πάει!;
Υποθέτω ότι την παρτιτούρα τη βλέπουμε σαν προσωρινό στάδιο, σαν ένα βήμα εκμάθησης, μέχρι να φτάσουμε να βγάζουμε με το αφτί ό,τι ακούμε. Σ’ αυτό το πλαίσιο, μερικοί ανεβάζουν βιντεάκια με παρτιτούρα που ακολουθεί ακριβώς τη μουσική (βέβαια δεν ξέρω τι ρεπερτόριο κυκλοφορεί σε τέτοια βιντεάκια), που είναι πολύ καλά από την εξής άποψη: ακόμη κι αν υπάρχει λάθος, αν δηλαδή κάπου δεν παίζει τις ίδιες νότες με το ορίτζιναλ (αλλά γράφει βέβαια σωστά στο 5γραμμο αυτές που παίζει στο βίντεο), θα το καταλάβεις κατευθείαν ακούγοντας. Οπότε έχεις όλο το υπόλοιπο κομμάτι σερβιρισμένο έτοιμο, που είναι μια μεγάλη διευκόλυνση για να αποκαταστήσεις και το λάθος μόνος σου.
Αν πετύχεις κάποιον που ανεβάζει τέτοια βίντεο με ρεπερτόριο παρεμφερές μ’ αυτό που ψάχνεις, αλλά όχι το συγκεκριμένο τραγούδι, μπορείς απλά να τον ρωτήσεις αν το έχει στα υπόψιν.
Από κει και πέρα, η παρτιτούρα στη λαϊκή μουσική τρεις μόνο χρήσεις μπορεί κατά τη γνώμη μου να έχει:
Όχι για να βγάζουμε κομμάτια, και ασφαλώς όχι για να παίζουμε διαβάζοντας όπως στη συμφωνική μουσική.
Όσο για τις ταμπλατούρες, δεν έχω προσωπική εμπειρία αλλά γενικά θεωρούνται αντιεκπαιδευτική μέθοδος. Σίγουρα βέβαια θα υπάρχουν και περιπτώσεις όπου δίνουν μια λύση, αλλά για μεμονωμένη χρήση. Θα δεις αναλυτικότερες απόψεις σε διάφορες παλιές συζητήσεις στο φόρουμ.
Ναι φίλε μου! Είμαι αρχάριος ακόμα και γι’αυτό ψάχνω παρτιτούρες.
Δεν μπορώ να βγάλω ακόμα τις νότες με το αυτί οπότε από κάπου πρέπει να αρχίσω.
Πάντως σε ευχαριστώ για τις πληροφορίες!
Δεν νομίζω ότι το αυτί του καθενός (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων με μεγάλη πείρα) είναι και ότι καλύτερο σε σχέση με την παρτιτούρα του δημιουργού! Ιδιαίτερα σε κομμάτια με απαιτήσεις. Επίσης, διαφωνώ ότι οι παρτιτούρες είναι προ-παιδευτικό στάδιο μέχρι να “βγάζει” κομμάτια με το αυτί ο μαθητής!!! Δες τι χάος επικρατεί π.χ. στο kithara όπου ότι θέλει ανεβάζει, όποιος θέλει, επειδή έτσι νομίζει ότι ακούει…
Φίλε μου εγώ προσωπικά δεν μπορώ να βγάλω και να καταλάβω γρι με το αυτί. Όχι μόνο δεν ξεκαθαρίζω νότες… ούτε σε πια χορδή παίζει…
Ούτως η άλλως η ακοή μου δεν είναι και η καλύτερη…
Αλλά πιστεύω ότι είναι από άνθρωπο σε άνθρωπο και συμφωνώ ότι η εμπειρία και τα χρόνια παιξίματος παίζουν ρόλο αλλά η παρτιτούρα και η ταμπλατούρα είναι η πιο σίγουρη επιλογή και σαν αρχάριος αναγκάζομαι να βλέπω παρτιτούρες για να μάθω.
Αυτό μαθαίνεται. Όποιος πάει σε δάσκαλο κι έχει τέτοιες δυσκολίες, πρέπει να το συζητήσει μαζί του. Όχι «δάσκαλε θέλω να βγάλω το τάδε αλλά επειδή δεν μπορώ με το αφτί πάμε να μου το δείξεις», αλλά «δάσκαλε δεν μπορώ να βγάζω κομμάτια με το αφτί, δείξε μου πώς να το εκπειδεύσω για να μπορέσω».
Είναι σαν τον γνωστό παροιμιόμυθο με το ψάρι: στην πρώτη περίπτωση σου φέρνουν ένα ψάρι (κι άλλο ένα όταν ξαναπεινάσεις κ.ο.κ. επ’ άπειρον), στη δεύτερη σού μαθαίνουν ψάρεμα και αυτονομείσαι.
Συμφωνώ φίλε μου αλλά εγώ δεν πάω σε δάσκαλο ακόμα…(οικονομικά θέματα) προσπαθώ μόνος μου οπότε είναι προφανές αλλά όπως είπα και πιο πάνω, δεν έχω καλή ακοή… είμαι βαρήκοος; Δεν ξέρω… Αλλά όπως και να έχει εγώ θα προσπαθήσω να μάθω μπουζούκι όσο μπορώ μόνος μου…τα βασικά και σε λίγο καιρό μακάρι να καταφέρω να πάω σε δάσκαλο!
Δυστυχώς έχω δει πολλές φορές αυτή τη προτροπή σε κάποιον που αναζητά μία παρτιτούρα ή ταμπλατούρα. “Βγάλε το κομμάτι με το αυτί. Που είναι το πρόβλημα;”
Αναρωτιέμαι πραγματικά πόσοι άνθρωποι μπορούν να το κάνουν ειδικά στα πρώτα τους βήματα. Και αν πράγματι μπορούν κάποιοι να το κάνουν, πόσοι απο αυτούς θέλουν να δαπανήσουν τον απαιτούμενο χρόνο για αυτό.
Θεωρώ λάθος (ως και ουτοπική) την προσέγγιση αυτή, διότι απογοητεύει αυτόν που ξεκινάει και νομίζει ότι φταίει αυτός.
@ Μιχάλης Τσάτσαρης ΜΗ λες “δεν έχω καλή ακοή”. Όλοι πάνω κάτω το ίδιο ήμαστε.
Κινέζικη ρήση: “Αν σου χαρίσουν ένα ψάρι, τρως το μεσημέρι. Αν σε μάθουν να ψαρεύεις, θα τρως όλη σου τη ζωή”.
Σε ευχαριστώ φίλε μου! Πραγματικά!
Δεν είναι το πιο ευχάριστο που μπορούν να σου πουν… και σίγουρα ξενερώνει κιόλας (αυτή η φράση).
Αλλά εγώ έχω όντως κακή ακοή… όχι μόνο στη μουσική, γενικά.
Αλλά όπως και να έχει σέ ευχαριστώ και εσένα και όλους! Που προσπάθησαν, ο καθένας, με το δικό του τρόπο και άποψη,να με βοηθήσουν.
Μα τι κάθεστε και λέτε ρε παιδιά; Η μουσική δεν έχει σχέση με καμία άλλη αίσθηση παρά μόνο με την ακοή. Είναι εντελώς αδιανόητο να συζητάμε υποκατάσταση του αφτιού από το μάτι προκειμένου για μουσική. Η φράση «δεν μπορώ να βγάλω κομμάτια με το αφτί» δε σημαίνει παρά μόνο «δεν έχω μάθει ΑΚΟΜΑ να βγάζω κομμάτια με το αφτί».
Πιστεύω, χωρίς να είμαι ειδικός, ότι ακόμα και η βαρηκοΐα (σ’ έναν περιορισμένο βαθμό) δεν παίζει ρόλο. Μπορεί κάποιος ν’ ακούει λιγότερη ένταση απ’ όση πραγματικά υπάρχει, ή ν’ ακούει λίγο πιο συγκεχυμένα, αλλά στο μέτρο που ακούς και ξεχωρίζεις αν παίζει τα Ματόκλαδα ή τη Συννεφιασμένη Κυριακή, μπορείς και να τα βγάλεις με το αφτί.
Μουσική βαρηκοΐα δεν υπάρχει. Όλοι έχουμε ακριβώς την ίδια δυνατότητα, άλλος την έχει καλλιεργήσει κι άλλος θα την καλλιεργήσει τώρα.
Το «δεν ξέρω πώς» είναι μια λογική απάντηση. Από πληκτρολογίου δεν είναι εύκολο να το λύσουμε αυτό, αλλά εξαρτάται από το να μάθουμε να αναγνωρίζουμε ακουστικά τις διάφορες νότες της ταστιέρας μας. Θα μπορούσαμε, όσοι έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις μεθοδολογίας άνευ διδασκάλου, να τις ρίξουμε, αλλά νομίζω ότι αυτό έχει ήδη γίνει σε παλιότερα νήματα, ελέγξτε το κι αλλιώς εδώ είμαστε.
Δυστυχώς αυτό όπως και πολλά στην μουσική είναι βιωματικά και δύσκολα να γραφτούν, εδώ και ο δάσκαλος πάλι μετά δυσκολίας θα σου περάσει κάποια πράγματα.
Παράδειγμα ο ρυθμός και ο μετρονόμος, ότι και να διαβάσεις οτι και αν σου πούνε, γίνεται μόνο με πολλές ώρες μελέτης και ακούσματος.
Για να ξεκινήσει κάποιος να βγάζει με το αυτί θεωρώ οτι αν δεν του βγαίνει απο την αρχή σιγά σιγά, τότε ίσως θα χρειαστεί να βγάλει αρκετά τραγούδια μέσω youtube που τα δείχνουν η μέσω ταμπλατουρας ώστε να αρχίσει να συνδυάζει το αυτί του και το μυαλό του μουσικές φράσεις καθώς και το που ανεβαίνει και κατεβαίνει η μελωδία.
Παιδιά η μουσική όντως έχει να κάνει με την ακοή!
Συμφωνώ!
Αλλά! Την στιγμή που κάτι υπάρχει έτοιμο… γιατί εγώ να προσπαθώ να το βγάλω με το αυτί που πιθανόν να είναι και λάθος;
«Μα και η παρτιτούρα μπορεί να είναι λάθος»
Ναι, αλλά τουλάχιστον είναι πιο γρήγορο και πιο εύκολο από το να το βγάλω εγώ από το αυτί.
Επίσης τα εύκολα και αργά σχετικά τραγούδια είναι όντως εύκολο να τα βγάλεις!
Και εγώ σαν αρχάριος στα ΑΡΓΆ τραγούδια κάτι μπορώ να βγάλω λίγα αλλά αυτό αρκεί (για αρχή).
Λάθος μου …
Εγώ αυτό που έχω με την ακοή μου δεν ξέρω πως να το πω και την ονομασία του αν έχει αλλά…δεν μπορώ να ξεκαθαρίσω συνεχόμενους ήχους μαζί.
Και όχι μόνο στη μουσική ΓΕΝΙΚΆ. Ειδικά στις συζητήσεις.
Η μουσική είναι μεγάλη επιστήμη και προφανώς θέλει πολλές ώρες και δουλειά!
Αλλά δεν θέλουν όλοι να γίνουν επαγγελματίες παίκτες ή σύνθετες. Όπως εγώ ας πούμε.
Εγώ μαθαίνω το πολύ αγαπημένο μου μπουζούκι μόνο και μόνο για να παίζω με την παρέα μου ή για τον εαυτό μου και να περνάω καλά μαζί τούς.
Μα ακριβώς! Αν ήταν να γίνεις επαγγελματίας, εκεί θα λέγαμε ότι η γνώση παρτιτούρας είναι πιο απαραίτητη. Γι’ αυτό που θες να κάνεις εσύ, ένα ζευγάρι αφτιά είναι υπεραρκετό.
Βασικά η διαδικασία του να βγάζεις με το αφτί είναι:
α. Διαλέγεις στην τύχη ότι η πρώτη σου νότα είναι Τάδε (αν έχεις κάνει λάθος, θα προκύψει στην πορεία).
β. Η επόμενη τι είναι; Ε, πόσες πιθανότητες έχεις; Μία από τις 12 θα είναι η σωστή!
γ. …Η μεθεπόμενη; Και ούτω καθεξής.
Πολύ σύντομα δε θα παίζεις ανάμεσα σε 12 πιθανότητες αλλά σε πολύ λιγότερες. Δηλαδή θα αποκλείεις αυτόματα όλες τις απίθανες.
… Δεν το είχα σκεφτεί αυτό φίλε!
Θα το δοκιμάσω ευχαριστώ.
Αυτό που κάνω εγώ είναι να βρω μία παρτιτούρα να την μάθω απέξω και μετά υποτίθεται ότι ξέρω να παίζω το επιλεγμένο τραγούδι… βέβαια να λέμε την αλήθεια, δεν ξέρω που παν τα τέσσερα…
Πάντως το να το βγάλεις με το αυτί, όσο φυσικό και συνηθισμένο και να ακούγεται, για εμάς που δεν έχουμε εμπειρία είναι ταλαιπωρία. Προσωπικά παίζω 3 χρόνια, έχω βγάλει με το αυτί μόνο 2 κομμάτια (από αυτά που κάποιοι λέτε είναι καλά για να μάθεις ως πρώτα κομμάτια στο όργανο αφού βγαίνουν πολύ εύκολα και ακουστικά - κάτι που αν το δοκίμαζα τον πρώτο καιρό δεν θα το έβρισκα ούτε σε 1 χρόνο…) και αυτό επειδή δεν υπήρχαν πουθενά ανεβασμένα. Και έχω πολλά ακόμη που θέλω να παίξω και δεν τα παίζω ακόμη γιατί δεν υπάρχουν πουθενά. Όσο καλή και να είναι η εξοικείωση του αυτιού, από το να φάω κάνα 3ωρο με πειραματισμούς που ξέρω ότι μάλλον δεν θα καταλήξουν κάπου και απλά καίω το κεφάλι μου, προτιμώ να κοιτάξω για άλλο κομμάτι που είτε θα υπάρχει σε μάθημα είτε έστω θα το παίζει κάποιος και θα φαίνεται η ταστιέρα.
Καλή η εξοικείωση αλλά οι καρποί της τρώγονται αφού την έχεις ήδη καταφέρει, άμα δεν έχει έρθει η ώρα με το ζόρι πως να το κάνουμε
Τι να σας πω ρε παιδιά, ίσως εγώ, επειδή δεν ξέρω νότες παρά μόνο υποτυπωδώς (κάνω τόση ώρα να διαβάσω μια παρτιτούρα που στο τέλος δε βγαίνει μελωδία, σαν να διάβαζα μυθιστόρημα λέγοντας φωναχτά ένα ένα τα γράμματα της κάθε λέξης), να υπερτονίζω τα καλά της δικής μου μεθόδου, που είναι το αφτί.
Πάντως δυνητικά το ρεπερτόριό μου είναι όσο και τα τραγούδια που μπορώ να θυμηθώ νοερά.
(Και θα μου πεις: γιατί, τόσα πολλά θυμάσαι; Η μνήμη δεν έχει όρια;
Και θα σου πω: και γι’ αυτό υπάρχει μέθοδος! Η μνήμη καλλιεργείται.)