Καλά ούτε εγώ ξέρω νότες. Για την ακρίβεια ξέρω ότι στην 1η γραμμή είναι η Μι, από κει και πέρα μου παίρνει τόση ώρα για να βγάλω μια φράση όσο θα υπολόγιζε ένα πιτσιρίκι 1ης δημοτικού για να κάνει μια πρόσθεση 
Τα μαθήματα που δίνονται, όπως πχ το κανάλι του Κωνσταντάκη ή μια οποιαδήποτε εκτέλεση που φαίνεται ξεκάθαρα η ταστιέρα εννοούσα ως ευκολία.
Πάντως ιστορικά δε νομίζω να υπήρχε τέτοιο πρόβλημα πριν βρεθεί η λύση του, δηλαδή το ΥΤ. Μουσικοί των λαϊκών οργάνων χωρίς ούτε δάσκαλο ούτε να διαβάζουν νότες υπήρχαν και πριν την τελευταία δεκαετία. Θα τους έδειχνε κάνας φίλος ένα κομμάτι, δύο, τρία, ε, μετά πόσα πια να τους δείξει; Και έπαιζαν εκατοντάδες!
1 «Μου αρέσει»
Κάτσε ρε φίλος.Εδώ έχεις ασχοληθεί με κουρδίσματα δεν ξέρεις τις νότες?
Σε αυτό έχεις δίκιο. Αλλά και πάλι εκεί έχει να κάνει με το περιβάλλον. Δηλαδή αν εμείς κινούμαστε σε κοινά μέρη, πέρα από τα 2-3 που θα μου δείξεις, αν σε βλέπω συχνά να παίζεις θα κλέψω πράγματα με το μάτι. Στην δική μου τουλάχιστον περίπτωση, άτομο εδώ στα μέρη μου δεν υπάρχει πέρα από λίγα άτομα που παίζουν 4χ, που βεβαίως τους ακούω αν τους πετύχω αλλά ως εκεί. Επομένως, το ρόλο αυτό αναλαμβάνει το γιουτιούμπ/ιντερνετ. Μέσα στην ατυχία υπάρχει και κάτι καλό από όλο αυτό αφού επιλέγω ποια άτομα παρακολουθώ, άτομα που μου αρέσει το στυλ τους και το ύφος τους.
@Lambros.L Ε στα κουρδίσματα δεν χρειάζονται οι νότες των βιβλίων. Το κομμάτι σαν μελωδία το ξέρω απο έξω άρα απλά αλλάζω τον τόνο
1 «Μου αρέσει»
Συμφωνώ απόλυτα με τον Περικλή. Το αυτί είναι το άλφα και το ωμέγα στη μουσική. Για όλους στην αρχή μπορεί να φαίνεται δύσκολο να βγάλουν ένα κομμάτι με το αυτί, αλλά κάθε φορά θα γίνεται ευκολότερο. Όλα τα άλλα είναι απλά βοηθήματα. Και οι παρτιτούρες και οι ταμπλατούρες. Αναφέρεστε στην δυσκολία του να βγάλεις ένα κομμάτι με το αυτί. Εγώ θα το θέσω αλλιώς. Κουρδίζεις πάντα με το κουρδιστήρι. Το αυτί σου δεν εξασκείται. Μένεις από μπαταρία. Τι θα κάνεις;
Έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο ακόμα και παίχτες που κούρδιζαν με το αυτί, όταν χαλάρωσαν και βασίσθηκαν για αρκετό καιρό στο κουρδιστήρι, δυσκολευόντουσαν μετά να κουρδίσουν ελεύθερα.
Το αυτί θέλει εξάσκηση όπως όλα. Καλό είναι να διευκολύνουμε την ζωή μας, με διάφορα βοηθήματα, αλλά κάποια πράγματα είναι απολύτως απαραίτητα.
1 «Μου αρέσει»
Όσον αφορά εμένα, κουρδίζω συνήθως με το αυτί και μετά κάποιες φορές τσεκάρω απλά για επιβεβαίωση το κουρδιστήρι. Αλλά το άλλο θέμα που λέγαμε με ζορίζει.
Όλους μας ζορίζει και στην αρχή και στην μέση και μετά. Όσο προχωράς παίζεις όλο και πιο περίπλοκα κομμάτια. Το αυτί είναι κάτι που χτίζεται και είναι απαραίτητο. Οπωσδήποτε για άλλους είναι πιο εύκολο και για άλλους πιο δύσκολο. Όπως έμαθες το κούρδισμα έτσι θα γίνει και με τα τραγούδια. Θυμάμαι μια συνέντευξη του Σπόρου που έλεγε ότι καθόντουσαν και ακούγανε τα τραγούδια σε ραδιόφωνα των καφενείων και μετά τρέχανε να τα περάσουνε στο μπουζούκι για να μην τα ξεχάσουνε, επειδή δεν ξέρανε πότε θα τα ακούσουνε ξανά. Οι παρτιτούρες ήταν “άγνωστες” στους λαϊκούς μουσικούς. Συνήθως δούλευαν με το αυτί και ξεσήκωναν παιξίματα από άλλους.
*Με την λέξη άγνωστες δεν εννοώ ότι δεν ξέρανε ότι υπήρχαν παρτιτούρες αλλά ότι δεν ήταν εργαλείο της δουλειάς τους.
Οταν ρώτησα τον Πατέρα μου, πως είχε τόσο μεγάλο ρεπερτόριο ο παππούς μου, η απάντηση ήταν "Ραδιόφωνο ", δηλαδη ένα τραγούδι που ακούγεται 3-4 φορές την εβδομάδα πάλευε και το έβγαζε στο μπουζούκι.
Αδιανόητο για εμένα που είχα κασέτα και την γύριζα μπρος πίσω όσες φορές ήθελα την ημέρα.
Νομίζω οτι τα τραγούδια ειναι σαν τις ξένες γλώσσες, απο ενα επίπεδο και μετά ο εγκέφαλος λειτουργεί διαφορετικά.
Άλλο να μάθεις μια 2η ξένη γλώσσα και άλλο να μάθεις την 5η ξένη γλώσσα.
Σύμφωνοι. Εγώ έχω ακούσει παππού λυράρη που, καταπώς έλεγε ο ίδιος, όταν ήταν μικρός περπάταγε 9 ώρες για να φτάσει στο χωριό με τους μερακλήδες, να πιάσει έναν από αυτούς, να τον βάλει να του δείξει ένα σκοπό, και μετά σ’ όλη την επιστροφή τον μουρμούραγε για να μην τον ξεχάσει, και μ’ αυτό τον τρόπο έφτιαξε ρεπερτόριο…
Στην κρητική ραδιοφωνία, τον καιρό που μάλλον θα υπήρχε ένα ραδιόφωνο σε κάθε καφενείο, κάποιος μια φορά έπαιξε έναν δικό του σκοπό στην εκπομπή, και μετά από μερικές μέρες άκουσε να τον παίζει κι άλλος. Από τότε αποφάσισε πως ό,τι καινούργιο έχει δε θα το παίζει ποτέ τελευταίο στην εκπομπή, αλλά κάπου στη μέση, ώστε οι αντίζηλοι ν’ ακούσουν κι άλλη μουσική και να μην μπορέσουν να συγκρατήσουν όσα ήθελε να τα έχει σε αποκλειστικότητα.
Δε λέω να γυρίσουμε σ’ αυτούς τους πρωτογονισμούς, ειδάλλως κάποτε οι άνθρωποι δεν είχαν γραφή και επικοινωνούσαν με σήματα καπνού! Αλλά το αφτί παραμένει και σήμερα χρήσιμο σ’ έναν μουσικό, και το κουβαλάς και μαζί σου πάντα, δεν κινδυνεύεις να το ξεχάσεις πίσω.
-Και το έβγαζε σωστά;
-Όπως το πάρεις…
3 «Μου αρέσει»
Μέσα από τους τρόπους που περιγράφετε άνθισε η προφορική παράδοση των τραγουδιών. Οι μελωδίες ήταν στο “κάπως έτσι πάει” και προφανώς μέσα από αυτή τη διαδικασία προέκυψαν διάφορες παραλλαγές με αποτέλεσμα να λέμε σήμερα “αυτό το τραγούδι δεν σου θυμίζει εκείνο;” , “ποιος από τους δύο ‘έκλεψε’ ποιον; ή μήπως και οι 2 το άκουσαν από κάποιον τρίτο;” κλπ.
Ναι παλιότερα δεν υπήρχαν τα μέσα και η πληροφόρηση, παρόλα αυτά η μουσική και η δημιουργία άνθιζαν. Σήμερα έχουμε υπερπληροφόρηση (και με τα αρνητικά της μαζί αφού πρέπει να φιλτράρουμε τη πληροφορία) όμως δημιουργείται με την ευκολία αυτή το “τεμπέλιασμα” που περιγράφηκε από κάποιους παραπάνω.
Επομένως η “ιδανική” κατάσταση είναι κάπου στη μέση όπου καλό είναι να έχουμε για οδηγό παρτιτούρες και ταμπλατούρες (κυρίως για τα δύσκολα ή σαν μέσο υπενθύμισης) αλλά παράλληλα να χρησιμοποιούμε όσο γίνεται περισσότερο το αυτί μας!
1 «Μου αρέσει»
Δεν έβγαζε σωστή πίστη πρώτη εκτέλεση, αλλά το τραγούδι ήταν σωστό !
1 «Μου αρέσει»
Μα φίλε η παρτιτούρα σου δείχνει τα τάστα.
1 τάστο (ρε#), 12 (ρε), 23, 3(Φα),4, 5(Σολ), όχι νότες;
Η ταμπλατούρα δεν είναι που σου δείχνει νότες; Με αυτά τα σύμβολα ♪;
Η παρτιτούρα είναι εύκολη… σχετικά…ακολουθάς αυτά τα τάστα ασχέτως τις νότες.
Εγώ αυτό κάνω, γράφω τον αριθμό από τα τάστα που μου δείχνει η παρτιτούρα και μετά γράφω σε ένα τετράδιο των αριθμό και από κάτω ακριβώς την νότα που αντιστοιχεί (όχι σε στιλ πενταγράμμου, απλά γράφω (Σολ, Ντο, Ρε) ότι είναι και έτσι τις μαθαίνω και μαθαίνω τα τάστα και τις Νότες που αντιστοιχούν (αν και εγώ τα έχω μάθει απέξω,ήταν το πρώτο πράγμα που έμαθα).
Αλλά δεν ξέρω να διαβάζω πεντάγραμμο…
Μπαίνω στο ίντερνετ τα βλέπω και μετά μεταφράζω την ταμπλατούρα σιγά σιγά.
Αυτό που μπορείς να κάνεις φίλε μου είναι να γράψεις σε ένα τετράδιο τις νότες από το χαρτί ή τα τάστα που αντιστοιχούν και να παίζει λίγο λίγο κάθε φορά…με την έννοια 5 νότες συνέχεια να τις μάθεις απέξω και μετά συνεχίζεις λίγο στις επόμενες και πάει λέγοντας μέχρι που το μαθαίνεις απέξω.
Παιδιά συγγνώμη τα είπα ανάποδα!
Ταμπλατούρα είναι με τα τάστα και παρτιτούρα με το πεντάγραμμο! Συγγνώμη! Μπερδεύτηκα.
Και ξέχασα να σου φίλε μου pepe!
Είναι καλό να γράφεις και τις παύσεις-στοπ στο τετράδιο με τα τάστα ή τις νότες.
εγώ τις βρήσκω από το γιουτούμπ… αν δεν είναι ταμπλατούρας αλλά είναι νοτες, το κάνω εγώ σε guitarpro
είχα ανεβάσει καποιες στην σελίδα kithara.to
καποίες δεν είναι %100 σωστές αλλά τουλάχιστον είναι κάτι. και τους έχω ως midi