μετά από πολλά χρόνια οργανοαγορών, πιστεύω ότι σημασία έχει να ξέρουμε τι θέλουμε να κάνουμε με το μπουζούκι.
Τι ρεπερτόριο θέλουμε να παίξουμε
ανώνυμα.γιουρούκικα,ντουζενάτα και ρεμπέτικα μόνο προπολεμικά
εκεί θες παλαιού τύπου όργανο, να μην σου πω ταμπουρά
ρεμπέτικα, παλιά λαϊκά
εκεί θες ας πούμε τύπου ζοζέφ
ρεμπέτικα/λαϊκά
εκεί θες μπουζούκι τύπου δεκαετίας 70 και βάλε
λαικά μόνο και κανά ρεμπέτικο
εκεί θες οριακά τετράχορδο
Ποιούς παίχτες αγαπάμε
Αν αγαπάς Καραπιπέρη, Μάρκο, Χαλικά, Χατζηχρήστο, Περιστέρη, Τσιτσάνη, με ένα παλαιού τύπου μπουζούκι είσαι οκ
Αν αγαπάς όμως και λίγο Χιώτη, θες μπουζούκι τύπου Ζοζέφ του 50
Αν αγαπάς και λίγο Ζαμπέτα όμως και λίγο Μπέμπη και λίγο Κώστα Παπαδόπουλο, θες μπουζούκι τύπου 70
Αν αγαπάς Πάππο και Τατασόπουλο, θες σύγχρονο μπουζούκι
Αν θα είμαστε επαγγελματίες ή όχι
αν είναι να παίζεις σπίτι σου, πάρε ό,τι θες και ζήσε τον μύθο σου. Δε χρειάζεται να δώσεις και μια περιουσία
αν είναι να παίζεις και σε κανά μαγαζάκι με παρέα για να ξεσκάς, πάρε ό,τι θες… αλλά να ξέρεις ότι όταν θα κάτσει δίπλα σε έλα άλλο όργανο, αρχίζει μια ζήλια, σύγκριση με την καλή έννοια…
Αν είναι να κάνεις τον επαγγελματία ή να γίνεις επαγγελματίας, τότε σε νοιάζει πολύ περισσότερο το όργανο ως εργαλείο, κι εκεί περιπλέκεται το πράγμα… γιατί ένα εργαλείο πρέπει να βολέυει εσένα αλλά και να κάνει την δουλεία όπως θέλουν οι άλλοι
Τι άνθρωποι είμαστε
ο καθένας μας έχει συγκεκριμένη αισθητική, συγκεκριμένο χαρακτήρα, ήθος και συγκεκριμένη στάση ζωής. Αυτά θα οδηγήσουν τον καθένα μας στον άνθρωπο/μάστορα που πρεσβεύει αυτά και που θα αγοράσει όργανο.
Για το συγκεκριμένο θέμα λοιπόν, να απαντήσω στον φίλο:
εάν σου αρέσει αυτό το φοβερό σύγχρονο παίξιμο στο μπουζούκι, αυτός ο καθαρός ήχος τρίχορδου, αυτή η πιο δεξιοτεχνική αντίληψη στο όργανο, αγόρασε το όργανο που είδες γιατί είναι αισθητικά και υφολογικά κοντά σε αυτό που θες (εννοώ φυσικά πρώτα να το δοκιμάσεις και να σου αρέσει, όχι γουρούνι στο σακί).
Στο μπουζούκι ο Γιώργος Μάτσικας