Σε ένα μπλόγκ βρήκα αυτότο άρθρο σχετικά με το ρεμπέτικο. Λέει και αρκετά αρνητικά αλλα ίσως αξίζει να το διαβάσουμε και να πούμε μία γνώμη.
Alk, ο ανθρωπος αυτός δεν το έχει μελετήσει το πράγμα. Δεν έχει γνώση, δεν έχει και αίσθηση των πραγμάτων.
Δεν πιστεύω ότι αυτά που γράφει αξίζει να σχολιαστούν.
Και να εξηγήσω γιατί: Το ρεμπέτικο είναι κατά τη γνώμη μου η κορυφή ενός παγόβουνου. Οσο πιο πολύ το ψάχνεις τόσο πιο πολύ πας πίσω στο χρόνο, τόσο πιο πολύ απλώνεσαι γεωγραφικά. Εαν δεν το έχεις αυτό υπόψη σου γράφεις αρθράκια σαν κι αυτό.
Ας πω κι εγώ μια γνώμη.
- Για το «περιθώριο» και τη σύνδεσή του με το ρεμπέτικο έχουν γίνει ήδη αρκετές αναφορές, ας μην επανέλθω ξανά σʼ αυτό το θέμα.
- Επίσης, σʼ αυτό τουλάχιστον το φόρουμ, δεν μας έχει απασχολήσει ο βαθμός «ελληνικότητας» του ρεμπέτικου ούτε σε σχέση με άλλα μουσικά είδη, ούτε έχουμε καμιά πρεμούρα να το συνδέσουμε κατʼ ευθείαν με τους αρχαίους ημών προγόνους μέσω του Βυζαντίου κ.λπ.
- Κατά τη γνώμη μου στην αναφορά γίνεται μια σύγχυση ανάμεσα στους όρους «συνέχεια» και «εξέλιξη».
Δεν γίνεται να αναζητούμε «συνέχεια» σε ένα πολιτισμικό φαινόμενο, τη στιγμή που και οι γενικότερες συνθήκες, κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές, κάτω από τις οποίες διαμορφώθηκε, διαφοροποιούνται.
«Συνέχεια» δεν ήταν δυνατό να υπάρξει στο ρεμπέτικο, όπως δεν υπήρξε ούτε στη τζαζ, όπως δεν υπήρξε ούτε στην ελληνική μας γλώσσα.
Μόνο για «εξέλιξη» μπορούμε να μιλήσουμε για όλα γενικά τα πολιτισμικά είδη, στασιμότητα είναι αδιανόητο να υπάρξει, εκτός κι αν σταματήσουμε τη ροή του χρόνου.
Εξέλιξη υπήρξε και στην τζαζ – έμμεσα το παραδέχεται – καθώς πραγματικά η σημερινή σύνθετη, λόγια, μορφή της σχεδόν δεν θυμίζει τίποτε από τη λαϊκή αρχική της, για να μην πάμε σε άλλα θέματα που αφορούν στην ποιότητα, στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, το οποίο αμφίβολο είναι αν συμβάδισε, αν ήταν επιτυχέστερο τέλος πάντων με αυτή την εξέλιξη.
Εξέλιξη και όχι συνέχεια του ρεμπέτικου ήταν το «έντεχνο», το λαϊκό και το «έντεχνο λαϊκό» τραγούδι που ακολούθησε.
Αν στη χώρα μας άλλαξε ονομασία (και πολύ σωστά, βέβαια) δεν αποκαλείται πια ρεμπέτικο, ενώ συνεχίζει με το ίδιο όνομα η τζαζ δεν έχει να κάνει με την ουσία του θέματος.
Τα είδη αυτά (έντεχνο, λαϊκό ) πάτησαν πάνω στο ρεμπέτικο, είναι η εξέλιξή του στο χρόνο.
Αποτελεί παραδοχή, και όχι μόνο των επαϊόντων, πως αν δεν υπήρχε ο Βαμβακάρης ή ο Τσιτσάνης δεν θα είχαμε έντεχνο ή έντεχνο λαϊκό τραγούδι στον τόπο μας.
-
Δείχνει τρομερή άγνοια η άποψη πως ο Χατζιδάκις στράφηκε προς τη λαϊκή μας μουσική και προς το ρεμπέτικο …μόνο και μόνο γιατί η προτίμησή του αυτή συμβάδιζε με ιδιαιτερότητες προσωπικές και προτιμήσεις !!!
Ήταν συνειδητή η στροφή του προς τη λαϊκή μας μουσική, προς το δημοτικό τραγούδι, το ρεμπέτικο και το λαϊκό, με τα οποία ανέπτυξε μια σχέση διαλεκτική σʼ όλη του τη μουσική πορεία, σʼ αυτά βρήκε εκείνο τον πλούτο και την εκφραστικότητα που χρειαζόταν !
Μιλάμε για το Χατζιδάκι που ακόμα και στα πρελούδια βάζει χασάπικο, που χρησιμοποιεί μελωδικούς πυρήνες από ρεμπέτικα τραγούδια στη μουσική που έβαλε σε θεατρικά έργα, που χρησιμοποιεί επίσης τον μπάλλο, τον τσάμικο, τη σούστα, που διασκευάζει ρεμπέτικα τραγούδια στο πιάνο χωρίς να χάνουν τη λαϊκότητά τους.
Αντίθετα ! έχοντας μελετήσει όσο κανείς ίσως τη λαϊκή μας μουσική, βάζει στοίχημα με τον εαυτό του να αναδείξει αυτή τη λαϊκότητα και χωρίς την παρουσία των καθιερωμένων λαϊκών οργάνων και με επιτυχία μάλιστα. -
Το έντεχνο τραγούδι αποτελεί την εξέλιξη, όχι τη συνέχεια του ρεμπέτικου, όπως και η σύγχρονη τζαζ αποτελεί εξέλιξη της παλιότερης.
ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙΣ αlk, ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΕΦΑΛΙΔΑ ΓΡΑΦΕΙ ‘‘FROM THE BALKONY’’ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΔΕΞΙΑ ‘’ MUPPETS’’. ΟΠΟΤΕ ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ Ο ‘‘ΑΔΑΗΣ ΤΥΠΟΣ’’ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΑΛΛΟΝ ‘‘ΣΚΑΣΤΟΣ’’ ΑΠΟ ΤΟ - ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΦΗΜΟ - ‘‘the muppet show’’ ΕΙΝΑΙ… ΑΝ ΤΟΝ ΔΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ… ΠΕΣ ΤΟΥ ΟΤΙ ΑΠΟ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΤΥΠΟΥΣ , ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΤΙΑ (ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΜΙΛΑΕΙ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ, ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΣΕ ΑΛΛΑ-ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΙ ΑΠΟΨΗ ΘΑ ΕΧΕΙ). ΚΑΙ ΠΕΣ ΤΟΥ ΟΤΙ ΤΟΝ ΛΥΠΑΜΑΙ…ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ…
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά. Το λίνκ το έβαλα γιατι ήλπιζα οτι μπορεί να είχατε την όρεξη να τα λέγατε στους ίδιους(εγώ τους είπα λίγα) και όχι γιατι απολαμβάνω ιδιαίτερα το πως τα λένε. Τέλος πάντων, αυτό το καλό/κακό έχουν τα μπλόγκς, γράφει ο καθένας ότι θέλει…και γιατί όχι…
αυτος ο λεβεντης ακυρωνει τον μαρκο και τον τσιτσανη με επιχειριματα τουλαχιστον γελια,συμπερασμα΄στερειται καλιτεχνικως.
Έχει συναντήσει κανείς πουθενά την άποψη ότι το <<το ρεμπέτικο είναι η “ελληνική τζαζ”>>;
Απ’ όσο ξέρω λόγος έχει γίνει για ομοιότητες (και μάλιστα βασικά κοινωνικές) με τα μπλουζ, πράγμα αρκετά διαφορετικό.
Ήδη πολύ ασχοληθήκαμε με κάποιον παντελώς άσχετο περί το αντικείμενο. Όταν κάποιος θεωρεί π.χ. τα τραγούδια του Μάρκου ως μη έχοντα ελληνικότητα, επειδή ήταν καθολικός, κάθε σοβαρό σχόλιο περιττεύει.
Ο τύπος παραληρεί !!
Τα blogs στο internet καθιερώθηκαν με τέτοια μεγάλη επιτυχία, ακριβώς επειδή ο καθένας μπορεί να γράψει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι. Ειδικά, δε, όταν κάποιος δεν έχει τι να πει ή θέλει να προσελκύσει αναγνωστικό κοινό, χρησιμοποιεί ακραίο και συχνά προβοκατόρικο λόγο για να προκαλέσει αντιδράσεις (άρα συζητήσεις) και κατά συνέπεια, να ανεβάσει το πολυπόθητο traffic στο blog του. Παλιό και δοκιμασμένο κόλπο - όχι μόνο στα blogs.
Διαβάζοντας διαγώνια το συγκεκριμένο άρθρο -και βλέποντας από πόσες τρύπες μπάζουν τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο αρθρογράφος- νομίζω ότι θα μπορούσε κάλλλιστα στην πρώτη του πρόταση και μετά τη λέξη “αδιάφορο” να βάλει μια τελεία και να έχει πει μέσα σε έξι λέξεις όσα είπε γράφοντας ένα κατεβατό. Δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς περισσότερο.
Δεν εχουν ασχοληθει τα ατομα με την πρωτη ματια φαινεται.Παρ’ολα αυτα καλα κανουν και διατυπωνουν την αποψη τους…δικαιωμα τους.Οποιος εχει τη διαθεση να ασχοληθει ας ποσταρει μια απαντηση…εγω βαριεμαι:)
Παντως συσχετισμος τζαζ-ρεμπετικου δεν υπαρχει!!!..μα εντελως ασχετοι:)
Αντίθετα, συσχετισμός υπάρχει - όχι μόνο με τη τζαζ, αλλά και με άλλα είδη λαϊκής μουσικής. Το συγκεκριμένο άρθρο είναι μονοδιάστατο και ξεκινάει με την παραδοχή του αρθρογράφου ότι δε γουστάρει το ρεμπέτικο. Αυτό είναι το “πρόβλημά” του και ο λόγος που δε χρειάζεται κάποιος να αντεπιχειρηματολογήσει.
Ο συντάκτης του άρθρου είναι σίγουρα προκατειλημμένος και αδαής, πάντως έχει ενδιαφέρον ότι η απορριπτική του στάση έναντι του ρεμπέτικου στηρίζεται στην αντιπαράθεση του πολιτιστικού προτύπου της Δύσης με το αντίστοιχο της Ανατολής.Από τη μια η εξέλιξη και η πρόοδος και από την άλλη η αδράνεια και η στασιμότητα. Και με βάση αυτό το στερεότυπο είναι πολλοί αυτοί, που ενώ είναι θετικοί απέναντι σε δυτικές μορφές λαϊκής μουσικής, όπως το μπλουζ,η τζαζ,το ροκ, απορρίπτουν μετά βδελυγμίας το εγχώριο λαϊκό τραγούδι, ως κατ’ εξοχήν έκφραση νοοτροπιών και συμπεριφορών της καθυστερημένης Ανατολής.
Για έναν που στοιχειωδώς έχει μελετήσει το ρεμπέτικο και έχει δει τη συνθετότητα του είδους είναι προφανής η επιπολαιότητα μιας τέτοιας θεώρησης, οι αρνητικά διακείμενοι, όμως, απέναντι στο ρεμπέτικο βρίσκουν σ’ αυτήν μια δήθεν επιστημονική θεμελίωση της προκατάληψής τους.
Πράγματι δεν χρειάζεται.
Όμως απ’ όσο ξέρω συσχετισμός του ρεμπέτικου δεν υπάρχει με τη τζαζ αλλά με τα μπλουζ.
Βέβαια μπορεί να υπάρχει και κάποια σύγχυση για το τι είναι τζαζ, τι είναι μπλουζ κλπ, αντίστοιχη με τη “σύγχυση” ανάμεσα λχ σε ρεμπέτικο, λαΪκό, σμυρναϊικο κλπ κλπ. Αλλά πάντως όταν βάζει κανείς γενικά τη “τζαζ” μπροστά, είναι εύκολο να “αποδείξει” το άτοπο του στυσχετισμού.
Εκτός βέβαια αν πρόκειται για κάποια παρανόηση ανάμεσα σε χιτζάζ και free jazz, οπότε αλλάζει το πράμα.
Πού όμως υπάρχει πράγματι συσχετισμός ανάμεσα στο ρεμπέτικο και στη τζαζ γενικά, κι όχι ειδικά με τα μπλουζ;
ρε μπας και κανενος απαυτους στο blog τους την εκανε καμια γκομενα σε κανα ρεμπεταδικο και ξεσπανε ετσι τωρα;
ουρτ κομπλεξικα ανθρωπακια.
Ρε λεω γω τωρα…μπας και σουλατσαρει καποιος απο δαυτους εδω μεσα και το εκανε για να δει το χαμο και το σκυλιασμα που ενδεχομενως να προκαλεσει;…
Παντως εχει καταντησει αηδια το ιντερνετ, ο καθε καραγκιοζης ,πικραμενος,ξενερωτος ,κομπλεξικος ,βλακας κανει ενα blog και γραφει οτι του κατεβει.
εξαιρουνται οι σοβαροι που γραφουν σωστα .
Υ.Γ σημερα εβγαλα στο οργανο τον Αραμπατζη του Μαρκου.
η εισαγωγη ξεκιναει απο λα ανοιχτη ετσι,η ξεκιναω απο λαθος τονο;
arxarie φαουλ ρε φιλε.το να ειναι καποιος ασχετος,δε σημαινει οτι ειναι και καραγκιοζης ,πικραμενος,ξενερωτος ,κομπλεξικος ,βλακας.οι φιλοι μας οι καρδιναλιοι εκει στο μπλογκ τους εχουν μια αποψη,και τη λενε.αλλα με σεβασμο,οχι με αφορισμους.επαναλαμβανω,ασχετος ναι,βλακας και καραγκιοζης παει πολυ.φιλικα παντα
Αν ήτανε μόνο το ίντερνετ… Έχει τύχει να κάνεις ζάπινγκ στα κανάλια τελευταία;
Ή μήπως το ραδιόφωνο κι οι εφημερίδες έχουν έλλειψη;
Τουλάχιστον στο ίντερνετ μπορεί να γράφει ο κάθε καραγκιόζης χωρίς να τον έχει προσλάβει κάποιος μεγαλύτερος καραγκιόζης.
Και τουλάχιστον είναι δεδομένο για το ίντερνετ πως ό,τι και να γράφεται μέσα σε αυτό κάποιος καραγκιίοζης θα το έχει γράψει μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.
Κανείς δεν λέει “το είπε το ίντερνετ”.
Αλλά “το είπε η τηλεόραση”, ΄"το έγραψε η εφημερίδα" κλπ προσδίδουν κι ένα “αδιαμφισβήτητο” κύρος, άγνωστο όμως από που αντλείται έτσι αυτοδικαίως…
Η ελευθερία της έκφρασης είναι κατοχυρωμένη.
Έτσι, ο καθένας έχει το δικαίωμα να σκέφτεται ό,τι θέλει, να λέει ό,τι θέλει και όπως θέλει ή να φαντάζεται ό,τι θέλει.
Προσωπική μου άποψη είναι πως όσο κι αν κάποιες θέσεις μάς προκαλούν αναγούλα, έχουμε χρέος να σταθούμε απέναντί τους και να τις αντικρούσουμε με επιχειρήματα.
Άγη, επίτρεψέ μου να διαφωνήσω όσον αφορά στο διαδίκτυο.
Έχει τρομακτική δύναμη.
Άρθρα, κριτικές, απόψεις κ.λπ. διαδίδονται και αναπαράγονται σε χρόνο μηδέν και επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό στη διαμόρφωση άποψης, ακόμα και “έγκριτους” δημοσιογράφους εφημερίδων.
Και όπως όλοι μας έχουμε καταλήξει σχεδόν ποιοι δημοσιογράφοι, ποιες εφημερίδες, έντυπα γενικά, μάς εκφράζουν, πιστεύω πως και με το διαδίκτυο το τοπίο ξεκαθαρίζει σιγά - σιγά, παύει να είναι θολό.