Φιλότιμο και ζειμπέκικο

ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΑ

Γιώργος ο Β! : “αστα φιλε ειμαστε περιεργη ρατσα ενιοτε …” Το ενίοτε, τι το θέλεις;

  • Σωτήρης ο Η!, Παραδοξολόγος, Λιανός: Πετάει η ομάδα!

Τα νυφιάτικα τραγούδια, κυρίως στη Μακεδονία, είναι τραγούδια λυπητερά γιά το κορίτσι που χάσαμε και μας τόφαγε άλλος! Όταν δε ο “άλλος” είναι και… ξένος (δηλαδή από άλλο χωριό), τόσο το χειρότερο!
Πάει το κορίτσι μας
πάει η νύφη μας
πάει το κορίτσι μας
μες στα γαρούφαλλα
κι αμάν αμάν
μες στα γαρούφαλλα!

Πάντως η “ωδή του τράγου” (που όντως συμβολίζει τον Διόνυσο, πατέρα της τραγωδίας) είναι… γιά γέλια και γιά κλάμματα! Αφ’ ενός ο τράγος βελάζει σα να κλαίει, κι αυτή η φωνή είναι πολύ… αστεία. Άλλωστε ο Διόνυσος είναι πατέρας ΚΑΙ της κωμωδίας.

“Αυτό που έγινε, δεν ήτανε να γίνει.
Κι αυτό που ήτανε να γίνει, δεν έγινε ποτέ.”
Ευριπίδης

Από την εξορία του Κάδμου και της Αρμονίας ίσαμε τον φόνο του Αγαμέμνονα, κι από την αμηχανία του Θόα στην “Εν Ταύροις” ίσαμε το τσιμπούσι στους “Αχαρνής”, Από τον Ηρακλή που μεθάει ενώ η Άλκιστη πεθαίνει ίσαμε τον Παρατηρητή-Τηλεγραφητή που ψιφάει στην αγωνία στην “Ορέστεια”, τα πράγματα είναι “τραγικά” από μιάν άποψη, και κωμικά από μιάν άλλη.

Η τραγωδία, “δι ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν”.
Η κωμωδία, δεν ξέρομε, γιατί χάθηκε ο δεύτερος τόμος του Αριστοτέλη, που λέει κι ο Ουμπέρτο Έκο!

Αυτό το μήνυμα, είναι… τραγικό και κωμικό συνάμα!

Κάτι σαν το δίκοπο μαχαίρι.

Μιά γιαγιά μου είπε το παρακάτω ποιηματάκι:

«Στο δρόμο που ψηλά πηγαίναν
συναντηθήκαν μιά φορά
η λύπη η μαυροφορεμένη
κι ανθοστόλιστη χαρά

Κι είν΄η χαρά γεμάτη νιάτα
ξανθομαλλούσα γαλανή
κι είναι η λύπη μαυρομάτα
γλυκιά παρθένα ταπεινή

Και ρώτησε η χαρά τη λύπη
γιατ΄ είσαι τόσο ταπεινή
κι η λύπη τη γλυκοκοιτάζει
χωρίς κουβέντα να της πει»

Ποιά είναι η πρωταγωνίστρια εδώ;
Η χαρά ή η λύπη;

Η γιαγιά όμως μου είπε γιατί δεν της απάντησε.
«…γιατί ήταν λυπημένη»

Κώστα Φέρρη, πως φαντάζεσαι πως φτάσαμε από τον τράγο Διόνυσο στον τραγόπαπα;

Tο ζεϊμπέκικο έχει σχέση με τον Κρεμασμένο του Ταρώ. “Ό,τι είναι πάνω, είναι σαν κι αυτό που είναι κάτω”, και τούμπαλιν.

Τι είναι το σύμβολο του Κρεμασμένου σχετικά με το ζειμπέκικο? Διάβασα κάποιες ερμηνείες (υπάρχουν πολλές), και δεν είναι φανερό τι θέλεις να μου πεις εδώ. Παρακαλώ είναι δυνατόν να το πεις με απλά λόγια, με μια παράδειγμα?

Η παλικαριά στη Σμύρνη και η συναφής βιαιότητα
του κράτους στην ακμή του Πειραιά σφυρηλατούν
τον ορισμό του ρεμπέτικου στα χρόνια
που ανθεί. Η γλωσσική ανέλιξη συνδέεται
με την κοινωνική έκφανση του είδους.
Στο πρόσφατο βιβλίο του Βλησίδη “Όψεις”
αποτυπώνεται το περίγραμμα της ιδιομορφίας
που χαρακτηρίζει τη ζωή περιθωριακών ανθρώπων
στα μουσικά συμφραζόμενα.

Η λέξη τραγούδι είναι πράγματι παραφθορά της λέξης τραγωδία, η οποία έρχεται από την ωδή του τράγου (Διόνυσος κλπ). Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Πόντιοι δε λένε “τραγούδι” αλλά “τραγωδία”. Αυτό είναι ίσως ένδειξη ότι η λέξη τραγωδία έφθασε κάποτε να σημαίνει αυτό που σήμερα λέμε τραγούδι και έπειτα παραφθάρηκε.

Όσο για τη χαρά στο δημοτικό τραγούδι νομίζω ότι υπάρχει. Αλλά όχι στη μορφή της χαζοχαράς. Άλλο το ένα κι άλλο το άλλο. Χαρά δεν έχουμε μόνο όταν γελάμε. Ο έρωτας ας πούμε μπορεί να είναι χαρά και πόνος ταυτόχρονα. Στο γάμο τα τραγούδια που αναφέρετε είναι του αποχωρισμού, που φυσικά είναι λυπητερά. Υπάρχουν όμως “κανάκια”, παινέματα στους νεόνυμφους που έχουν ως στοιχείο τη χαρά. Κι αυτό το ένιωσα στο γάμο της αδερφής μου που της τραγουδήσαμε και τα λυπητερά και τα χαρούμενα. Επίσης υπάρχουν τραγούδια της άνοιξης, του Μάη, όπως και τραγούδια σατυρικά που είναι χαρούμενα. Ομολογώ πάντως πως αυτά που κυριαρχούν, τα τραγούδια του έρωτα, της ξενητειάς κλπ, έχουν καημό, σεβντά, ντέρτι, όχι όμως μελαγχολία, απελπισία κλπ. Και μιλάω πάντα για δημοτικά. Γιατί νομίζω σε ρεμπέτικα και λαϊκά αισθάνεσαι και τέτοια συναισθήματα.

Το ότι και σε χαρούμενες στιγμές θα πεις τραγούδια με καημό ή και λυπητερά (φυσικά όχι μοιρολόγια) και θα χορέψεις και ζεϊμπέκικο είναι προφανές για εμάς. Γιατί αυτά εκφράζουνε την ελληνική ψυχή διαχρονικά. Τον πόνο του έρωτα τον αισθάνεσαι σε ένα βαθμό ακόμα κι αν δεν είσαι ερωτευμένος. Απλά γιατί σε συγκινεί. Επίσης το να μοιράζεσαι τον πόνο σου στην παρέα σε δένει με τους άλλους. Γι’ αυτό ίσως μπορούμε και μας αρέσει να τραγουδάμε και να χορεύουμε πονεμένα τραγούδια ακόμα και σε χαρούμενες στιγμές.

To zeimbekiko einai ekfrasis olon ton estiseon apo tin acmi mexri tin paracmi,otan prosopika,akouoo tin eisagogi tou bouzoukiou kapiou tragoudiou pou exei sxesi me tin biopali mou kai exoo kanei kefali,kai sbinoun ta fota sto magazi,kati me epoxreonei na sikothoo,badizoo argos stin pista kai arxinoo ton meglevi giro pros aristera,me auton ton tropon mpenoo ston labirintho tis dikis mou skepseos euriskoo ta thiria pou katikoun mesa mou,ena ena ta antimetopoisoo,ta anagnorizoo,mazi tous filakismenos sto mialo mou pao empros kai opisten sto keli tis prosopikotitas mou,estatikos labenoo tis labomathies apoo ta thiria pou eplasa me ta lathi mou kai estanomai ton pono kai tin xara pou nikaoo ton eauton mou stin megaliteri klimaka,kai etsi ananeomenos epistrefo sto trapezi mou pinoo enan kafe kai feugoo gia tin epibiosi. . .Tora gia to filotimo ,einai discolo na eksigisoo,ala poles fores otan o bouzouksis san sinthima me perni xampari sto magazi kai afieroni ena zeimekiko gia parti mou xoris na to paraggilo vtrepome na min to paro kai tote to pernoo theamatiko gia na timisoo ton bouzouksi,kai tote kai autos fiteuei tis notes sta podiamou,diladi ola auta ek logou tou filotimou,mpikes Martha;

Εκπληκτική περιγραφή από τον Nicolaras!!

Theloo na katalabei H Martha oti merikes fores xoreuoume gia parti mas,ales fores xoreuoume gia kapion kai autos o xoros einai megalH timH,me ton idion tropo pou enas galos prosferei louloudia se mian kopela,o Hellinas prosferei ton xorotou.Lipon Martha ean kamia mera ena palikari sikothei kai xorepsei mono tou stin pista gia parti sou gia na ekdilosei ta estimata tou gia sena tha katalabeis tHn aksia toutis tHs timHs;Ean to katalabeis tote exeis filotimo.

Νικολάρα, και εμένα μου αρέσει πάρα πολύ η περιγραφή σου! Μου αρέσει ιδιαίτερα που οι Έλληνες προσφέρουν έναν χορό σ’ ένα άλλο άτομο σαν τα λουλούδια. Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ, αλλά στην άλλη πλευρά αναρωτιέμαι αν ίσως είναι και λίγο εξιδανίκευση, γιατί συχνές φορές άκουσα την γκρινιάρα που οι νέοι (??) δεν καταλαβαίνουν πια το ζεμπέκικο, το μυστικό του, τη μαγία του. Και πραγματικά σ’ ένα βίντεο έίδα ότι σήμερα χορεύουν όλοι μαζί σαν στο Disko, δηλαδή όλοι ταυτόχρονά και ο καθένας μόνος του. Μου λένε επίσης ότι σήμερα επίσης δεν ξέρουν πια το ρυθμό.

1 «Μου αρέσει»

[INDENT][INDENT][INDENT]MARQA,STHN KINHMATOGRAFIKH TENIA : REMPETIKO UPARCEI MIA SKHNH STHN OPOIA TO TRAGOUDI : STOU QWMA TO MAGAZI ,TO COREUAN OLOI MAZI KAI O KAQENAS MONACOS,MESA SE ENA NTEKE OPOTE AUTA POU PERIGRAFEIS DEN EINAI TIPOTA TO NEO.SHMERA PISTEUW POS EPIDH TA MAGAZIA EINAI MEGALA KAI OI PELATES POLLOI EINAI POLU DUSKOLO O MPOUZOUXHS NA PEXH GIA ENA ATOMO MONO, GIA AUTO POLLOI COREUOUN SUNCRONWS. PRAGMATIKWS STO DIKOMAS TO PERIBALON PARATHRW PWS H NEOLEA TO PERNEI TO ZEIMPEKIKO UPERBOLIKWS QEAMATIKO ME FIGOURES POU EKDILONOUN DUNAMH ALA CWRIS PAQOS EINAI ADUNATO NA COREUHS SUNEFIASMENH KURIAKH KAI NA GELAS.KURIE SWTO , OI GRAFIKOI CARAKTHRES POU BRHKA DEN UPARCOUN TONOI OUTE PNEUMATA GIAUTO GRAFW ME KEFALAIA GRAMMATA .EAN BRHTE LAQOS ORQOGRAFIKO EIMAI TRITH GENNEA GENNIMENEI STO EXWTERIKO.GIASAS,NIKOLARAS

[/INDENT][/INDENT][/INDENT]