Πω πω ρε Βασίλη, λες και ακούω τις σκέψεις μου παιγμένες στο όργανο! (Το ίδιο ισχύει και για άλλα που έχεις δημοσιεύσει, είτε γραπτά είτε μουσικά, απλώς κάποιες φορές μπορεί να έχεις διαλέξει περισσότερα ή διαφορετικά παραδείγματα απ’ όσα θα σκεφτόμουν εγώ - πάντως βλέπω μεγάλη σύγκιλση σκέψεων.)
Σχολιάκια:
- Το Όπου δεις δυο κυπαρίσσια είναι απτάλικο (ο χειρισμός της μελωδίας μέσα στον ρυθμό είναι παρόμοιος όπως στα Μάρμαρα της Πόλης και στης Τριανταφυλλιάς τα φύλλα [που λέει η Σαμίου]).
- Σχετικά με τον δεύτερο σκοπό του Γουέστ, βλ. και εδώ.
- Τον σκοπό του Νταβέλη τον ξέρω και με άλλο ληστρικό (άρα σχετικά πρόσφατο) τραγούδι, του Φώτη Γιαγκούλα. Στον ίδιο σκοπό μαθαίναμε στο Δημοτικό το -υποτίθεται- δημοτικοφανές Του Λεωνίδα το Σπαθί. Μ’ αυτά, μέχρι στιγμής, δεν αποδεικνύεται ότι ο σκοπός είναι προεπαναστατικός, αν και πιστεύω ότι θα πρέπει να είναι. Νομίζω ότι πρέπει να 'χει ηχογραφήσει κι ο Στασινόπουλος κάποιο τραγούδι στον ίδιο σκοπό, ίσως παλιότερο, αλλά δε θυμάμαι για σίγουρα.
- Πέρα από τη γενικότερη ομοιότητα όλων των σκοπών που παραθέτεις, συμπεριλαμβανομένου του τσάμικου, δε βρίσκω να υπάρχει κάποια στενότερη σχέση ανάμεσα στο τσάμικο και το τελευταίο ρεμπέτικο. Κλασικές κινήσεις του δρόμου, κοινές γενικά σε μεγάλο μέρος του ρεπερτορίου.