[/SIZE][/FONT]
Το τραγούδι εμφανίζεται σε αρκετά τούρκικα προγράμματα σε στυλ “Στην υγειά μας”, όπως τα παρακάτω:
Εύα[/FONT]
|
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 01:09 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 00:46 —
Λίγα ακόμα για την μπαλάντα της Zeynep:
Most of the ballads in TRT repertoire have own story on their origins. However, numbers of the
ones, the stories of which are known, are too limited. The ballad of Zeynep, which is registered in TRT
repertoire with number 331, is one of such ballads. Although there are different types of narrations
about this ballad, there are very few common points between them.It is needed to find out some factors
related to the identity of a ballad. In concern with the ballad in this study, it is required to put forward
some results about Zeynepʼs birth date and death date, her hometown and family, whom she got married, singing the elegy, collecting the ballad, deploy places. Has this elegy been sung upon the killing of
Zeynep or sung by someone who fell in love her but could not attain his desire? The folk have embraced
the ballad, the lyrics and melody of it have also been liked, and over time it has been accepted that the
story told in ballad has came true in its own region. Besides the ballad of Zeynep, with similar or different lyrics, is seen in some regions such as Elazığ, Kirkuk, even Macedonia. In this study, it has been
tried to clarify these issues by utilizing both from narrations and the lyrics of ballad and the findings
and thoughts have been given by evaluating the data.
Και για τους τουρκομαθείς της παρέας (Διόνυσε, που είσαι;; :089:
Όσο γλυκύτατος είναι ο γεράκος, άλλο τόσο είναι και η γατούλα του, που ήρθε να διαμαρτυρηθεί (με θετικό και γλυκό τρόπο) που την παράτησε για χάρη του δημοσιογράφου.
Δεν υπάρχει πλέον καμμία αμφιβολία για την προέλευση του τραγουδιού. Εντύπωση κάνει βέβαια, ότι στην τηλεόραση έχει αριθμό ταξινόμισης (331 !), κάτι που σίγουρα το μάθανε οι αρμόδιοι σε πανεπιστημιακό μάθημα. Όπως και στα δικά μας κανάλια…
Απ ό, τι μπορούσα να καταλάβω από το άρθρο (μεταφρασμένο με το googletranslate) το τραγούδι θεωρείται “δημοτικό” (“halk”, folk). 'Οσον αφορά τα λόγια υπάρχουν μερικές παραλλαγές, ανάλογα με το μέρος. Φαίνεται πως είναι γνωστό και στα Βαλκάνια:
Θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στο φίλο Kargad που ανέβασε αυτό το βίντεο.
Πιστεύω ότι θα έχουμε πολύ ουσιαστικές συζητήσεις στο φόρουμ.
Θα ήταν ωραίο να ανοίξουμε ένα θέμα με διάφορα τέτοια τραγούδια που έχουν ρίζες από παλιά.
Λοιπόν, αυτό που είχα ακούσει ήταν πράγματι με τον Ερκάν Ογούρ. Μπράβο Καργαδ!
Και πράγματι εδώ δεν είναι πεντάρι όπως ο Τεκετζής αλλά πολύ πιο σύνθετος ρυθμός, δεκαπεντάρι. Για να είμαι ειλικρινής θα το έλεγα μάλλον 233232 παρά 233223. Δεν ξέρω αν είναι θέμα ερμηνείας, ή αν υπάρχουν πολλές εκδοχές, ή αν απλώς δεν το ακούω σωστά. Από τον παππούλη του ντοκιμαντέρ δεν καταλαβαίνω το ρυθμό (βαράει στα «1» τη γάτα του αλλά δεν ακούγεται, χώρια που θα μπορούσαν να σβήσουν το μουσικό χαλί την ώρα που τραγουδάει), αλλά σίγουρα κι εκεί είναι σύνθετος, όχι απλό πεντάρι.
Φαίνεται πως ο Τεκετζής είναι απλουστευμένη εκδοχή αυτής της μελωδίας με τον περίπλοκο ρυθμό: το 15ρι εξομαλύνεται σε 5ρι και αυτό που μένει -σαν ανάμνηση- από το αρχικά πολυσύνθετο μέτρο είναι το γεγονός ότι η εισαγωγή του ελληνικού αλλάζει σε 9ρι.
Γειά χαρά και από μένα!
Πράγματι ,όπως είπαν και κάποιοι ο «Τεκετζής» είναι σαφώς στην εισαγωγή και το ταξίμι 5/8=(2+3)/8 και στο τραγούδι 9/8=(2+3+2+2)/8.
Ως προς το χορό, από όσους έχω δει να το χορεύουν, το πάνε αντικριστά.
Ως προς την «κλοπή-αντιγραφή» του Περιστέρη έχω αρκετούς ενδοιασμούς στο κατά πόσο μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο:
Σίγουρα το α’ μισό του canto του Τεκετζή είναι ίδιο με το τούρκικο κομμάτι (σε διαφορετικό ρυθμό). Ωστόσο αν ακούσει προσεκτικά κανείς το β’ μισό δεν είναι ίδιο - κινείται βέβαια στο ίδιο 5χ, το 5χ-Χουσεϊνί-, αλλά είναι άλλες οι φράσεις.
Είναι γνωστό σε όσους έχουν ασχοληθεί με τα μακάμ ότι η ταυτότητα ενός μακάμ καθορίζεται σε σημαντικό βαθμό από χαρακτηριστικές φράσεις-και όχι μόνο-, οι οποίες αρκετές φορές είναι σχεδόν ίδιες σε διαφορετικά κομμάτια…Αυτό παρατηρείται ακόμα και στο ρεπερτόριο του ρεμπέτικου και πιο ανάγλυφα στους αμανέδες …Το φαινόμενο αυτό δεν αποτελεί αντιγραφή-κλοπή, αλλά θα έλεγε κανείς μια ταυτοποίηση του μακαμιού, δηλ. αυτές οι φράσεις το κάνουν αναγνωρίσιμο.
Νομίζω ότι κάλλιστα μπορεί να αποτελεί μια τέτοια περίπτωση ο «Τεκετζής» ως προς το κοινό μέρος.
Επίσης, σε intro+canto η μελωδία κινείται καθοδικά στην κλίμακα του μακάμ Χουσεϊνί και επιπρόσθετα υπάρχει το ταξίμι στην κλίμακα του μακάμ Καρτσιγιάρ.
Ο συνδυασμός αυτών των συμπεριφορών της μελωδίας συνιστούν ένα μακάμ που λέγεται Γκιουλιζάρ.
Συνεπώς, ο «Τεκετζής» ακολουθεί το μακάμ Γκιουλιζάρ, ενώ το «Zeynebim»το μακάμ Χουσεϊνί .
το α` μισό του canto ίδιο (αλλά σε διαφορετικό ρυθμό, όπως και το υπόλοιπο κομμάτι)
το β` μισό του canto άλλο
intro νέα μελωδία
ταξίμι επιπλέον στοιχείο
Άρα ο Περιστέρης δημιούργησε ένα νέο κομμάτι που πιθανότατα έχει επιρροές…
Από συντονιστική ομάδα:
Μερικά εμβόλιμα μηνύματα για το ρυθμό του «Ωφ αμάν (Πίνω και μεθώ)» μεταφέρθηκαν σε νέο νήμα.
Α μπα; Δηλαδή όταν έχουμε εναλλαγή μεταξύ Χουσεϊνί και Καρτζιγιάρ σ’ ένα κομμάτι, το όλον ονομάζεται μακάμ Γκιουλιζάρ;
Πολύ ενδιαφέρον. Πρώτη φορά το ακούω, κι όμως, πρέπει να είναι πολύ πιο συνηθισμένο από το καθαρό Καρτζιγιάρ. Σχεδόν κάθε τραγούδι Καρτζιγιάρ που ξέρω περνάει και από Χουσεϊνί για λίγο ή για περισσότερο: Πέργαμος, Τι σε μέλει εσένανε κλπ…
Πράγματι Pepe, το “Τι σε μέλλει εσένανε” είναι Γκιουλιζάρ κ.α. Από την όποια εμπειρία διαθέτω, θα έλεγα ότι δεν είναι και πάρα πολλά τα κομμάτια… Πιο συγκεκριμένα όταν η μελωδία κινείται στην κλίμακα του μακάμ Χουσεϊνί, αυτή εισέρχεται στα ψηλά, χωρίς όμως να πρόκειται για Μουχαγιέρ -οριακά αυτό -, και καταλήγει στη βάση με τον τρόπο του Χουσεϊνί. Στη συνέχεια η μελωδία κινείται στην κλίμακα του μακάμ Καρτσιγιάρ και καταλήγει στη βάση με τον τρόπο του Καρτσιγιάρ. Τέλος ,συνήθως χρησιμοποιείται ξανά η κλίμακα του μακάμ του Χουσεϊνί. Χοντροκομμένα αυτή είναι η μελωδική ανάπτυξη στο μακάμ Γκιουλιζάρ.
Μιλώντας πάντα για λαϊκή μουσική: πολλά μπορεί να μην είναι, αλλά και πάλι περισσότερα από τα καθαρά Καρτζιγιάρ. Τουλάχιστον όσα μπορώ προχείρως να θυμηθώ…
Νομίζω πάντως ότι στο μακάμ Καρτσιγιάρ τις περισσότερες φορές , στη λαϊκή μουσική και όχι μόνο, εμφανίζεται η 5η βαθμίδα σε αναίρεση, που τότε ενεργοποιείται η λογική του Χουσεϊνι (παροδική συμπεριφορά της μελωδίας), χωρίς όμως να καταλήγει στη βάση με τον τρόπο αυτού, αλλά με τον τρόπο του Καρτσιγιάρ. Εδώ είναι η λεπτή και μια από τις σημαντικές διαφορές του Γκιουλιζάρ με το Καρτσιγιάρ. Οπότε ,για παράδειγμα η Πέργαμος θα έλεγα ότι δεν είναι Γκιουλιζάρ, αλλά Καρτσιγιάρ.
Πράγμα που σημαίνει ότι αρκετά από αυτά που πιθανόν να έχουμε στο νου μας για Γκιουλιζάρ, μάλλον εξακολουθούν να είναι Καρτσιγιάρ.
ΥΓ:Δύσκολες, αλλά πολύ ενδιαφέρουσες κουβέντες αυτές σχετικά με τα μακάμς, καθ`ότι υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες που πρέπει να ειπωθούν και είναι καθοριστικές… Νομίζω όμως ότι μάλλον κουράζει τους περισσότερους…
Σπύρο, πάντα κάποια θέματα θα είναι κάπως βαρετά για κάποιους, άλλα θα είναι βαρετά για κάποιους άλλους. Ο καθένας μας επιλέγει και διαβάζει διεξοδικότερα εκείνα τα θέματα που τον ενδιαφέρουν, ρίχνοντας μόνο μία φευγαλέα ματιά σε εκείνα που τον κουράζουν. Μην ανησυχείς, δεν είναι καθόλου λίγοι εκείνοι που ταυτίζονται μαζί σου, βρίσκοντας τέτοιες συζητήσεις ενδιαφέρουσες.
Καλησπέρα, θα μπορούσε κάποιος να βοηθήσει με τις νότες στον δεύτερο στίχο στο κατέβασμα? Οι παρτιτούρες που έχουν αναφερθεί πιο πάνω για κάποιο λόγο δεν ανοίγουν. Ευχαριστώ!
:089:
