Δεν είχα βάλει κάποιο ποστ εδώ, κατά την έκδοση του βιβλίου, για αρκετούς λόγους…
Βλέποντας όμως τα σχόλιά σας, ας παραθέσω αυτό που έστειλα στο rebetiko.sealabs.net/ σε κάποιους που βρήκαν ενδιαφέρον το βιβλίο :
Στο βιβλίο “Σταύρος Παντελίδης (1891-1956) - Ένας Σμυρνιός συνθέτης του ρεμπέτικου”, του Βασίλη Πετρόχειλου (συγγενή του Παντελίδη), περιέχονται βιογραφικά στοιχεία, σχόλια και μαρτυρίες από άλλους δημιουργούς και ερευνητές, παρτιτούρες με σημειώσεις του συνθέτη, ντοκουμέντα αλληλογραφίας με εταιρίες δίσκων, ιδιωτικά συμφωνητικά μεταξύ δημιουργών, καθώς και λίστα με τα 123 ηχογραφημένα τραγούδια του (σε αλφαβητική σειρά με χρονολογία και ερμηνευτή, μα δίχως κωδικούς κυκλοφορίας). — Αν και αναφέρει ο συγγραφέας στο τέλος, πως το σύνολο των τραγουδιών είναι 423.
Επικεντρώνεται στην αναφορά-“έρευνα” περί πιθανής πατρότητας -με μόνο στοιχείο το γραφικό χαρακτήρα τού Παντελίδη πάνω σε παρτιτούρες- για αρκετά πολύ γνωστά τραγούδια (Τρελλός τσιγγάνος, Ασε με-άσε με, Συννεφιασμένη Κυριακή, Νταγκα-ντου το καμπανάκι, Το πλουσιόπαιδο, Σταλαγματιά, Μια γυναίκα-δυο άντρες, Βαλίτσες, Ομορφη θεσσαλονίκη, Παπατζήδες, Ο φιγουρατζής… κλπ!!!)
Ίσως το ενδιαφέρον για κάποιον μουσικό, είναι το κεφάλαιο με τις μουσικές γνώσεις του συνθέτη και την ευκολία να γράφει και να εναλλάσσει τους μουσικούς δρόμους (με παραδείγματα πάνω σε πεντάγραμμο).
Το βιβλίο είναι 272 σελίδων (με μεγάλα γράμματα), πρόχειρης εκτυπωτικής εργασίας -κρίμα, “καίγονται” τα φωτογραφικά ντοκουμέντα. Γενικά, “οικονομικής” έκδοσης, αλλά με αξία 28,22 ευρώ.
Δεν κάνω κάνα άλλο σχόλιο…
ΥΓ: Καλά, ο συγγενής, αν και μουσικός, δεν γνωρίζει πως οι σπουδαιότεροι συνθέτες μας δεν ήξεραν νότες;;;; (μην πω και γράμματα…). Δεν ξέρει πως την περίοδο της άνθησης του “κλασικού ρεμπέτικου” πολλοί Σμυρνιοί μουσικοί μπήκαν λίγο στο περιθώριο και έβγαζαν χρήματα πρωτογράφοντας ή/και μεταγράφοντας για την εταιρία, το εργοστάσιο, το στούντιο, τη λογοκρισία παρτιτούρες; Πως ήταν οι περισσότεροι Σμυρνιοί, αν όχι όλοι, σπουδασμένοι και είχαν πάντα ισχυρό λόγο στις εταιρίες;