Δεν με βοήθησες ούτε κατάλαβα ότι είχες την διάθεση.
- Προσπαθώ να μεταφράσω κάποιους στίχους (ή μέρος των στίχων) στα γερμανικά κι όταν θα τελειώσω, θα σας ενημέρωσω αναλυτικά για αυτή την εργασία μου. Πάνω-κάτω 70 τραγούδια.
Δεν είμαι όμως τόσο δυνατός στα γερμανικά και η γυναίκα μου που είναι, υστερεί στα ελληνικά της. Γι αυτό ζητώ και την βοήθειά σας συχνά-πυκνά, ώστε η τελική επιμέλεια από τους ειδικούς να μην κοστίσει σε χρόνο και χρήμα.
-Τ.Ε.Ι. έχω τελειώσει Σ.Δ.Ο. – Διοίκηση Επιχειρήσεων. Δεν είχα ανάλογους τίτλους και σπουδές σε σχέση με τα πράγματα που ασχολούμαι (έρευνα, μουσική, μουσικοπαιδαγωγική…) αλλά η Γερμανία δίνει την δυνατότητα για πολλά σεμινάρια και περαιτέρω εκπαίδευση και με τα χρόνια απέκτησα κάποια «χαρτιά». Δια βίου μάθηση.
Έχω και μια ιστοσελίδα, όπου μπορείς να ρίξεις μια ματιά. Είναι ανημέρωτη όσον αφορά τις επόμενες δραστηριότητες αλλά κάτι θα δεις. Paradoxon-klangorchester.de
Ελπίζω να την ενημερώσω τώρα τις γιορτές, που θα είναι και η γυναίκα μου όλη μέρα στο σπίτι (δασκάλα) γιατί μεγαλώνω παράλληλα και ένα παιδάκι 17 μηνών και όπως καταλαβαίνεις δεν μένει χρόνος (και δεν είμαι και o μικρότερος πλέον).
Δεν τίθεται θέμα επιλογής: ένας είναι ο ορθός τύπος (“ματαείχα”).
Ως προς το “ιδεί” ή “δει”, αναλόγως τι ακούγεται: εάν ακούγεται το “ι”, τότε “ιδεί”, εάν όχι, τότε “δει”.
Ναι, ακούγεται «ιδεί», όπως και αρχικά είχα γράψει και έτσι κατέγραψα και τον στίχο… Με βάζει σε σκέψεις όμως και η άποψη του Γιάννης Ανώνυμος, ως προς τον τονισμό στο «α» γιατί έτσι πραγματικά ακούγεται.
Βέβαια και άλλες πολλές λέξεις τονίζονται αλλού όταν τραγουδιούνται χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να τους αλλάξουμε την ορθογραφία.
Βασικά αυτή είναι η σωστή απάντηση.
Ματά δεν είναι λέξη. Όπως για παράδειγμα δεν υπάρχει λέξη ξε. Ματαβλέπω, και όχι ματά βλέπω, όπως ξεγράφω και όχι ξε γράφω.
(Αν είναι να το φιλολογήσουμε το πράγμα, αυτά είναι αχώριστα μόρια, δηλαδή “λέξεις” που δεν απαντούν ποτέ αυτοτελώς αλλά μόνο ως συνθετικά άλλων, σύνθετων, λέξεων.)
Ωστόσο, δύο παρατηρήσεις:
α) «ματαείχα δει» μου ακούγεται κάπως ασυνήθιστο. Όχι ως προς τον τονισμό ή την παρουσία/απουσία του κάθε [i] και του κάθε φθόγγου γενικότερα, αλλά γιατί θα περίμενε κανείς μάλλον «είχα ματαδεί». Αλλά αν έτσι το λέει, πάσο.
β)
Και το μέτρο προς τα κει μας πάει:
τάτα τάτα τα / τάτα τάτα τα
(δε ματάχα δει / δε ματάχα δει)
και όχι
τάτα τατάτα τα / τάτα τατάτα τα
(δε ματαείχα δει / δε ματαείχα δει)
Θα γράψεις ματάχα (μονορούφι, χωρίς απόστροφο) ή ματάειχα (με ει) ανάλογα με το τι ακούς να λέει ο άνθρωπος, και αντίστοιχα δει ή ιδεί.
Και εφόσον λες ότι ακούγεται [ματαϊχαϊδεί], τελικά η σωστή γραφή είναι ματάειχα ιδεί.
Ως προς τη λυγερή:
Γερμανικά δεν ξέρω. Ωστόσο δε μου φαίνεται περίεργο να μην υπάρχει η λέξη στα γερμανικά, συμβαίνει αυτό με λέξεις έντονου συναισθηματικού και υποκειμενικού φορτίου. Από το να γράψεις παραγράφους εξηγώντας, το καλύτερο μού φαίνεται να βάλεις μια γερμανική λέξη που έστω και με πολύ χαλαρή αντιστοιχία να σημαίνει όμορφη κοπέλα. Τώρα αν είναι όμορφη γι’ αυτό ή για κείνο το χαρακτηριστικό της, λίγο ενδιαφέρει. (Προφανώς δε θα βάλεις καμιά λέξη που να σημαίνει «χοντρή και όμορφη», ντάξει!)
Άλλωστε στα δημοτικά πολύ συχνά λένε «λυγερή» εννοώντας στην ουσία απλώς «κοπέλα».
Ξέρουμε κάποια λέξη που να σημαίνει κοπέλα, να υπονοεί ότι είναι και όμορφη, και να τη χρησιμοποιούν περισσότερο οι χωριάτες και οι ποιητές και λιγότερο οι ομιλητές της στάνταρ σχολικής γερμανικής; Αυτήν θέλουμε.
Ο Περικλής με σπρώχνει προς το Maedelein. Είναι σαφώς ποιητικότερη από το Maedchen ή το junge Frau, χωρίς να “λογιοφέρνει”.
Maedelein όμως Νίκο, είναι περισσότερο το κορίτσι, η κοπελίτσα. Η λυγερή είναι κάτι παραπάνω «…γέρνει η κορφάδα της» που λέει και το τραγούδι.
anmutiges Maedchen oder Maegdelein νομίζω πλησιάζει περισσότερο… ή χαριτωμένη.
Έτσι μου λέει και η γυναίκα μου, που είναι δασκάλα, έχει γεννηθεί σε χωριό και η μάνα της είναι Γερμανίδα 
Ωχ, φυσικά, Maegdelein και όχι Maedelein! Σε λεξικό μου μέσων 20ού αιώνα η λέξη αποδίδεται ως Μειρακίσκη, Κορίσκη (η κοπελούδα, το κοριτσάκι). Το “χαριτωμένο” δεν εμπεριέχεται αλλά βεβαίως υπονοείται. Θυμίζω: “Ich ging einmal spazieren mit einem Maegdelein. Ich kaufte ihr ein Huetchen, das Huetchen war zu klein κλπ.”. Νομίζω, τίποτα παραπάνω δεν είναι η Λυγερή. Αν γέρνει η κορφάδα της, αυτό γίνεται από εγγενή χάρη. Το κάτι παραπάνω, δηλαδή, είναι η γερμένη κεφαλή, όχι η λέξη “λυγερή”.
Έτσι κατέληξε το κείμενο, μετά από τις τοποθετήσεις σας:
[i]«Δεν ματάειχα ιδεί σαν τέτοια λυγερή»
"Ich hatte noch nie so ein (anmutiges) Maegdelein gesehen“ [/i]
Με αυτές τίς λέξεις Κώστα???
….Biene/Bienchen… Leckerli ….Mietze…Schaetzchen/Schaetzelein
Από συντονιστή: Κώστα, προσπάθησε όταν πληκτρολογείς Γερμανικά να χρησιμοποιείς αγγλικό πληκτρολόγιο. Οι γερμανικές γραμματοσειρές δεν αναγνωρίζονται πλήρως από τον κειμενογράφο μας.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 19:48 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 19:16 —
Biene…Bienhen…Schaetzchen…Schaetzelein…
Ελπίζω τώρα να διαβάζονται…
( δέν το ηξερα αυτό με τα Γερμανικά γράμματα!!!)
Διαβάζονται, ναι, αλλά τα είχα ήδη διορθώσει.
:019:
Καθώς και Maeuschen, Braut, Torte, ή και Luder!
(εκτός θέματος, βέβαια, αλλά) Κώστα και Κώστα, η λέξη Zahn (Der Zahn, καλέ, κανονικό δόντι), που ήταν της μόδας όταν ήμουν φοιτητής τη δεκαετία ΄60), χρησιμοποιείται ακόμα, ή ξεχάστηκε; Σήμαινε την γκόμενα, γενικώς. Τη γκόμενα, τη για “κακούς σκοπούς” κατάλληλη, που έλεγε και ένας ξάδερφός μου.
Εγώ πρώτη φορά το ακούω Νίκο.Η κάθε εποχή “γεννάει” τις δικές της εκφράσεις,λέξεις.Ισως ομως να το λένε και σήμερα.
Ήταν και ΝΔ Γερμανία, Μπαντέντσα που λένε…
Ούτε κι εγώ το έχω ακούσει, Νίκο.
Έχω ακούσει ότι την δεκαετία του ΄70, όταν πέρναγε κάποια γκομενάρα, λέγανε “Was fuer ein steiler Zahn ist das!!!”
Σήμερα συννηθίζονται τα: meine Perle (το γκομενάκι μου), eine Tussi (also, keine intellektuelle Studentin)
Επομένως, σκάρτες δύο δεκαετίες κράτησε η μόδα. Εμείς πάντως, αντί με st-ορθογραφούσαμε τη λέξη με g- :089: