"Θα κατέβω στου Τσελέπη..." - Με ζουρνάδες και νταούλια

Δεν ξερω τον τιτλο αυτου του τραγουδιου ουτε ολους τους στιχους.
Το μονο που εχω σιγκρατησει, αν βοηθαει καπως, ειναι το παρακατω:

“Θα κατεβω στου Τσελεπη μες τον Πειραια
και θα αναψω φινο γλεντι σε ολη τη μαγκια
με ομορφα κοριτσια θελω να γλεντω…”

Ξερει κανεις σας τους στιχους μπας και το βγαλω;;;

Με ζουρνάδες και νταούλια, Παναγιώτης Τούντας (1934)
Ρίτα Αμπατζή (Υπάρχει και με το Στελλάκη, και πρέπει να έχει κάποιες μικρές διαφορές στους στίχους, αν θυμάμαι καλά…)

Πήρα δεκαοχτώ χιλιάδες απ’ το μπακαρά,
να γλεντήσω με ζουρνάδες θέλω μια βραδιά.

Με ζουρνάδες με νταούλια και καλό κρασί,
βρ’ αμάν κι όμορφες κοπέλες θέλω μια ζωή χρυσή!
Ααα! Ω ώπα!
Κι όμορφες κοπέλες θέλω μια ζωή χρυσή,
μια Αθηναία, μια Σμυρνιά και μια Συριανή, βρ’ αμάν
θέλω κι απ’ την Πόλη να’ χω μια Ταταυλιανή.

Τις ταβέρνες όλες βόλτα θα τις πάρω και θα πιω
και θ’ αρχίσω σαν και πρώτα πάλι να μεθώ.

Με ζουρνάδες με νταούλια και καλό κρασί,
βρ’ αμάν κι όμορφες κοπέλες θέλω μια ζωή χρυσή!
Ααα! Ω ώπα!
Κι όμορφες κοπέλες θέλω μια ζωή χρυσή,
μια Αθηναία, μια Σμυρνιά και μια Συριανή, βρ’ αμάν
θέλω κι απ’ την Πόλη να’ χω μια Ταταυλιανή.

Θα κατέβω στου Τσελεπή, μες τον Πειραιά
και θ’ ανάψω φίνο γλέντι, σ’ όλη τη μαγκιά.

Με ζουρνάδες με νταούλια και καλό κρασί,
βρ’ αμάν κι όμορφες κοπέλες θέλω μια ζωή χρυσή!
Ααα! Ω ώπα!
Κι όμορφες κοπέλες θέλω μια ζωή χρυσή,
μια Αθηναία, μια Σμυρνιά και μια Συριανή, βρ’ αμάν
θέλω κι απ’ την Πόλη να’ χω μια Ταταυλιανή.

Ευχαριστω, Χασκιλ. :slight_smile:

Μια που είδα τη λέξη «μπακαράς» στο τραγούδι, στο αντίστοιχο λήμμα στο Ρεμπέτικο Γλωσσάρι διαβάζουμε: «στην αργκό, είναι είδος τυχερού παιχνιδιού που παίζεται με τραπουλόχαρτα».

Δεν είναι όμως λέξη της αργκό (για αυτό και δεν λημματογραφείται στα Λεξικά της Πιάτσας), ώστε μάλιστα στην αργκό να έχει τη σημασία αυτή. Μία είναι η σημασία, αυτή που έχουν τα συμβατικά λεξικά.

Οπότε, προτείνω το λήμμα να γίνει: «είδος τυχερού παιχνιδιού που παίζεται με τραπουλόχαρτα»

1 «Μου αρέσει»

Δεν έχει μία μόνο σημασία η λέξη «μπακαρά» ή «μπακαράς».

Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μου εμένα τουλάχιστον, με το άκουσμα της λέξης, είναι μια ποικιλία τριανταφυλλιάς που φέρει το όνομα μπακαρά, σε σκούρο κόκκινο χρώμα που είχαμε στο πατρικό μας.

Μετά, άκουσα και για τα κρύσταλλα μπακαρά, εκ Γαλλίας προερχόμενα.
Μάλιστα, είχα διαβάσει για τα ποτήρια μπακαρά που είχε γνωστός πολιτικός ο οποίος κατέληξε στη φυλακή, βγήκε μετά, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας…

Να διορθώσω λοιπόν το «της αργκό» σχετικά με την άλλη, την τρίτη σημασία της λέξης, αλλά καλό είναι να γνωρίζουμε και τις άλλες σημασίες που συνυπάρχουν στη λέξη, επίσης, στις ημέρες μας και ίσως είναι πιο γνωστές ευρύτερα, από τη χαρτοπαικτική σημασία της λέξης.

Τότε, επί των άλλων σημασιών φαίνεται πως είναι ανενημέρωτα τα σύγχρονα λεξικά μας (ΜΗΛΝΕΓ, Μείζον Φυτράκη, Λεξικό Τριανταφυλλίδη, Χρηστικό Ακαδημίας, Μπαμπινιώτη) τα οποία έχουν αποκλειστικά και μόνο το χαρτοπαικτικό παιχνίδι, το οποίο και άμεσα μας ενδιαφέρει, καθώς μιλάμε για “τον” μπακαρά.

ΥΓ: τα κρύσταλλα μπακαρά είναι άλλη λέξη (baccarat)

1 «Μου αρέσει»

Αφήνοντας απέξω –κυρίως επειδή δεν ενδιαφέρουν εδώ το θέμα μας -
ποικιλίες τριανταφυλλιάς, κρύσταλλα πολυτελείας, πολυελαίους, ποτήρια, ακόμα και αρώματα, όλα αυτά επίσης φέροντα την ονομασία «μπακαρά» και απολύτως όμως υπαρκτά [άσχετα αν δεν απαντούν στα λεξικά]

παρατηρούμε πως και οι δυο τύποι baccara / baccarat απαντούν, όπως άλλωστε φαίνεται και από τα παραδείγματα που χρησιμοποιούνται:

Όσο για ετυμολογία, εδώ παραπέμπει στο προβηγγιανό bacarra, που σημαίνει «χαρτοπαίγνιο», δάνειο από το ισπανικό baraja, ένα είδος χαρτοπαίγνιου και το αντίστοιχο ρ. barajar.

Πάντως η ισχυρή γραφή φαίνεται πως είναι χωρίς τελικό «t», ενώ η γραφή με το τελικό «t» επιφυλάσσεται για τα κρύσταλλα (τα “κρυστάλλινα σκεύη του Βακκαρά” βλ.https://books.google.gr/books?id=cl9YAAAAcAAJ&pg=PA255&dq=“βακκαρά”&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwjCyfm96oTtAhV-CRAIHfBKBqUQ6AEwAHoECAQQAg#v=onepage&q=“βακκαρά”&f=false

Εδώ αξιανάγνωστη -και εξαντλητική για την εποχή- λεξιλογική ανάλυση από το 1892

(σελ. 207-8)

https://books.googleusercontent.com/books/content?req=AKW5QaeF5MXCOOAeKom4XjN5MIP9ZfgYhSdbtUay1xdOOz3wXVjfOtPxJQna6d76Ay2ivrTc8tg7QMr7C_nq7crYL8uZyI2YkXJD6bTLCIRdmTIejBT848dCCw7cKA7tfXpVTV5prfAWPnHdAqEvGt746agnysxqvvWC8R_pI0cH_fyoJbMJHEmdZB6ALc8ywJikOKGjJSVoK14P5QomFSxOshZs5lW8djzQaGue0Fj3nwpTiZlv6ml2QUNZ4GPXQN0CtQGkcrNkMOouKjQMybS6vjFg2AEADw

Α, τώρα βλέπω ότι και ο Ηπίτης το φέρει διττώς:
https://books.google.gr/books?id=FZucBAAAQBAJ&pg=PA218&dq="βακκαράς"&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwili-Sv64TtAhWHlYsKHYZlARcQ6AEwBXoECAUQAg#v=onepage&q="βακκαράς"&f=false

Πάντως, το Γαλλοελληνικό Λαρούς-Πατάκη, με δύο λέξεις (baccara: ο μπακαράς, Baccarat: τα κρύσταλλα)