Με ζουρνάδες και νταούλια, Παναγιώτης Τούντας (1934)
Ρίτα Αμπατζή (Υπάρχει και με το Στελλάκη, και πρέπει να έχει κάποιες μικρές διαφορές στους στίχους, αν θυμάμαι καλά…)
Πήρα δεκαοχτώ χιλιάδες απ’ το μπακαρά,
να γλεντήσω με ζουρνάδες θέλω μια βραδιά.
Με ζουρνάδες με νταούλια και καλό κρασί,
βρ’ αμάν κι όμορφες κοπέλες θέλω μια ζωή χρυσή!
Ααα! Ω ώπα!
Κι όμορφες κοπέλες θέλω μια ζωή χρυσή,
μια Αθηναία, μια Σμυρνιά και μια Συριανή, βρ’ αμάν
θέλω κι απ’ την Πόλη να’ χω μια Ταταυλιανή.
Τις ταβέρνες όλες βόλτα θα τις πάρω και θα πιω
και θ’ αρχίσω σαν και πρώτα πάλι να μεθώ.
Με ζουρνάδες με νταούλια και καλό κρασί,
βρ’ αμάν κι όμορφες κοπέλες θέλω μια ζωή χρυσή!
Ααα! Ω ώπα!
Κι όμορφες κοπέλες θέλω μια ζωή χρυσή,
μια Αθηναία, μια Σμυρνιά και μια Συριανή, βρ’ αμάν
θέλω κι απ’ την Πόλη να’ χω μια Ταταυλιανή.
Θα κατέβω στου Τσελεπή, μες τον Πειραιά
και θ’ ανάψω φίνο γλέντι, σ’ όλη τη μαγκιά.
Με ζουρνάδες με νταούλια και καλό κρασί,
βρ’ αμάν κι όμορφες κοπέλες θέλω μια ζωή χρυσή!
Ααα! Ω ώπα!
Κι όμορφες κοπέλες θέλω μια ζωή χρυσή,
μια Αθηναία, μια Σμυρνιά και μια Συριανή, βρ’ αμάν
θέλω κι απ’ την Πόλη να’ χω μια Ταταυλιανή.