I Go Around Drinking Raki - Μεγάλη ψηφιακή συλλογή των ηχογραφήσεων του Μάρκου Μέλκον

I Go Around Drinking Raki: 1940s​-​50s Recordings in New York City

Από την περιγραφή της δημοσίευσης:

On November 10, 1922 in Boston, Melkon Alemsherian formally filed his Declaration of Intent to become a naturalized citizen of the United States of America. His paperwork showed that he was born May 2, 1894. (He later gave his year of birth as 1895.) He had, he said, arrived at Ellis Island on February 10, 1920 from Piraeus, Greece, having been born and raised in the cosmopolitan port city of Smyrna (now Izmir), Turkey. His daughter Rose later said that he had fled Smyrna as a teenager in order to avoid military conscription and had worked as a musician in Athens before arriving in the U.S. Although he was Armenian, through much of his professional life, he used the Greek-sounding stage name Marko Melkon. By his late 10s, he was already a professional musician.

He made few appearances on discs in the early 20s, recording three sides for M.G. Parsekian’s West Hoboken label and one side as the flip side for a self-released disc by the Boston violinist Harry Hasekian. And he apparently befriended the Turkish-born Greek oudist and singer Achileas Poulos, who also recorded for Parsekian’s label. When Melkon returned to Greece in late 1928, he brought back with him a wife, Azad Kamoogian, an Armenian ten years his junior, and also from Smyrna. In the notes to Harold Hagopian’s 1996 CD release of Melkon’s recordings on the Traditional Crossroad label, Melkon’s daughter Rose recounts that Poulos was best man at their wedding. When the couple arrived home to New York City, on January 2, 1929, Melkon gave his address as 383 3rd Avenue in New York - the address of the Vartesian Brothers jewelry and watch repair shop, where his close friend and collaborator violinist Nishan Sedefjian was employed as a diamond setter, and which was the home office of the Pharos Record Company (which, as it happens, had acquired and reissued the M.G. Parsekian catalog from earlier in the decade.)

In the early years of the Depression, Melkon ran the Dexter Music and Radio shop on Mt. Auburn St in Watertown, Massachusetts, where he sold records and equipment as well as repairing vacuum cleaners. On February 15, 1937, he recorded a single disc under the supervision of Tetos Demetriades for Victor Records’ Orthophonic subsidiary. (Demetriades, a fascinating character himself with an excellent ear, was a key figure in the publication and proliferation of Greek music in New York during the 1920s-50s, publishing discs on Orthophonic recorded locally by Marika Papagika, Alexis Zoumbas, George Katsaros, Kostas Gadinis, Anthony Sakellariou, and the Cretian singer Charilaos who Melkon accompanied, as well as issuing imported recordings by Rosa Eskenazi, Rita Abatzi, Kostas Roukounas, and many others.) That disc, “Oglan Oglan” backed with an oud improvisation in maqam hijazkar, sold well and paved the way for the next stage of Melkon’s recording career.

In the early 1940s, the Albanian singer Adjin Asllan re-started his Me Re label, quickly changing the name to Balkan and forming a partnership with the Bulgarian violinist Nick Doneff and, for a short time, the Greek accordionist John Gianaros. Melkon recorded at least 48 sides under his own name for the network of labels that they founded - Balkan, Metropolitan, and Kaliphon - and performed on dozens of discs as accompanist for other performers including Virginia Magidou, Victoria Hazan, Vahit Artan, Zeki Arikan, Ali Fasih Tekin, and others.

Through the 1940s and early 50s, his fame grew, and he performed constantly at the “oriental” nightclubs on New York’s 8th Avenue - the Brittania, Egyptian Gardens, and Port Said - as well as at the Armenian resorts in Asbury Park (the Fenimore Hotel) and the Catskills (Tannersville Bar, Washington Irving Hotel, Clinton Hotel) and in Wayne, Michigan.

A heart attack in 1952 curtailed his playing significantly. He was forced to take a full year off work and to quit drinking and smoking. A consummate entertainer and a life-long denizen of the nightlife with a strong affinity for alcohol and marijuana (a close pal of Ioannis “Jack Gregory” Halikias, the bouzouki player, bookee, and weed dealer), it was a blow. He found himself performing mainly at weekend picnics of aging Armenians.

In 1958, he had a final burst of success with the release of an LP, HiFi Adventures in Asia Minor, released by the Decca label not only in the U.S. but also in Canada and Brazil. Although the cover capitalizes on the bellydance fad of the time, with Melkon looking distinctly out of place and silly, the performances, including the standard Jazayeer and Edward Bogosian’s “Sood E Sood E” are strong. It would, however, turn out to be his swan song.

His heart failed at home in Astoria, Queens in April of 1963

Συντελεστές

Oud and lead vocals by Marko Melkon Alemsherian
Violins by Nishan Sedefjian, Nick Doneff, and Alex Zervas
Kanun by Garbis Bakirgian
Second vocal on track 16 by Kanuni Garbis
Second vocal on track 17 by Victoria Hazan

Transfers and restoration from the original 78rpm discs by Ian Nagoski

Χμμμ…. Ενδιαφέρον! Όμως, έχω μάθει να προσεγγίζω οτιδήποτε του Ian Nagoski (που τον έχω και προσωπικά γνωρίσει…) με επιφύλαξη. Ένας από τους λόγους (υπάρχουν και άλλοι) που υιοθέτησα αυτή την προσέγγιση, είναι ένας LP δίσκος παραγωγής του, όπου συμπεριλαμβάνεται και μία αμερικάνικη ηχογράφηση του τσιτσανικού «Παίξε Χρήστο το μπουζούκι», τραγουδισμένου από τον Τζίμ Αποστόλου. Ο Αποστόλου, για προφανείς λόγους αποφυγής μπλεξιμάτων με κόπι ράιτ κλπ, ονομάτισε το κομμάτι Ο Χρήστος και ο τίτλος αυτός (στα αγγλικά Ο Christos) εμφανίστηκε και στον δίσκο. Ο Ναγκόσκι, προφανώς μη ξέροντας τί ακριβώς συνέβη, θεώρησε σωστό να αποδόσει στα Αγγλικά τον τίτλο του κομματιού ως «Oh, Christ!» που στα Ελληνικά σημαίνει βεβαίως Ω, Θεέ μου!

Η σύγχρονη ελληνική γλώσσα έχει έναν σχολιασμό, για την πρωτοβουλία αυτή: - Και, καλά: Δεν ήξερε. Δε ρώταγε;

2 «Μου αρέσει»

Νίκο το τραγούδι «Παίξε Χρήστο το μπουζούκι», δεν είναι η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού “Ο Χρήστος” με τον Τζίμη Αποστόλου. Είναι άλλο τραγούδι του Τσιτσάνη που ηχογραφήθηκε στις 6/12/1949 με τον Πρόδρομο Τσαουσάκη και την Μαρίκα Νίνου.

rebetiko.sealabs.net - Αρχική Συζητήσεων Παίξε Χρήστο το μπουζούκι

Εσύ αναφέρεσαι στο τραγούδι με τον τίτλο “Κάτσε ν΄ακούσης μια πεννιά”, που ηχογραφήθηκε στις 29/10/1946 με τον Στράτο Παγιουμτζή στα φωνητικά.

Επίσης Νίκο, στον δίσκο της Panhellenic, στην οποία κυκλοφόρησε “Ο Χρήστος” με τον Τζίμη Αποστόλου στα φωνητικά, τον αδερφό του Ευάγγελο στο μπουζούκι και τον Θανάση Αθανασίου στην κιθάρα, δεν μεταφράζεται ο τίτλος στα Αγγλικά. Συμμετέχει η ορχήστρα του Ανδρέα Πόγγη. Οι επιμελητές του δίσκου κάνανε το λαθάκι τους γράφοντας “Ζεμπέκικο”.

rebetiko.sealabs.net - Αρχική Συζητήσεων Ο Χρήστος

PANHELLENIC%20175%20%20A

Πληροφοριακά και μόνο να πούμε ότι η εκτέλεση αυτή, είναι η μόνη σε δίσκους 78 στροφών, η οποία περιέχει τους αυθεντικούς στίχους.

Ο Τσιτσάνης μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσαν οι πρώτες μεταπολεμικές ηχογραφήσεις με τα τραγούδια “Όταν καπνίζει ο λουλάς” του Μητσάκη, “Μάγκας βγήκε για σεργιάνι” του Καλδάρα και τα δικά του “Πρωί Πρωί με τη δροσούλα” και “Της μαστούρας ο σκοπός”, δεν κατάφερε να το ηχογραφήσει με τους γνήσιους στίχους.

Ναι Φώτη, λάθος μου: το «Κάτσε ν’ ακούσεις μια πεννιά» εννοούσα. Είδε «Ο ΧΡΗΣΤΟΣ», δεν ήξερε πού τονίζεται, μπορεί και να μην ήξερε επίσης ότι υπάρχει και ανδρικό όνομα Χρήστος (ενώ ο Χριστός γράφεται με ι και τονίζεται το ο), και ελαφρά τη καρδία μετέφρασε το Ο ΧΡΗΣΤΟΣ σε Oh, Christ!

Έτοιμος ήμουν να τσακώσω κι εγώ ένα τέτοιο λάθος: Kadife Kantosu = Velvet song, ενώ θα υπέθετα ότι σημαίνει τραγούδι για τον κατιφέ.

Κι όμως, ευτυχώς που το τσέκαρα πριν εκτεθώ ανεπανόρθωτα: kadife πράγματι σημαίνει βελούδο, και όχι κατιφές, ο δε κατιφές φαίνεται πως λέγεται narges στα τούρκικα (<νάρκισσος;; ). Και ο σκοπός που ως ελληνικός λέγεται Κατιφές, ως τούρκικος λέγεται Kadife, δηλαδή βελούδο.

Εν πάση περιπτώσει, ακούω τώρα τα τραγούδια και είναι πάρα πολύ καλά. Αλλά δε θα το αναζητήσω: είναι ουσιαστικά μια συλλογή τούρκικων τραγουδιών που, όσο εξαιρετικά κι αν τα αποδίδει ο Μέλκον, δεν ανήκουν στις πρώτες προτιμήσεις μου.


Προσθήκη: Πάντως βρήκα τώρα κι ακούω έναν άλλο δίσκο, με τη Βιργινία Μαγκίδου. Είναι από την ίδια σειρά, που είναι του Ναγκόσκι, αν και δεν μπόρεσα να καταλάβω αν την επιμέλεια του συγκεκριμένου την είχε ο ίδιος ο Ναγκόσκι. Μουσικά πολύ ενδιαφέρων κι αυτός, αλλά στους ελληνικούς τίτλους και τις αγγλικές μεταφράσεις τους γίνεται χαμός.

Πάντως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, το λουλούδι ο κατηφές είναι βελούδο σκέτο, στην όψη…

Μερικές ετικέτες δίσκων 78 στροφών με τραγούδια της συλλογής.

Είναι το νούμερο 17 της συλλογής.

2001%20MARKOS%20MELKON

Είναι το νούμερο 14 της συλλογής. Ο δίσκος γράφει “Nehavent Taksim” και ο επιμελητής το γράφει ως “Nivahent Taxsim”!!! Άλλαξε θέση τα “v” και “h” και άλλαξε εντελώς τον τίτλο.

2006%20MARKOS%20MELKON

Είναι το νούμερο 5 της συλλογής.

2006-%CE%92-MARKOS%20MELKON

Είναι το νούμερο 12 της συλλογής.

700%20A

Είναι το νούμερο 19 της συλλογής.

701%20A

Είναι το νούμερο 22 της συλλογής.

701%20B

Το Nivahent είναι ανεπίτρεπτο λάθος. Το Taxsim είναι αβλεψία, ανεπίτρεπτη βέβαια και αυτή σε μίαν επιμέλεια έκδοσης. Δεν θα μπορούσε να ξέρει ο Ναγκόσκι ότι το τουρκικό αλφάβητο δεν έχει ενσωματώσει και το ψηφίο x, γιαυτό και χρησιμοποιεί την ακολουθία ks όπου θα έπρεπε να υπάρχει x. Από αβλεψία λοιπόν γράφτηκε η ακολουθία xsi. To ότι δεν χρησιμοποιήθηκε το «ακουκκίδωτο» ı, ε, εντάξει, ας το παραβλέψουμε, κι εγώ μερικές φορές σε κείμενά μου (στο φόρουμ, να εξηγούμαστε, όχι σε δημοσιεύσεις επιμελείας μου!) το παραβλέπω.

1 «Μου αρέσει»

Ενώ στο “nivahent taxsim” το γράφει με “x” όπως σχολίασες Νίκο, στο “rast taksim” το γράφει σωστά.

Κοίτα ένα ακόμα λάθος.

Στο ομώνυμο τραγούδι της συλλογής, ο δίσκος γράφει “Raki Itcher Itcher”, και ο τίτλος του τραγουδιού της συλλογής γράφει "Raki Ishter Ishter.

702%20B

Ε καλά, θα μπορούσε. Δεν είναι μυστικό.

Δε διερωτήθηκε για την ορθογραφία, απλώς.

φαντάζομαι πόσο άσχημα θα φαίνονται όλα αυτά σε έναν τούρκο…
άσε που δεν συμφέρει τον παραγωγό γιατί δεν θα εμφανίζονται στην αναζήτηση με την σωστή ορθογραφία.

Και συμβουλεύτηκε Τούρκο, γιατί τη λέξη Itcher, όπως τη γράφει ο αμερικάνικος δίσκος, δεν τη βρίσκεις στο λεξικό, ούτε με κουκκιδωτό ούτε με ακουκκίδωτο ι. Ως içer τη βρίσκεις και σημαίνει κάτι σαν εσωτερικεύω αλλά στο ενεργητικό, δηλαδή βάζω κάτι μέσα μου, οπότε ο τίτλος αποδίδεται, όπως μου εξηγεί Τούρκος φίλος, πράγματι ως «Πίνω και ξαναπίνω ρακί».

(İç = έσω, εντός, μέσα. Άρα και Ιτς καλέ = εσωτερικό κάστρο)

Προσθέτω μερικές ετικέτες ακόμη από τα τραγούδια της παραπάνω συλλογής.

Το “Chifte telli” είναι το νούμερο 7 της συλλογής, στην οποία αναγράφεται ως “Cefte telli”.

Το “Shekar ochlan” είναι το νούμερο 20 της συλλογής, στην οποία αναγράφεται ως “Sekar oghlan”.

705%20B

Είναι το νούμερο 24 της συλλογής.

713%20A

Το “Galatada Todoraki Doldour Doldour Ver Yanaki” είναι το νούμερο 26 της συλλογής και αντιγράφεται σωστά από τον επιμελητή της.

715%20A

Το “Huzam taksim” είναι το νούμερο 3 της συλλογής και αντιγράφεται σωστά από τον επιμελητή της.

716-B

Το “Ανάψατε και σβύσετε τα σπαρματσέτα” είναι το νούμερο 9 της συλλογής.

751%20B

Αυτές είναι οι ετικέτες που έχουν βρεθεί από την συλλογή. Παρουσιάστηκαν οι 13 από τις 28 συνολικά. Αν προκύψουν και οι υπόλοιπες θα ανέβουν και αυτές.

1 «Μου αρέσει»

Διερωτώμαι κατά πόσον οι ίδιες οι ετικέτες τα γράφουν σωστά.

«Ανάψατε και σβύσετε τα σπαρματσέτα» είναι μεν σωστά ελληνικά (το “ανάψατε” καθαρευουσιάνικη προστακτική, το “σβύσετε” παλιομοδίτικη ορθογραφία), αλλά δεν είναι βέβαια ο ακριβής στίχος, άρα -λογικά- ούτε ο ακριβής τίτλος, που δε θα είχε κανένα λόγο στον κόσμο να είναι ο μισός στην καθαρεύουσα.

Τα τούρκικα άραγε;;;

Σεκέρ ογλάν δεν είναι, για παράδειγμα;

Δεν αποκλείεται Περικλή, οι δικοί μας να έχουν περάσει λανθασμένα στα Τούρκικα τους τίτλους των τραγουδιών. Ή σε κάποιους από αυτούς.

Δες κάτι που βρήκα, σε σχέση με το προηγούμενο μήνυμα μου.

Το τραγούδι “Chifte telli”, που είπαμε ότι είναι το νούμερο 7 της συλλογής, κυκλοφόρησε εκτός από την “Kalliphone” και από την “Balkan”. Εκεί έχει τον τίτλο “Cifte telli”.

Το sealabs δίνει για το ίδιο τραγούδι και την κυκλοφορία στην εταιρία MERE με τίτλο “Cifte telli”, επίσης.

Χαμός!

Τρεις κυκλοφορίες σε διαφορετικές εταιρείες. Αν μιλάμε φυσικά για την ίδια ηχογράφηση.

Ο επιμελητής έχει τίτλο για το τραγούδι αυτό στη συλλογή του “Cefte Telli”.

Έχουμε ξαναπεί για τους τίτλους των ετικετών:

Υπήρχε κάποιος τυπογράφος που τις έφτιαχνε. Του έδιναν, προφανώς, ένα χειρόγραφο (τι άλλο;) σημείωμα με τον τίτλο και τα λοιπά στοιχεία. Ο άνθρωπος ούτε τον δίσκο άκουγε, ούτε μουσικογνώστης ήταν. Ήταν τυπογράφος. Άμα συνδυάσεις λοιπόν τα ενδεχόμενα (α) ξένης γλώσσας, (β) όχι ξένης γλώσσας αλλά ασυνήθιστων λέξεων από την αργκό, από διαλέκτους, από μουσική ορολογία τύπου μακάμ σεχνάζ κλπ., (γ) δυσανάγνωστου γραφικού χαρακτήρα, οι πιθανότητες να βγει άλλ’ αντ’ άλλων ο τίτλος δεν είναι μικρές.

Το πρόβλημα με τα στοιχεία στις ετικέτες των δίσκων, εντοπίζονται κυρίως στις Αμερικάνικες εταιρίες. Στις Ελληνικές είναι λίγες οι περιπτώσεις, κάποιες εκ των οποίων τις έχουμε αναδείξει και εδώ στη σελίδα μας, αλλά και στο sealabs. Στις Αμερικάνικες είναι περισσότερες οι περιπτώσεις με διφορούμενα στοιχεία.

Όσον αφορά το θέμα μας και τον Μάρκο Μελκόν, τα τραγούδια της συλλογής πρέπει να προέρχονται από τις εταιρίες “Kalliphone”, “Balkan” και “MERE”, στις οποίες κυρίως κυκλοφόρησαν τραγούδια με τη συμμετοχή του.

Έχουν βρεθεί και άλλες ετικέτες από τα τραγούδια της συλλογής και θα ανέβουν σύντομα.