CD Κώστα Δουμουλιάκα

Επικαιρότητα
1

Πήγα και πήρα εχτές (ύστερα από την αναφορά του Άρη) από το MUSIC CORNER, το cd του Κώστα, που κυκλοφόρησε με την υποστήριξη του Γιώργου Κοντογιάννη και του “Λαικού Τραγουδιού”.

Πολύ ωραίος δίσκος για τα σημερινά δεδομένα, με λαικά τραγούδια, παιγμένα από δεξιοτέχνες φοβερούς!!! Ο Δουμουλιάκας είναι εκφραστικός τραγουδιστής, φέρνει και λίγο υποψία σε Παπαιωάννου…Χίλια μπράβο!!! Τον απολαμβάνεις ευχάριστα και χαζεύεις τα ωραία των μπουζουξήδων…

Και δύο σχόλια ειδικότερα: (όσοι και όσες θέλετε να κάνετε το τεστ αναγνωρισιμότητας μπουζουξήδων μην διαβάσετε την συνέχεια!!!) Το καλύτερο τραγούδι του δίσκου του Κώστα (κατ’ εμέ) είναι αυτό που παίζει ο ίδιος, το απτάλικο “Γιανούσαινα”. Ίσως επειδή απουσιάζουν τα ντράμς, ίσως επειδή το υποστηρίζει ο ίδιος όπως το έχει βιώσει, ζήσει και τραγουδήσει στα ρεμπέτικα πάλκα που εργάζεται. Είναι πιο μεστό, πιο άμεσο…Επίσης ξεχωρίζω το “Κανείς” του Καρανικόλα, όπου παίζει ο Παπαβασιλείου, μ’ έναν ακατέργαστο, “μεσαίο”(λόγω του οργάνου;;;), παλιακό ήχο!!!

Ο Καραντίνης και ο Πολυκανδριώτης είναι άψογοι στα λαικά, τα τραγούδια βγαίνουν γάργαρα, ρέουν, φαίνεται ότι είναι το γήπεδο τους… Ο Στεργίου κάνει ένα περίεργο ταξίμι στον “Καπετανάκη”, σαν σάζι, με γλυστρήματα κλπ. Χωρίς να είναι, αυτό το ύφος, ότι αγαπώ, ωστόσο αναγνωρίζω ότι έχει έναν άλλο χειρισμό και ένα χρώμα “Αραβίας”…εξωτικό, “Παλαιολογέ”. Ο Τατασσόπουλος κάνει αεροπλανικά με το νευρικό του παίξιμο στα πρώτα τραγούδια. Πολύ ωραίο το χασάπικο που είχε πεί ο Γαβαλάς-“Γιατί να έφυγες”.

Ο Παπαδόπουλος δεν νομίζω να ήταν ορεξάτος, φαίνεται πολύ “πρεσαρισμένο” το παίξιμο του, (φταίει ο μετρονόμος, η προκάτ μουσική βάση;;:wink:
Από τον Πάππο επίσης, έχω ακούσει πολύ καλύτερα πράγματα…Όχι ότι είναι λίγος, μη παρεξηγηθώ, αλλά μπορούσε να κάνει την διαφορά…

Ο Στουραίτης είναι αναγνωρίσιμος, με τις ανταποκρίσεις του και το γνωστό νευρικό του παίξιμο!!! Νομίζεις ότι το ηχογράφησε το '65-'70. Θυμίζει τα τραγούδια της γενιάς του, με τα μπουζούκια των Κατινάρη, Λιόση, Μωραίτη κλπ. Επίσης μετά το τεστ του Άρη, πρέπει να πώ ότι κατάλαβα τον Τατασσόπουλο στο 1 (και λίγο λόγω της σύνθεσης του πατέρα του), στα επόμενα πρώτα κυμαινόμουν μεταξύ Καραντίνη, Στεργίου, Τατά… Για τον Παπαδόπουλο, νόμιζα ότι κάποιος τον μιμείται. Ο Θύμιος ήταν Θύμιος (όπως είπαμε). Τον Πάππο με κόπο τον εντόπισα στις “Πετονιές”, από την ουρά του ταξιμιού. Τον “Βλάχο” τον κατάλαβα και μόνο του (χωρίς να συγκρίνω) στο δισκάδικο, όπου έπαιζε το σι-ντι.

Και εκ των υστέρων, αφού διάβασα το βιλιαράκι, “κατάλαβα” τον Στεργίου στο “Πλουσιόπαιδο”, από μια φρασούλα με την οποια ξεκινά το ταξίμι, και στην “Γιανούσαινα” διαπίστωσα ότι ο κάποιος μάγκας, ήταν τελικά ο Δουμουλιάκας. Στο “Μπαγλαμάδες και Μπουζούκια” νόμιζα ότι ήταν ο Πολυκανδριώτης, στα “Σφάλματα” νόμιζα πριν ακούσω τα ακκόρντα από το τετράχορδο ότι μπορεί και να είναι ο Πάππος… Δεν τους καταλαβαίνω τους τετράχορδους γιατί δεν τους έχω ακούσει και πολύ…

Ωραίος δίσκος και καλό το τέσετετ (σαρδάμ)

2

Όσους προλάβω!!! Στο Music corner έχει εξαντληθεί το cd. Θα το έχει από Τρίτη!! τηλ. music corner 210-3304000!

3

Το Σάββατο πήρα 5 cd.Το ένα ηταν του Δουμουλιάκα.Δε θα διαφωνήσω με tritsibida κατ΄αρχήν.
Με ξένισε η χρήση ντράμς , δε κατάλαβα γιατί? Επίσης τον " ανεμόμυλο" τον επαιξαν πολύ γρήγορα.

4

. Επίσης περίμενα περισσότερο Δρογκαρη.Η πιλογή τραγουδιων ηταν ταμαμ γιά ακορντεόν

1 «Μου αρέσει»
5

Το πρώτο που ρώτησα τον Κοντογιάννη μόλις άκουσα το δίσκο ήταν:
“Γιατί ντραμς;”
Μου απάντησε ότι σε μερικά ήθελε να αποδοθεί το ύφος με το οποίο παίζονταν τα τραγούδια στα νυχτερινά κέντρα εδώ και δεκαετίες.
Αλλωστε δεν έχουμε όλοι την ίδια άποψη για το πώς πρέπει να παίζεται το λαϊκό τραγούδι.

6

Μεγάλη κουβέντα άνοιξες, Άρη.

Πρώτον, να ρωτήσω: μήπως έθεσες στον Κοντογιάννη, μετά την απάντησή του, και δεύτερη ερώτηση του είδους: «Ωραία. Σας αρέσει αυτό το ύφος; Θέλετε να το διαιωνίσετε;». Αυτά για την (σωστή βεβαίως) παρατήρηση ότι δεν έχουμε όλοι την ίδια άποψη.

Δεύτερον: Δυστυχώς δεν έχω το χρόνο να ψάξω σε παληές μου κασέτες να βρώ κάποια ηχογράφηση του Ένας αητός καθότανε, δεκαετίας 20 ή και νωρίτερα. Όποιος ακούσει το κομμάτι αυτό, είμαι σίγουρος πως θα σχολιάσει «–μα ποιός αγροίκος τραγουδάει εδώ; δεν του έμαθε κανείς, πριν πάει στο ξενοδοχείο να ηχογραφήσει, πώς τραγουδάει ο κόσμος;».

Θέλω να πώ πως κάθε εποχή έχει το στιλ της, ναι, αλλά οι υπό στόχευσιν ακροατές του σιντί του Δουμουλιάκα δεν είναι εθνομουσικολόγοι ερευνητές. Το ποιό ήταν το ύφος των νυκτερινών κέντρων (και των ηχογραφήσεων) κάποιες δεκαετίες πριν, είναι σε όλους μας γνωστό. Μας αρέσει σήμερα; Ή, με άλλα λόγια, όταν σε μία σημερινή ενορχήστρωση επιλέγεις αυτό το στιλ, είναι σαν να το επικροτείς. Άσε που, δεν υπάρχουν σήμερα «λαϊκοί ντράμμερς» που να μπορούν να αποδόσουν το ύφος των δεκαετιών αυτών σωστά.

7

Τα ντραμς στο λαϊκό τραγούδι δεν αρέσουν σε σένα. Δεν αρέσουν και σε μένα. Να είσαι σίγουρος ότι σε κάποιους άλλους αρέσουν.

8

Στη δεκαετία του ΄60 ηταν ενας που επαιζε αρμόνιο, ειχε γράψει καποια ταγούδια καλά γιά τον
Καζαντζίδη τον Τσετίνη και καποιους ακόμα, και τα περισσοτερα τραγουδια του τα ειχε κανει
πλιατσικο από ρεμπτικα καί λαικα.Αυτός ειχε επηρεάσει ολους τους μεγάλους τοτε καί ειχαν στις
ορχήστρες τους αρμόνιο, Τσιτσανης,Παπαιωαννουκλπ.Ωστοσω πολυ γρήγορα ο χρόνος αυτά τα ξέρασε.Ετσι και η ντραμς,επειδη τα κέντρα επαιζαν εκτός από λαικά, και πιό μοντερνα επρεπε
να υπήρχε στην ορχήστρα, καί αφου υπήρχε ε…βάραγε!!

9

Διαφωνώ γιατί υπάρχουν πολύ καλοί ντράμμερ που δεν είναι “λαϊκοί” αλλά που μπορούν να παίξουν μια χαρά αυτό το ύφος. Ένας είναι ο Μιχάλης Ορφανίδης, που επαιζε κ στην ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος παίζει τα λαϊκά με πολύ ύφος.

10

Μια και, όπως σωστά παρατηρεί ο Άρης, δεν μου αρέσουν τα ντραμς σε λαϊκά (ή και δημοτικά), αδυνατώ να συγκρατήσω ονόματα περκουσιονιστών που αποδίδουν τα λαϊκά με το οποιοδήποτε ύφος.

Αφού όμως αναφέρθηκε και η ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης, ενδιαφέρον θα ήταν αν ξέρει κανείς το όνομα του ντραμίστα που έλαβε μέρος στην πρώτη ηχογράφηση του «Μάνα μου και Παναγιά». Θεωρώ ότι αυτή η ηχογράφηση, με το χαρακτηριστικό κρετσέντο των ντράμς πριν την ατάκα του Μπιθικότση «Κλαίαίαίαίει η μάνα μου στο μνήμα» έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην καθιέρωση και του ντράμς στη λαϊκή ορχήστρα.