Γεια σας,
Σας θυμήθηκα όταν πήρα μήνυμα ότι κάποια εργασία για τα καφενεία στην Πόλη που είχα παρεθέσει παλιά έγινε ξανά θέμα συζήτησης. Ο λόγος που σας γράφω τώρα είναι ότι κατέβασα μία διατριβή για τις επιδράσεις της ελληνικής μουσικής στην εξέλιξη της λεγόμενης ανατολίτικης ή μεσογειακής μουσικής στο Ισραήλ. Δεν την έχω διαβάσει όλη, αλλά φαίνεται σαν μία υποδειγματική εθνομουσικολογική εργασία. Είναι βασισμένη σε εκατοντάδες συνεντεύξεις με άνθρώπους που είχαν “ελληνικά μαγαζιά” στην Jaffa και Tel Aviv από την δεκαετία του 50 (οι περισσότεροι Θεσσαλονικείς Εβραίοι), με Έλληνες και ντόπιους μουσικούς και τραγουδιστές που έργάζονταν σε αυτά τα κέντρα, και με τους θαμώνες, που δεν ήταν μόνο Έλληνες Εβραίοι, αλλά Εβραίοι από τα Βαλκάνια και όλη την Μέση Ανατολή. Όπως πάντα σε τέτοιες εργασίες έχει ένα θεωρητικό υπόβαθρο, αλλά η θεωρία δεν “βαραίνει” τόσο πόλυ όσο γίνεται σε μερικά άλλα πανεπιστημιακά πονήματα.
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και δείχνει πως οι ελληνική λαϊκή μουσική λειτούργησε σαν ένα υποκατάστατο για τους ανατολίτες Εβραίους που ήρθαν σαν πρόσφύγες στο Ισραήλ το 50, για τους οποίους η αγαπημένη τους αραβική/μεσοανατολίτικη μουσική παράδοση ήταν περιπού ταμπού στην καινούρια χώρα. Δείχνει μια άγνωστη πτύχη της ελληνικής μουσικής, με φωτογραφίες του Λουκά Νταράλα και άλλους Έλληνες μουσικούς και τραγουδιστές που εμφανίζονταν στα μπουζούκια του Tel Aviv από την δεκαέτια του 50. Οι επισκέψεις των Ελληνών τραγουδιστών στις πίστες του Tel Aviv δεν είναι επομένως σύγχρονο φαινόμενο, και η τρέλα των Ισραηλινών με την ελληνική μουσική έχει βαθιές ρίζες και κοινωνιολογικές εξηγήσεις. Για όσους ενδιαφέρονται για την καριέρα του Αρη Σαν έχει επίσης πάρα πολλες πληροφορίες.
Αν ενδιαφέρεται κανείς από σας να διαβάσει αυτήν τη διατριβή μπορώ να σας την στείλω σε μορφή PDF στο προσωπικό σας e-mail.
Εύα