Μα φυσικά και δεν εμφανίζεται μπουζούκι στο βίντεο, απλά στο 0:57 βγαίνει φωτό του καλλιτέχνη, όπου επειδή το δεξί του χέρι σκεπάζει αρκετό τμήμα του οργάνου, μια φευγαλέα ματιά θα μπορούσε να το θεωρήσει μπουζούκι λόγω μικρού, για σύνηθες λαούτο, μεγέθους σκάφους.
1 «Μου αρέσει»
3 «Μου αρέσει»
Ακορντεόν: ΚΟΙΝΟΥΣΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ,
Βιολί: ΚΟΡΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ,
Κιθάρα: ΠΕΤΣΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ,
Μπαγλαμάς: ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΠΥΡΟΣ, Μπουζούκι: ΚΑΡΑΜΠΕΣΙΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, Μπουζούκι: ΛΕΜΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΧΑΡΗΣ
Πιάνο: ΠΡΟΚΟΣ ΜΙΜΗΣ
2 «Μου αρέσει»
Τον ντραμερ δεν το γνωρίζουμε;
δυστυχώς δεν τον αναφέρουν!
εσκεμμένα λες?
μάλλον δεν υπολογίζονται σαν μουσικοί.
ετσι κι αλλιώς, φασαρία κάνουν 
Ευτυχώς πάντως, σήμερα πλέον ντράμς δεν χρειάζονται!
2 «Μου αρέσει»
Δημήτρης Λίβανος
Επιστροφή Στον Μάρκο (Ορχηστρικό) (Official Audio Video)
Μουσική: Δημήτρης Λίβανος
Video Editing: Ελίνα Μπουκουβάλα
Από το άλμπουμ
‘Δημήτρης Λίβανος - … Από Ρε’
1 «Μου αρέσει»
1 «Μου αρέσει»
Ελένη Ζωντοχήρα (1937-40) (Γ. Τσαούς)
Όλγα Καββαδία
<<Εδώ έχουμε ηχογράφηση στην Αμερική, πρέπει να είναι στο διάστημα 1937-40***.
Ορχήστρα με πιάνο, ακκορντεόν και κουτάλια.
Έχουμε ένα κουπλέ παραπάνω απο το πρωτότυπο και αρκετούς διαφορετικούς στίχους…:)>>
4 «Μου αρέσει»
Επιθεωρησιακή διασκευή άραγε;
Ωραίο ντοκουμέντο πάντως.
Εμ βέβαια, αν βαριέσαι να βγάλεις την ενδιάμεση μελωδιάρα του Τσαούς, σου μένει χρόνος για έξτρα κουπλέ.
Η ίδια ιστορία με τις επανεκτελέσεις που παραλείπουν τις έξτρα εισαγωγές, όπως πχ στα κομμάτια του Καλδάρα.
2 «Μου αρέσει»
Ντοκουμέντο ναι, αλλά ως εκεί και όχι παραπέρα: ο Τσαούσης είναι άπιαστος και το ενδιάμεσο οργανικό ιντερλούδιο εκπληκτικό. Όσο για τους έξτρα / διαφορετικούς στίχους το έχουμε εκτενώς συζητήσει, συνηθίζονταν στις πολύ παλαιότερες ηχογραφήσεις και στις ΗΠΑ αυτό επέζησε και μέχρι μετά τον δεύτερο πόλεμο.
1 «Μου αρέσει»
Για διασκευή, δε μ’ ενόχλησε. Μη σου πω ότι προτιμώ να λείπει, παρά ν’ ακούω μαγνητοφωνικές αναπαραγωγές της ορίτζιναλ εκτέλεσης (το να μπει ακριβώς εκεί ακριβώς αυτό, το θεωρώ στοιχείο εκτέλεσης μάλλον παρά σύνθεσης). Πιο πολύ, δε μ’ άρεσε το στρογγύλεμα των κανονικών εισαγωγών, που στο πρωτότυπο κάνουν τις γνωστές μαγκιόρικες προσποιήσεις με τον ρυθμό.
Η μελωδία που συζητάμε, είναι ξεκάθαρα μέρος της σύνθεσης μια που επαναλαμβάνεται δύο φορές νότα-νότα μέσα στο κομμάτι.
Είναι κι αυτό μέρος της διεκπεραιωτικής επανεκτέλεσης, "ότι είναι δύσκολο άστο απέξω¨.
1 «Μου αρέσει»
Ελένη ζωντοχήρα (1937-40)
Συνθεση: Γ. Τσαούς
Ερμηνεία: Ο. Καββαδία
Δίσκος Βalkan 58 και ανατύπωση Hellas 58***
Στην άλλη πλευρά “Ρουμελιώτης”
ετσι εξηγηται… μπαλκαν… ωραιοι παντως οι εξτρα στιχοι, θα προστεθουν πλεον στις επομενες ζωντανες εκτελεσεις.
μπραβο κυριε σπυρο, ωραιο καναλι εχει και ο μπλεκος!
1 «Μου αρέσει»
3 «Μου αρέσει»
Η μελωδία σαν μελωδία, ναι. Δεν είπα ότι είναι αυτοσχέδια. Όμως (…δεν ξέρω πώς ακριβώς να το διατυπώσω…) η παρουσία της εκεί όπου ακούγεται, σε σημείο του τραγουδιού όπου κανονικά περιμένει κανείς ότι από μελωδία τα ‘χει ακούσει ήδη όλα, είναι κάτι το απροσδόκητο. Ε λοιπόν, κάπως δε μ’ αρέσει να το ακούω όταν περιμένω ότι θα το ακούσω. Χαλάει την έκπληξη.
Κάπως όπως αν ένωνε κάποιος δύο συνεχόμενους σκοπούς, με τρόπο απρόσμενα ταιριαστό, και λέγαμε «κοίτα ρε έμπνευση, πώς τους ταίριαξε έτσι», και μετά καθιερωνόταν να ενώνουν όλοι τους ίδιους δύο σκοπούς.
Ο Τσαούς το κάνει τακτικά αυτό, να βάζει εξτρά εισαγωγές, και μάλιστα πρωτότυπες και καλοδουλεμένες. Με αυτήν την έννοια, δεν το θεωρώ έμπνευση της στιγμής αλλά μέρος της σύνθεσης, οπότε νοιώθω ότι οφείλω να το σεβαστώ σε κάθε επανεκτέλεση.
Ναι οκέι, δε θα μπορούσα να διαφωνήσω στο να αισθάνεσαι έτσι. Αλλά και η έκπληξη που μου προκαλεί εμένα κάθε φορά είναι κρίμα (λέω εγώ, για μένα) να χαραμιστεί μέσα στην προβλεψιμότητα.
Η συγκεκριμένη έχει τρομερή συμπύκνωση «πληροφορίας» μέσα σε λίγες νότες.
1 «Μου αρέσει»