Ο Νίκος Ρομάν δεν είναι σίγουρα, γιατί οι πληροφορίες που πήρα είναι εντελώς διαφορετικές. Κατ’ αρχάς είχε διαφορετικό ονοματεπώνυμο από τον Νάσο Ρομάν (το πραγματικό εννοώ). Επίσης ο Νίκος Ρομάν έζησε και πέθανε στις Η.Π.Α., ενώ ο Νάσος Ρομάν πέθανε στην Αθήνα το 1996. Και πολλές άλλες διαφορές. Δεν είναι σίγουρα το ίδιο πρόσωπο. Αυτό με την μνήμη είναι σωστό Άρχισα τις ταινίες, όσες βρήκα ολόκληρες, θα δούμε…
δεν πας μια βολτα απο το ληξιαρχειο μηπως βγαλεις καμια ακρη?
Καλημέρα! Γνωρίζω τα στοιχεία του, τα πάντα. Τραγούδια του θέλω να βρω, να τον ακούσω.
Δεν υπάρχουν πουθενά αρχεία ηχογραφήσεων ονλάιν; Όπως για τα ρεμπέτικα (+γύρω γύρω) έχουμε το Σίλαμπς, για άλλες μουσικές ή για κάθε μουσική ανεξαρτήτως είδους δεν υπάρχει τίποτε;
Το discogs πάντως (που δεν έχει ηχογραφήσεις, έχει στοιχεία δίσκων, παγκοσμίως) δεν τον γνωρίζει. Αυτό μάλλον το έχετε ήδη ψάξει από τα πρώτα.
Άλλα παρόμοια σάιτ δεν ξέρει κανείς;
Ιδέα…
Προ πολλών ετών, όταν ακόμη έβγαιναν δίσκοι βινυλίου, το Κέντρο Έρευνας της Ελληνικής Λαογραφίας (ΚΕΕΛ) της Ακαδημίας Αθηνών κατάρτιζε τους καταλόγους μιας κάπως σαν Εθνικής Δισκοθήκης: είχαν (υποτίθεται) αντίτυπο από κάθε ελληνικό δίσκο, και εκείνο τον καιρό πέρναγαν τα στοιχεία των δίσκων σε καρτέλες. Είχα δουλέψει λίγο εκεί ως φοιτητής, και θυμάμαι ότι είχα παρατηρήσει πως ο ρυθμός καταγραφής ήταν πιο αργός από τον ρυθμό που έβγαιναν καινούργιοι δίσκοι, άρα νομοτελειακά η καταλογογράφηση θα ήταν πάντα πίσω. Χώρια που δε γινόταν ψηφιακά αλλά παραδοσιακά, οπότε σύντομα μετά θα προέκυψε και η ανάγκη να ψηφιοποιηθούν (χειροκίνητα φυσικά) όλες οι καρτέλες.
Λίγο καιρό έκατσα εκεί, κι έτσι ποτέ δεν έμαθα περισσότερα: αν η δισκοθήκη ήταν όντως τόσο πλήρης, και τι απέγινε η αποδελτίωσή της. Αλλά πάντως μπορεί κανείς να κάνει μια ερώτηση εκεί.
Μήπως στην ταινία με τη Βασιλειάδου δεν εμφανίζεται με το καλλιτεχνικό του αλλά με το κανονικό όνομα; Γνωρίζουμε πότε το άλλαξε;
Πρόκειται για την «Εθνική Δισκοθήκη», όπου βάσει του ν.δ 4545/1966 « Της εκδιδομένης εν Ελλάδι ή εν τη αλλοδαπή υπό Ελλήνων δημώδους ή λαϊκής (αστικής) μουσικής επί δίσκων κατατίθενται εκάστοτε δωρεάν υπό του κατασκευάσαντος εργοστασίου ή του εισαγωγέως, προκειμένου περί κατασκευής εις το εξωτερικόν, δύο αντίτυπα του δίσκου εις την Δισκοθήκην του Κέντρου Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας».
Πολύ φοβάμαι, πάντως, ότι αφενός η σχετική καταγραφή έχει μείνει σε χειρόγραφο επίπεδο, και αφετέρου είναι μάλλον ατελής η συγκομιδή δίσκων, λόγω πιθανολογούμενης, διαχρονικά, μη ανταποκρίσεως των εταιριών στα κελεύσματα του εν λόγω προεδρικού διατάγματος…
Παρ’ ότι Κέντρο Λαογραφίας, δεν είχα αντιληφθεί ότι αφορά δίσκους που κάπως να μπορούν να θεωρηθούν λαογραφικού χαρακτήρα (δημώδους ή λαϊκής (αστικής) μουσικής), νόμιζα ότι αφορά κάθε δίσκο γενικώς.
Τώρα, έτσι όπως μας τα λέει το ν.δ 4545/1966, πάρ’ τ’ αβγό και κούρευ’ το. Ακόμη και χωρίς τα υπόλοιπα προβλήματα, …
…τρέχα γύρευε ποιος δίσκος μπορεί να θεωρηθεί δημώδους ή λαϊκής μουσικής. Τα ελαφρά πάντως μάλλον όχι.
[Άσχετο: πάντως ας σημειώσουμε τη χρήση του όρου «λαϊκή (αστική) μουσική» σε νομικό κείμενο του 1966!]
Αυτή η έκφραση μου ήρθε κι εμένα στο μυαλό ως πιθανή πρώτη πρόταση μιας απάντησης στο #26 του Άνθιμου, όσο ακόμα διάβαζα τη δημοσίευσή του.
Πράγματι!
μαλλον να απευθυνθεις σε συλλεκτες δισκων βινιλιου. η να πας σε στεκια που πουλανε δισκους, η να μπεις σε σελιδες στο φατσοβιβλιο, που πουλανε βινιλια και να ρωτησεις, ολο και καποιος παλιος θα ξερει κατι. αν οντως εβγαλε δισκους, ολο και σε καποιου το ραφι θα βρισκονται.