Καλησπέρα σε όλους,
μου ήρθε μια πληροφορία οτι αυτό το τραγούδι του Τσιτσάνη μπορεί να σχετίζεται με μια ιστορία της Κατοχής στην Θεσσαλονίκη και αναφέρεται στην αγάπη ενός φίλου του με μια καταδιωκόμενη εβραία. Ξέρει κανείς την ιστορία αυτού του τραγουδιού για να το επαληθεύσω ή όχι;
Στο βιβλίο του “το ρεμπέτικο και η Θεσσαλονίκη” ο Ν.Χριστιανόπουλος αναφέρει οτι το συγκεκριμένο τραγούδι(1947)δεν έχει σχέση με του Εβραίους της Θεσαλονίκης αλλά των Τρικάλων.Τωρα τι ισχύει…δεν ξέρω, δεν ασπάζομαι ακόμα καμιά άποψη.
Ψάχνοντας στα κατάστιχα ανακάλυψα τα εξής:
…
Αφηγείται ο Αλ. Γκούβερης στον Σχορέλη (Δ’, σελ. 21-22):
“Ήταν το 1944. Ο (Μπάμπης) Μπακάλης, πού ‘ταν παιδάκι (γεννήθηκε το 1919), ήταν ερωτευμένος με μια Εβραιοπούλα. Τα πράγματα είχαν ζορίσει πολύ. Από στιγμή σε στιγμή, το βλέπαμε καθαρά, θα μας πιάναν το κορίτσι του φίλου μας. Το σκεφτήκαμε το πράγμα και στείλαμε το κορίτσι στο βουνό. Σώσαμε μια ζωή.
Ο Μπάμπης απαρηγόρητος. Το πρωϊ συναντηθήκαμε σ’ ένα καφενείο των Τρικάλων, το “Μαύρος Γάτος”. Τη νύχτα είχα γράψει τους στίχους: “χωρίσαμε ένα δειλινό”. Ο Αποστόλης (Καλδάρας) κι ο Μπάμπης (Μπακάλης) βάλανε μουσική τρομερή μουσική. Αργότερα τ’ άκουσε Τσιτσάνης, του άρεσε, κι έβαλε τη δική του μουσική, όμως οι στίχοι είναι δικοί μου”.
Το θέμα το εξετάζει και ο Αλμπέρτος Ναρ στο βιβλίο του “Κείμενη επί ακτής θαλάσσης…” (Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 322-324)
[πηγή:Ντ. Χριστιανόπουλου: “Τα τραγούδια του Β. Τσιτσάνη που γράφτηκαν στη Θεσσαλονίκη επί Γερμανικής κατοχής” (ΜΠΙΛΙΕΤΟ, 2001)]
αν και περασαν χρονια, καλο ειναι να το γραψω να μεινει και αυτο στα πρακτικα. το 2002 γνωρισα τον μπαμπη μπακαλη στην καρδιτσα. μου επιβεβαιωσε αυτην την ιστορια. οντως ηταν πολυ ερωτευμενος με αυτην και παιξανε το κεφαλι τους κορωνα γραμματα για να την σωσουν. απο τοτε δεν την ξαναειδε…