Γεια σε όλους!
Εχω μία ερώτηση. Στο “Wikipedia” υπάρχει μια παραπομπή του Βαμβακάρη λέγοντας ότι το “Φραγκοσυριανή” γράφτηκε για ένα κορίτσι που είχε δει στο κοινό στη Σύρο όταν έπαιζε εκεί το 1935.
Στην αυτοβιογραφία του στα αγγλικά, αυτό το κορίτσι δεν αναφέρεται.
Ποια είναι η αλήθεια;
Avi
Γεια σου, avi.
Όπως λες και εσύ, στην αυτοβιογραφία του(*) δεν αναφέρεται κάτι σχετικό.
“…αποφάσισα να πάρω τον Μπάτη, τον αδελφό μου το μικρό, τον Αργύρη και κάποιον πιανίστα Ροβερτάκη και αποφάσισα να τακιδέψω στη Σύρα για πρώτη φορά που είχα είκοσι χρόνια να την ιδώ…και όταν γύρισα στον Πειραιά, έγραψα και τη Φραγκοσυριανή…”
(Ακολουθούν οι στίχοι).
*[σελ. 157, από τις εκδ. Παπαζήση]
"Πρωτόπαιξα, λοιπόν, σ’ ένα μαγαζί στην παραλία, μαζεύτηκε όλος ο κόσμος. Κάθε βράδυ γέμιζε ο κόσμος το μαγαζί κι έκατσα περίπου δύο μήνες. Εγώ, όταν έπαιζα και τραγουδούσα, κοίταζα πάντα κάτω, αδύνατο να κοιτάξω τον κόσμο, τα έχανα. Εκεί όμως που έπαιζα, σηκώνω μια στιγμή το κεφάλι και βλέπω μια ωραία κοπέλα. Τα μάτια της ήταν μαύρα. Δεν ξανασήκωσα το κεφάλι, μόνο το βράδυ την σκεφτόμουν, την σκεφτόμουν…
Πήρα, λοιπόν, μολύβι κι έγραψα πρόχειρα:
Μία φούντωση, μια φλόγα έχω
μέσα στην καρδιά
Λες και μου΄χεις κάνει μάγια
Φραγκοσυριανή γλυκιά…
Ούτε και ξέρω πως την λέγανε ούτε κι εκείνη ξέρει πως γι ’ αυτήν μιλάει το τραγούδι. Όταν γύρισα στον Πειραιά, έγραψα τη Φραγκοσυριανή."
Από το βιβλίο «Μάρκος Βαμβακάρης - ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ», της Αγγελικής Βέλλου-Κάιλ, Αθήνα 1978, εκδόσεις «Παπαζήση».
Όσο περνάνε τα χρόνια αρχίζω και καταλαβαίνω το μεγαλείο αυτού του τραγουδιού… Όχι ότι δεν μου άρεσε, αλλά δεν με τρέλαινε. Τώρα, κάθε φορά που το ακούω (και στις δύο εκδοχές, ρεμπέτικη και λαϊκή), το γουστάρω όλο και περισσότερο, μου μιλάει όλο και πιο πολύ.
(Συγγνώμη για το προσωπικό του μηνύματος, μα είναι για να υπογραμμίσω το μέγεθός του)
Αν είναι εύκολο, γράφετε και σε ποια σελίδα υπάρχει αυτό το απόσπασμα;
Δεν το βρίσκω στην έκδοση που έχω εγώ και που είναι από τον ίδιο εκδοτικό οίκο, από αντίτυπο όμως που μοίραζε η “Ελευθεροτυπία” πριν από 10 περίπου χρόνια.
Αν είναι να λείπουν αποσπάσματα, να κοιτάξω να βρω το αυθεντικό και να βγάλω αντίγραφο, δηλαδή…
Υ.Γ. Το μόνο που βρήκα, επιπλέον, είναι στη σελ. 284, όπου λέει ο Μάρκος:
“…το 1935 για μια κοπέλα στη Σύρα έγραψα τη Φραγκοσυριανή…”.
Αυτό μόνο, χωρίς άλλες λεπτομέρειες.
Έχεις την καλοσύνη, φίλε BELAS, να μας δόσεις αριθμό σελίδας όπου παρατίθεται αυτό το κείμενο; Άνοιξα το βιβλίο, εκεί που αναφέρεται η «Φραγκοσυριανή», αλλά δεν βρήκα τέτοιο κείμενο.
Ελένη, το βρήκα και στα αγγλικά, (σελ. 265) Σας ευχαριστώ όλους!
Avi
Γράφω για να απολογηθώ για την… “παραπληροφόρηση”…
googlαρα για την φραγκοσυριανή και βρήκα το παραπάνω, όταν το διάβασα μου ήταν πολύ οικείο και θεώρησα οτι πραγματικα το έχω διαβάσει στην “αυτοβιογραφία”…
Μετά την αμφισβήτηση της Ελένης και του Νίκου έκατσα και “σκαναρα” το βιβλίο σελιδα-σελιδα, πολλές φορές… εκτος απο τα αποσπασματα της Ελένης δεν βρήκα τίποτε άλλο…
Δέν ξέρω απο που μου ήταν οικείο το απόσπασμα (ίσως απο το διαδίκτυο, ίσως απο συνεντευξη, ίσως από αφιέρωμα…θα το ψάξω λίγο παραπάνω απο αυριο)
αλλά στο βιβλίο δεν το βρήκα.
Συγγνώμη για τη μη διασταύρωση πηγής…(συμβαίνουν αυτά)
καλό βράδυ
Και της Ελένης η παράθεση, πάντως, δεν είναι πλήρης. Ας παραθέσουμε, για πλήρη σαφήνεια, ολόκληρο το σχετικό κομμάτι του κειμένου:
Και τότες, μετά τα Άσπρα Χώματα*, αποφάσισα να πάρω τον Μπάτη, τον αδελφό μου τον μικρό, το σημερινό βετεράνο του μπουζουκιού Αργύρη και κάποιον πιανίστα Ροβερτάκη, και αποφάσισα να ταξιδέψω στη Σύρα για πρώτη φορά, που είχα είκοσι χρόνια να την ιδώ. Και έπαιξα σε ένα μαγαζί στην παραλία και κάθε βράδυ εγέμιζε από κόσμο το μαγαζί και έκατσα περίπου δυό μήνες. Και όταν εγύρισα στον Πειραιά, έγραψα και τη Φραγκοσυριανή: (ακολουθούν οι στίχοι, όπως ακριβώς τραγουδήθηκαν στην πρώτη εκτέλεση, εκτός από το «λες» που δεν ειπώθηκε στο δίσκο, ο δεύτερος στίχος άρχισε ως «και μάγια…») και ακολουθεί το κλείσιμο:
Ο δίσκος μέχρι τώρα πουλιέται στην Κολούμπια του Λαμπρόπουλου. Κατόπιν την έγραψε και ο Χατζιδάκις και την έστειλε στο εξωτερικό και πωλείται μέχρις αυτής της στιγμής. έτρεξε όλος ο κόσμος να με συγχαρεί για το κατόρθωμά μου.
*Τα «Άσπρα Χώματα» είναι η προηγούμενη ιστορία, όπου ο Μάρκος είχε ανοίξει μπάρ (το «ρωμαντικόν Μπάρ Ο Μάρκος» της πασίγνωστης φωτογραφίας της «Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς») στα Άσπρα χώματα, που όμως αναγκάστηκε να το κλείσει όταν πείστηκε ότι δεν θα του δώσει άδεια η αστυνομία.
Και κάτι ακόμα: εκτός από την επανέκδοση της Ελευθεροτυπίας που την έχω και αυτήν, έχω και την έκδοση του Παπαζήση, 1978, απʼ όπου πληκτρολόγησα το παραπάνω απόσπασμα.
Έχουν διαφορές;
Καμμία (φωτοτυπική ανατύπωση), εκτός από την προσθήκη, στο κάτω μέρος του οπισθόφυλλου, του λογότυπου της σαββατιάτικης Ελευθεροτυπίας. Και από την (φθηνότερη φυσικά) ποιότητα χαρτιού. Ακόμα και η (τυπωμένη και στο πρωτότυπο) υπογραφή του Β. Βαμβακάρη για τη γνησιότητα, παρέμεινε
Η παράθεση μου στο #3 υπάρχει σε πολλές αναφορές στο διαδίκτυο (και από έντυπες αναφορές) ως διήγηση του Μάρκου, αλλά δε βρήκα πουθενά την αρχική πηγή.
Σίγουρα λοιπόν η Φραγκοσυριανή ήταν υπαρκτό πρόσωπο, αλλά δε διαπίστωσα αν η ιστορία που ανέφερα ήταν πραγματικά εξιστόρηση του Μάρκου.
Ίσως, με περαιτέρω αναζήτηση να βρεθεί σχετική πηγή…
Οπότε, έχουμε το νου μας.
Κάπου υπάρχει στο youtube ενα ντοκυμαντέρ,που μια ηλικιωμένη κυρία στην Σύρο, που γνώριζε τον Μάρκο,να λέει ακριβώς για αυτην την ιστορία.Για την κοπέλλα που εγινε η αιτία, για να γράψει ο Μάρκος το τραγούδι αυτό.
Μα βρέθηκε η πηγή. Σελίδα 157 του βιβλίου. Μόλις το κοίταξα κι εγω. Ίσχύουν οσα λέει ο κ.Νίκος.
Εννοώ την ανάρτηση του φίλου BELAS, στο #3.
Αυτά τα στοιχεία μένει να εξακριβωθούν.
Καλησπέρα σε όλους. Ευχαριστούμε Μπάμπη. Δυστυχώς το YouTube μου δείχνει πως δεν είναι διαθέσιμο το βίντεο. Σε εσένα παίζει;
Από το κινητό όχι από το πισί ναι!
Μα, κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι δεν υπήρξε το «πρότυπο» βάσει του οποίου γράφτηκε το τραγούδι. Και η Καλαμαρά το αναφέρει στην ταινία του Ζέρβα βεβαίως, και ο Κουνάδης πάρα πολύ συχνά μιλάει για τη «φούντωση» αυτή του Μάρκου. Η πηγή που ψάχνουμε είναι εκείνη όπου ο Μάρκος φέρεται να λέει τα συγκεκριμένα πράγματα που παρατίθενται στο #3, τα πολύ σημαντικά γιατί κάνουν και νύξη για «πρώτη» και «δεύτερη» γραφή των στίχων. Αυτά, καμμιά Καλαμαρά, Κουνάδης, Χριστοφιλάκης ή Γεωργιάδης δεν τα έχουν αναφέρει, όσο τουλάχιστον ξέρω εγώ.