Υπάρχουν studio που ηχογραφούν δίσκους στο σήμερα και αν ναι ποια είναι και που βρίσκονται?
οι ηχογραφήσεις γίνονται σε ολα τα studios
και οταν τελειώσουν και γίνει η τελική μίξη (η λιγο πριν) αποφασίζεται σε τι θα κυκλοφορήσει.
πχ εδω.
1 «Μου αρέσει»
δλδ όταν ηχογραφήσης στο studio αν θες να κάνεις δίσκο θα πεις να το κάνουν σε δίσκο?
Αν δεν απατωμαι, άλλο είναι το στούντιο ηχογράφησης κι άλλο εκεί που κατασκευάζουν ένα αντικείμενο (δίσκο, σιντί) που να παίζει αυτή την ηχογράφηση.
Δίσκο εννοείς βινυλίου;
Στο στούντιο θα σου δώσουν την ηχογράφηση σε ψηφιακή μορφή, σ’ ένα στικάκι ή άλλο παρόμοιο μέσο αποθήκευσης. Αν μετά θες να τη χτυπήσεις σε βινύλιο θα πας αλλού. Δεν ξέρω πού, ίσως ξέρει κανείς από το φόρουμ, αλλά επίσης ίσως να ξέρουν κι οι ίδιοι οι στουντιάδες.
Edit: Α, τώρα άνοιξα το λινκ του Σπύρου παραπάνω. Σύμφωνα με το άρθρο του 2015, τότε υπήρχε μία μοναδική εταιρεία κατασκευής δίσκων βινυλίου στην Ελλάδα, κάπου στην Αργολίδα. Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, αν και μπορεί να κάνω λάθος, σ’ αυτούς θα πας με την ηχογράφησή σου έτοιμη, όχι για να γράψεις εκεί. Σήμερα βέβαια μπορεί να υπάρχουν περισσότερες ή να μην υπάρχει ούτε αυτή, ψάξ’ το…
Ξαναedit: Υπάρχει. Μάλιστα στο σάιτ γράφουν: «από το 2013, με πάνω από 20 χρόνια εμπειρίας» (last visited παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2024 - ίσως το έγραψαν προκαταβολικά εν όψει της χριστουγεννιάτικης άδειας του σχεδιαστή της ιστοσελίδας) 
να στε καλά αλλά που να τρέχω μέχρι την Αργολίδα εγώ Μυτιλήνη μένω
ναι δίσκο σαν του Μάρκου Βαμβακάρη
αλλά αποκλείεται να υπάρχουν τέτοια πράγματα ε;
Α, περίμενε. Στα χρόνια του Μάρκου οι δίσκοι δεν ήταν βινυλίου, που τους παίζει το πικάπ, ήταν δίσκοι γραμμοφώνου. Η προηγούμενη γενιά τεχνολογίας. Έπαιζαν στις 78 στροφές, ήταν από ένα πιο βαρύ και σκληρό υλικό, το shellac, και πιο χοντροί και βαριοί, και χωρούσαν ένα τραγούδι σε κάθε πλευρά, γύρω στα τριάμισι λεπτά μάξιμουμ. (Και κάποιοι μεγαλύτερου μεγέθους, μόνο στην Αμερική, που μπορούσαν να χωρ΄σουν λίγο κάτω από 5 λεπτά στην κάθε πλευρά). Αυτοί οι δίσκοι διαβάζονταν από το γραμμόφωνο, το μηχάνημα με το χωνί, που λειτουργεί χωρίς ρεύμα, με μια μανιβέλα. Αντί «δίσκους» τα λένε και «πλάκες», ενώ του βινυλίου μόνο δίσκους.
Κάποια στιγμή γύρω στη δεκ. '50 βγήκε η τεχνολογία του πικάπ. Αρχικά, μικροί δίσκοι βινυλίου 45 στροφών για 1+1 τραγούδι. Αλλά στο ίδιο μέγεθος έβγαιναν και τα ΕΡ (Extended Play), με 2+2 τραγούδια, δεν ξέρω πώς (μάλλον με πιο στριμωγμένες τις αύλακες). Αργότερα, δίσκοι LP (Long Play), 33 στροφών, μεγάλου μεγέθους, με μάξιμουμ διάρκεια γύρω στα 40 λεπτά συνολικά οι δύο πλευρές. Αυτοί παίζονται σε πικάπ. Το πικάπ λειτουργεί με ρεύμα, αλλά, το κυριότερο, και η αναπαραγωγή του ήχου γίνεται ηλεκτρικά, που σημαίνει ότι το συνδέεις με ενισχυτή και με ό,τι άλλο θέλεις, πράγμα που δε γινόταν στο γραμμόφωνο.
Όσοι έχουν σήμερα πλάκες γραμμοφώνου και τις ακούνε, υποθέτω ότι θα χρησιμοποιούν σύγχρονα ηλεκτρικά γραμμόφωνα, για τα οποία δε γνωρίζω τίποτε. Αν υπάρχει τέτοιο μηχάνημα, θα είναι κάτι το άκρως εξειδικευμένο, για συλλέκτες και για δισκογραφικές εταιρείες (που βγάζουν τις παλιές ηχογραφήσεις γραμμοφώνου σε σύγχρονα μέσα αναπαραγωγής ήχου). Ή ίσως και ειδικά πικάπ που να παίζουν και πλάκες γραμμοφώνου, αλλά αλλάζοντας (υποθέτω) τη βελόνα, γιατί δεν μπορεί η ίδια βελόνα να διαβάσει και τους δίσκους βινυλίου και τις πλάκες γραμμοφώνου.
Πάντως αυτό που ακούς και βλέπεις για επιστροφή του βινυλίου κλπ. αφορά τον δίσκο του πικάπ, δηλαδή από βινύλιο. Αυτό είναι που οι πιο απαιτητικοί ακροατές θεωρούν πως έχει πιο ζεστό ήχο από τον ψηφιακό (σιντί, μπ3), όχι το γραμμόφωνο. Το γραμμόφωνο είναι μια οριστικά ξεπερασμένη τεχνολογία, αμφιβάλλω αν έχει καν τη δυνατότητα στερεοφωνικού ήχου, άσε που η βελόνα φθείρει τον δίσκο, ενώ τον δίσκο βινυλίου, με λίγη προσοχή στη χρήση, μπορείς να τον ακούς για πάντα.
Και το κυριότερο, δίσκους γραμμοφώνου δε νομίζω να κατασκευάζει κανείς πουθενά εδώ και 50-70 χρόνια. (Βέβαια δεν ξέρεις καμιά φορά, όπου υπάρχει ζήτηση βρίσκεται και η προσφορά, αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ μου κανέναν να το ζητήσει!).
Τέλος, δε νομίζω να χρειάζεται να τρέξεις στην Αργολίδα. Σάμπως οι Περουβιάνοι και Κινέζοι πελάτες κουβαλήθηκαν εκεί αυτοπροσώπως; Τους στέλνεις ηλεκτρονικά την ηχογράφησή σου.
1 «Μου αρέσει»
παλιά ηχογραφάγανε απευθείας στο δίσκο πως γίνοτανε η δουλειά?
δίσκους πικαπ αυτά που κρατάνε για πάντα πως ηχογραφώ τετοιό πρέπει να πάω να ηχογραφήσω στα νέα studio και μετά να μου δόσουν τον ήχο και να το στείλω στους κινέζους όπως λες να το κάνουν σε δίσκο πικαπ?
Ναι, αυτό το τελευταίο. Μόνο που δε θα πας στους Κινέζους, στους Αργείτες θα πας. Οι Κινέζοι ήταν πελάτες των Αργειτών! (Λέει στο άρθρο ο Αργείτης: «έχουμε πελάτες κυρίως Έλληνες αλλά και από Περού, Κίνα…»!)
Επί γραμμοφώνου δεν ξέρω αν ηχογραφούσαν απευθείας στην πλάκα, αλλά δε μας ενδιαφέρει αυτό, έχουν περάσει 100+ χρόνια. Από το 50-τόσο που εφευρέθηκε η μαγνητοταινία ηχογραφούσαν σε μαγνητοταινία (σαν της κασέτας), και αφού έκαναν ό,τι διορθωσεις κλπ είχαν να κάνουν, το πέρναγαν σε ΕΝΑΝ δίσκο που δεν ξέρω αν ήταν βινύλιο ή άλλο υλικό, παίρναν το καλούπι αυτού του δίσκου, και έβγαζαν τις βινυλένιες κόπιες. Σήμερα αντί μαγνητοταινίας χρησιμοποιούνται ψηφιακά μέσα.
που να τρέχω μέχρι το Άργος δεν είναι δλδ εργοστάσιο που κάνει δίσκους δεν υπάρχει πλέον?
Άντε πάλι. Μα τι λέμε τόσην ώρα; Το εργοστάσιο υπάρχει κανονικά, γκούγκλαρε να δεις το σάιτ τους. Άμα θες να τα κάνεις όλα όπως τον καιρό του Μάρκου, πάρε μια βαρκούλα και τράβα κουπί από τη Μυτιλήνη. Αλλά υποθέτω ότι ο Κινέζος και ο Περουβιάνος που έβγαλαν δίσκους σ’ αυτό το εργοστάσιο απλώς τους έστειλαν την ηχογράφηση από τον υπολογιστή τους στο όμορφο ζεστό σπίτι τους.
να είχα βάρκα αλλά φαντάσου πως θα ήταν σαν τα παλιά
Φτιάξε μια βάρκα. Όταν ο Οδυσσέας έφυγε από το νησί της Καλυψώς, εκείνη του είπε: «θα σε βοηθήσω, θα σου προσφέρω ό,τι χρειάζεσαι για το ταξίδι». Και του έφερε ένα τσεκούρι! Να τα δέντρα, ξεκίνα και κόβε!
Άμα θες και πανί, για πιο ξεκούραστα, μπορείς με το ίδιο τσεκούρι να κόψεις και ξύλα να φτιάξεις έναν αργαλειό να υφάνεις το πανί.
τώρα όλα απλά είναι αν έχεις λεφτά και σπίτι είσαι σαν πασάς στα γιάννενα στο ζεστό σου σπιτάκι στέλνεις των άνθρωπο το τραγούδι σου και στο κάνει ότι γουστάρεις. παλιά ήταν ποιο δύσκολα έπρεπε ο ιδιοκτήτης μιας δισκογραφικής εταιρίας ασπούμε των Σπύρο Περιστέρη να αρέσει το τράγουδι σου για να το ηχογραφήσης και να γράψεις συμβόλαιο κλπ
Ναι αλλά εγώ δεν θα χω την Καλυψώ να με βοηθήση οπότε πρέπει να τα κάνω μόνος μου. και το θέμα είναι ότι είμαι εντελώς άσχετος από ξυλουργία και δεν ξέρω καν πως θα πάω στην Αθήνα με την βάρκα
οπότε άστο σε ευχαριστώ πολύ που με βοήθησες πάντως να σε καλά και καλή χρονιά να έχεις!
Σιγά το πράμα, θα κουραστείς να φέρεις το τσεκούρι μόνος σου; 
να είχα και τσεκούρι!