Τ' αηδόνια της Ανατολής

Ένα πάρα πολύ ωραίο τραγούδι το οποίο δεν με εντυπωσιάζει από πολλές απόψεις.Παραθέτω λοιπόν τα στοιχεία που βρίσκονται κάτω από το βίντεο.

Από το CD “Άλλοτες όταν εκούρσευαν” ανασυνθέσεις κοσμικής μεταβυζαντινής μουσικής του 16ου και 17ου αιώνα από αγιορείτικα χειρόγραφα. (Παραγωγή: Δημοτικό Ωδείο Πετρούπολης)

τραγούδι: Σπυριδούλα Μπάκα
λάφτα: Γιώργος Χατζημιχελάκης

ηχογράφηση: ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΣΤΕΝΤΩΡ
Σωτήρης Παπαδόπουλος

Όλοι οι οργανικοί ήχοι του κομματιού που θυμίζουν κρουστό παράγονται από το λάφτα, είτε με διάφορα είδη κρούσης και τριβής, είτε με ειδική προπαρασκευή (με εξάρτιση στις χορδές διαφόρων αντικειμένων που συντελούν στην τροποποίηση του ήχου τους - πλαστικά ελάσματα, οδοντογλυφίδες, γόμες.)

Μου προκαλεί εντύπωση ο συγκεκριμένος τρόπος παραγωγής ρυθμού!Δεν τον έχω δει και δεν τον έχω ακούσει(νομίζω) ποτέ!

ΥΓ Και μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία : Παραδοσιακά Τραγούδια σε Αγιορειτικούς Κώδικες

1 «Μου αρέσει»

Δεν κατάλαβα: Σε εντυπωσιάζει, ή δεν σε εντυπωσιάζει το (πράγματι πολύ ωραίο) τραγούδι;

Εγώ βρίσκω ωραία την προσπάθεια, μακάρι όλα τα δημοτικά ωδεία να έκαναν (με τα δικά μας χρήματα, ευχαρίστως!) κάτι ανάλογο. Και η μελωδία του συγκεκριμένου κομματιού θυμίζει (ελάχιστα, αλλά θυμίζει) την Πολίτισσά μου έμορφη του Μάρκου.

1 «Μου αρέσει»

Με εντυπωσιάζει διότι παρά το ότι είναι ένα τραγούδι,πιθανόν του 16ου-17ου αιώνα,δεν θυμίζει τόσο τα μεταβυζαντινά ως προς την μουσική.Ακούγοντας το νομίζεις πως είναι περίπου 100-150 ετών,τραγούδι της Πόλης.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι κρατάνε τον ρυθμό με έναν ιδιαίτερο τρόπο.Δηλαδή,παράγουν ήχο που θυμίζει κρουστό,όχι όμως χτυπώντας ένα κρουστό ή το καπάκι ενός έγχορδου οργάνου αλλά χτυπάνε τις χορδές πιθανότατα μιας λάφτας για να παράγουν ένα ήχο που θυμίζει κρουστό.
Έχουμε δει όργανα τα οποία μιμούνται άλλα όργανα αλλά συνήθως αυτά παίζουν μελωδία: Πολίτικη λύρα-κλαρίνο,βιολί-τσαμπούνα κ.α. αλλά όχι με όργανα που παίζουν συνήθως μελωδία να μιμούνται τα κρουστά.Αυτό για εμένα είναι περίεργο και δεν ξέρω αν είναι σπάνιο ή και μοναδικό.

Έλα μωρέ. Είναι κάποιος πειραματισμός που θα προέκυψε τζαμάροντας και είπαν να τον κρατήσουν και, για λόγους πληρότητας, να τον αναφέρουν και στο φυλλάδιο.

Πιστεύω ότι είναι η τελευταία ανθυπολεπτομέρεια σε σχέση με το έργο. Όταν διαβάζω «μεταβυζαντινό σε ανασύνθεση από αγιορείτικα χειρόγραφα» κα ακούω το κομμάτι, ειλικρινά το πρώτο που θα μου 'ρχόταν να ρωτήσω δεν είναι πώς ακούστηκε ο ήχος κρουστού! Υποθέτω ότι στο φυλλάδιο θα γίνεται πολύ περισσότερος λόγος για το ίδιο το έργο, αλλά η επιλογή του γιουτουμπίστα να ανεβάσει στην περιγραφή ειδικά αυτή την πληροφορία είναι μάλλον πρίεργη.

Ο Χατζημιχελάκης γενικά έχει ανεβάσει πολλές δουλιές του στο ίντερνετ και για τη συγκεκριμένη δουλιά υπάρχουν αρκετές πληροφορίες στο μπλογκ του.

1 «Μου αρέσει»

πλέον, εγώ βρίσκω μεν και τα δύο κομμάτια πολύ ενδιαφέροντα και υψηλής καλλιτεχνικής αξίας, αποφεύγω τις συγκρίσεις που σε τίποτα δεν οφελούν, αλλά του Αηδονίδη πρέπει κάποιος να του ψυθιρίσει στο αφτί ότι, κάποτε, κάποια πράγματα κλείνουν τον κύκλο τους και είναι προτιμότερο να αποχωρείς πριν αυτό συμβεί σε εσένα τον ίδιο.